Het vrouwtje kreeg een bericht van Jill dat ze al zolang niets meer gelezen had. Ik blaffen natuurlijk dat vond ik namelijk ook. Zeg nou zelf, wie wil er nou niet al die leuke belevenissen van mij lezen? Ik ben ondertussen een half jaar oud en volgens mijn baasjes word ik steeds liever. Dat snap je toch niet, ik was meteen al vreselijk lief al zeg ik het zelf. Mijn grote zus Pebbels zal het daar wel niet mee eens zijn maar ja, dat heb je nu eenmaal met zussen. Het enige wat ik nog niet zo goed kan is zindelijk worden. Ik heb er zelf absoluut geen last van dus ik begrijp niet zo goed waar ze zich druk om maken, ik bedoel, als je moet dan moet je toch?
Nu vindt het vrouwtje het ook niet zo'n heel groot probleem. Zij is van mening dat ik vanzelf wel zindelijk word, nou ja, niet helemaal vanzelf natuurlijk maar ze vindt het niet erg om een plasje of een poepje op te ruimen. Het baasje daarin tegen heeft er wat meer moeite mee. Nou heb ik al wel meegemaakt dat hij poep moest ruimen. Ik zal je vertellen dat is lachen....voor ons dan he, niet voor hem. Hij kan er absoluut niet tegen en je hoort hem al van verre hele rare geluiden maken. Ik snap dat niet, het ruikt heerlijk en het smaakt ook nog eens erg goed die poep van mij!
Dus hebben het baasje en het vrouwtje de stille afspraak dat het vrouwtje de poep ruimt als zij thuis is en dat kan ze goed hoor, zonder blikken of blozen wordt alles keurig opgeruimd. Ik moet er wel even bijvertellen dat ze al jarenlange ervaring heeft. Ze werkt met mensen met een verstandelijke beperking, geen idee wat het is, en die moet ze ook verschonen dus vandaar!
Ik zal mijn best er wel even voor gaan doen zijn zij ook weer tevreden. Met mijn grote zus kan ik het steeds beter vinden. Ik vind het nog wel heel erg leuk om alles af te pakken wat zij heeft of eerst haar voerbak leeg te eten en daarna die van mezelf. Ik moet er nog van groeien tenslotte. Maar ze is mijn grote voorbeeld, ik doe haar in alles na. Ruikt zij ergens dan doe ik dat ook, gaat ze naar links, ga ik er achteraan. Niet dat zij dat altijd even leuk vindt, maar dat is pech hebben, zij is nu eenmaal de oudste en dan hoort dat zo.
Ik heb nog wel een groot avontuur beleefd. Ik ben namelijk geopeerd, geoperd, tss moeilijk woord zeg, geopereerd he he. Ik liep namelijk al een poosje kreupel. Dus de baasjes naar de dierenarts, gekeken, rust nemen, weer naar huis. Maar het ging niet over dus weer terug, foto's laten maken. En daar heb ik ze even flink voor laten werken, of dachten ze nou echt dat ik braaf stil ging liggen op die tafel met dat gekke ding en die mensen met rare jassen aan, ik dacht het niet. Dus werden de foto's opgestuurd. Daar kwam niets uit dus gingen de baasjes naar een andere dierenarts en daar moest ik de hele dag blijven, kwam ik weer op de foto. Deze keer heb ik daar niets van gemerkt gelukkig. En wat bleek, mijn botten in mijn linkervoorpoot groeien te snel, dus hebben ze die gebroken en hopen ze dat een stukje dat al afgebroken was, weer gaat helen of zoiets. Ik zat er maar mooi mee, mijn pootje in een soort van verband, gips achtige toestand. Na 3 dagen mocht het er gelukkig wel af maar er zat ook nog een verbandje op de wond. Dat heb ik er zelf even vakkundig afgehaald, dat kun je best aan mij toevertrouwen. Nu zijn we een aantal weken verder maar af en toe kreupel ik nog wel een beetje. Ik geloof dat ik deze maand weer naar die dierenarts toe moet dus dan zullen ze het wel horen. Pfff weer een heel verhaal, ik ga maar even weer lekker bij de houtkachel liggen het stormt tenslotte.
Een kinderbedje dus....gelukkig stond er eentje op de slaapkamer van de baasjes en ten einde raad besloten ze om die dan maar te gaan gebruiken voor mij. Een mooie kartonnen doos erin en klaar. Ze waren stomverbaasd, het beviel me namelijk prima en vanaf de 1e nacht ging ik direct slapen als ze me erin legden. Logisch toch; je wil toch niet op de badkamer vloer slapen als dat ook in een bed kan?
