Ik kon het weer niet laten mijn mening te uiten op deze blog, twee dagen geleden, betreffende de uitspraak van een olympisch kampioen: dat hij fier is homo te zijn. Gepest te worden omdat men homo is, ik huiver als ik er aan denk. Op deze blog (www.bloggen.be/kris/archief.php?ID=123515) heb ik het verhaal gedaan van mijn drie jaar ellende in de kostschool van Oostende: ik werd er gepest zowel door de „opvoeders“ als door de „mede-geïnterneerden“ en - ik heb het er toen niet bij verteld - dat was wellicht voor een deel te wijten aan het feit dat ik sympathie toonde voor een medeleerling van wie beweerd werd dat hij homofiel was.

Dat ik geen begrip kan opbrengen voor een homo die beweert fier te zijn op zijn seksuele geaardheid had ik beter niet gedaan, want in de ogen van sommigen - en niet altijd van de minsten, zoals zal blijken - is dit verkeerd overgekomen, als zijnde ingegeven door... homohaat. En toch... Ik heb ermee willen aantonen dat uitspraken als van die olympisch kampioen van aard kunnen zijn om weerstand op te wekken bij de „andersgeaarden“. Zou datzelfde niet het geval zijn als een olympisch kampioen op het ereschavot zou beweren fier te zijn dat hij hetero is? Mijn „statement“ was dus goed bedoeld, maar wellicht onhandig geformuleerd? En daardoor misschien door sommigen verkeerd begrepen. Zie maar...

Doe mij nu een plezier beste lezer en surf naar www.bloggen.be/tisallemaiet. Daar schrijft de bekende Vlaamse filosoof Jan Bauwens, op datum van eergisteren, enkele uren na het verschijnen van mijn verhaaltje over de homofiele medaillewinnaar, en onder de titel „Het ereschavot als tribunaal“, dat de kritiek van „sommigen“ op de fiere olympiër ingegeven is door... racisme (sic!). Als die bewering niet van Bauwens kwam zou ik ze weglachen. Nu echter maak ik mij de bedenking of niet „tout homme biencomportant est un raciste qui s’ignore“. Beangstigend.