Hier vindt u informatie over het dagcentrum in het hartje van Brussel. Het dagcentrum "Terranova" is speciaal gericht naar thuiswonende personen met een niet-aangeboren hersenletsels; dit vanaf de leeftijd van 60 jaar.
Sinds kort richten wij ons ook op een jongere populatie van mensen met een niet-aangeboren hersenletsel meer bepaald vanaf 18 jaar.
Ons doel is om individueel gericht te werken zowel naar begeleiding, ondersteuning, revalidatie als advies toe.
Het dagcentrum is elke weekdag open vanaf 8u30 tot 18u00. De dagprijs bedraagt 19,10.
De dagprijs omvat een warme maaltijd, ergotherapie, verpleegkundige zorg, kine...
Er is ook mogelijkheid tot gebruik van vervoer en dit voor een bijdrage van 2,5 per rit.
Momenteel zijn er nog plaatsen vrij.
Mocht u nog vragen hebben, neem gerust met ons contact op
Wij staan open om samen te komen, en uitleg te komen geven over het dagcentrum Terranova. Wanneer jullie tips of ideeen hebben om meer bekendheid te geven aan ons dagcentrum staan wij hier zeker voor open.
De meeste mensen eten graag kip! Je kan het op heel wat verschillende manieren klaarmaken.
Er passen veel verschillende groenten bij. We proberen nieuwe dingen uit!
Met Chris Vaneyen
Data: 1 en 8 juni van 10u tot 14u30
Max 4 deelnemers
Prijs: 30 maaltijden inbegrepen
Inschrijven voor:15 mei
Tekenen:
In het tekenatelier zoeken we samen uit met welk materiaal je wil tekenen en welke technieken je wil gebruiken. Je kan ook op verschillende materialen werken: klein of groot tekenpapier, karton of doek.
Doe oude kleren aan en kom je uitleven met borstel en verf in ons atelier!
Met Kathy Vangilbergen
Data: 28/08, 02/09 en 09/09 van 10 tot 12u
Max 4 deelnemers
Prijs: 30
Inschrijven voor:1 juli
Muziek-beleving
We experimenteren met muziekinstrumenten of onze eigen stem. Samen genieten van muziek is ons doel. We zoeken een instrument dat bij ons past. We oefenen samen, luisteren naar elkaar en proberen samen muziek te maken.
BEROERTE : Onthou de drie letters en de tong (G.A.S.)
Identificatie van een beroerte:
Een vriend stuurde dit naar mij en moedigde me aan om dit te mailen en zo de wereld in te sturen, waarmee ik instemde. Als iedereen deze simpele regels kan onthouden redden we samen heel wat mensen. Ernstig, lees a.u.b. verder.
Tijdens een barbecue begon een vriendin te struikelen en viel lichtjes op de grond - zij verzekerde iedereen dat zij in orde was (omstaanders boden aan om een ziekenwagen te bellen). Zij verklaarde dat ze maar enkel gestruikeld was over een steen door haar nieuwe schoenen. Zij werd geholpen om haar wat te verschonen en gaven haar een nieuw bord eten. Ondanks dat ze een beetje geschrokken was amuseerde Ingrid zich tijdens de rest van de namiddag. Ingrids echtgenoot belde ons later op met de mededeling dat zijn vrouw naar het hospitaal werd gebracht en daar overleed.
Zij had een beroerte gekregen tijdens de barbecue. Indien de omstaanders geweten hadden hoe een beroerte te herkennen, zou Ingrid waarschijnlijk nog onder de levenden zijn.
Sommige slachtoffers van een beroerte sterven niet, maar belanden in hulpeloze, hopeloze omstandigheden.
Het neemt slechts enkele minuten in beslag om dit te lezen...
Neurologen zeggen dat als zij een slachtoffer van een beroerte binnen de drie uur kunnen behandelen, de effecten van een beroerte totaal kunnen omgedraaid worden... totaal !!!
Het moeilijkste deel is het herkennen van een beroerte, de correcte diagnose stellen en de patiënt binnen de drie uur medisch behandelen, wat niet gemakkelijk lukt.
Herkennen van een beroerte:
Je hoeft slechts "3" stappen te onthouden.
Lees en leer !
Soms zijn symptomen van een beroerte moeilijk te identificeren. Ongelukkiglijk, het gemis aan opmerkzaamheid loopt bijna altijd uit op een ramp. Het slachtoffer van een beroerte kan ernstige letsels overhouden indien de mensen bij wie hij is, de symptomen niet tijdig herkennen.
Dokters zeggen dat een omstaander een aanval kan herkennen door het stellen van drie simpele vragen: G * Vraag de persoon om te GLIMLACHEN (de mondhoeken moeten beiden simultaan omhoog gaan).
