Een beetje in mineur verlaten we de tribunes en al snel komen alle Belgen samen om nog beke bij te babbelen en ietsje te drinken.. Ook Tim en Wim komen nog een pintje meedrinken en blijkt dat Kim niet 100% fit was, daarmee…

’s Avonds spreken we dan nog af met een Belgisch koppel uit Adelaide en met de familie Verschraegen (zie link voor hun verhalen) om ietsje te gaan eten in het Belgian Beer Cafe in St-Kilda.. Na een zeer gezellige avond worden we dan geïnviteerd om in hun appartementje de nacht door te brengen op de kamer van de jongste, Juul. We nemen de uitnodiging dan ook met veel dankbaarheid aan…

03-02-2007, 13:19 geschreven door Peter  

Een half uurtje later zijn we dan afgesproken met Wim, de sparringspartner van Kim en die overhandigt ons 2 kaartjes op de 5^e rij.. Ondertussen hebben we dan kennis gemaakt met nog een andere Belg die naast ons zal komen te zitten! Na rap een Heineken (kan je moeilijk bier noemen) gedronken te hebben zoeken we onze plaatsen op en de Rod Laver Arena.. Wat een tennistempel!! En vanop de 5^e rij zijn we eerst getuige van de match tussen Vaidisova en Serena.. En vooral de terugkeer naar de top van de jongste Williams lijkt een succes te worden.. Met schoon en vooral krachtig tennis haalt ze makkelijk de bovenhand van de jonge Vaidisova.

Dus we mochten ons al klaarmaken voor een finale tussen Kim en Serena, als ze tenminste voorbij Sharapova zou geraken..

Ondertussen waren er nog enkele Belgen ons komen vervoegen en zo zorgden we toch voor een beetje sfeer tussen de 20.000 man. Spijtig genoeg zagen we niet echt het verloop dat we wouden zien en was Kim blijkbaar niet echt opgewassen tegen het sterke spel van Sharapova. Na de eerste set hoopten we nog dat ze haar zou herpakken of dat Maria een beetje minder zou gaan spelen, maar onze hoop bleek ijdel.. Verlies in 2 sets maar toch een mooi afscheid in de halve finales van Kim in het land waar ze nog altijd erg op handen gedragen wordt..

03-02-2007, 13:19 geschreven door Peter  

25 januari zijn we dan al vroeg uit de veren voor wat een schitterende dag zou worden… Met onze ground pass staan we als een van de eersten aan te schuiven om binnen te mogen in dit schitterende tenniscomplex..

En na enige rondvraag komen we al snel te weten op welk terrein en wanneer Kim zou opwarmen voor de halve finale… En gelukkig hebben we nog even tijd om onze vestimentaire atributen nog een beetje kleur bij te geven!! Hebben een megatennisbal in 2 gesneden en die dan op ons hoofd gezet en er de Belgische driekleur op geschilderd.. Het schilderwerk was nog aan de gang toen Serena Williams op hetzelfde plein kwam opwarmen en zelf zij kon het niet laten om es te lachen met onze hoedkeuze.. Hebben dan met veel plezier ook haar opwarming kunnen volgen en is eerlijk gezegd toch een fameus madam hoor.. En die dikke billen zoals op tv zijn echt!!

Maar uiteindelijk krijgen we dan waarvoor we naar hier gekomen zijn.. Kim Clijsters komt opwarmen met de rest van de familie en sparringspartner. Meteen merk je al dat de sfeer in haar kamp toch totaal losser is dan bijv bij Williams.. Kan nog geregeld een lachje en een grapje af!! Super…

Aan het einde van haar trainingssessie neemt Kim dan nog geruim de tijd om de fans te voorzien van handtekeningen enzo. En aangezien ze niet ver van ons staan slaag ik eraan om aan haar neef Tim te vragen als ze eventueel nog kaarten overhebben voor de halve finales.. En ja, voor Belgische fans willen ze er nog wel 2 uitdelen.. Stijn moet me eventjes in de arm knijpen om te zien als dit wel echt is maar is dus echt zo.. Binnen enkele uren zouden we ook de halve finales mogen bijwonen!!

