Hoe overleef ik de volgende 4 weken als ik immobiel ben?
05-08-2008
This is the end... of wie weet...
Voila de 4 weken zitten erop en ik heb men doel bereikt, ik ben niet gestorven van de verveling! Ik heb hier vier weken mijn ganse ziel blootgelegd zonder enige sensuur. Het is wel een beetje raar dat je nu weet dat iedereen weet hoe jij je voelt en denkt maar ik heb van iedereen een hoop positieve reacties gekregen en die reacties hebben me de voorbije weken ook wel vooruit geholpen! We zijn dus vier weken verder, op en top ben ik nog verre van maar ik ik ben nog altijd dezelfde persoon .....maar dan met een ritsluiting aan de zijkant van zijn knie! Ik hoop toch ook dat die ritsluiting nu toe mag blijven en dat alles mooi geneest! Bij deze wil ik ook alvast iedereen bedanken die me bezocht heeft, me steunde en me een hart onder de riem stak! En wat de blog betreft had ik nooit gedacht dat het zo een succes ging zijn! Meer dan 1200 bezoekers hebben het reilen en zeilen van men revalidatie gevolgd! Of de blog nu definitief gesloten zal worden....sjah dat zal van de fanmail afhangen! Want per slot van rekening ben ik nog niet volledig gerevalideerd.... Maar er hebben zich toch al enkele uitgevers zich aangeboden om mijn verhaal te publiceren met als slogan: Sterren komen, sterren gaan maar een blessure doet deze jongen niet vergaan! Over de fictie reeks ben ik nog aan het onderhandelen met zowel woestijnvis als de VTM! En toen dat bekend werd zat er ineens elke morgen een hemd in de brievenbus met reclame op de kraag. Vanaf nu zal er misschien geen kat meer aan denken maar mijn revalidatie zal toch nog een tijdje doorgaan.....en kzal die steun best wel missen! Alvast nogmaals bedankt aan iedereen en of ge het nu wil of ni......I'LL BE BACK!!! TO BE CONTINUED...
Op dag 28 ben ik begonnen met een wandeling naar de bakker. Zoals ik de voorbije dagen al wel meer aangehaald heb gaat het wat minder. Ik begin meer en meer pijn te krijgen bij lichte inspanningen. Ik heb vandaag dan ook maar de beslissing genomen om het eventjes wat kalmer aan te doen.Dus eventjes geen hometrainer meer voor mij! Ik hoop dat de rust me een beetje goed gaat doen want binnen enkele dagen moet ik ook weer aan het werk. Misschien ben ik wat te hevig geweest en misschien ook niet... het is zo moeilijk in te schatten wat de pijn nu juist is. Ik durf er eigenlijk niet bij stilstaan ook niet want stel dat het geen goed teken is.. Toch zit ik al aan dag 28 en ik leef nog steeds dus reden tot paniek is er nog niet . Hoe het nu binnen enkele dagen verder moet met deze blog dat weet ik ook nog niet. Dus eigenlijk zit ik hier nu de hele dag met al mijn vraagtekens... dus maar goed ook dat ik hier niet te lang meer thuis zit. Het wordt misschien tijd dat ik andere dingen aan men hoofd krijg dat ik niet teveel stilsta bij bepaalde dingen...
Dag 27 ging me helemaal niet zo goed af! Ik had 's ochtends al direct door dat het me niet al te best af ging gaan! En als ik de trap af ga dan komt de bevestiging... ik had redelijk veel last van de knie! Maar ik voelde me in het geheel niet al te best eigenlijk of het ene met het andere te maken heeft weet ik niet. Ik heb wel de voorbije 8 maand wel gemerkt dat ik veel last heb als het weer omslaat en ja nu was het van da.... Ben met veel tegenzin op de hometrainer gekropen met de nadruk op gekropen! Ik heb echt een half uur afgezien, wellicht ook omdat ik er helemaal geen zin in had! Maar ik heb dan toch maar op de tanden gebeten en doorgezet! Ondertussen en ik nog wat mobieler, ik kan al met de wagen rijden... tot grote opluchting van men wederhelft die nu haar vaste BOB terug heeft! De namiddag heb ik zowat de ganse tijd op de voetbal doorgebracht. Eerst op KV Mechelen en dan op het wat minder glorierijke Zennester Hombeek! Op deze manier blijf ik toch een beetje bezig met het voetbal! Ja en het zal zeker niet minderen aangezien ik te horen heb gekregen dat ik gedurende 18 weken elke maandag zal training geven! Nu ja, ik doe het wel met heel veel plezier en het geeft me de mogelijkheid om men carriere naast het wat uit te breiden! Al was al dat stilstaan langs het voetbalveld niet zo goed voor men knietje denk ik! Zoals ik gisteren al zei zit ik nu in een wat mindere periode maar na regen komt zonneschijn!