A * Vraag hem de ARMEN ALLEBEI OP TE STEKEN (de armen moeten beide gelijktijdig en met dezelfde moeite omhoog te tillen zijn). S * Vraag de persoon om te SPREKEN, om een SIMPEL ZINNETJE TE ZEGGEN (Coherent, bv: "Het is zonnig vandaag" er mag geen gebrabbel tussen zijn) Nota: een ander teken van een beroerte is dit: Vraag de persoon om zijn tong uit te steken. Als de tong scheef trekt, als deze naar de ene of andere kant trekt, is dat ook een teken van een beroerte.
Als hij of zij moeite heeft met eender welke van deze taken, bel dan onmiddellijk 100 of 112 en beschrijf de symptomen aan de dispatcher.
Benadruk dat er haast is geboden !
Een cardioloog zei, dat als iedereen minstens tien andere mensen kan verwittigen, er zeker één leven gered kan worden.
Slechts 105 mensen krijgen PAB in 2010 - meer dan 5.000 Vlamingen blijven in de kou staan:
Slechts 105 mensen krijgen PAB in 2010 - meer dan 5.000 Vlamingen blijven in de kou staan:
In tijden van crisis is het een uitzondering dat een sector bijkomende middelen ontvangt. De gehandicaptensector krijgt er in 2010 22,5 miljoen euro bij. Daar is BOL-BUDIV erg blij om. Maar hoe schaarser de middelen, hoe belangrijker de verdeling ervan. En daar loopt het mis
De huidige verdeling van de middelen is een teleurstelling voor de 5.103 Vlamingen op de PAB-wachtlijst. Van de 22,5 miljoen extra middelen gaat slechts 5,7 miljoen euro of 25% naar het PAB.
Wat gebeurt er met die 25%?
Enerzijds worden budgetten van vorige jaren verhoogd van 80% naar 100%. Anderzijds krijgen slechts 105 wachtende Vlamingen met een beperking een assistentiebudget toegekend.
De zorggarantie die minister Vanackere in maart 2008 beloofde aan personen met de grootste ondersteuningsnood wordt dus niet waargemaakt.
Die beloofde voor alle personen die in de zwaarste zorgcategorie vallen (categorie 5) een PAB.
Van de 5.103 personen op de wachtlijst is slechts van 1.590 personen hun zorgzwaarte gekend.
Daarvan zijn er 276 personen ingeschaald als zwaar zorgbehoevende. Dat zijn mensen die bijna steeds 24u op 24u, elke dag van de week hulp nodig hebben. Zij hebben zware fysieke handicaps of hebben meervoudige handicaps.
Voor 171 personen met een grote ondersteuningsnood voorziet de minister geen zorggarantie in 2010.
De minister voorziet echter wel 3,745 miljoen euro voor invulling van randvoorwaarden, zoals een betere werking van het contactpersoonschap. Deze randvoorwaarden creëren echter geen enkele nieuwe plaats of PAB en zijn daarom minder prioritair dan nieuwe budgetten voor mensen op de wachtlijst.
Deze 3,7 miljoen euro gaat volgens BOL-BUDIV beter naar nieuwe assistentiebudgetten. Op een moment wanneer er met zoveel aandacht naar de extra middelen voor uitbreidingsbeleid wordt gekeken, binnen een maatschappelijke schaarste, lijkt het ons maatschappelijk en politiek meer verantwoord de middelen ten volle te benutten aan de mensen zelf: via extra opvang en extra PABs.
Kortom, er schort heel wat met de verdeling van middelen voor de gehandicaptensector.
BOL-BUDIV rekent erop dat minister Vandeurzen de verdeling van de portemonnee herbekijkt, zodat de 276 personen die zorggarantie beloofd kregen deze ook effectief krijgen. Daarnaast moet de minister het PAB-systeem zelf evalueren en verbeteren. BOL-BUDIV werkt hieraan graag mee: in oktober 2009 deed de organisatie 47 voorstellen om het PAB-systeem te optimaliseren.
BOL-BUDIV wijst er op dat hun pleidooi nog vrij braaf is. Vandaag staan 5.103 personen op de wachtlijst voor een PAB.
Elk jaar vragen ongeveer 1.000 personen een PAB aan.
Elke week bellen tientallen personen naar BOL-BUDIV vzw met hun wachtlijstverhaal: De ene persoon al dringender dan de andere, in het extreemste geval dreigend met zelfmoord.
Cholesterol te hoog waardoor veel kans op beroertes
Wat moet ik aan mijn eetpatroon veranderen als mijn cholesterol te hoog is?
1) Vervang boter door plantaardige oliën (enkelvoudig en meervoudig onverzadigde vetten) of door zachte margarines, die dus niet in papier verpakt zijn (dat zijn verzadigde vetstoffen).
