De jacht en de bessen.

Vandaag gingen we jagen, met mijn meesleurende been maakte ik te veel lawaai en joeg ik alle dieren weg. Uiteindelijk ben ik vruchten gaan plukken, zodat Katniss makkelijk kon jagen. We hadden een deuntje afgesproken zodat we van elkaar wisten dat we veilig waren. Ik had een grote bessenstruik aan een beekje iets verderop gevonden, en had al een lading naar onze verzamelplaats gebracht. Door de stroming van de beek hoorde ik niet dat Katniss het deuntje floot en dat ik moest reageren. Toen ik terug ging naar de plaats, had ik bijna een pijl door mij heen, Katniss dacht dat ik Cato was en dat hij me had gedood. Blijkbaar waren de vele bessen die ik had geplukt giftig. Gelukkig dat ik er nog geen had gegeten. Uit het niets hoorden we een kanonshot. Het was vossensnuit. Katniss zei dat ze haar al eens een beetje eten zien stelen bij de beroeps, toen ze hun bevoorrading had opgeblazen. Blijkbaar had ze van mijn bessen gegeten en is ze daaraan gestorven. Van haar zijn we af. Heel raar, maar Katniss wou de bessen meenemen in de hoop dat Cato erin zou trappen, de jacht is geopend.

Nog één te gaan…

(word vervolgd)

Dit was het einde, wat gebeurt er nu met deze blog?

Nu ben ik aan het vieren dat we gewonnen zijn, samen met iedereen waar ik van houd. Op deze blog komen geen berichten meer, dus dit is het laatste. Het einde. Voorgoed.

Dit was het dan… 

De ontknoping, Cato tegen Katniss en mij

Toen we opstonden hadden we al het gevoel dat de spelmakers ons bijeen gingen drijven. Toen gingen we jagen, maar eerst wou Katniss nog naar de beek om onze kleren te wassen. Leeg. De beek was kurkdroog, waarschijnlijk leeggezogen deze nacht. De spelmakers wouden ons duidelijk naar het meer lokken. We kwamen daar aan, maar er was nog niemand, dus hebben we even gewacht. Toen kwam Cato aanstormen, en hij was er niet op uit ons te vermoorden, maar hij liep weg. Toen zagen we de afschuwelijke beesten en holden we Cato meteen achterna. Het waren mutilanten. We waren gevlucht naar de hoorn. Daar probeerde ze ons aan te vallen en er heeft er 1 één zelfs naar mijn kuit uitgehaald. Toen pakte Cato mij vast in een houtgreep. Als Katniss hem neerschoot, dan liet hij mij mee vallen. Uiteindelijk heeft Katniss op zijn hand een pijl geschoten, en mij opgevangen. Omdat Cato veel te fel aan het lijden en aan het roepen was, en we te lang moesten wachten, schoot Katniss hem neer. We waren gewonnen.

Of toch niet…

Toen we aan het juichen waren, kwam er een mededeling dat er maar één iemand kon winnen. De eerdere wijziging was ingetrokken. Toen kwam Katniss op het geniale idee om de bessen tegelijkertijd in onze mond te steken, toen we ze nét in onze mond hadden, weerklonk het trompetgeschal en zeiden ze dat we allebei hadden gewonnen. We spuugden alles uit, en dat was het einde…

Einde!

De komende dagen, vol met modder.

De voorbije dagen, sinds Cato me een steek heeft gegeven, is er letterlijk niks gebeurd. Ik heb me gecamoufleerd met modder, zodat niemand me zag. Ik hoopte dat Katniss kwam, dat is tot nu toe nog niet gebeurd. Als niemand me komt redden staat mijn lot vast, ik zal sterven aan mijn verwondingen. Ik weet niet hoelang ik hier al lig, maar het is veel te lang. Dat ik in de bakkerij vaak taarten heb geboetseerd, is toch nog van pas gekomen. Vanavond was er een mededeling dat als twee mensen, die van hetzelfde district komen, als laatste overblijven, ze allebei gewonnen zijn.

Ik hoop dat Katniss me komt zoeken…

(word vervolgd)

De eerste dagen met ons twee, Katniss en ik.