Dag 26 is als het ware voorbij gevlogen! Eerst wat fietsen dan wat wandelen dan wat rusten... een dagje zoals er nu al zovele gepaseerd zijn. De normale dingen beginnen stilletjes te gaan. Gewoon rondstappen en doen wat ik moet doen gaat zonder problemen! Tegen de avond aan begin ik toch wat meer last te krijgen! Het kan ook wel zijn dat ik stilaan aan het pijngevoel gewoon aan het raken ben... want ja ik loop nu al wel al 8 maanden rond met dat gevoel dus heb men pijngrenzen beetje bij beetje verlegd. En ik ben verre van 100% in orde want ik sta nog steeds liever wat langer recht dan te gaan zitten en vraag me niet om door men knieën te zakken want dat zijn de dingen die me nog niet lukken. Het is alsof er een soort blokkage op men knie gezet is. Ik kan men been plooien tot een bepaald punt en dan heb ik een heel voos en vies gevoel. Stiekem vraag ik me toch al af of ik tip top in orde ben na de operatie. Maar die vraag kan ik me pas stellen als ik alles terug kan. Ik zou het verschrikkelijk erg vinden als ik weet dat ik geen duursport kan doen omdat het ineens gedaan kan zijn. En er zijn nog zo veel dingen die ik wel is wil proberen! Ik heb altijd gezegd dat ik een marathon zou lopen van het moment dat ik zou stoppen met voetballen en ik hoop dat ik dat ook nog steeds ga kunnen nastreven. En ja de Mont Blanc wacht ook nog altijd op mij ... Het frustrerende is eigenlijk dat ik deze week weinig of geen vorderingen gemaakt heb. Ik zit al wel op de hometrainer maar verder dan dat of een iets wat beter gevoel daarbij is er spijtig genoeg nog niet! Maar ik had me wel voorbereid op deze momenten en misschien vergeet ik dat ook wel als ik volgende week opnieuw aan het werk ga...
Het eerste wat ik tegenwoordig doe als ik opsta is op de weegschaal gaan staan. En ik hoor iedereen alweer denken...."mmm waarom is da nu goe, ge bent toch ni dik". En dat is meer dan waar maar de laatste weken zijn er toch wat kilotjes bijgekomen en moet zo er nts aar streven om zo scherp te staan als een mes dus ja ... wegen is de boodschap! En ik ben goed opweg! Wellicht komt heel dat ritueel van in men "glorieperiode" toen er sterk gecontroleerd en op gelet werd! Ik heb toch alvast geen last van men langere fietssessie van dag 24! Maar Frank paraplu (voor de vrienden en Mijnheer Deboosere voor de rest) had duidelijk gezegd om geen zware inspanningen te leveren na 12u maja wat moet moet dus hop en we waren weer weg voor enkele kilometerjes op de hometrainer! In de namiddag zat ik op men terras te lezen en het lukte me precies maar ni om tegoei gaan te zitten wel ik weet waarom...Zadelpijn! Yup, ma wat wil je die zadel is gigantisch... dat is gemaakt voor mensen die de evenaar nodig hebben als broeksriem! Dus ja ik kan men zeemvelleke of beefstuk of een porei misschien of ne selder (of was da nu weer voor iets anders) bovenhalen voor onder men gat te steken! Ma kheb er toch al een 84 km opzitten op die fiets ma weet ge wat het strafst van al is?! 84 km heb ik daar al mee afgelegd en toch is die nog geen meter vooruitgekomen .... ge moet het ma kunnen hé 84 km zonder afleggen zonder vooruit te komen! Daar kan Tommeke Boonen nog iets van leren! Maja die jongen is dan ook enorm mediageil hé die heeft elke dag nood aan een lijntje.....een lijntje tekst in de krant hé! In de namiddag heb ik me dan nog maar is aan een fikse wandeling gewaagd maar pfffffffff ging ni zo heel vlotjes ze! Tot men oog viel op the one and only Don Juan... haren in de wind, zonnebrilleke op, hemdje open....Jef man you still got it! 'S avonds dan nog maar is acte presence gegeven op de voetbal. Ben al blij dat iedereen zo tevreden is over de vorderingen die ik maak maja wa wilde ben er dag en nacht mee bezig! Ook al proberen ze me soms op te jagen dan zeggen ze:" en wanneer gade terug kunnen trainen?" waarop ik antwoord :" ik hoop eind september misschien te kunnen trainen" waarop ze dan zeggen :" amai amai september kan da ni vroeger" waarop ik antwoord da ik mijn best doe en tot slot zeggen ze dan " neemt u tijd maar, zie maar dat ge 100% in orde zijt!" Jama ge moet weten wa ge wil hé!!!! September is ni vroeg genoeg ma ik moet wel men tijd nemen... Nu ja ik haal het beste er uit maar ik heb toch ook schrik om te hevig te gaan doen! Ja misschien kom ik hier nog verstandiger uit... ok ja dat is misschien ook niet moeilijk...