2) Geef de voorkeur aan olijfolie. Kies een olie extra vierge van de eerste (koude) persing.
3) Kook zoveel mogelijk zonder vetstoffen. Ideaal is stomen, stoven, op de grill, in de wok
4) Eet als het kan geen charcuterie. Ontvette ham mag wel.
5) Wees matig met industrieel bereide producten. Ze bevatten transvetzuren. Die zitten onder meer in gebak, koekjes, taart, bereide gerechten, sauzen, deeg voor taart
6) Eet minder vlees en meer vis.
7) Eet minstens twee keer per week vette vis. Die bevat veel meervoudig onverzadigde vetten (omega 3). Ideaal is zalm, tonijn, sardienen, haring, makreel
8) Beperk zuivelproducten met een hoog vetgehalte en geef de voorkeur aan producten met een laag vetgehalte of lightproducten (kaas, yoghurt, magere kwark). Ze bevatten minder vet en u krijgt toch uw dagelijkse portie kalk binnen.
9) Eet niet meer dan twee eieren per week.
10) Eet genoeg vezelrijke producten zoals fruit, groenten, volkorenbrood en zetmeelhoudende producten.
En tot slot: wees ook matig met alcohol (niet meer dan 1 tot 6 glazen per week), neem drie maaltijden per dag, op regelmatige tijdstippen, rustig zittend aan tafel, en eet geen tussendoortjes! En zorg dat u genoeg en regelmatig beweegt
Dr. Philippe Presles 29/09/2009 Aanbevelingen van Afssaps (de Franse overheidsinstantie voor gezondheidszorg), "Prise en charge thérapeutique du patient dyslipidémique".
Er bestaat ook een website waar U andere lotgenoten & professionelen U kunnen helpen.
www.NAH-Algemeen.be
U kunt zich daar registreren en dan kunt U eventueel met andere mensen met een NAH chatten ofwel informatie zoeken. Momenteel zijn er veel leden vanuit Nederland maar die ook naar België komen voor activiteiten.
Poco a poco: integratieorkest voor artiesten met een handicap:
Poco a Poco mag dit jaar 15 kaarsjes uitblazen! Ter gelegenheid van hun 15-jarig bestaan brengt dit unieke integratieorkest een spektakel met muziek afgewisseld door modeshow. Glitter en Glamour wordt het product van een unieke samenwerking tussen leerlingen uit de afdelingen mode en creatie van verschillende Antwerpse scholen én een orkest met muzikanten met een handicap.
Aan de basis van dit alles staat Maaike Peeraer, dirigente van het orkest en drijvende kracht. De onderliggende filosofie van het project getuigt van een groot engagement. Samen musiceren, optreden, het zijn misschien geen grote stappen. Toch geloven we dat onze manier van samen muziek maken een bescheiden rol mag spelen in dat grote verhaal van integreren, accepteren
Het begon 15 jaar geleden, op 2 maart 1993, als een éénmalig samen musiceren van enkele muzikanten uit Deurne en Beerse met enkele personen met een mentale handicap. Het orkest telde toen een 15-tal muzikanten.
Aanvankelijk als bescheiden orkest met plaatselijke optredens voor ziekenzorg, KAV en enkele opvangtehuizen kreeg de groep veel lof na een geslaagde reportage in 1994 in het voormalig BRTN-programma Mikpunt. Het orkest bleef groeien en groeien en bestaat nu, 15 jaar later, uit 75 leden tussen de 15 en 77 jaar.
Het orkest Poco a Poco, wat letterlijk betekent geleidelijk, langzaam, heeft al een hele reeks van palmares op zijn naam staan. Dirigente Maaike Peeraer werd eervol tweede voor de Pluim, ATV editie 2007, een onderscheiding die wordt toegekend aan mensen die zich belangloos inzetten voor een open en aangename samenleving. In 2004 won Poco a Poco de prijs van Cultuurpagadder.
Opmerkelijk is dat voor het lezen van de partituren een aantal muzikanten gebruik maakt van een uniek kleurensysteem. Zij kunnen de klassieke partituren niet volgen, omdat dit ofwel te snel gaat, ofwel te veel handelingen tegelijkertijd vergt. Elke basisnoot uit een akkoord krijgt een welbepaalde kleur. Deze kleuren worden bijvoorbeeld op de corresponderende staven van de xylofoons of op de toetsen van de synthesizers aangebracht. De dirigent slaat de maat met gekleurde plaatjes in de vorm van vierkanten, driehoeken en rondes. Muzikanten volgen de gebaren van de dirigent en spelen bij hun instrument op de staven met diezelfde kleuren die de dirigent laat zien. De verschillende vormen duiden het soort instrument aan: de vierkanten staan voor alle instrumenten, en bij de driehoeken is het tijd voor de synthesizers.
