Deel 1 uit Tendele
Fragment uit de reisnovelle: Hamba Khale, vaarwel, goede reis
Korte inhoud van de novelle:
Het relaas van een bewogen reis door het Zuid-Afrikaanse Zoeloeland; een land dat na jaren apartheidsbewind en boycot zijn wonden likt. Het onbekende zorgt voor pijnlijke misverstanden, levensbedreigende situaties, angst en onzekerheid. Er zijn ook dagen van onbezorgd genieten in de weidse natuur. s Nachts domineren de opzwepende drums en zwoele erotiek. Tegen deze achtergrond zoeken de verliefde dertigers Barbara en Peter naar harmonie in hun relatie.
Het vooruitzicht van een week complete rust, alleen met mijn lief in stille eenzaamheid van Zuid Afrikas hoogste bergketen bracht mij in een euforische stemming. Ik wilde meteen vertrekken.
Onze gastvrouw Xuma, gaf echter haar ontraden niet op. Ze bewerkte Barbara. Een wijze man uit Lesotho beweert dat de plek behekst is, zei ze met goed gespeelde bezorgdheid. De geesten van de Tugelawaterval dulden geen stervelingen in hun gebied. Indringers, die deze heilige hoogvlakte, deze ontmoetingsplaats van de berggoden onteren, zullen worden gestraft. Van bij de bouw van de bungalows begon de ellende: het merendeel van de bouwvakkers werd ziek, ziek in het hoofd. Zij werden achtervolgd door boze geesten, dwaalden s nachts over de vlakte als huilende hyenas. Velen verdwenen spoorloos. Nooit hoorde nog iemand iets over hen. De brave Godvrezende dorpelingen mijden deze plek uit schrik voor de vloek. Daardoor is het de ideale schuilplaats geworden voor onguur gespuis voor wie een mensenleven niets meer waard is dan een schepel bonen.
Richard had geduldig zijn doordravend vrouwtje gade geslagen en aangehoord. Wees gerust Miss Barbara, dit zijn verhaaltjes, vrouwenpraatjes, het levend bewijs van de rijke verbeeldingskracht van het volk van over de bergen. Hij keek spottend naar zijn Basotho prinses die verbolgen zweeg en met veel tegenzin de sleutel van de berghut overhandigde. Master Peter, wij hebben de hut met de naam oom Piet se huys voor u in orde gebracht. Er is bed-, bad- en keukenlinnen. De braai is gepoetst. De houtvoorraad is aangevuld. Weet dat wij avontuurlijke reizigers ten zeerste appreciëren. Ik wens u een goede reis en tot over een tiental dagen.
Het jonge paar verdween kibbelend, de woordenwisseling kreeg hoe langer hoe meer volume, ieder in zijn eigen taal: hij in het Xosa , zij in het Sotho. Tot het stil werd. We zagen hoe ze als een verliefd stel in elkaar verstrengeld in het gras tuimelden.
Het eerste kwartier van de rit verliep vlekkeloos. Een grindpad slingerde zich omhoog tussen weelderig graasland en dun begroeid inheems bos. We volgden een tijdlang de loop van een snelstromend waterloopje: waarschijnlijk een zijarm van de kolkende rivier aan de voet van de achthonderd meter hoge Tugela waterval. Tot tweemaal toe reden we over de gladde keien door de ondiepe bedding. Het water spatte in twee glinsterende bogen onder de wielen uit. We gilden als kinderen in een wildwaterbaan. De nare ochtend was vergeten. Afrika had ons in zijn ban. Het pad klom nu steil tegen de bergflank. Voor ons verrees de Drakensbergketen in al zijn schoonheid, met het amfitheater als absolute blikvanger. Aan de voet van deze acht kilometer lange basaltmuur met aan weerszijden pieken van meer dan drieduizend meter hoogte wilden we de volgende dagen doorbrengen. We vorderden langzaam, steeds bergopwaarts. Glooiende valleien in diverse schakeringen groen lagen als een lappendeken van fantasierijk versneden stukken stof in de diepte. Het grindpad ging over in een rotspad met aan de ene zijde de dreigende rotswand en aan Barbaras zijde een honderd meter diepe, gapende afgrond. Stiekem bespiedde ik mijn vriendin. (vervolg morgen, 3 februari 2015)