Dag 24 was een stralende dag! Ik had 's ochtends toch al ni zo veel last als de vorige dag en daar was ik al heel blij om ook! Dus hometrainer in het zonnetje zetten en rijden maar! Ik heb er stilletjes een schepje bovenop gedaan en wat langer gereden. Al moet ik toegeven dat het op het einde wat tandenbijten was! Hoe ik me dan morgen ga voelen dat zullen we dan wel zien. Allezins nadat ik van de fiets kwam heb ik wat gestretched maar dat is echt nog een pijnlijke zaak eigenlijk! Het is ook net dat men knie in 4 stukken gaat scheuren! Het stappen ging na het fietsen pijnloos nu ja ... ik mag niet te lang blijven stilzitten of dan is het weer om zeep! Het enige en meest pijnlijke op dit moment is eigenlijk als ik een tijdje heb stilgezeten en ik moet dan terug in gang schieten... dan is het echt we kajieeeeeeeeeet! Maar na de middag bekeek ik even of men wonden mooi genezen waren en wat zie ik .....DEN DRAAD! Er zat nog een draadje in 1 van de artroscopie gaten! Ik twijfelde eerst nog maar nope het stak er nog in! Maar goe da ik in de oorlog 14-18 nog als "Doc" fungeerde! Dus ik men high tec spullen bovengehaald (nu ja een gratis naaisetje van een NH hotel... daar een supersonische naald uitgenomen en ontsmet! Het is dus niet voor gevoelige lezers... en hup voor ik het wist had ik het draadje er uit en om het verhaal een bepaald Rocky gehalte te geven het was dus wel groter als een halve centimeter hé! Ik heb 's avonds dan nog maar eens act de presence gegeven op de voetbal! Mja iedereen zegt doe maar rustig aan maar die weten ni hoe moeilijk dat da is zeker! Als ik langs de kant sta dan kriebelt het toch hoor... de geur van de kleedkamer, de spanning en druk voor een wedstrijd, de euforie en de teleurstelling... ik hou toch wel van het spelletje! Toch heb ik nog maar eens ervaren dat je van de zijlijn heel anders kijkt en dan denk ik soms :" kzou het nog ni zo slecht doen als coach" dus er is nog hoop! En voor ik het vergeet... ik zit al aan dag 24 dus stilletjes aan mag ik terug een "normaal" mens worden al zal het in mijn geval nooit helemaal "normaal" zijn!