De handicap van de muzikanten van Poco a Poco vormt geenszins een belemmering om een gevarieerd repertoire van een 70-tal liederen uit te werken gaande van Vlaamse liedjes tot popsongs en wereldhits.
15.000 mensen met een handicap vinden geen hulp...:
15.000 mensen met een handicap vinden geen hulp...:
Deze week maakte het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap het recentste CRZ-rapport op de website. Die rapport is in de volksmond bekend als Dé wachtlijst en toont het aantal zorgvragers die op 31/12/2007 een actieve vraag stelden.
In het totaal gaat het om bijna 15.000 zorgvragers waarvan 9.253 dringend een oplossing zouden moeten krijgen vóór 30 juni 2008. Dat zijn er 14,2% meer dan vorig jaar.
Vraag naar zorgzekerheid neemt toe.
We zijn ontgoocheld dat families nog steeds in de grootste onzekerheid zitten door de enorm lange wachtlijst, oppert Marc Van Gestel van de vzw Opvang Tekort uit Neerpelt. Want als ouders van mensen op de wachtlijsten kunnen we echter niet anders dan vaststellen dat:
1. Ondanks de belofte in het Vlaams regeerakkoord de wachtlijst niet afneemt. Integendeel: de wachtlijst neemt nog steeds toe.
2. De onzekerheid bij de families onrustwekkend is! Zeker nu de nieuwe zorgregie gebruikers en hun familie quasi geen vrije keuze laat.
+44% in 4 jaar tijd. Ondanks talrijke politieke beloftes, slaagt momenteel geen enkele minister erin om de wachtlijst daadwerkelijk te doen dalen. De voorbije 4 jaar nam hij met maar liefst 44% toe.
Als ouders vragen wij geen geld, zegt Van Gestel. We willen voldoende solidariteit zodat we zeker zijn van opvang wanneer we die echt nodig hebben.
Meer info:
Marc Van Gestel - Voorzitter vzw Opvang Tekort - p/a Kloosterstraat 60 - 3900 Overpelt.
Vanuit verschillende hoeken komen reacties binnen van mensen die op zoek zijn naar een lotgenotencontactgroep voor personen met een NAH. De nood is er, het aanbod voorlopig nog niet.
Ondertussen hebben enkele vrijwilligers de handen in elkaar geslagen om een initiatief uit te bouwen. En vele handen maken licht werk. Dus als jij ook geïnteresseerd bent om samen met anderen een lotgenotencontactgroep voor mensen met een NAH op te zetten, dan ben je van harte welkom op een eerste bijeenkomst op donderdag 6 maart om 18u00 in Pellenberg. Het doel van deze bijeenkomst is om samen te bekijken welk aanbod we willen bieden met deze lotgenotengroep en om de eerste lijnen uit te tekenen.
Graag een seintje indien je aanwezig zal zijn op deze bijeenkomst via an.moons@senvzw.be.
Multiple sclerose is een aandoening van het centrale zenuwstelsel die jongvolwassenen en meer vrouwen dan mannen treft. De aandoening evolueert naar een geleidelijke invaliditeit, maar deze is nog altijd onvoorspelbaar.
Immuniteit, virussen en genetica in vraag gesteld
Multiple sclerose is een neurologische ziekte die de elektrische geleiding van de zenuwvezels aantast door afbraak van de myelineschede van die vezels (vergelijkbaar met een elektrische draad). Het afbraakmechanisme van de myelineschede is immunitair, alsof het lichaam zich per vergissing verdedigt tegen zijn eigen bestanddelen. Men heeft sterke vermoedens dat deze immunitaire reactie veroorzaakt wordt door een virus (en zelfs een banaal virus zoals griep). Het is nog altijd een raadsel waarom sommige mensen getroffen worden en anderen niet. Men weet bijvoorbeeld dat noordelijke bevolkingen meer getroffen worden, maar men weet nog steeds niet met zekerheid welk het aandeel van de genetica is en welk dat van de leefomgeving.