Katniss is niet veel na het bericht gekomen, mijn vermomming was zelfs zo goed dat ze me niet had gezien, ik heb haar moeten roepen. Ze heeft me goed verzorgd, verband rond mijn benen gedaan, mijn bloedzoekerssteken laten genezen, mij en mijn kleren gewassen... Ik ben zo blij dat ze me gevonden heeft. We hebben gekust. Eerst waren we een schuilplaats gaan zoeken voor de nacht, we hadden een grot gevonden waar we in konden slapen, ze heeft zelfs eten gemaakt. En daar in de grot, boog ze zich opeens over mij en kuste mij, dat moment was het beste van mijn hele leven, de vlinders in mijn buik woekerden op en ik kreeg het warm en koud. Daarna hebben we samen in een slaapzak geslapen. Ik ben er heel erg aan toe en het word steeds erger. De enige troost die ik had, is dat Katniss een verhaaltje heeft verteld, haar stem liet me rusten. Zo wondermooi dat ze een verhaal kan vertellen, zo heb ik er nog nooit een gehoord. 

Een feestmaal, ik had het kunnen weten...

(word vervolgd)

Het feestmaal, Ik heb het medicijn nodig, maar ik laat Katniss niet gaan.

Het trompetgeschal, ik had het kunnen weten, een feestmaal, en niet zo maar een, voor iedereen is er hetgeen wat hij of zei op dat moment het hardst nodig heeft. Voor mij natuurlijk het medicijn. Katniss wou absoluut er naar toe gaan, maar dat laat ik niet gebeuren. Ze ging eten maken, en toen ze terugkwam en ik begon te eten, had ik het door, het eten was veel te zoet. Slaapsiroop. Een middeltje om mensen te verdoven. En toen gebeurde het, alles werd zwart. Toen ik wakker werd voelde ik mij stukken beter, maar toen ik langs me keek, zag ik Katniss in een grote plas bloed liggen. Ik heb dan maar verband rond haar hoofd gedaan, meer wist ik niet wat ik kon doen. Na een lange tijd werd ze eindelijk wakker, ze was wel heel duizelig. Even daarna is ze terug gaan slapen. Ik heb verteld hoe dat ik verliefd op haar was geworden en wat me allemaal aan haar was opgevallen. We hebben gekust, en het beste van alles, we hebben een echt feestmaal gekregen van Haymitch.

Het einde is (hopelijk) nabij...

(word vervolgd)

De eerste dagen.

We waren aan het slapen toen er opeens een muur van vuur kwam. We moesten rennen voor ons leven. Toen het vuur gedoofd was kwamen we Katniss tegen, die al in een boom geklommen was. Ik had schrik dat ze afgemaakt werd, en ik durfde haar niet goed aan te kijken. Ze begon te spotten met ons, ik kon mijn lach moeilijk inhouden. Ze zat veilig in de boom waar niemand bij haar kon, ik was blij. Uiteindelijk heb ik besloten dat we haar met rust zouden laten tot de volgende ochtend. Zo had ze tijd om na te denken wat ze kon doen om te ontsnappen, en lieten we haar met rust. s' Ochtends werd ik wakker door een net bloedzoekers dat op de grond viel. Ik heb twee of drie steken gehad, en twee teamleden zijn gestorven. Ik zag haar nog aan de poel met een boog, ik denk dat ze aan het hallucineren was. Ik heb haar gered door te zeggen dat ze weg moest lopen, Cato heeft het gehoord en heeft me een pijnlijke, bijna fatale steek in mijn been gegeven met zijn zwaard. Ik liep weg.

De spelen zijn een marteling...

(Word vervolgd)

De reis.

Tijdens de treinreis was er niets speciaals gebeurd. We hebben met Haymitch en Effie gepraat. De trein zat vol met luxe spullen en ieder had zijn eigen coupé, vol met sjieke kleren, een comfortabel bed en zelfs een douche met warm water! Verder is er niks gebeurd, alleen hebben we nog naar de boetes in de andere districten gekeken.

De komende dagen kan het zijn dat ik geen blog schrijf, het gaat druk worden met de kleren en de opening.

Het Capitool is onbeschrijfbaar…

(word vervolgd)

Het verblijf.

We verbleven in het Capitool, dezelfde luxe als in de trein, dezelfde fantastisch uitgebreide lekkere maaltijden en dezelfde mensen. We gaan trainen, eerst hadden we gekozen om samen te trainen, uiteindelijk heb ik er toch voor gekozen om alleen te trainen, waarom moet ik nog geheim houden! Katniss heeft een score van 11, hoe heeft ze dat kunnen halen? Ze heeft het mij verteld, maar ik mag het niet zeggen. Ik heb mijn liefde voor Katniss openbaar getoond tijdens het interview. Ze reageerde redelijk verbaasd, volgens mij is zij niet verliefd op mij. Daar gaat mijn hoop.

De spelen gaan bijna beginnen...

(word vervolgd)