Wat is het fijn ontwaken in deze streek! Spek met eieren moesten ons de nodige kracht geven en werden gretig verorberd, vergezeld van een bescheiden sloot sterke koffie. Ons eerste kasteel lag op een steenworp (voor flinke jongens dan toch), en even later waren we ter plaatse. De man aan het onthaal bleek een enthousiast verteller en vrijwilliger te zijn, die ons uitvoerig over de geschiedenis (best wel tragisch) van het kasteel vertelde. Vergane glorie…

Het was bijzonder streng verboden het kasteel zelf te betreden omwille van het acute levensgevaar door vallende stenen!! We bleven dan natuurlijk ook braaf achter de omheining, tot we aan de toegangspoort zagen dat het hek, met een klein beetje moeite (het dient gezegd) kon verplaatst worden waardoor er een doorgang gecreëerd werd. Tja, in dat geval is het niet meer verboden, dachten wij zo (het bord er net naast zei ‘passage strictementinterdit’, wat volgens ons zoveel betekent als ‘kom gerust binnen eens kijken’), en we gingen het toch even uitgebreid verkennen. Een schitterende ruïne lieve vrienden!!!! Machtige muren, fragmenten van kruisribgewelven, lekker donkere kelders, een prachtige galerij, het hield niet op. Een klein klimmetje bracht je zelfs in één van de ronde torens! Oprecht jammer dat we eigenlijk niet binnen mochten, dachten we licht gniffelend.

In Mirepoix was een markt bezig, en dat was duidelijk een hele belevenis; het was letterlijk over de koppen lopen! Lang hielden we dat niet vol, dus werd besloten, na het aankopen van een extra short, om de kerk te bezoeken. Een schitterend idee bleek al snel, want deze kerk moet gezien worden!! Een brede éénbeukige kerk, met leuke zijkapelletjes, een immens orgel en schitterend laatgotisch altaar openbaarde zich voor onze verbaasde ogen. Wat een hemels staaltje van Middeleeuwse bouwijver!!

Terug dus, want de drukte maakte het minder gezellig, en we besloten richting Carcassonne  te rijden. Tot we op onze route bleken te passeren aan Montréal, bekend omwille van de (naar verluidt) schitterende kapittelkerk. Dat mag een mens gewoon niet laten liggen, en we verlieten de hoofdweg voor een kort bezoek. In het stadje is hoegenaamd niets te beleven, maar het mooie stadhuis bleek een lokkertje te zijn voor de nog eindeloos veel mooiere kerk. Laatgotisch, typisch Franse stijl, met massieve muren en subtiele drielobjes in de raamopeningen deden ons hoopvol gestemd te zware deur openen. En het moet gezegd worden: dit is écht een hele mooie kerk!! We hebben een kaarsje ontstoken voor onszelf en voor iedereen die ons nauw aan het hart ligt (waaronder ook jij, dierbare lezer van onze blog) en gingen in hogere sferen opnieuw naar buiten. Het plan was om net buiten Carcassonne een camperplaats te zoeken, maar daar bleek, vlakbij de oude stad, een zeer aanlokkelijke camping te liggen voor een absoluut aanvaardbare prijs! En zo komt het, lieve lezer, dat wij net voor dit berichtje en ook net erna (binnen tien minuten) wij aan een zwembad liggen, elk half uur uitgebreid gaan douchen en morgen na een korte wandeling aan het bezoek van Carcassonne gaan beginnen. En nog beter nieuws: hier is internet, dus binnen een uurtje staan onze verslagen online!!