Een grillige aandoening
Multiple sclerose treft hoofdzakelijk jongvolwassenen. Vrouwen zijn ook vaker dan mannen slachtoffer van de ziekte. De klinische symptomen van de aandoening zijn echter zeer verschillend. Alle sensitieve elementen van het lichaam, zintuiglijk en motorisch, kunnen in verschillende mate getroffen worden. Men kan ook niet voorspellen wanneer welke symptomen zullen verschijnen. De meest voorkomende symptomen zijn: - aantasting van de gezichtszenuw (verminderde gezichtsscherpte, dubbel zicht ); - evenwichtsproblemen, beven, coördinatiemoeilijkheden; - een gevoel van lichamelijke zwakte, hoofdzakelijk in de benen; - spierstijfheid en krampen die het stappen onmogelijk kunnen maken. Er bestaan echter nog heel wat andere symptomen. Wanneer neurologische stoornissen aanwezig zijn op totaal verschillende gebieden en wanneer die stoornissen onafhankelijk van elkaar en tijdens verschillende periodes een opflakkering kennen, dan kan men vermoeden dat het wel eens multiple sclerose zou kunnen zijn. Er is dus veel verschil tussen de patiënten. Sommigen worden zwaarder getroffen dan anderen en ook qua evolutie van de aandoening zijn er grote verschillen. Het is bovendien zeer moeilijk om in een bepaald geval te voorspellen hoe de ziekte zal evolueren (volledige genezing, tijdelijke genezing, verergering ).
Welke zijn de behandelingen?
Men kan multiple sclerose niet genezen. Er zijn wel behandelingen die het mogelijk maken de evolutie van de ziekte te vertragen, opstoten te vermijden en de intensiteit en de duur van de symptomen te verminderen.
Heel wat moleculen worden gebruikt om de specifieke symptomen, zoals spierstijfheid, pijn, urinaire stoornissen, vermoeidheid , te verminderen. Daarnaast bestaan er ook basisbehandelingen. In geval van opflakkering, doet men beroep op de klassieke inspuitingen met corticosteroïden. Behandelingen met immunosuppressiva worden soms ook gebruikt en vrij recent ook immunomodulatoren zoals interferon bèta. Deze zijn wel zeer doeltreffend, maar hebben het nadeel dat zij dikwijls gepaard gaan met neveneffecten.
De behandeling van multiple sclerose moet multidisciplinair zijn. Er moet minstens een neuroloog bij betrokken zijn, alsook een revalidatiearts. Het spreekt vanzelf dat ook de huisarts de toestand van de patiënt steeds opvolgt.
22/01/2008 Dr. Renaud Guichard, geactualiseerd door Isabelle Eustach
Een tijdje geleden stuurde ik u een e-mail i.v.m. mijn scriptie over de begeleiding van partners en kinderen van personen met een afasie. De bedoeling hiervan is om na te gaan wel behoeften er zijn bij de partners en kinderen van personen met een afasie. Om dit na te gaan heb ik een enquête gemaakt. Deze zou moeten ingevuld worden door zoveel mogelijk partners en kinderen van personen met een afasie. Ik zou u dan ook vriendelijk willen vragen of het mogelijk is de mail die onder de stippelijn staat, via mail door te sturen naar de leden van uw regio.
Indien u nog vragen hebt mag u mij altijd contacteren.
Behoeften en begeleiding van partners en kinderen van personen met een afasie
Geachte mevrouw, geachte heer,
Als laatstejaarsstudente logopedie aan de Lessius Hogeschool te Antwerpen, doe ik in het kader van mijn scriptie een onderzoek naar de behoeften en begeleiding van partners en kinderen van personen met een afasie. Om dit te verwezenlijken werd een enquête opgesteld. Hierin wordt gepeild naar uw behoeften die zijn ontstaan naar aanleiding van de afasie van uw partner en de gekregen begeleiding. Door uw medewerking wordt het mogelijk een beter inzicht te krijgen in de bestaande behoeften en begeleiding, wat zowel voor u belangrijk kan zijn, als voor de logopedisten die werken met personen met afasie en hun partners.
Het is van groot belang voor het onderzoek dat er voldoende enquêtes worden terug gestuurd. Daarom wil ik u vriendelijk vragen mee te werken aan dit onderzoek. Het invullen van de enquête neemt gemiddeld slechts 10 minuten in beslag. Uiteraard worden de gegevens volledig anoniem verwerkt: in geen geval wordt uw naam doorgegeven aan derden, of vermeld in de onderzoeksresultaten.
U kan de enquête invullen door op volgend webadres te klikken:
Indien u vragen hebt, aarzel dan niet om mij te contacteren op het onderaan vermeld adres of telefoonnummer.
Mocht u persoonlijk geïnformeerd willen worden over de resultaten, dan kan u dit onderaan de enquête aangeven. De resultaten zijn vanaf juli 2008 beschikbaar.
Ik wil u alvast hartelijk danken voor uw medewerking.
Even stilstaan De kracht van persoonlijke toekomstplanning (PTP)
'Als je mij wil ondersteunen, neem dan tijd om te luisteren naar mij, maar luister niet alleen met je oren, want dan gaat wat ik zeg te vlug naar je hoofd en je verstand, als je de tijd neemt om te luisteren naar mij met heel je lichaam bestaat de kans dat iets van wat ik je vertel een plaats vindt in je hart.'
