vandaag zijn we 6 weken en 1 dag zwanger. Elke dag weer is die angst daar om het toch nog te verliezen, de ene dag al wat erger dan de andere, maar het spookt altijd door je hoofd. Zoals vandaag, wanneer de zwangerschapssymptomen echt minimaal zijn, begin je je toch zowiezo zorgen te maken. Maar toch elke dag dichter bij die 3 maanden, geloven we er harder en harder in. Nog 55 dagen tot dan ...
26 februari mag ik naar de gynaecoloog. Tegen dan ben ik een dikke 8 weken zwanger. Ik hoop zo hard dat ik het deze keer niet moet afbellen. Ik ben echt benieuwd! In het weekend erna willen we het graag onze ouders vertellen. Daarna vertellen we het pas aan de rest na 3 maanden.
Op zo'n momenten wordt je toch altijd geloviger dan anders. Je roept de hulp in van je overleden familieleden, terwijl je anders amper aan hen denkt. Hypocriet eigenlijk, maar ik heb toch het gevoel dat het ergens wel helpt!
Hebk ik al vermeld dat als alles goed loopt, de baby voor 2 oktober voorzien is? Een weegschaal wordt het dan. Dat zijn meestal wel lieve karakters voor zover ik lees op het internet.
Ik hoop echt dat ditmaal de zwangerschap gunstig mag verlopen en dat er een gezonde spruit mag uit voortvloeien, maar we blijven op onze hoede!
Vandaag ben ik 4 dagen overtijd en ik heb pijnlijke borsten. Eigenlijk is er geentwijfel over het feit of ik al dna niet zwanger zou zijn op dit moment. Maar we hebben beslist om alles te ontkennen. Vrijdag, wanneer ik 8 dagen overtijd ben, zullen we misschien een test afnemen, omdat je natuurlijk niet eeuwig kan blijven ontkennen. Ik wil gewoon die eerste week doorkomen, ik heb schrik voor een nieuwe miskraam en kan het mezelf dus niet toelaten er al te veel bij stil te staan. Daarbovenop zat ik eigenlijk net in de fase waarin ik helemaal niet meer zo bezig was met kindjes en kindjes maken. Ondertussen is onze reis geboekt voor in mei. Als deze zwangerschap doorgaat, zal ik 5 maand zwanger zijn daar. Je merkt dat het plots niet meer echt loopt volgens plan. Ik weet niet meer wat ik moet denken; moet ik blij zijn dat ik waarschijnlijk terug zwanger ben, moet ik bang zijn voor een 2de miskraam, ben ik er wel klaar voor als ik alles nu zo negatief bekijk? Ik weet het allemaal niet meer zo goed. Maar ja we zien wel zeker ...
Diezelfde dag als ik mijn berichtje hieronder had geschreven, kreeg ik mijn regels door. Ik was best wel teleurgesteld, want ik had mijzelf grote hoop gegeven dat het wel eens gelukt zou kunnen zijn. Mja, toen kwamen de drukke dagen eraan: kerst & nieuwjaar. Tijdens die periode kregen we mijn petekindje van 3 jaar op bezoek voor 4 dagen, waarbij de laatste dag ook haar zusje van 1,5 jaar ons kwam vervoegen. Druk druk druk! Wel leuk, maar druk. Toen viel mijn frank: eigenlijk verandert je hele leven met een kindje erbij. Je kan niet meer doen wat je wilt, wanneer je wilt. Het kind staat altijd centraal en je ontdekt je partner pas terug 's avonds als het kindje in bed ligt, zo van 'heeeeeeeey jij bent hier ook of wat?' Ik dacht voorheen dat ik zowiezo al een rustig leventje had en dat een kind niet veel zou veranderen in het leven dat ik leidde, maar niets is minder waar. Mijn zus zal het niet graag horen, maar dankzij haar wil ik graag wat gas terugnemen. Er mag een kindje komen, geen enkel probleem, maar ik ga niet meer manikaal op mijn eten en drinken letten en mijn partner bespringen wanneer ik vruchtbaar ben. Als het komt, komt het. Zo niet, ook goed, dan gaan we nog gezellig samen reizen en uit en ... zoveeeeeeeel mogelijkheden! Enfin, ik ben blij dat ik in deze nieuwe fase ben beland, dus ik dank mijn zusje voor die wijze les!
