Vrijdagmorgen (15/9) kreeg ik telefoon van Cristina met de vraag of Ruth en ik toch 's avonds langs kwamen om iets te eten? Cristina had me in het begin van de week reeds gebeld met de vraag wanneer het paste om eens langs te komen. Zaterdagavond hadden we reeds afgesproken met vrienden, dus vrijdagavond was ideaal.
We belden om 20u15 aan en Cristina kwam de deur opendoen. Ze zag er stralend met haar bolle buike en mooie glimlach. In afwachting dat Tom er door kwam dronken we een aperitiefje en maakte Cristina het cadeautje open dat Ruth en ik meegebracht hadden. Een baby fotoboekje voor in de wieg met mooie kleurtjes in een zacht stofje. Ze was dolblij en we keuvelden verder. Ondertussen had Cristina haar verklapt en zo wisten we dat ze zwanger was van een jongetje. Iets na 21h kwam Tom er door na dat hij zijn laatste patiënte onder handen genomen had.
We begonnen met een lekker voorgerecht en dronken van een heerlijke witte wijn. Ondertussen keuvelden we verder en was het lachen geblazen, zoals gebruikelijk.De naam kwam ter sprake, maar Tom en Cristina beten op hun lippen om deze niet prijs te geven. We drongen ook niet echt aan, het is immers altijd toffe verrassing. Ook de familienaam wilden ze niet prijs geven, of weten ze nog niet welke de ideale combinatie is, wie weet?
Als dessert had Cristina een heerlijke fruitsla voorzien, Tom had echter voor mij nog iets speciaals in petto; een lekker taartje. Toen ik de doos in handen kreeg, dacht ik direct dat hij een grap uithaalde, zo te voelen zat er immers geen taart in. Ik deed de doos rustig open en zag een groene, pluchen schildpad ( Loempie, van de kinderuggschool???). Ik vroeg aan Tom wat dit betekende, hij raadde me aan om het bijhorende briefje te lezen. Op het briefje stond geschreven 'Lieve Daan, wil jij mijn peter worden'. Ik was even van slag, voelde me heel emotioneel worden en gaf de ouders een dikke knuffel. Dolblij was ik (ben ik nog steeds), peter zijn van de 1ste zoon van mijn beste vriend en zijn lieve vrouwtje Cristina...stel je voor wat een eer!!! Ook Ruth was duidelijk ontroerd door dit mooie moment.
Als fiere peter stuurde ik mijn moeder een sms en samen dronken we champagne op deze prachtige avond, die ik nooit meer zal vergeten. Schitterend!!!
Ondertussen zijn we enkele dagen verder en de emoties zijn nog toegenomen. Iedereen uit mijn omgeving is ondertussen op de hoogte, ik kon het wel uitschreeuwen. Ik ben heel blij en zal mijn uiterste best doen om een lieve en goede peter te zijn en de ouders bij te staan waar nodig. Via deze blog wil ik mijn gevoelens en belevenissen bijhouden en delen met anderen. Merci!