Dit citaat van Christine Meyer vinden we terug op de website van vzw Plan. Tijdens een studiedag op 7 september wierp de organisator, vzw Mané (http://www.mane.be/actueel.htm) , de volgende vraag op: persoonlijke toekomstplanning en niet-aangeboren hersenletsel: (on)verenigbaar? Het Vlaams Gebruikersoverleg voor Personen met een Handicap (VGPH) kreeg middelen van de Vlaams minister van Welzijn voor een pilootproject rond persoonlijke toekomstplanning. VGPH ging hiervoor een samenwerkingsverband aan met de vzw Plan, die als missie heeft het verhogen van de levenskwaliteit van personen met een ondersteuningnood en hun familie. Martine Boone van vzw Plan vertelde op een heldere manier wat Persoonlijke ToekomstPlanning (PTP) inhoudt. 'Persoonlijke toekomstplanning' is de beste mogelijke vertaling die de trekkers van Plan hebben gevonden voor een verzameling van strategieën die tijdens de jaren '70 in de Amerikaanse bedrijfswereld ontstonden in de bedrijfswereld en die later naar mensen met een ondersteuningnood vertaald werden en gebundeld onder de noemer 'Person Centered Planning'.
PTP is een langdurig proces waarin de persoon met een ondersteuningnood en zijn/haar familie en/of vrienden de lijnen uitzetten van hoe hij of zij wil leven en dit op alle levensdomeinen. Het is een verzameling van methodieken die ervoor zorgen dat mensen hun levensproject kunnen realiseren. Als de centrale persoon in de uitbouw van zijn/haar leven ondersteuning nodig heeft op één of meerdere levensdomeinen, dan wordt een actieplan uitgeschreven. Daarin wordt uitgewerkt welke ondersteuning nodig is en op welke manier die best ingevuld wordt. De kracht van dit proces en het unieke van PTP liggen vooral in het feit dat de centrale persoon nooit alleen komt te staan met zijn dromen en verwachtingen. Hij of zij kan ten allen tijde terugvallen op een groep betrokken mensen die ervoor meegaan en actief meedenken en zoeken. Meer informatie over het hoe, wat en waarom van PTP vind je op de site van plan www.vzwplan.be
Vzw Plan kreeg middelen om voor 500 mensen met een ondersteuningnood een proces van PTP op te starten. Er werden sinds de start in het voorjaar van 2006 nog maar een handvol processen opgestart bij personen met een niet aangeboren hersenletsel. Martine Boone ziet een aantal factoren die PTP bij personen met NAH wat complexer kunnen maken. Toch gelooft ze in deze strategie voor deze specifieke groep van mensen voor wie het leven vaak uiteenvalt in een 'voor' en een 'na'.
Een draak op de weg is het vijfde boek in de Zeppe-reeks. Het boek vertelt het verhaal van Korneel, die getuige is van een verkeersongeval, en de problemen die hij heeft om dit te verwerken. Dit boek, geschreven door Katrien Vandewoude en geïllustreerd door Hiky Helmantel, werd in mei aan de pers voorgesteld.
Korneel staat aan het zebrapad te wachten tot hij kan oversteken. Rechts rijdt er een motor voorbij met een vlam op. Opeens scheurt de motorrijder met een hels lawaai over het wegdek. Daarna volgt er een luide knal. De man blijft roerloos liggen. Korneel schrikt enorm. Het ongeluk blijft door zijn hoofd spoken. Altijd opnieuw ziet hij de vlam van de motor, hoort hij het helse lawaai. Er liep een draak over de weg, droomt Korneel. Wat hij droomt, wordt waar. Op de plaats van het ongeluk ziet hij een spoor van de draak. Hij durft zijn verhaal aan niemand te vertellen. Tot zijn oom hem zegt dat hij ook bang is van boze dromen...
'Een draak op de weg' is een realistisch verhaal dat heel herkenbaar is voor kinderen die een verkeersongeval zagen gebeuren. Het verhaal laat zien hoe kinderen een moeilijke gebeurtenis, zoals een verkeersongeval, verwerken en wat hen daarbij kan helpen. Het mooi geïllustreerde boek is op kindermaat geschreven, maar richt zich ook tot volwassenen. Achteraan vinden ouders en leerkrachten namelijk bruikbare tips en informatie over het thema.
Een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) verandert heel veel in het leven van de betrokken persoon en zijn omgeving. In de maanden en jaren na het voorval probeert men zoveel mogelijk zijn normale leven te hervatten. Meer en meer openbaart zich echter de omvang van de emotionele en cognitieve beperkingen en gedragsveranderingen. Daarom stelde Christophe Lafosse, in samenwerking met het Steunpunt, de voorlichtingsmap ´Ik herken je niet meer` samen. Christophe Lafosse is als neuropsycholoog verbonden aan het Revalidatiecentrum Hof ter Schelde in Antwerpen. Hij is ook gastprofessor aan de KU Leuven, de VUB, de UA en de Lessius Hogeschool.