vandaag dag 28 van de cyclus... Dus vermoedelijk al 2 dagen overtijd als die cyclus op 26 dagen staat. Gisteren dacht ik dat de Russen langskwamen, maar het bleef bij wat rozige afscheiding. Dus beste vriend 'Hoop' komt weer langs op goeiedag te zeggen, alhoewel dat er voor de rest niet veel symptomen zijn... Maar we moeten ons sterk en rustig houden. Raar maar waar heb ik weer verlof, vorige keer was dat ook en heb je namelijk meer tijd om je druk te maken, maar de beste remedie is dan als een gek het huis beginnen kuisen en je hebt er erna nog plezier van ook! Moest ik nu zwanger zijn, heb ik dat arm vruchtje met de feestdagen al wel verdronken in alcoholische dranken. Ik heb er wel altijd op gelet en altijd minder gedronken dan de andere, maar met deze dagen is het moeilijk om niet mee te drinken eh! Enfin volgende week mag ik van mijn eigen testen, tot dan zal het huis er proper bijliggen! Tzou wle ene leuk nieuwjaarsgeschenk zijn eh! Hihi! Maaaaaaaaaaaar neeeeeeeeeeeeeeee, mogen we niet over peinzen! Hup kuisen ...
Vandaag, zo'n week voor einde cyclus, voel ik weer vanalles: steken links in onderbuik, rommelende darmpjes, pijnlijk tandvlees, misselijk en dan toch weer honger, en hele lichtjes pijn aan de zijkant van mijn borsten. Dus de hoop is weer daar. Toch is het volgens mij veel te vroeg om al iets te voelen, moest het zo zijn. Dus het zal wel eerder een maagdarmontstekingetje zijn ofzo! Ik moet mezelf echt bedwingen om weer niet alle forums te beginnen uit te pluizen op mogelijke symptomen zoals toen met de miskraam. Daarom even dit berichtje: Pegje beheers u, wacht gewoon af. Binnen 2 weken, om het nieuwe jaar te starten, mag je van jezelf, als het dan nog nodig zou zijn, een testje doen!
Eergisteren waren ze weer in het land, 26 dagen na de miskraam. Teleurgesteld was ik helemaal niet, misschien zelfs eerder wat opgelucht. Ik denk dat ik nog niet klaar zou zijn geweest voor weer het getwijfel of alles wel goed zou komen. Ik ben best wel bang voor een tweede miskraam. Ik heb al uitgerekend wanneer ik vruchtbaar ben binnen een dikke week, dus dan zullen we er wel weer voor gaan. Maar of ik ooit weer het enthousiasme zal hebben als in begin, dat betwijfel ik!
Gisteren zijn we vervroegd naar de gynaecoloog geweest. Vorig week was ik enorm moe en had ik wat steken aan mijn linkerkant en werd een beetje ongerust. Maar alles blijkt toch ok. Geen vruchtje meer te besporen in die buik van mij. Alle stille hoop dat het vruchtje er toch nog zou zijn, is volledig weg. De onzekerheid voorbij ... hup naar de volgende ronde! Van de gynaecoloog mogen we er direct terug voor gaan, dus gaan wij gewoon verder gezellig klussen eh!
Haja én de gynaecoloog zei toen ze mijn bloedtestresultaten bekeek: 'Ja wel lage waarden eh' En als ik dan aan die pipo van de dokter vraag achteraf: 'Waren mijn waarden ook niet te laag dokter?' zegt hij gewoon van niet. Dus die waarden waren wél degelijk te laag, zoals ik al had gedacht van het moment dat de dokter zei dat ik zwanger was. Dokters zijn pipo's!
Uit de hele situatie hebben we toch maar flink geleerd: - Wachten tot je een week overtijd bent voor een zwangerschapstest te doen - Niet naar de dokter lopen die je toch maar blaasjes wijsmaakt - Rustig en kalm blijven, niet stressen. Alles loopt wel goed!