12-08-2013 om 16:48 geschreven door peter en peter  

Dag 8

Vroeg uit de veren, eens temeer het devies van de dag. De parking die er ’s avonds nog redelijk fatsoenlijk uit zag bleek iets té vaak als stort gebruikt te worden door de locals, een pijnpunt dat we ons ook nog herinnerden van vorig jaar. Maar niet gezeurd, een groot natuurpark lag op ons te wachten om uitgebreid verkend te worden! De Monte Perdido domineert de hele omgeving, met sneeuw op de flanken! We kozen een mooie wandeling uit het uitgebreide gamma, en goedgemutst vertrokken we in een best wel broeierig hete zon. In de bosrijke omgeving was het heel aangenaam wandelen, maar zoals steeds in Spanje duurde het niet lang voor het zacht glooiende landschap bijzonder fel, steil en langdurig omhoog ging. Dat was even op de adem trappen, en de kuiten protesteerden hier en daar echt wel. Maar de beloning ligt altijd op het einde, en via een spectaculaire waterval halverwege de helling kwamen we na een splijtende slotklim aan op een weergaloos hoogteplateau!!!!  Woorden schieten bijna te kort om het zicht te beschrijven: zacht glooiende groene weiden (met koeien), omgeven door scherpe bergtoppen. We wandelden tot aan een heerlijke waterval in de flank, en vulden onze flessen daar bij. Heerlijk water!! Tijd voor een kleine fruitstop in een absoluut idyllisch landschap!

Als steeds gaat dalen veel vlotter dan stijgen, en na een flinke drie uur wandelen bereikten we de parking. Bleek datzelfde riviertje van boven daar toch wel te passeren zeker!! Een flinke wasbeurt drong zich intussen écht wel op, en in het ijskoude water hebben we achteraf nog heerlijk gezwommen. What a feeling!!

Ons Spaanse intermezzo was een regelrechte voltreffer, maar gedragen door de wind hoorden we lokroep van de Katharen, die we gedurende bijna 48 uur zwaar verwaarloosd hadden. De Pyreneeën werden een tweede keer bedwongen, deze keer langs een andere weg, maar zeker zo steil en spectaculair wat betreft weg en landschap! Een mens zou er bijna bij vergeten na te denken over praktische beslommeringen, maar tanken is écht wel goedkoper in Spanje, dus ons beestje kreeg ook nog drinken.

Terug in la douce France was Mirepoix ons eerste reisdoel. Maar wat bleek? Tot onze verbijstering was daar helemaal geen burcht meer! Een mens zou er bijna zijn geloof bij verliezen. Peter-met-de-kaart liet het hoofd echter niet hangen en toverde fluks een andere burcht tevoorschijn: chateau de la Garde. Na een eerste verkenning besloten we dat het absoluut een bezoek waard was, dus we keken uit naar een slaapplaats in de buurt. Geen camperplaatsen vrij, dus een grasveldje naast een electriciteitscabine leek ons uitermate geschikt. Het zicht was opnieuw schitterend, en in een heerlijk kader dineerden we , bij het licht van de ondergaande zon over het mooie landschap. De avond bracht ons een zelden geziene sterrenhemel, met enkele vallende exemplaren die ons mooie wensen brachten die hopelijk de komende dagen nog uit zullen komen.

12-08-2013 om 16:48 geschreven door peter en peter  

Dag 7

Vroeg uit de veren, genietend van het goud in de mond van de ochtendstond vertrokken we om kwart over zeven. Vandaag stond er immers een hele trip op het programma: we werden ’s avonds verwacht in Ainsa, in de Spaanse Pyereneeën. Onderweg even gestopt om brood te kopen en te ontbijten, en weg waren we weer. Rond ons zagen we het landschap veranderen; de uitlopers van de bergen gaven het een verlaten indruk. De vegetatie werd dorder en zeldzamer naargelang we hoger klommen. Op een bepaald punt verdween de autoweg in een grot (!), wat een heel bijzonder effect gaf. De baantjes slingerden zicht langs de bergwand omhoog, steeds hoger, wat het dieselverbruik op sommige momenten tegen de 30 liter per 100 kilometer bracht! Het zicht was verpletterend! Een enorme kloof deed ons even naar adem happen; wat een uitzicht, met een klaterend bergriviertje naast ons. De wegen waren smal, en bij zware tegenliggers moesten we helemaal tegen de rand gaan staan, wat de spektakelwaarde stevig verhoogde ;-)

Maar… whatgoes up must go down, en de afdaling was heel bijzonder! Opperste concentratie is een must, maar de ervaring van de korte, felle bochten, de lange afglijdende stukken geven echt wel een adrenalinekick! In Campo hebben we niet kunnen weerstaan aan de lokroep van een subliem bergriviertje, waar volop gekanood en geraft werd, maar het water bleek echt wel ijs- en ijskoud! Iets te fris om echt te zwemmen, al deed de verfrissing deugd. De temperatuur was dan ook tot ver boven de dertig graden gestegen, een heel verschil met de Franse kant van deze machtige bergketen!