03-02-2007, 13:18 geschreven door Peter  

De volgende 2 dagen brengen we dan nog altijd in het hartje van Melbourne door en houden we ons vooral bezig met het beetje bijhouden van de blog en het tennis kijken.. Onze auto mag ook binnen voor een onderhoud (was al gepland voor we hem kwijt waren btw..) en als we dan zien dat Kim de kwartfinales uiteindelijk wint van Hingis beslissen we om de volgende dag een beetje te gaan rondhangen rond de Rod Laver Arena in Melbourne Park om toch al een beetje de sfeer te gaan opsnuiven van het grootste tennisevent in Australië..

Ook beslissen we om verf te gaan kopen om onszelf een beetje te kunnen versieren en zo toch te kunnen laten zien dat we fier zijn op Kim en op ons belgenlandje…

03-02-2007, 13:17 geschreven door Peter  

De volgende dag zetten we dan terug vol goede moed in.. En zoals beloofd gaan we proberen onze blog terug beetje bij te werken en hopen we erna de match van Clijsters te kunnen volgen op groot scherm.

Maar draait dat even gans anders uit!! Eens terug bij de auto merken we dat er een andere auto op onze plaats staat… En de onze dus weg is!!! Na beetje rondvraag blijkt dat je daar wel degelijk mocht parkeren dus we beginnen al het ergste te vrezen.. Maar wie wil nu zo’n oude auto stelen die erbij nog zo rommelig ligt.. En ons ging het in feite niet echt om de auto, maar gewoon alles wat erin lag! En vooral al die herinneringen die er nog in lagen… Alles was weg! Dus wij met een klein hartje naar de politie en blijkt dus dat hij niet weggesleept is en dus moet hij hoogstwaarschijnlijk moet gestolen zijn.. Na al ons details achtergelaten te hebben zit er maar één ding op, wachten, wachten en nog eens wachten.. Uit pure ellende beslissen we om een pintje te gaan drinken. Tot plots al telefoon!! Goed nieuws en slecht nieuws; goed: de auto is teruggevonden, slecht: is toch weggesleept..

Wat blijkt dus gebeurd te zijn.. Uit vermoeidheid, verstrooidheid, weet ik niet wat moet ik vergeten de handrem aan te trekken zijn en moet de auto (op een voor ons nog altijd onverklaarbare manier) beginnen rollen zijn en heeft hij een auto geraakt om tot stilstand te komen in het midden van de weg.. Dom accident maar gelukkig zonder erg. Is wel veel naloop aan en een beetje slepingskosten en boete (gelukkig goedkoper dan in België) maar we zijn vooral content dat The Beast en alles wat erin zit terecht is.. (En wat betreft die andere auto, daar dienen verzekeringen uiteindelijk voor eh..)

’s Avonds trekken we terug naar een hostel en proberen we deze rotdag zo snel mogelijk te vergeten en proberen we het toch een beetje grappig te doen lijken (lukt nie echt goed…).

03-02-2007, 13:15 geschreven door Peter  

Spijtig genoeg konden we de volgende dag niet echt uitslapen want om 10u moesten we al de bus nemen die ons terug richting Cradle Mountain en The Beast zou brengen..

Na een 5 uur durende busrit (leek wel ietsje korter als je slaapt) kwamen we dan eindelijk aan in Cradle Mountain en konden we onszelf verwennen met chips en cola. Schitterend!!

Het weer was niet echt schitterend en na het weerbericht geraadpleegd te hebben voor de komende dagen beslissen we om toch ietsje vroeger terug te keren richting Melbourne dan gepland.. En zo zitten we nog diezelfde avond al op de ferry richting het vaste land. Op de ferry wordt het vooral genieten van de Australian Open, maar het wordt een zware avond voor al de Australiërs aan boord want zowel Molik als Hewitt moeten het onderspit delven…

Om 12u werd ik dan aangenaam verrast door Stijn die me trakteerde voor mijn verjaardag op een pintje en een knabbeling.. Schitterend!!