Gisteren naar de dokter geweest. Dat was niet zo'n goed idee. Zaterdagmiddag hadden we hem in paniek opgebeld en in zijn voicemail ingesproken dat hij ons kon terugbellen. Uiteraard werkte hij niet op zaterdag, maar we waren in paniek en eigenlijk hoopten we dat hij dna toch maandagochtend zou bellen om te vragen hoe het was. Niets daarvan. dus gisterenavond naar de dokter ... het eerste dat hij zegt is: 'Ja kijk op zaterdag werk ik niet eh'. Ok dat was al duidelijk. 'En hoe is het nu?' 'Ja niet goed waarschijnlijk eh', antwoord ik. Ik vertel dat de bloeding nog steeds aanwezig is. 'Ja eerst en vooral', zei hij, 'toch proficiat met jullie zwangerschap. Ik was heel gelukkig woensdag'. Fijn voor hem dacht ik. Hij vertelde dat dit een natuurlijk mechanisme is, dat 2/3 van de vrouwen dat voorhebben, blabla. Tegen zijn zin was hij ne peptalk aant geven, maar daarvoor kwam ik niet. Ik had gewoon enkele vraagjes. Toen die gesteld waren en het even stilviel, zei hij direkt: 'ja dat is dan 22 euro'. Ik zat er hooguit 5 min binnen. Ik vond hem echt grof en boertig. Ik had geen lieve woordjes nodig, maar gewoon even tijd voor wat vraagjes en wat uitleg. Hij vond het blijkbaar heel overbodig dat we langskwamen. Ipv vriendelijk te zijn en mij den tijd te gunnen.... nee snel verdiend zo dacht ie waarsch.... en hup buiten. Ik was echt boos & triest, terwijl het eigenlijk veel beter met me ging.
Enfin conclusie; we moeten een maand wachten voor we weer mogen starten om een kindje te maken en ik moet mijn afspraak van 30 november met de gynaecoloog behouden. Hopelijk is zij wat vriendelijker.
Maar mijn lieverdje blijft echt een schatje. Hij is echt heel begrijpend enzo. Hehe, gisterenavond hebben we het kussen dan gebombardeerd tot dokter en heb ik hem (het kussentje eh! ) een goei paar motten verkocht! Geweldig ideetje van mijn engeltje!
Gisterenmiddag kreeg ik plots wat krampjes in mn buik. Mijn darmen dacht ik... In het toilet draaide het anders uit; een bloeding. Paniek! Direct mijn lieverdje erbij geroepen; ik bloed ik bloed! Hij ook in paniek. Maar het was zaterdag, dokter niet bereikbaar. Maar het was wel duidelijk ... Nog hopend zittend opzoeken op het internet, maar mijn pijnlijk gevoel van mijn borsten was al weg sinds de dag ervoor en ik had menstruatiekrampjes. Huilen, huilen ... niet veel anders gedaan dan huilen die dag. Mijn lieverdje ook! Onze fijne toekomst even aan diggelen. Een vreemde pijn alsof er een leegte onstond zowel psychisch als fysisch. Mijn engeltje heeft me geweldig goed ondersteund. Hij is een echte schat. Wat zou ik doen zonder hem? En aan niemand anders kan je er iets over kwijt, moeilijk! Morgen gaan we langs de dokter. Hopelijk kan hij wat vragen beantwoorden.
Vandaag is het al een pakje beter, deze ochtend had ik het nog moeilijk. Elk bezoek aan het toilet confronteert me natuurlijk ook nog eens met de feiten. Maar we moeten verder. Volgende keer beter.
~Ons vruchtje is niet meer bij ons, we hebben het 3 dagen zeer graag gezien!~
Jahaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa goed nieuws! Toen ik de dokter belde zei het; "En Pegje, wat denk je zelf?" En ik zenuwachtig als hel: "Ik weet het nieeeeeeeeet, zeg het alsjeblieeeeeeeeeeeft!" "Ja", zei hij, "Proficiat, je bent zwanger!" Hij heeft wel een extra test gedaan denk ik omdat het nog maar heel pril is! Maar je bent wel degelijk zwanger zei ie! Ik moet maandag om 19u terugbellen voor de resultaten van de rode hond en de toxiplasmose. En nu we dit weten, kunnen we ons vanaf nu zorgen beginnen maken dat alles wel in orde is eh! Zo blijven we bezig!
Mijn lief schatje kwam gisterenavond dan al direct thuis met 'de zwangerschapsbijbel", een super interessant boek! Is het geen schatje, onze papa-in-spe!