Net voor Ainsa werd een sms zoals afgesproken beantwoord met een sympathieke lift, en even later begroetten we Carry en Patrik met hun gezin op hun vakantieplek. Een heel mooi huis, gelegen tegen de flank van de helling, met een wondermooi uitzicht over het meer van Ainsa. Bij waerm weer moet men voldoende drinken, dus vielen we aan op de cava en tapas. Ook de paella die daarop volgde werd geen lang bestaan gegund. Een hele fijne avond!!

Op een parkeerterrein hebben we de nacht doorgebracht, na twee dagen waarin de Katharen even heel ver weg waren.

12-08-2013 om 16:47 geschreven door peter en peter  

Dag 6

Het enige nadeel aan wildkamperen? Om 2.30 uur werden we gewekt door de uitbater van de camping op wiens parking we stonden L Een beetje vroeger dan verwacht vertrokken we dan ook naar de parking van het kasteel van Montségur, waar we onze nachtrust verder zetten, deze keer ongestoord J.

Tegen negen uur begonnen we aan de klim, al beloofde het uitzicht dat het een hele zware zou worden; ook de gidsen hadden het al voorspeld. Het was inderdaad heel pittig, maar niet zo lang als gevreesd; een flink halfuurtje later stonden we al aan de poort van deze bijzondere burcht. Hier werden de laatste Katharen omsingeld en kregen ze de keuze: hun geloof afzweren of de brandstapel. Ruim 220 bestegen uit eigen beweging  de brandstapel… een huiveringwekkend gegeven. Het kasteel zelf heeft nog steeds de volledige ommuring, maar binnen is er niets meer te zien, behalve een klein stukje van de donjon. Maar het uitzicht, de ligging… het is verpletterend!! De afdaling was niet zonder gevaar, maar op korte tijd stonden we weer op de begane grond.

Onze voorlaatste stop voor de dag was Foix, een plaatsje waarvan de kasteelheer steun gegeven heeft aan de legers die de Katharen beschermden. Het kasteel is midden in het stadje gelegen, en een korte klim bracht ons boven. Dit kasteel is uitzonderlijk goed bewaard, met drie versterkte torens; twee ronde en één vierkante donjon. Eerst bekeken we een tentoonstelling over het kasteel en de streek. In de verste donjon,op de eerste verdieping vonden we een boeiende en duidelijke voorstelling van hoe kastelen in de middeleeuwen gebouwd werden, alsook een schitterend kruisribgewelf. De thema’s op de twee hogere verdiepingen spraken ons minder aan. Het uitzicht boven was adembenemend; wat een schitterende streek is het hier toch!!

In de tweede donjon werd het koninklijke slaapvertrek nagebouwd, en bovenop wachtte ons opnieuw een even mooi uitzicht over het stadje en de wijde omgeving.

Verder dus! Niet ver van Foix hebben we even pauze genomen om een kleine poetsbeurt van ons huis op wielen in te lassen. Even Rummikubben, en dan op weg naar de broer van Peter, die hier in een B&B verblijft. De mensen daar hadden ons duidelijk verwacht want in de riante voortuin was een plaats voor ons gereserveerd! Achter het gebouw lag een héle mooie en zeer grote tuin, met badmintonveldje, pingpongtafels, zwembad en hele leuke haagjes, bomen en struiken. Het onthaal was bijzonder hartelijk. Na de kennismaking hebben we samen gegeten in de tuin, een mooie en lekkere ervaring. Bij de koffie werd er verder kennisgemaakt en gebabbeld, en het was bijna middernacht als we gingen slapen, na alweer een boeiende dag!!

12-08-2013 om 16:47 geschreven door peter en peter  

Dag 5

De ochtendstond heeft bijzonder veel goud in de mond, dat is bekend. Onder een mooi ochtendzonnetje dronken we onze koffie en verorberden we een stevig ontbijt met spek en eieren; een pittige dag lag voor ons! Terwijl onze Franse buren ontwaakten met een minder prettig katertje waren wij alweer en route. Even de lokale economie versterken door een bezoek aan de groentewinkel, en weg waren we alweer! Via de Col St Louis kregen we het kasteel van Puilaurens in de smiezen. Schitterend gelegen in het prachtige bergachtige landschap torent het hoog boven alles uit. En hoog, dat hebben we geweten! Een lange en pittige wandeling bracht ons op onze bestemming en deed onze mond openvallen! Dit kasteel is bijzonder goed bewaard,  met machtige muren, stoere torens en vooral een adembenemende donjon!!!! Heerlijke doorkijkjes, verborgen plekjes, de Tour de la Dame Blanche (geen ijstent)… dit kasteel heeft het allemaal!!! Subliem is het meest gepaste woord hiervoor!

