Te voet

naar Zevenbergen kermis,

dwars door de velden

langs stoffige paden

volg ik jouw voetstap

tot Zevenbergenkermis

waar wij in de kermistent

recht op hebben op één glas

omdat we al dronken zijn

dronken van een graanveld

goudgeel bed

waarin jij mij uitkleedde

waarin ik jou naakt onder zon zag,

dronken van overmoed

roep ik uit dat ik je liefheb

maar mijn stem komt niet uit boven het rumoer

het kermisorgel

onderdrukt mijn woorden

lucht door de ranke orgelpijpen

die nietsvermoedend

dronken van muziektonen

ons ten dans vraagt

één twee drie

één twee drie

tot we niet meer kunnen op onze benen staan

omdat we dronken zijn van elkaar

dronken

van elkaars liefde.

01-12-2010, 19:37 geschreven door Pierre.P