Enfin volgens de berekeningen via het internet is de do-date: 5 juli 2008, dus die datum staat al genoteerd in onze agenda!
Hopelijk loopt alles pikobello en kan ik ten volste vd zwangerschap genieten! Positief denken = zeeeeeeeeeeer belangrijk en da gaan we dan ook doen eh
Gistereavond nog naar de dokter gehold. Hij heeft bloed afgenomen en voor het resultaat mag ik straks rond half 1 bellen! Spannend! De dokter zei zelf dat het wel straf zou zijn voor iemand dat de pil 7 jaar neemt om op 2 maand zwanger te zijn, maar het kan. Ik hoop alleen dat ik nu niet schijnzwanger ben ofzo. Stel je voor dat je lichaam een loopje met je neemt! Gisteravond had ik plots ook pijnlijk tandvlees bij het poetsen. Stel je nu voor dat dat allemaal ingebeeld is, dat je lichaam die symptomen gewoon gaat kweken, omdat je zo graag wilt. Ik mag er niet aan denken dat het zo zou zijn... Enfin wachten tot half 1 dus... algoed dat ik erna ga winkelen met mijn zusje. moest het dna slecht nieuws zijn, heb ik toch wat afleiding. Jammer dat ik het haar dna niet kan vertellen. Moesten we nu zwanger zijn, zouden we het graag vertellen met kerst! Hoe een leuk kado zou dat niet zijn voor iedereen! :) Maar daar mag ik ook nog niet bij stilstaan vind ik, de teleurstelling zou des te groter zijn straks misschien! Gewoon afwachten dus ...
Het wachten maakt me een beetje onozel. Ik heb ook pijn aan mn borsten, voel me af en toe misselijk en heb echt het gevoel alsof die duivels echt niet meer gaan komen. Komt het nu door het ontpillen of ben ik zwanger? De onzekerheid is onverdraagzaam. Morgen opnieuw testen!!!
Vandaag een test gedaan, maar deze was negatief. Ergens had ik het ook wel verwacht, maar een teleurstelling blijft het altijd, denk ik! Misschien binnen 3 dagen nog eens proberen, we zullen zien.
Vandaag moeten de duiveltjes langskomen, ale eigenlijk liever niet, maar als mijn cyclus uit 28 dagen bestaat, zouden ze dus vandaag moeten komen. Ik ben zeer benieuwd, voel ook allerlei kwaaltjes, maar weet niet goed of ze tussen mijn oortjes zitten of niet. morgen toch maar eens een testje doen denk ik
Volgens de berekeningen op basis dat ik een normale cylus zou hebben van 28 dagen, zou vandaag mijn eisprong moeten plaatsvinden. Dus deze week is er al hard geoefend geweest. Hopelijk vindt zo'n manneke deze keer zijn weg, anders moet ik die mannekes es ne gps kado doen ofzo! Enfin, op hoop van zegen ...
Vandaag zijn de in het land gekomen. En dit nog maar na 25 dagen. Dus geen kindje van de eerste keer. Blijven proberen dan maar eh! Algoed is dat klussen nog plezant ook!
Vandaag zijn mijn duiveltjes doorgebroken nadat ik 3 dagen geleden mijn laatste pilletje heb genomen. Dus binnen een dikke week kunnen we voor de eerste keer proberen een kindje te maken! Spannend!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Ik dacht voorheen dat ik zowiezo al een rustig leventje had en dat een kind niet veel zou veranderen in het leven dat ik leidde, maar niets is minder waar. Mijn zus zal het niet graag horen, maar dankzij haar wil ik graag wat gas terugnemen. Er mag een kindje komen, geen enkel probleem, maar ik ga niet meer manikaal op mijn eten en drinken letten en mijn partner bespringen wanneer ik vruchtbaar ben. Als het komt, komt het. Zo niet, ook goed, dan gaan we nog gezellig samen reizen en uit en ... zoveeeeeeeel mogelijkheden! 
Tzou wle ene leuk nieuwjaarsgeschenk zijn eh! Hihi! Maaaaaaaaaaaar neeeeeeeeeeeeeeee, mogen we niet over peinzen! Hup kuisen ... 
in het land gekomen. En dit nog maar na 25 dagen. Dus geen kindje van de eerste keer. Blijven proberen dan maar eh! Algoed is dat klussen nog plezant ook! 