Rennes-le-Chateau was onze volgende stop… op zoek naar de beroemde schat van de omhooggevallen priester. De legende zorgt vandaag nog steeds voor een enorme toeloop, en samen met honderden andere toeristen betraden we het schilderachtige dorpje (na, hoe kan het anders, een mooi klimmetje). De kerk is inderdaad de moeite; verrassend weelderig voor zo’n dorpje, en ook het optrekje van de pastoor mocht er zijn. We hebben dit allemaal even doorgespoeld op een terrasje en zijn weer vertrokken.

Even tanken en wat andere boodschappen doen, en we trokken naar onze laatste stop voor vandaag. Het kasteel van Puivert is niet op een hoge rots gebouwd, maar de wandeling ernaartoe blijft pittig bijten in de kuiten. Goed bewaard, met nog enkele charmante ruïnes, is hier de donjon de grote trekpleister. Drie zalen boven elkaar geven een heel mooi beeld van het leven en wonen in vroegere tijden. In de Salle des Gardes hebben we kunnen zien waar het garnizoen verbleef, met een gepaste meubilering. Maar het was vooral de zaal daarboven die bij zal blijven! De Salle des Musiciens heeft een krankzinnig groot en hoog kruisribgewelf, met schitterend bewerkte consoles (inde vorm van muzikanten) en hele mooie raamomlijstingen. Op het dak is een enorm platform gebouwd, van waaruit een schitterend panorama te bewonderen valt! Na de afdaling maakten we kennis met enkele oude mannetjes, die ons op de hoogte brachten van de laatste roddels uit het dorp en vooral over de uitbater/eigenaar van het kasteel! Jullie moesten eens weten ;-)

Een beetje moe maar voldaan zijn we nu aangekomen aan de voet van Montségur, dat morgen aan de beurt is… wat een heerlijke reis!!

12-08-2013 om 16:46 geschreven door peter en peter  

Dag 4

Voor zeven uur waren we wakker; Peter had redelijk goed geslapen, Peter een beetje minder, en met een tikkeltje stijve spieren pakten we alles in. Enkele mooie foto’s later daalden we af, en keken met een superfijn gevoel naar ‘ons’ kasteel. Snel de berg afdalen nu, voor het opkomend verkeer ons dat onmogelijk zou maken, en we reden weer verder.

Onderweg naar Queribus, een stevig hoogtepunt op onze tocht, zagen we plots een uiterst pittoresk kasteel op een heuvel liggen. Het was nog vroeg, dus we besloten even een mooie wandeling te maken om het ontbijt te verteren. Padern is een leuk dorpje met vele toeristische mogelijkheden maar blijkt dat niet te beseffen. De tocht naar het kasteel, dat natuurlijk op een hoge rots ligt, was bijzonder pittig. Maar toen we aankwamen bleek he er erg druk; de plaatselijke heemkundige kring had  vandaag uitgekozen om het opgeschoten groen in de ruïne een onderhoudsbeurt te geven. Tussen de knippende en zagende mensen door hebben we deze kleine site kunnen bezoeken. Spectaculair hoog, mooie fragmenten, enkele redelijk goed bewaarde kamers, maar het geheel gaf niet echt een heel stabiele indruk… Maar het was zonder twijfel een schitterende plek!

