Eerst nog even de laatste dag in Bangkok.
Ik begon donderdag ochtend (voor jullie 's woensdag nacht) een beetje onrustig.
Ik had nog geen hotel voor mijn volgende verblijf en ik had ook nog geen vervoer.ik besloot daarom om die dag maar eens naar het treinstation te gaan om vervoer te regelen.
Op de weg naar het trein station stond op mijn kaart een groot park afgebeeld.
Het was lekker weer dus ik besloot eerst eventjes daar een kijkje te nemen.
Maar natuurlijk was ik alweer verdwaald en koppig als ik ben wou ik geen taxi of tuk tuk (zo heten die taxi-brommer-scooter gevallen) te nemen. Ik was dichtbij en wou het persee zelf vinden.
Op een gegeven moment kwam een Thaise vrouw naast me staan die vroeg of ze kon helpen.
Waarschijnlijk zag ik het hulpeloos uit in haar ogen, iets wat wel aardig kan kloppen.
Het was een leuk gesprek en van het helpen werd meer een goed gesprek geboren.
Na een half uurtje kletsen regelde ze alsnog een taxi voor me waar ik voor 50 cent de hele stad mee rond kon.
Allereerst gingen we naar een klein tempeltje met een prachtige gouden Boeddha erin.
Deze tempel stond in het teken van de vrijheid. Een tempel die jaarlijks maar een paar toeristen over de vloer krijgt, maar wel veel betekent voor de thaise mensen.
Na een kort bezoek ging ik verder naar Lumpini park.
Een groot centraal park in Bangkok.
Aan de ene kant kan je het enigzins vergelijken met het centrale park in New York.
Een groot park vol met rust midden in het centrum tussen allemaal wolkenkrabbers en drukke wegen.
Toch waren er een aantal verschillen.
Allereerst was het allemaal wat tropischer.
Daarnaast leefden er reptielen die je in België alleen achter dubbel glas in een dierentuin tegen kwam.
Allereerst zag ik er eentje zwemmen, vervolgens een kleintje over de weg lopen en vervolgens een zeer grote langs de kant.
Ik heb het over onderstaande beesten:
Erg indrukwekkend om te zien.
Deze beesten waren minstens 1,5 meter lang en liepen zowel op het land als over de paden of zwommen in het water.
Na het bezoek aan het park ging ik met de metro door naar het centrale treinstation om daar een ticket te boeken voor vrijdagochtend naar Koh Samui.
Bij de eerste vraag die ik stelde kreeg ik direct al te horen: Onmogelijk.
Bij de komende drie vragen krijg ik ook negatief antwoord.
Nou lekker dan..
Het probleem was; als ik 's ochtends zou vertrekken dan zou ik die avond geen aansluiting meer hebben met de boot die richting het eiland gaat. Dus ik moest 's avonds gaan. Helaas was er voor de trein alleen nog maar derde klas dus besloot ik om in een luxe bus te reizen.
Ik haaste mij naar huis toe om snel mijn koffer te pakken, een dag eerder uit te checken en vervolgens weer naar het station te reizen.
Ik was op tijd en zat enkele uren later in de bus.
Ondertussen heb ik een flink wat mensen ontmoet.
Een Fransman, een Duitser, Dominique van Chilli en een meisje uit Londen. Iedereen kon gelukkig Engels dus communiceren ging lekker.
Na een tijdje was ik wel uitgepraat en wou ik mijn ogen even dichtdoen, dit aangezien de Bus 11 uur onderweg was (20.00 - 7.00).
Gelukkig dacht iedereen in de bus er zo over en was het heerlijk stil en donker, ondanks dat kon ik toch moeilijk in slaap komen.
De wegen zijn af en toe erg slecht en de bus schudde hierdoor behoorlijk.
's Morgens vroeg kwam ik aan bij het kleine kustplaatsje Don Sak. De plek waar vanuit alle veerboten vertrekken naar de omliggende eilanden. hier moest ik twee uurtjes wachten op de boot, gelukkig begon het zonnetje door te komen, had ik een leuk boek en was het uitzicht ook niet verkeerd.
De tijd vloog dus om in no time.
Na twee uur wachten werden we geroepen dat we naar de boot konden.
Het organisatie niveau in Thailand is trouwens zeer bedroevend. Geen structuur, geen duidelijkheid, domme oplossingen en slechte manier van aanduiding, maar oke.. zo werkt dat nou eenmaal hier.
De boottocht duurde 1,5 uur en de helft van de tijd heb ik heerlijk in de zon aan dek gezeten/gelegen.
Heerlijk!
Ik vond het zelfs jammer dat we er waren. Vooral omdat het gedoe weer begon van honderden koffers en mensen tegelijk van een boot en iedereen wil zo snel mogelijk zijn of haar koffer hebben.
Dit resulteerde in geduw en getrek, komop mensen je hebt VAKANTIE!
Ik ging maar even genieten van mijn 'hieronder afgebeelde' uitzicht van het eiland Koh Samui
Eenmaal op het eiland ging ik per minibusje naar de andere kant van het eiland.
De kant waar Lamai beach ligt, een druk toeristische plekje met mooi zandstrand (dat zeggen ze dan, ik heb het zelf nog niet goed gezien).
Ik kwam bij mijn resort aan en het zag er keurig uit.
Dit is het hutje/bungalow waar ik de komende vijf nachten in verblijf. Compact maar prima te doen.
Enige nadeel is dat er geen koelkast in het huisje staat waardoor je geen voorraad drinken in de bungalow kan houden.
Het uitzicht vanuit mijn bungalow is rechtstreeks op het zwembad. Een heerlijke plek waar je vollop in de zon, maar ook goed in de schaduw kan liggen. Ook is het erg super stil en hoor je het bruisende leven in de stad Lamai totaal niet terwijl je maar 50 meter van de hoofdstraat af zit.
heerlijke maar erg drukke dag was dit
Het drukke strandplaatsje Lamai Beach op Koh Samui. Nee, voor een rustig onbewoond bounty eiland moet je niet naar Lamai gaan.
