Ongelooflijk! na bijna 4 weken is het me eindelijk gelukt om de foto's van de eerste twee weken op de blog te zetten. Aan iedereen die de foto's al gezien heeft op facebook, sorry, t zijn dezelfste.(hopelijk volgen er nog foto's)
Vandaag vertrekken we voor twee dagen naar het eiland Ukerewe. Kwestie van der ne keer uit te zijn in het weekend en toch een paar dingen bezocht te hebben in het land. Meer hierover lees je in het volgende verslag. De voorbij week was vooral mentaal een zware week. De Afrikanen hebben een andere manier van leven, denken, doen,... Van alles eigenlijk. Je kan hier niets Westers terugvinden. Vooral de manier van leven is pijnlijk om aan te zien. De mensen leven hier niet maar ze "overleven". Als ze genoeg geld hebben om eten te kopen zijn ze al meer dan gelukkig. Maar vooral de kinderen hebben meer nodig dan eten en onderdak. Een kind heeft hier geen tijd om kind te zijn. Je ziet hier kinderen van 5 rondlopen met baby's op hun rug terwijl de moeder ergens op het land aan het werken is of zo. De kinderen krijgen hier veel te vroeg de verantwoordelijkheid over alles. De kinderen in het weeshuis hebben geen enkele persoonlijke bezitting wat ze eigenlijk een nummer in het weeshuis maakt. We hebben geprobeerd m hen allen een klein pennezakje te geven met daarin een stift, potlood, lat en gom maar de baas van het weeshuis heeft dit allemaal direct weer afgenomen (redelijk pijnlijk als je eerst ziet hoe blij kinderen zijn met een doodgewoon potlood). De kleertjes die we gekocht hebben waren superschattig, het enigste probleem was dat ze de volgende dag weer hun oude kleertjes aanhadden en dat de nieuwe kleertjes gewoon in de kamer van de baas lagen. Ik weet niet wat hij er mee van plan was maar we hebben ze teruggevraagd en terug aangetrokken (en tot nu hebben ze nog altijd deze kleertjes aan dus ons doel is gelukt). Ik moet intussen lesgeven aan 2 jongens van het eerste middelbaar (ze zijn wel al 16 jaar) en Ine heeft nog altijd haar handen vol met de 4 kleintjes van het eerste leerjaar.
Iets anders dan, ik denk dat we de vooropgestelde 5 maanden zeer zwaar onderschat hebben. Ik denk niet dat iemand die dit nog nooit gedaan heeft dit kan begrijpen maar ook al geef je mss maar 3u per dag les, s avonds ben je soms een wrak van gewoon de ellende te zien. Daarom hebben we beslist om ons avontuur met twee maand in te korten zodat we op 9 arpril terug in het belgenland zullen arriveren.Mss ben ik toch een grotere huismus dan ik dacht maar het is echt niet te onderschatten. Chappeau voor de mensen die dit langer dan 3 maand aankunnen.
Dan nog iets totaal anders. Voorlopig zitten we hier met een meisje van Chili. Zij gaat binnen twee weken de Kilimanjaro beklimmen. Plots vroeg ze of we geen zin hadden om mee te gaan. Ik denk dat we 5 minuten nagedacht hebben en dan beslist om mee te gaan. Dus.... Binnen twee weken en 3 dagen staan we normaal op het hoogste punt in Afrika. Toch wel iets om naar uit te kijken. Het is iets dat we allebei willen doen en nu dat we hier zijn... (anders moet je terug betalen voor: vlieger, visa, vaccinaties,...)
Normaalgezien horen jullie volgend weekend meer van ons. Intussen blijven we ons best doen voor de kindjes en hopen we dat alle beetjes helpen om deze kinderen een betere toekomst te geven.