Na de afdaling trokken we verder, en al heel snel zagen we Queribus opdoemen. Dit is pas een kasteel, lieve vrienden! Onmogelijk hoog gelegen op een rotskam die recht omhoog gaat. Een wandeling van anderhalf uur (steil omhoog) bracht ons… in vervoering! Dit kasteel is onmogelijk mooi; gebouwd in verschillende lagen, met goed bewaarde woonvertrekken en beschermd door machtige muren is dit een quasi onneembaar arendsnest! De twee sterren in de Michelingids zijn zonder meer oververdiend!! Het uitzicht is te mooi om te beschrijven, en alles ademt nog steeds de sfeer van vervlogen tijden…

Duizelend van zoveel schoonheid daalden we af, om verder te trekken naar Peyrepertuse, een kasteel dat zo mogelijk nog mooier zou moeten zijn (drie sterren). We hadden op voorhand al gelezen dat daar net n u een middeleeuws festival bezig is, en zulks kunnen en willen wij niet missen! Aan de voet van het kasteel ligt Duilhac, een leuk dorpje waar een middeleeuwse markt gehouden werd. Nog heel rustig, iets te rustig voor ons, en we besloten een hapje te gaan eten. Wat stond daar op de kaart?! Belgische bieren! Duvel, Westmalle, Hoegaarden… wie ons kent weet dat wij aan dergelijke wereldlijke verleidingen probleemloos weerstaan ;-) dus het werd tijd om naar hét kasteel te gaan. Van de parking naar navettes die ons naar boven brachten. Nu ja, boven… er was nog een heel stuk te klimmen, en dat met een enorme massa volk… het maakt er niet gemakkelijker/aantrekkelijker op.  Aangekomen waren we heel even écht in de middeleeuwen; een heel mooi en goed groepje muzikanten en danseressen, een oprecht betoverende show met valkeniers én als toemaatje een duel met het blanke zwaard!! De ruïnes zelf waren bijzonder indrukwekkend; een enorm kasteel, dat zich over meerdere honderden (!!) meters uitstrekte en een beklijvend uitzicht. Het had alles om een enorm hoogtepunt te zijn, maar de vele duizenden mensen maakten het beeld een beetje stuk… dat was het enige minpuntje aan deze schitterende locatie.

Nog één puntje op ons verlanglijstje voor vandaag: de Gorges de Galamus. Een wondermooi landschap in een schitterende kloof, ingeslepen door een klein riviertje. Ver geraakten we echter niet; voertuigen van meer dan twee meter hoog en breed mochten vanaf een bepaald punt niet verder. Veel tijd om te treuren hebben we niet genomen; er was een rivier, in een schitterend landschap, mét een prachtig zonnetje… zwemmen dus!!! Een flinke wasbeurt kon sowieso geen kwaad, en helemaal opgefrist trokken we op zoek naar een slaapplaats. Zeventien uitgelaten Fransen wezen ons de weg, en even later genoten we van een flinke pastasalade met scampi’s. God in Frankrijk zeggen ze toch? Wij begrijpen het helemaal!! De avond werd afgesloten met een fikse stortbui, Risk en Rummikub.

12-08-2013 om 16:45 geschreven door peter en peter  

Dag  3

Na een rustige nacht en een lekker ontbijt trokken we even het stadje Alet-les-Bains in voor een kleine verkenning. Gisteravond hadden we al een indrukwekkend klooster gezien, dat smeekte om een nadere verkenning. Wie zijn wij om dat te weigeren? Het bleek een subliem gebouw te zijn (geweest), met machtige muren, schitterende ramen en indrukwekkende afmetingen; voorwaar een mooie start van onze eerste échte kastelendag.

Toch eerst heel even een kleine start in mineur… onze mobilhome bleek diesel te lekken, dus een stop bij een garage was onvermijdelijk. Daar konden we pas na de middag terecht, dus hebben we eerst een kleine shopping georganiseerd bij Leclerq, een bekende Franse keten. Er werden een short, enkele t-shirts en een zonnebril voor elk gekocht. Modieus gaan we dus de Kathaarstreek in!

De garage bleek een groot museum te zijn, met wrakken van de laatste dertig jaar, overal onderdelen, radio’s, pc’s… maar Gonzalez was een vakman, en (net als wij in dit geval) een liefhebber van kleine prijsjes!

Op pad dus, de autostrade achter ons gelaten en via heerlijke kleine wegen het binnenland verkennen. Een uurtje door een schitterende streek bracht ons bij Termes. De weg was een avontuur op zich: net breed genoeg voor onze mobilhome, dus toen we een tractor tegenkwamen was het bést wel even spannend. Termes ligt midden tussen onbewoonde cols in een hele mooie bergachtige streek.

