|
Deze morgen vernam ik het schielijk overlijden van één van onze prominente politici, Karel Van Miert. Van een ladder gevallen. Zevenenzestig jaar oud. Nog jong dus, althans voor iemand die, zoals ik, twee jaar ouder is. Van Miert, zo wordt gezegd, was één van de machtigste mannen van Europa. Zoniet dé machtigste. Wat iemand uit mijn kennissenkring zich deed afvragen of hij niet van die ladder gedúwd is. Hoge bomen vangen immers veel wind. Van Miert had een kolossaal grote tuin, met tweehonderd hoogstammige fruitbomen. Hij was enorm fier op die tuin. Zon tuin, das een mooie bijverdienste, maar het brengt enorm veel werk mee. Zelf heb ik maar één fruitboom, een appelboom, en daarmee heb ik reeds de handen vol en ik ben niet eens fier op die boom. We kunnen veronderstellen dat hij kersen aan t plukken was, toen het ongeval is gebeurd. Hij kan ook een natuurlijke dood zijn gestorven: een hartstilstand of zo
Misschien wilde hij zijn vriendin, die op reis was, bij haar thuiskomst verrassen met een mandje versgeplukte kersen? Maar wat ik mij boven alles afvraag: heeft deze moedige man, voor wie ik alle sympathie heb hij komt net als ik uit een arm arbeidersgezin niet àl te veel hooi op zijn vork genomen? Als voorzitter van een zakenuniversiteit in Nederland en als beheerder van vele bedrijven. En dan nog zon immense tuin met tweehonderd hoogstammige fruitbomen! Voor iemand die de pensioenleeftijd al ruimschoots had overschreden! Dat het dan al eens niet perfect loopt zoals bij Agfa Gevaert mag eigenlijk geen verwondering wekken. Zoveel bedrijven beheren moet allerminst een sinecure zijn. Stress zou misschien wel aan de basis kunnen liggen van dit jammerlijk heengaan. Of roekeloosheid? Tien sporten hoog op een ladder en een val van die hoogte is nog niet eens dodelijk vind ik al roekeloos. Maar ja, ik heb hoogtevrees
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
En uitgerekend op hetzelfde uur waarop het droevig nieuws van het overlijden van deze rechtschapen politicus mij bereikt, krijg ik een mailtje van een ander vooraanstaand socialist, om mij te bedanken voor de lovende woorden die ik hem heb toegezwaaid vanwege zijn keuze van Jozef Deleu tot laureaat van een literaire prijs. Op 1 juni had ik mij op deze weblog al zeer lovend uitgelaten over Jozef Deleu, vooral vanwege het gedicht dat ik las in zijn literair tijdschrift Het Liegend Konijn. Het gedicht is van Jan Lauwereyns en ik kan niet nalaten het hier nogmaals neer te schrijven:
Je doet het of
je doet het niet
happy time with animal
als je het doet
doe je het
oog op verzadiging
en lekkerness
zo klaar en gretig afgehandeld
logisch
filosofisch
dat de stilstand der dingen
op de heupen werkt
tot ik het daar daarvan
krijg
book off
en rap een beetje.
Ik vind dat Bert Anciaux heel veel verstand heeft van kunst en dat hij heel goede keuzes maakt bij de besteding van het Vlaamse geld. t Zou mij niets verbazen als dat prachtig monument dat zich in Gent op het plein vóór het Sint-Pietersstation bevindt ook door hem gesponsord werd. En van toneel heeft hij ook al verstand. Neem nu de toneelgroep Antigone: dank zij de subsidies van Bert kunnen ze daar de toegangsprijzen belachelijk laag houden. Toneel om duimen en vingers van af te likken. Een aanrader, beste lezer. U moet het echt eens doen. U riskeert niets. Enkel een paar euro.
Maar dat Bert nu waarschijnlijk zijn ministerportefeuille zal moeten afgeven is doodjammer. Als die andere socialiste Freya die post overneemt, kan ik haar alleen maar veel sterkte toewensen. Tracht het even goed te doen als uw voorganger, mijn beste Freya, want béter kan echt niet!
Amen.
|
