De ontknoping, Cato tegen Katniss en mij

Toen we opstonden hadden we al het gevoel dat de spelmakers ons bijeen gingen drijven. Toen gingen we jagen, maar eerst wou Katniss nog naar de beek om onze kleren te wassen. Leeg. De beek was kurkdroog, waarschijnlijk leeggezogen deze nacht. De spelmakers wouden ons duidelijk naar het meer lokken. We kwamen daar aan, maar er was nog niemand, dus hebben we even gewacht. Toen kwam Cato aanstormen, en hij was er niet op uit ons te vermoorden, maar hij liep weg. Toen zagen we de afschuwelijke beesten en holden we Cato meteen achterna. Het waren mutilanten. We waren gevlucht naar de hoorn. Daar probeerde ze ons aan te vallen en er heeft er 1 één zelfs naar mijn kuit uitgehaald. Toen pakte Cato mij vast in een houtgreep. Als Katniss hem neerschoot, dan liet hij mij mee vallen. Uiteindelijk heeft Katniss op zijn hand een pijl geschoten, en mij opgevangen. Omdat Cato veel te fel aan het lijden en aan het roepen was, en we te lang moesten wachten, schoot Katniss hem neer. We waren gewonnen.

Of toch niet…

Toen we aan het juichen waren, kwam er een mededeling dat er maar één iemand kon winnen. De eerdere wijziging was ingetrokken. Toen kwam Katniss op het geniale idee om de bessen tegelijkertijd in onze mond te steken, toen we ze nét in onze mond hadden, weerklonk het trompetgeschal en zeiden ze dat we allebei hadden gewonnen. We spuugden alles uit, en dat was het einde…

Einde!