There are very few of us who have heart enough to be really in love without encouragement.
Het is ondertussen al een dikke twee jaar geleden sinds ik dat bericht geschreven heb. Ik zei toch al dat ik niet goed was in het bijhouden van dagboeken en dergelijke. Het zou dan ook nutteloos zijn om te zeggen dat ik het dit keer wél ga volhouden. Nooit beloftes maken als je niet zeker weet dat je ze zult vervolmaken. Exactly.
Ben ik veranderd in die twee jaar? Ik hoop van wel. In de kern niet, ik geloof nooit dat een mens een volledige 180° kan doen. Maar ik geloof wel graag dat ik toch volwassener ben geworden. Ervarener.
Er zijn wel een aantal dingen gebeurd dat mij stevig met mijn voeten op de grond hebben gezet. Ziekte, verlies van vriendschappen, to name a few. Zou ik willen dat ze nooit gebeurd waren? Misschien wel. Behalve als ze hebben bijgedragen aan het vormen van mijn karakter. Je kan niet willen of hopen dat er nooit iets negatiefs in je leven gebeurt. Ijdele hoop noemen ze dat.
To sit in the shade on a fine day, and look upon verdure is the most perfect refreshment.
Even opnieuw, want mijn oorspronkelijk bericht trok eerlijk gezegd op niet veel.
Een eerste bericht vind ik altijd het moeilijkste. Normaal gezien is een eerste bericht altijd een voorstelling van jezelf. Aangezien ik liever anoniem blijf, gaat dit nu niet. Hm.
De reden waarom ik deze blog ben begonnen, is omdat ik een soort van dagboek wou beginnen. Ik kon natuurlijk ook een echt dagboek beginnen, maar schrijven gaat zo tergend traag. Ik ben, denk ik, al minstens 5 keer begonnen met een dagboek, en ik hou het nooit vol. Meestal omdat ik niet veel tijd heb, en ook omdat het eigenlijk best wel moeilijk is, over gevoelens schrijven. Ik heb altijd al willen schrijven. Ik ben begonnen met dagboeken, waarvan ik al zei dat ik het al snel voor bekeken hield, daarna wou ik verhalen schrijven. Een vriendin van mij is ongeveer een jaar geleden met een verhaal begonnen, en het is nu al uitgegroeid tot een boek. Ik was stikjaloers; het was een prachtig verhaal. Ik zette mij achter mijn bureau en ik begon te schrijven. Ik had veel inspiratie in het begin, maar naar het einde van het eerste hoofdstuk ging het niet meer. Een writers block heet dat, dacht ik. Hoewel je dit moeilijk een writers block kon noemen, eerder een gebrek aan talent. Sindsdien heb ik me niet meer gewaagd aan verhalen schrijven.
Dit keer wil ik het volhouden. Geen zorgen, je zult hier geen gedetailleerd dagverslag lezen, daar is namelijk niets, maar dan ook niets interessants aan. Ik zal voornamelijk schrijven over wat mij bezighoudt en vooral over wat ik denk en voel. Nu zal je wel denken of ik niemand heb om daarover te praten. Het antwoord is nee. Ik heb het gevoel alsof ik meerdere persoonlijkheden heb. Voor de ene ben ik een goedlachse vrolijke meid en voor de andere ben ik een teruggetrokken meisje. Zelf heb ik nog niet gevonden wie ik écht ben.
Misschien dat jullie wel een woordje uitleg willen bij de titel: Ik ben een groot fan van Jane Austens boeken. Ik heb ze nog niet allemaal gelezen, enkel Sense & Sensibility, Pride & Prejudice, Persuasion en Emma. Ik verafschuw de Nederlandse vertaling er echt van. Engels vind ik toch mooier. Waarschijnlijk zullen al mijn titels een citaat uit de boeken van Jane Austen zijn. Het oude Engels vind ik immers prachtig.
Good morning, and in case I don't see you, good afternoon, good evening, and good night!
- phainesthai.
