|
Berichten
uit de media leren ons dat de West-Vlaamse studenten aan de hogescholen de
beste resultaten behalen, met grote voorsprong op alle andere Vlaamse
provinciën. Dat is ongetwijfeld geen toeval en er zullen wel verscheidene
redenen voor zijn. Geen haar op mijn hoofd denkt eraan te beweren dat die
West-Vlaamse studenten zouden voorgetrokken worden door sommige fanatieke
professoren. Het verhaal op de paginas 150 en 151 van mijn memoires (O jerum
jerum jerum
, uitgegeven 2006) stemt evenwel tot nadenken
In zijn laatste jaar als professor nam
Heymans (*) geen examen meer af. Die taak liet hij over
aan professor Devleeschouwer die ook farmacodynamie onderwees, maar dan bij de
apothekers. Van Devleeschouwer, een West-Vlaming uit Poperinge, was bekend dat
hij een boontje had voor West-Vlaamse studenten. En dat is dan nog zacht
uitgedrukt: hij trok de West-Vlamingen flagrant voor en hij stak dat niet eens
onder stoelen of banken.
Ik woonde in de Broekstraat in het
Oost-Vlaamse Elsegem. De overkant van de straat is Kaster, nu groot-Anzegem en
dat is West-Vlaanderen. Toen Devleeschouwer mij op 't examen vroeg waar ik
woonde zei ik dus "Anzegem". Hij vroeg mijn studentenkaart, waarop
inderdaad Anzegem stond omdat ik daar geboren ben, in dokter Rommens'
privé-kliniekje, drie bedden groot. Eén dag na de bevalling ging moeder met mij
reeds naar huis
Een geluk dat de studentenkaart enkel de
geboorteplaats vermeldde. Een échte leugen was het niet. De vier scholen die ik
had bezocht lagen alle in West-Vlaanderen. Zowel mijn eerste als mijn plechtige
communie had ik in West-Vlaanderen gedaan. En de zondag ging ik naar de mis in
Grijsloke, wat eveneens in West-Vlaanderen ligt. De helft van mijn kinderjaren
had ik doorgebracht in Anzegem, bij tante Irma en tante Jenna.
Devleeschouwer vroeg in welke provincie
Anzegem lag. Toen ik "West-Vlaanderen" zei, fronste hij de
wenkbrauwen, ging dat snel even nachecken in een boekje en glimlachte toen:
"nog net". Hij verklaarde eerst nog hoe goed de West-Vlaamse
studenten wel waren en dat het examen voor mij dus maar een fluitje van een
cent zou zijn.
Toch vond ik de vragen die hij stelde
moeilijk en de antwoorden kwamen niet vlot.
- Je kent de stof, dat voel ik wel, zei
professor Devleeschouwer. Alle West-Vlamingen kennen trouwens de stof. Maar je
bent nerveus, nietwaar? Véél te nerveus.
Ik knikte en ik mocht gaan. Ik weet
zeker dat ik daar nog een vrij goed cijfer gekregen heb.
(*)
Professor Corneel Heymans is de eerste Vlaming die de Nobelprijs voor de
geneeskunde in ontvangst mocht nemen (1938).
|