Maar uiteindelijk beslissen we dan om toch maar te gaan slapen en net zoals op de heenreis blijkt dat niet echt een sinecure!! Uiteindelijk geraak ik toch in slaap en als ik wakker word staat er een lekkere muffin op mijn zetel.. Stijn, merci he daarvoor!!

De volgende dag hebben we dan doorgebracht op het gemakske in Melbourne. Hebben eerst onze voorraad eten en drank terug beetje bijgevuld en nadien zijn we dan gaan proberen onze blog bijwerken op het internet.. Spijtig genoeg hebben we zoveel beleefd en gedaan dat het blijkbaar bijna onmogelijk wordt om deze terug up to date te krijgen..

In de namiddag zijn we dan afgesproken met Ineke van wie ik een schoon boek cadeau krijg en die ons trakteert op nen warme chocolademelk in Koko Black.

Maar al snel begint de vermoeidheid toch een beetje toe te slaan en beslissen we om een hostel te zoeken.. Aangezien hier superveel te doen is dezer dagen in Melbourne blijkt dit nog niet zo evident waardoor we genoodzaakt zijn ons te nestelen in een overvolle kamer met 12 bedden.. Gezellig is anders, maar aangezien ik toch beetje overmoeid ben heb ik totaal geen probleem om in slaap te geraken…

03-02-2007, 13:13 geschreven door Peter  

Na een dan snel een beetje verfrist te hebben besluiten we onszelf te trakteren op enkele pintjes om deze inspanningen te belonen en in de bar praten we met enkele andere mensen over ieders persoonlijke ervaringen van de tocht.. Was zelf een familie met 4 kleine kinderen, de jongste was 7, die de tocht ook volledig gedaan hadden. Respect! En vooral de opmerking van de kleinste zal me altijd bijblijven.. “Papa, nu we dit gedaan hebben, wat kunnen we volgend jaar doen om dit te overtreffen???”

Na meer dan een pintje zijn we dan snel begonnen aan ons avondmaal en heel tevreden zijn we dan voor de eerste keer in heel lange tijd es in een bedje gekropen in wat een hostel moest voorstellen (moesten zelf betalen voor een douche).. Maar na ganse nachten op zo’n matjes te slapen kan je je niet voorstellen hoe zalig het aanvoelt om op een matras te kunnen slapen…

03-02-2007, 13:09 geschreven door Peter  

De volgende morgen, zijn ondertussen al 19 januari, staan we op om te beginnen aan de laatste dag van onze track.. Het weer blijkt heel wat minder te zijn dan de voorbije dagen (hebben ontzettend veel geluk gehad zegt men), maar aangezien we weten dat het weer hier in heel korte tijd volledig kan omslaan hopen we toch dat we nog een beetje zon krijgen??

Het pad begint ook ietsje makkelijker te worden, hoewel we tot nu toe nog altijd geen vlak stukje tegengekomen zijn en het ook nooit zullen tegenkomen.. En eens voorbij Narcissus Hut begint het einde echt wel in zicht te komen.

We houden dan nog snel even halt aan Echo Point om daar onze laatste voorraadjes noedels naar binnen te spelen tot we enkele druppels beginnen te voelen..

Nog even kunnen we het volhouden zonder regenvest en cover voor de rugzak, maar al snel zetten ze ginder boven de hemelsluizen helemaal open zodat we na meer dan 100 droge kilometers de laatste 11 mogen afleggen in de gietende, gutsende regen.. Als men spreekt over nat tot op het bot, awel, wij weten nu compleet hoe dat voelt!!

Maar dat beetje regen geeft de tocht enkel nog meer charme en uiteindelijk, na 113,5 kilometer komen we aan in Lake St-Clair visitor centre!! Het gevoel daar is onbeschrijflijk.. Mensen die net klaar waren geven je applaus en de zelfvoldoening na zo’n inspanning is immens.. En hoewel wandelen niet echt een van mijn favoriete bezigheden is, zo een tocht is genieten in het kwadraat!!!

