De voorbije nacht om halfvier belde de moeder van Gus me wakker. Ik wist al wat het betekende want Gus’ vader had me al gewaarschuwd dat het vanavond wel eens zou kunnen gebeuren. En toch was ik er helemaal niet op voorbereid. Zijn moeder huilde alleen meer aan de telefoon en ik natuurlijk ook. Mijn ouders stormden mijn kamer in en wisten eerst niet goed wat er aan de hand was, maar ze konden het uiteindelijk wel aflezen van mijn gezicht. Ze bleven bij me tot het ochtend werd. Alles voelt ondragelijk. Ik mis hem nu al…