Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
19-04-2013
Op de pony
Afgelopen weekend heeft Mateo voor het eerst op Sabientje gereden. Heel voorzichtig en met helm heeft hij zijn eerste stappen gedaan. Hij vond het al snel niet erg uitdagend maar we hadden besloten om vooral geen gekke dingen te gaan doen. Volgende keer zullen we weer een stapje verder gaan. Verder beginnen we stilaan weer de paarden serieus in te rijden. Oefenen in de wei en af en toe een bosritje!!
Gisteren hebben we Equitana in Essen bezocht. De afstand viel best mee want we waren op 1 uur en 15min. reeds op de parkeerplaats in Essen. We hebben de hele dag van de ene stand naar de andere gelopen en vele shows bezocht. Enorm groot is deze beurs want ze is niet voor niets de grootste van de wereld op paardensport gebied. Verder nog een foto van de Matteo en Julian op een uitkijktoren in het bos. We hebben met de huifkar een wandeling gemaakt en hier en daar kom je een zgn. "Pirche" tegen.
Momenteel wonen we in Waterloos. Dit is een deelgemeente van Neeroeteren (Maaseik). Vroeger werd een bos een loo genoemd. En inderdaad als het veel geregend heeft dan zie je in onze bossen dat er veel water blijft staan. De fotos geven nl. geen kanaal weer maar een gewoon bospad dat na een regenbui in een riviertje is veranderd. De paarden zijn er ondertussen aan gewend en stappen of rennen er gewoon doorheen.
Vandaag was het best een koude dag. Deze ochtend lag er nog een fijn laagje sneeuw op de wei en deze ging maar langzaam in de namiddag weg. Ons buurmeisje is nog uitgegleden met haar paard toen ze in galop wilde aanspringen. Het paard gleed weg en viel samen met het buurmeisje op de grond. Gelukkig zonder kwetsuren liep alles nog goed af. Mijn eigen paard was behoorlijk pittig maar na enkele minuten liep hij alweer netjes aan de teugel. We hebben de pony's gelongeerd want in de zomer gaan onze kleinkinderen erop rijden. Althans op de ouste van de twee "Sabine". Tineke is met haar jaartje nog iets te jong om bereden te worden.
Hier zijn één van de eerste foto's van het veulentje. Meteen toen het geboren is heeft Christine al het halster omgedaan. De moeder laat het allemaal zonder problemen gebeuren.
Jana is vandaag voor de 2de keer met ons het bos ingereden. Al enkele jaren komt ze bij ons thuis rijden. In het begin op de ponys. De laatste maanden rijdt ze op Gerido. Christine rijdt dan op Favory. Vandaag is ze dus voor de 2de keer mee met ons het bos in gegaan. Christine had de fiets meegenomen en af en toe wisselden ze eens af. Stap en draf zonder problemen. Het was wel erg nat en af en toe regende het; maar daar hadden we geen last van!! Het was al laat toen we terug thuis kwamen. We waren enkele uren onderweg geweest.De paarden zien er in de winter natuurlijk iets minder florisant uit met hun dikke vacht. Favory is bovendien te dik momenteel . Hij moet dringend op dieet!!
Ieder jaar gaan we een aantal dagen rondtrekken in de Kempen. Fantastisch mooie
landschappen komen we dan tegen. Echt de moeite. Veel mensen weten niet hoe mooi
het in hun eigen streek wel is. Je moet slechts enkele kilometers durven van de
weg af te gaan en je komt in de meest ongelooflijke landschappen terecht. Voor we op weg gaan moet Favory zich altijd eens kunnen losgooien in de wei;Hij ziet er wel niet uit als hij gerold heeft en helemaal nat is van de regen maar dat deert hem natuurlijk niet.
Dat was weer eens een tijdje geleden. Na alle verhuisperikelen heb ik de draad weer opgepakt en ben afgelopen zaterdag weer gaan vliegen. Ik had Bert, mijn instructeur van het eerste uur, gevraagd om samen met mij te gaan vliegen. Kwestie van geen risico´s te nemen. Je bent tenslotte toch met een machine in lucht en dat tegen een heel hoge snelheid. Alles ging als vanouds. Vliegtuig uit de hangar, check rondom het vliegtuig, checks voor het opstijgen, en dan weer de standaard woorden uitspreken net voor vertrek door de radio "Oscar, Oscar, Lima Victor Julliette lining up for departure". Vol gas de runway 21 bestormen en dan bij 50ktn optrekken en vliegen. Bij 600 ft de flaps intrekken en bij 1000 ft naar rechts afzwenken. Het ging richting Hasselt. De eerste 2 minuten was het weer even terug erin komen maar het bochtenwerk en de stabiliteit zat er nog goed in. Even over Hasselt dan richting Zutendaal om terug te keren via de Ford fabrieken in Genk en dan een rondje rond Bilzen om dan zomaar ter plekke te beslissen " zullen we eens naar Tongeren vliegen". Zo gezegd zo gevlogen en toen was het weer tijd om richting Zwartberg te vliegen en te kijken of ik het toestel nog aan de grond kon krijgen. Ik moet zeggen dat de aanwezigheid van Bert best geruststellend was en ik slaagde dan ook in één van mijn betere landingen van de laatste jaren. Een bewonderd fluitje van Bert kon er voorwaar van af. En de ingewijden weten dat een compliment van Bert niet voor de hand liggend is. Bert is ondertussen 79 jaar maar dat zie je helemaal niet aan hem. Hij is dan ook een "Oud starfighter piloot / instructeur" en nog in prima conditie (met meer dan 25000 vlieguren.....!!!!!). Petje af. Als foto heb ik nog een foto van vorig jaar van de vlucht naar Engeland toegevoegd. Dat was toch één van de mooiste vliegmomenten. Ik was achteraf blij dat ik weer gevlogen had. De "goesting" was weer terug. Nu maar weer enkele vluchten boeken. Ik denk dat ik met Bert nog eens ga vliegen om daarna weer enkele "navi´s" in te plannen naar de leuke plaatsen in België en omstreken.
Vandaag hebben we de hele dag buiten gewerkt. We hebben de ijzeren pergola in de wei afgebroken. Ik wilde er eerst een vogelkooi van gaan maken maar toen we zagen dat de pony's er tegen aan gingen schuren hebben we die plannen maar laten varen. De kinderen uit de buurt komen allemaal spelen met de pony's. Met de papa van de buurjongen zijn we trouwens deze morgen een voetbaldoel gaan halen in Genk. De buren hebben het speeltuig van hun kinderen bij ons thuis helpen neerzetten. De kinderen waren er iets te groot voor geworden. De jongen heeft nu een voetbaldoel gekregen en het meisje is de hele dag bij ons thuis met de paarden en de pony's aan het spelen. Ook andere kinderen komen gewoon bij ons thuis aangewandeld en kennen ondertussen wel hun weg naar de paardenweides. Ze zijn bovendien voorbeeldig en heel erg beleefd zodat het eigenlijk alleen maar leuk is om te zien. Het brengt wat leven in de brouwerij..