Het kasteel zelf is, zoals zovelen in deze omgeving, een ruïne, maar er waren nog meer dan genoeg restanten bewaard om er een onvergetelijke indruk van op te doen. Een verbluffend panorama, een intieme kapel,… en dan flink wat fantasie… mannen blijven jongens!  Flink klimmen, steil omhoog, om dan te genieten van de tastbare geschiedenis… we love it!

Leuk was ook dat we een Katharenroutepaspoort hebben, waarbij we de bezochte sites kunnen laten afstempelen, wat een sterke herinnering naar vorig jaar met zich meebrengt.

Maar niet getreuzeld; we hebben wat tijd in te halen, en Villerouges-Termenès ligt op een klein uurtje op ons te wachten. Het stadje is leuk, heel mooi en schilderachtig, en het kasteel oogt ook zo aan de buitenzijde. Jammer genoeg zwaar gerestaureerd, zodat van de oorspronkelijke gebouwen weinig te zien is. De helft is overigens sowieso niet te bezoeken, en dat viel wat tegen. Er is een ‘museum’ in gebouwd, hoofdzakelijk rond de figuur van Guillaume de Bélibaste, de laatste Kathaar die hier levend verbrand werd. Met een audiotoestel hebben we het bezocht, maar de algemene indruk was er één van teleurstelling. Hier valt veel meer mee te doen…

En weg waren we weer! Ons laatste reisdoel was het kasteel van Aguilar, gelegen op een mooie heuvel, net buiten het dorpje Tuchan. Een (bijzonder!!!!) steile klim bracht ons aan de voet van het kasteel, waar we vrolijk gingen wildkamperen in een wijngaard. Een eenvoudige maar lekkere spaghetti werd bereid, en met zicht op het kasteel verorberd. Maar wij wilden meer… Welke jongen droomt er niet van om eens in een écht kasteel te overnachten?! En zoals eerder gesteld… mannen blijven jongens, dus die droom wilden we waarmaken.  Een sympathiek Duits koppel beloofde over onze mobilhome te waken, en toen de beiaard tien en een half sloeg trokken we op pad. De rugzak op de rug, de zaklamp in de hand trokken we naar ons doel. De wachtposten werden fluks verschalkt (eigenlijk was de balie gewoon gesloten maar dat klinkt niet zo goed) en na een korte maar felle klim waren we aangekomen. Als echte kasteelheren verkenden we eerst onze verovering (best spooky in het donker) en we besloten, zoals het heren van standing betaamt, om de nacht door te brengen in de donjon. Daar was een grote open ruimte met gras en struiken, en daar sloegen we ons ‘kamp’ op. Een fles wijn werd ontkurkt, matjes en slaapzakken uitgerold, en bij het licht van een meegebrachte lamp speelden we op deze uiterst bijzondere locatie Rummikub! Uiteindelijk gingen we slapen, met bliksems die de hemel verlichtten en enkele mooie donderslagen, gedragen op een stevig windje.

12-08-2013 om 16:45 geschreven door peter en peter  

Dag 2

Bij het ontwaken stelden we vast dat we eigenlijk gewoon op een parking stonden, dat de andere mobilhome blijkbaar al heel lang verlaten was en dat de bakker net naast ons héél goede zaken deed ;-)

Na een stevig ontbijt met heerlijke koffie verlieten we Prissé voor een kort traject tot in Cluny. In deze moederkloosterkerk werd in duistere tijden immers opgeroepen om ten strijde te trekken tegen de ketters in Europa, en hier werd het bevel gegeven voor de eerste Albigenzische kruistocht… een plaats die we niet mochten overslaan dus!

En het was de moeite… eerst even een koffie terwijl we wachtten tot de deuren open gingen, en dan vol verwachting binnen stappen. Spotgoedkoop zouden we de inkom niet noemen, maar je kreeg wel heel wat in de plaats! Eerst een boeiende 3D film over het (grotendeels verwoeste) klooster, een boeiende tijdlijn, mooie maquettes en dan…  (tromgeroffel) een bezoek aan de intact gebleven transeptgebouwen van de Ecclesia Mayor. Onvoorstelbaar hoe mebnsen duizend jaar geleden een dergelijke bouwijver aan de dag legden, hoe hele families generaties lang bouwden aan een gebouw dat ze bij leven nooit voltooid wisten… versierd tot hoog boven de tongewelven. Kapitelen, door meesterhanden bewerkt, tonen niet altijd even stichtelijke taferelen… De geloofskracht van die mensen beklijft, tot ruim duizend jaar na datum nog steeds.