Op dag 23 voel ik me al van s'ochtends niet opperbest! Wellicht had de slechte nachtrust er iets mee te maken. Men knie had ook duidelijk geleden onder de inspanningen van de dag ervoor op de fiets! Ik ben dan ook maar niet onmiddelijk terug op de fiets gesprongen. Ik ben dan maar gaan wandelen maar pffffffff het ging wel niet van een leie dakje! Ik dacht da ik nooit zou terug geraken en ja dan moet ik ook nog la mont presse de vin op! Twas net of ik moest de mont ventoux op... kdacht da ik terplaatse in elkaar ging zakken en opnieuw naar beneden zou rollen! Ik was dan ook blij als ik men ijszak weer kon boven halen! Ik heb in oe voormiddag dan maar niet teveel meer rond gehoddert en het wat kalmer aan gedaan. In de namiddag stond de fiets naar me te lonken van: "awel, komt er nog iets van." Dus ik heb dan maar een efforke gedaan, het was bij momenten wel pijnlijk maar ik ben blij ik het gedaan heb! Als je net van de fiets komt voel je helemaal geen pijn en gaat het wandelen zoals niets. Maar 5 minuten later begint de pijn wel de kop op te steken. De oogjes van de artroscopie zijn al zo goed als verdwenen en de grote snede is beter genezen dan ik ooit had kunnen hopen! En er zijn er die zeggen da ik er weer "normaal" uit zie als ze mij zien stappen... ja dat is dan al ne vooruitgang want voor men operatie heeft er nooit iemand tegen mij gezegd da ik normaal was ze! Nu is men ganse dag ingesteld op de revalidatie dus ik denk dat het best wel zwaar ga worden om het binnen een week, als ik moet werken, nog zo goed te kunnen volhouden! Want ik weet niet dat ik dan al helemaal pijnvrij enzo ga zijn. Ik zit nu in een fase waar alles een beetje stagneerd dus dat is mentaal een wat minder fijne periode maar het zonnetje schijnt en de vogeltjes fluiten dus wie ben ik om te klagen!!!!
Eindelijk nog eens een blog! Dus eerst en vooral men excuses voor de voorbije dagen dat er geen blog te lezen was maar ik zat met wat technische problemen en dus moest ik jullie teleurstellen! Ik zal alvast een kleine samenvatting geven van wat er zo de voorbije dagen gebeurd is... Op zaterdag zijn we de hometrainer gaan halen. Heel voorzichtig ben ik er dan maar eens gaan opzitten om te zien hoever ik sta... wel ik kan alvast zeggen dat ik er de voorbije dagen toch al wat kilometertjes in de benen zitten! Het doet wel allemaal pijn maar eens ik bezig ben gaat het wel! Ik fiets wel zonder enige weerstand dus het is louter op automatisme wat rond peddelen. Ik besef wel goed dat ik moet oppassen want men knie is wel steeds enorm opgezwollen na een "fietstochtje"! Nu ja ook na de minste inspanning is men knie enorm gezwollen dus ik kom eigenlijk men dagje voornamelijk door met ijs leggen! De ene dag gaat het al wat beter als de andere en ik moet toegeven dat ik dan ook soms wel wat overmoedig word! En die overmoedigheid beklaag ik me dan ook wel de volgende dag! Het is ook wel zo dat ik nog wel constant pijn heb en het frustrerende is dat ik niet weet of het zo hoort of dat het niet normaal is... Ik heb een zekere angst dat het niet goed komt maja ik zal op dit moment nog wat te veel eisend zijn zeker want ja alles op zijn tijd zeker! Het wandelen gaat al redelijk goed, niet zonder pijn maar wel zonder krukken! Ik heb me de voorbije dagen dan ook al gewaagd aan de iets wat grotere wandelingen. Maar ook hier voel ik het achteraf wel enorm en is de ijszak vaak de redder in nood. Ik maak dus de nodige vorderingen al is het revalideren soms wel zwaar! Maar om heel eerlijk te zijn hou ik wel van die uitdaging! Het streven naar een doel, me klaarstomen tot ik weer topfit ben, af en toe men tanden moeten laten zien, karakter hebben.... I love it! Misschien kan je het wel een beetje vergelijken met topsport! Voila tot zover men gezondheidsbulletin van de voorbije dagen... Nogmaals mijn excuses voor de voorbije dagen maar als alles goed verloopt kunnen jullie vanaf nu weer dagelijks het reilen en zeilen volgen!