03-02-2007, 13:07 geschreven door Peter  

De volgende dag bevonden we ons al terug op veilig terein.. Moesten nu enkel vertellen dat we van Lake St-Clair gekomen waren als dagjestoeristen en er was geen vuiltje aan de lucht.. Wat een opluchting!!

We besloten ook om het vandaag ietsje rustiger aan te doen… We besloten om op het gemakje eerst es een beetje uit te slapen en te relaxen om dan toch door te trekken richting Pinevalley Hut. Het werd een gezellig tochtje langs riviertjes en meertjes en sommige moesten zelf overstoken worden langs kabelbruggen. Dit maakte de walk enkel nog mooier die dag.. Eens toegekomen beslisten we om direct ons tentje op te zetten en overwogen we om toch nog een klein sidetripje te doen.. Hadden namelijk nog maar 12 km gewandeld en was nog veel te vroeg om niets te gaan doen. Maar hadden er nooit op gerekend dat dit tochtje van 5 km zo zwaar zou worden!! De stijgingspercentages deden terug het zweet overdadig stromen en de benen tintelen.. Eens boven kregen we een prachtig uitzicht op ‘The Labyrint’ van meertjes. En dan vergeet je al makkelijker de vermoeidheid eh Maar na een paar uren kwamen we dan terug aan de tent en konden we moe maar voldaan terug een plonsje wagen in het stroompje net naast de tent.. Was heel koud, ma dus ook toch een beetje verfrissend!?

’s Avonds zaten we dan terug vroeg in ons bedje, maar al snel werden we opnieuw gewekt!? Een possum (zie foto) had blijkbaar iets geroken in onze rugzak wat hem blijkbaar wel zou kunnen smaken… En maar trekken en sleuren aan mijn rugzak, maar gelukkig heeft hij al snel ingezien dat er niets te rapen zou vallen en kunnen we onze nacht in alle rust verder inslapen.

03-02-2007, 13:05 geschreven door Peter  

Maar het uitzicht van daarboven was alweer fenomenaal!! Al dat groen en zelf een klein meertje op 1617 boven zeeniveau… Amazing..

In al ons enthousiasme en de wil om enkele foto’s te nemen ging Stijn zijn fototoestel tegen de vlakte. Dus dat zou geen foto’s meer nemen worden. Gelukkig kon ik nog een beetje filmen om alles toch op beeld te hebben.. Maar na een toch geslaagde reanimatie kreeg Stijn zijn apparaat uiteindelijk toch terug aan de praat waardoor we beslisten om toch nog een beetje langer te genieten op het dak van Tasmanië!!

Terug op weg naar beneden bleek de afdaling toch iets gevaarlijker dan verwacht.. Hebben ons geregeld afgevraagd hoe we in godsnaam ooit diezelfde weg naar boven genomen hadden!?

Eens terug op het juiste pad  moesten we u zo snel mogelijk op ons kampeerplekje zien te geraken zonder dat iemand ons iets zou kunnen vragen.. Een enkel plekje zou nog voor een gevaar kunnen zorgen en dat was Kia Ora Hut omdat ginds steeds een ranger aanwezig was..

En zoals gewoonlijk mag je het lot niet te veel tarten was als we net voorbij wouden wandelen stond de ranger buiten te praten met andere wandelaars.. Met een bonzend hart en een onschuldige blik kruisten we de hut.. En buiten een ‘Everything alright?’ stelde deze gelukkig geen vragen.. Nu moesten we even onze vreugde bedwingen, maar enkele honderden meters verder kwamen dan toch de vreugdekreten!! Zouden het vanaf hier nu zonder problemen moeten kunnen halen.. Onderweg pikten we dan nog snel een sidetrip mee naar de Hartnett Falls om erna nog het laatste steile stukje te bedwingen tot aan Windy Ridge..

En na een lastige, vermoeiende, stresserende en vooral voor mijn voeten zware dag konden we dan eindelijk ons tentje opzetten.. En na een snelle en overheerlijke maaltijd had ik er totaal geen moeite mee om die avond in slaap te geraken!!

03-02-2007, 13:04 geschreven door Peter