Aan de andere kant… deze kerk (of toch de restanten ervan) is bijzonder goed opgekuist, misschien iets té goed… heel clean en sec, terwijl wij eerder houden van de ongebeitelde kracht van een verlaten ruïne, van de romantiek die ook ruimte laat aan de verbeelding, net één van de menselijke verworvenheden die onze soort zo typeren… maar het wàs mooi, het wàs de moeite, en het blijft ontzettend spijtig dat de Franse Revolutie ook hier zoveel verwoest heeft…

Maar tijdens deze reis willen we vooral ook wandelen, en in Cluny hebben we een knappe wandeling kunnen maken! Een bijzonder charmant stadje ontvouwde zich voor ons, met kleine, klimmende en dalende wegen, langs fijne historische gebouwen en stadspoorten, maar ook door (kleine) stukjes natuur. De zon stond intussen hoog aan het zwerk, en het werd tijd om weer vooruit te kijken…

En weg waren we weer… tot voorbij Carcassonne bleek alles volzet leerden we uit enkele telefoontjes, dus ons  reisdoel voor de dag werd verplaatst naar Limoux, waar we een alleraardigste camping vonden, net voorbij een abdij die steun gegeven had in Kathaarse tijden… helemaal in het grote thema van onze reis. We volgden dan ook de route die de kruisvaarders bijna duizend jaar voor ons volgden; van Cluny naar Lyon, en vandaar naar Béziers. Daar werd het eerste grote bloedbad aangericht in Gods naam… en de woorden van de (bege)leidende aartsbisschop blijven nazinderen: ‘doodt ze allen, God zal de zijnen herkennen’…

Intussen trotseerden we twee (rot)files, een broeierige zon en (andermaal) verschillende péages. Een vorm van hedendaags terrorisme wat ons betreft ;-)… Ergens onderweg hebben werd ook nog de innerlijke mens versterkt… de tonnen voedsel en drank (water) die we meegenomen hebben verminderen slechts langzaam… van honger zullen we zeker niet omkomen.

En zo zitten wij hier nu, na een alweer smakelijk avondmaal met bijbehorend druivennat, bij de gezelligheid van enkele kaarsjes en langzaam intredende nacht smachtend naar wat morgen ons brengen zal….

12-08-2013 om 16:44 geschreven door peter en peter  

Zondag 4 augustus omstreeks het middaguur kwamen Dos Santos Pedros samen in Wijnegem om te vertrekken op een nieuwe queeste! De mobilhome werd ingeladen, een dronk op de goede afloop werd genuttigd en weg waren wij!

Een heel andere reis dan vorig jaar; toen zaten we in een volle bus gedurende 24 uur, nu gewoon gezellig met z’n tweetjes cruisen naar het zuiden! Om de twee uur namen we een pauze en werd er gewisseld van chauffeur, op de achtergrond klonk fijne muziek, soms heel rustig, soms iets minder.  Intussen  gingen de gesprekken over de Katharen, de Albigenzische kruistochten en al het moois dat ons te wachten staat! De reis verliep voorspoedig, met zo nu en dan een tankbeurt en (veel te vaak) een péagestop. Het Middeleeuwse gebruik om tol te heffen is hier duidelijk nog niet verdwenen…  je zou voor minder ketter worden!

Het plan was om tot Cluny te rijden, maar intussen begon het steeds donkerder te worden en een alternatief diende gezocht te worden. De mobilhomeplaats konden we niet vinden, en dus hebben we ons naast de weg bij een (blijkbaar slapende) soortgenoot gezet. Intussen was het na 22 uur en echt wel donker. Maar schrikt zoiets ons af? No way, dus wij maakten het gezellig met een lampje, een tafel en twee stoelen en verorberden de rest van Lene’s feestmaaltijd. De pastasalade lieten we ons bijzonder goed smaken, in het (minder fijne) gezelschap van enkele zwermen kleine vliegjes. Gelukkig waren de vleermuizen ons goedgezind en werd het aantal zoemende medeschepsels snel uitgedund. Nog even nakaarten en vooruitblikken… en we gingen slapen.

12-08-2013 om 16:43 geschreven door peter en peter  

11-08-2013 om 14:31 geschreven door peter en peter