Slapen gaat alvast beter als ervoren. Heeft deels ook te maken omdat ik sinds vandaag ook wel makkelijker men knie kan plooien. Alles trekt niet meer sinds de nietjes en draadjes er uit zijn. Eindelijk schijnt ook het zonnetje nog een keer dus perfect om al eens een fikse wandeling gaan te maken... Nu ja voor mij is een kilometertje nu een fikse wandeling. Maar ik voel wel dat het traag maar toch stilaan vorderingen komen. ik kan nu toch zonder probleem men knie plooien in een hoek van 90°. Verder plooien is wel nog wat moeilijk maar alles op zijn tijd zeker. Trouwens vanaf zaterdag staat er hier een hometrainer al weet ik nog niet wanneer ik daar ga kunnen op kruipen... Want voorlopig kan men knie nog niet teveel aan! Het is niet dat ik pijn heb maar bij de minste inspanning zit men knie vol vocht! Ze ziet er dan uit net alsof ze hebben er een paar eieren in gestopt. En als je er op duwt is het net een waterballon soms denk ik dat men knie is gaat springen!! Dus dat is het enige waar ik nu nog wel wat mee inzit! Trouwens.... ruiken jullie niets? nee? ruik nog eens tegoei... jullie ruiken niks hé! Yup, yup, stinken doe ik toch niet meer want ik heb me gisteren eindelijk kunnen douchen!! Al moet ik toch nog heel voorzichtig zijn met de wonden. De knie voelt wel nog heel raar en gevoelloos. Het is heel vies om dat te ervaren eigenlijk! Telkens als ik men wonden ontsmet gaan ze er wel beter en beter uitzien. Het is echt heel mooi genezen en binnekort zie je er al niks meer van... Ik heb trouwens om mijn tijd op te vullen het aantal nietjes geteld die er inzaten en het waren er 18...hoe kan het ook anders op dag 18! En ondertussen blijft iedereen mij hier maar bestoken met chips en snoep en... dus binnekort moet ik eigenlijk niet meer kunnen stappen dan kan je me overal naartoe rollen!
Eindelijk, op dag 17 heb ik mijn voorlopig men laatste van een hele reeks bezoeken bij de dokter! Het was eigenlijk de ganse dag uitkijken naar het moment dat de draadjes en de nietjes er uit mochten. Er werd nog snel even een foto genomen van de snee voor ik naar de dokter ging. De dokter zei dat de wond er heel goed uitzag maar dat het toch tijd werd dat ze er uit moesten... tegen wie zegt! Ik kon me moeilijk voorstellen hoe men die nietjes er nu zou uithalen...uittrekken? knippen?zagen? boren? branden?.... Uiteindelijk gebeurt het met een klein tangetje dat men onder het nietje steekt. Als men het tangetje toeduwt plooit het nietje in het midden waardoor de uiteinden uit je been komen. Terwijl ze de tang onder het eerste nietje stak was ik op het ergste voorbereid en....hop daar ging het eerste nietje! Het doet inderdaad wel even pijn maar ik had het wel veel erger verwacht! Het is net alsof je een wond die aan het genezen is opnieuw veel te ver open krapt. Af en toe zat er wel al is een bij dat ik dacht kajieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeet! Dan moesten de draadjes er nog uit. Dat deed bij het verwijderen van mijn drainage in men knie eigenlijk best wel pijn. Maar nu was ook dit gedaan voor ik het wist! Als ik men wonden eens van naderbij bekijk, merk ik wel dat ze heel mooi gaan genezen! De twee kleine oogjes van de kijkoperatie zijn al bijna mooi gelijk. Op de grote snede hangen nu nog wat korstjes maar die ziet er eigenlijk ook zeer mooi uit en dat zie ik zeker goed komen! Het enige negatieve..... Ik moet nog 24 uur wachten voor ik men been mag wassen!!! Ik voel ook wel dat de knie wat minder "trekt" als ik ze plooi dus zoals ik verwacht had kan ik nu volop beginnen revalideren! Wat mijn "goot" betreft in mijn dijbeen zou het te maken hebben met het feit dat ik men knie niet voldoende kon plooien waardoor er een enorme spanning op men pees komt te staan. Dus nu het goede weer er aankomt kan die "goot" ook stilaan verdwijnen! Dus stilletjes komt alles terug op zijn pootjes... ik slaap weer aan "mijn" kant in bed, de krukken mogen binnekort weg, ik kan me straks terug deftig wassen... met andere woorden u bent gewaarschuwd.... Ik kom er weer aan!!!
. Hoe het nu binnen enkele dagen verder moet met deze blog dat weet ik ook nog niet. Dus eigenlijk zit ik hier nu de hele dag met al mijn vraagtekens... dus maar goed ook dat ik hier niet te lang meer thuis zit. Het wordt misschien tijd dat ik andere dingen aan men hoofd krijg dat ik niet teveel stilsta bij bepaalde dingen...