Deze map bevat informatie over de gevolgen van NAH en hoe er concreet mee om te gaan. De nadruk ligt daarbij iets meer op de minder zichtbare gevolgen van NAH, omdat precies die gevolgen op lange termijn tot de hardnekkigste problemen in het dagelijks leven leiden. De voorlichtingsmap is geschreven om al wie (professioneel of niet) mensen met NAH verzorgt, begeleidt en ondersteunt de noodzakelijke kennis aan te reiken. De auteur richt zich daarbij op hulpverleners, maar ook op de naaste omgeving van de persoon met NAH.
De map is zo samengesteld dat de lezer gemakkelijk informatie kan terugvinden over het probleemgebied waarmee hij wordt geconfronteerd. Voor mensen uit de naaste omgeving van de persoon met NAH is dat echter niet altijd zo evident. De probleemgebieden zijn voor de getroffene en zijn omgeving immers niet altijd direct zichtbaar. Daarom is het aangewezen dat een hulpverlener samen met de persoon met NAH en diens naaste omgeving overloopt welke delen van de map best worden doorgenomen.
Groeiende wachtlijsten vragen ingrepen in wetgeving en budgetten:
Een zorgvoorziening toont in een reportage in Terzake haar beperkte middelen voor de opvang van mensen met een meervoudige en complexe handicap. Deze voorziening is niet de enige! Een gebruikersvereniging kaart aan dat onvoldoende geïnvesteerd wordt in het wegwerken van de wachtlijsten, een andere vereniging vraagt de invoering van het Persoongebonden Budget. Het Vlaams Parlement ondervraagt de minister van welzijn over haar beleid t.a.v. de gehandicaptenzorg.
Op korte termijn wordt ernstig geschud aan het welzijnsbeleid in Vlaanderen. Wordt er voldoende geïnvesteerd in de gehandicaptenzorg en worden de juiste prioriteiten gelegd?
De zorgvoorzieningen in Vlaanderen volgen met grote aandacht dit debat, legt Jos Sterckx van het Pluralistisch Platform Gehandicaptenzorg uit. Zij worden immers ook dagelijks geconfronteerd met de hulpvragen van de ruim 8.000 wachtenden op de wachtlijsten. Een complexe confrontatie, waarbij elke polarisatie verworpen moet worden. Meer personen helpen door de middelen per persoon te verminderen? Minder zorg in een voorziening en meer zorg aan huis? Minder mensen met een lichtere handicap begeleiden om meer te kunnen doen voor de zwaarste doelgroepen? Het probleem is te complex om het met eenvoudige verschuivingen of zelfs met de toevoeging van meer middelen te verhelpen.
2 belangrijke problemen.
Volgens Sterckx is er vandaag geen probleem met de kwaliteit van de opvang, de aanwezige kennis en betrokkenheid van de medewerkers of met de cliëntgerichtheid. Hij ziet voor de voorzieningen wel 2 fundamentele problemen: de financiering van de noodzakelijke zorg en de onvoldoende soepele subsidiewetgeving.
1. Er is amper een koppeling tussen de zwaarte van iemands handicap en de financiële middelen die voor zijn ondersteuning toegewezen worden, aldus Sterckx. De overheid moet nog meer werk maken van het project zorggradatie. Dit project moet leiden tot een correctere toewijzing van de middelen voor ondersteuning in functie van de concrete persoonlijke zorgzwaarte. Voor mensen met de zwaarste zorgnoden zijn er echter hoe dan ook te weinig middelen. Het afromen van deze noodzakelijke middelen van de andere doelgroepen is onverantwoord! Een bijkomende inspanning bovenop alle andere is voor deze doelgroep noodzakelijk.
2. Daarnaast is het quasi onmogelijk om de huidige subsidiewetgeving af te stemmen op de ondersteuningsnood. Zorg op maat is amper organiseerbaar in de complexe en onaangepaste wetgeving! De voorziening moet dus meer vrijheid krijgen om haar eigen dienstverlening te ontwikkelen. Ze moet direct kunnen inspelen op de hulpvraag van de persoon met een handicap en zijn omgeving. Daarnaast is elke voorziening, hoe groot of klein ook, een werkgever die aan alle voorwaarden van de wet moet voldoen. Zij moet voldoende middelen krijgen om als sociale onderneming te werken binnen alle wettelijke normen. Dit is vandaag niet het geval!
