Met dit bericht, wil ik jullie laten weten, dat de vernissage van 30 september te Aarschot subliem was. De opkomst was gering ( had niet anders verwacht ), maar de mensen die er aanwezig waren, kwamen van einde ver, waarvoor respect en dank. Het was een heel aangename ervaring. Ik heb genoten van de sterke energieën die zo'n bijeenkomst teweeg brengt. Er waren eveneens twee super goede vriendinnen aanwezig. Ze hadden een voordracht bij zich in naam van een zielsverwant en goeie vriend, leraar van mij. De voordracht luidde als volgt:
Het leven is een keuze tussen groene velden en gele akkers, de bloemen dragen zoveel kleuren en geuren als de keuzen. De hemel heeft de zeeën nooit verlaten en duwt het palet naar golvende blauwen. het zeewier is nat, de schelpen liggen verspreid op het brandende strand, het kind wandeld een beetje verloren op het dunne zand. De sterren verlaten de maan om de zon te bezingen in een laatavond dans. Het ritueel houdt de schilder gevangen, het palet valt De ezel gaat dood, en de eenhoorn verrijst. Zo bezie ik het creatieve werk, van de oud-jonge kunstenaar met zijn jong-oude wilskracht. Wat mij het meest van al opviel... is de hunkering van Philippe, tastend, op zoek naar zijn oude ziel.
Prachtig toch? Tot later met andere abstracte oefeningen. Saluutjes.