Meer info:
Het Pluralistisch Platform Gehandicaptenzorg vzw is de pluralistische koepel van voorzieningen en diensten uit de Vlaamse gehandicaptenzorg. Ruim 150 dienstverleners zijn lid en zij staan samen in voor de begeleiding en opvang van 8.500 personen met een handicap.
In 1988 richtte een aantal personen, afkomstig uit firmas, openbare diensten en verenigingen, de vzw REVA op, met als doelstelling informatie te verschaffen over producten en diensten voor personen met een handicap.
Om deze doelstelling te realiseren, organiseert de vzw REVA een tweejaarlijkse informatiebeurs die zich richt naar personen met een handicap, ouderen met beperkingen, hun familie, de professionelen en de vrijwilligers.
De beurs
Deze beurs is de plaats bij uitstek waar fabrikanten en verstrekkers van hulpmiddelen, organisaties die diensten aanbieden, verengingen van personen met een handicap en de bezoekers elkaar ontmoeten.
De eerste REVA-beurs werd in 1989 georganiseerd in Flanders Expo te Gent. Van 75 exposanten en een 3000-tal bezoekers toen, groeide REVA uit tot een beurs met 135 exposanten en 14.000 bezoekers in 2005. REVA is daardoor de belangrijkste Belgische beurs geworden met exposanten uit binnen en buitenland. Flanders Expo te Gent trekt door haar gunstige ligging niet alleen bezoekers aan uit het ganse Vlaamse landsgedeelte, maar evenzeer uit Wallonië en de buurlanden.
Op het vlak van organisatie heeft REVA een voortrekkersrol gespeeld door meteen persoonlijke assistentie te voorzien voor de gehandicapte bezoeker. Zij stelde tevens doventolken en informatie in braille en grootletterdruk ter beschikking.
Via het internet kunnen personen met een handicap sneller en gemakkelijker contacten kunnen leggen en informatie opzoeken. Met onze site willen wij dat stimuleren en zo een permanent forum uitbouwen tussen de exposant en de bezoeker.
Door de uitbreiding met MedCare Shop kan zelfs heel verfijnd worden gezocht, op een omschrijving, een merk een detail. MedCare Shop zoekt voor u in de websites van de exposanten en geeft u een lijst van de exposanten die u de nodige informatie kunnen geven.
Zeventig procent van de personen met een handicap gebruikt nooit het openbaar vervoer, omdat het te moeilijk is. Tachtig procent zegt vaak of vrijwel altijd nadeel te ondervinden bij het gebruik van het openbaar vervoer. Dat blijkt uit een enquête van Test-Aankoop over de hinder die mensen met een handicap in het dagelijkse leven ondervinden.
De wagen is het populairste vervoermiddel voor gehandicapten, met 45 procent van de 2.500 ondervraagden die de auto bijna dagelijks gebruikt voor korte afstanden. De voornaamste problemen die de respondenten ondervonden, zijn moeite met in- en uitstappen (75 procent), rechtstaan in het voertuig terwijl het rijdt (54 procent), moeite om de rolstoel of een andere speciale uitrusting mee te nemen (45 procent) en een slechte bereikbaarheid van het station of de halte (42 procent).
Amerikaanse dokters stoppen groei mentaal gehandicapt meisje
In de Verenigde Staten is grote beroering ontstaan over een medische ingreep waarbij dokters de groei van een zwaar gehandicapt kind gestopt hebben om haar voor altijd een kind te laten blijven en zo de problemen te beperken. In een ziekenhuis van Seattle ligt de negenjarige Ashley met een ongeneeslijke mentale handicap en met de instemming van de ouders zal ze nu niet meer groeien. Om de storm van protest te counteren hebben de ouders een weblog opgestart waarbij ze uitleggen dat de behandeling ingegeven is door bekommernis om het welzijn van hun kind.
De geboorte van Ashley verliep nog normaal, maar haar geestelijke en motorische capaciteiten ontwikkelden zich niet. Een precieze diagnose kwam er na jarenlang onderzoek niet. Haar hersenen zijn onherstelbaar beschadigd en verbetering is niet mogelijk. Ashley is nu 9 jaar en kan nog geen speeltje vasthouden. Ze kan niet zitten, haar hoofd rechtop houden of van lighouding veranderen. Ze kan niet spreken en wordt gevoed met een infuus. Ze beweegt wel voortdurend met armen en benen, en soms lijkt ze doelbewust naar televisie te kijken. Ze houdt ook van muziek, wat ze laat merken met kreetjes en handgebaren. "Andrea Bocelli is haar favoriet", zeggen de ouders. Maar oogcontact maakt het kind zelden, zelfs niet wanneer ze zich duidelijk bewust is van iemands aanwezigheid. "We denken wel dat ze ons herkent, maar zeker zijn we daar niet van."