Ik heb ze ook nog flink laten schrikken. De baasjes en de kinderen waren uit eten en samen met Pebbels moest ik op het huisje passen. Nou dat kun je gerust aan ons overlaten hoor. Ik plas hier en daar even, blaf regelmatig en bijt zo nu en dan ook nog even. En toen kwamen ze terug....Pebbels kwam direct bij de deur maar mij zagen ze niet. Het vrouwtje schrok zich wild, die zag me al bijna dood ergens liggen. Dus ik blafte maar even om haar gerust te stellen alleen moesten ze nog uitzoeken waar dat geblaf nu vandaan kwam.
Ik was gewoon even naar boven gegaan via de open trap, ik bedoel Pebbels kan dat ook dus waarom zou ik dat niet kunnen. Pffff de baasjes waren boos en blij en ik werd ontzettend geknuffeld. Schijnbaar had ik iets gedaan wat niet mocht en had ik ze laten schrikken. Tja moet je maar niet uit eten gaan toch?
Na een weekje gingen we weer naar huis en ook de terugreis ging me goed af. En nog beter ha ha ze hebben de bench op de slaapkamer gezet en ik slaap dus als een prinsesje elke nacht!
Ik ben ondertussen 3 maanden oud en volgens mijn baasjes een ongelooflijk spook ha ha. Ik schijn nogal van me af te bijten en dat doe ik dan letterlijk en figuurlijk. Zowel mijn baasje, het vrouwtje en mijn grote zus Pebbels hebben al de nodige wondje opgelopen. Alsof ik er iets aan kan doen dat ik van die scherpe tandjes heb. Dat is nu eenmaal de natuur dus ik kan er niets aan doen!
We zijn deze zomer op vakantie geweest en ik mocht ook mee. De reis ging prima, ik kreeg wel een klein stukje geel tablet maar dat was om te voorkomen dat ik ziek werd zei het vrouwtje dus dat heb ik maar braaf opgegeten. Nu hadden ze in de kofferbak een krat met boodschappen staan. Laat daar nu mooi een kleine ruimte achter zitten waar ik wel en mijn grote zus lekker niet kon komen dus geen centje pijn, ik heb heerlijk geslapen. De 1e nacht wilden de baasjes ons in de badkamer laten slapen. Dus kartonnen dozen op de grond gelegd, hoefden ze niet elke dag de hele vloer te dweilen en klaar was het. Wij in de badkamer zij naar boven. Nou dat dacht ik dus niet. Mij een beetje in de badkamer op een kartonnetje laten slapen zeg en zelf lekker in een bed. Ik heb eens even flink geprotesteerd. Dit leidde er toe dat het baasje 's nachts rond het huisje ging lopen om te horen hoeveel lawaai ik maakte. Nou genoeg hoor. Dus overleg tussen de baasjes en ze bedachten de volgende oplossing
Nou, hier ben ik dan. Ik ben Caline, 8 weken oud en ze zeggen dat ik een pittige tante ben. Ik weet niet wat dat betekent, maar ze moeten er wel om lachen. Niet steeds hoor, er zijn nu al dingen die ik niet mag. Er is hier namelijk nog een hond, net zo groot als mijn moeder en mijn tante Aphra. Maar deze doet toch zo gek, die snuffelt de hele tijd bij me, ruikt overal aan vooral steeds aan de achterkant, bijt me ( wel heel zachtjes hoor), en volgt me overal waar ik ga. De 1e dag vond ik dat niet zo leuk en ja, dan blaf ik of ik grom. Ik mag dan wel klein zijn maar eh....pas op hoor, ik kom wel voor mezelf op. Nu ga ik die grote hond ook steeds leuker vinden en haar achterna lopen maar als ze zich dan omdraait zoek ik snel een baasje op om even te schuilen. Je weet maar nooit wat ze doen toch? Ik hou de baasjes al 2 nachten wakker, ze denken dat ik in mijn eentje in de bijkeuken ga slapen, nou ik dacht het niet. Zij allemaal gezellig bij elkaar en ik zeker een beetje alleen. Dus houd ik ze lekker wakker door te blaffen en te piepen. Niet dat het helpt hoor, ze komen niet eens kijken of er misschien wat met me is. Maar ik houd vol!~
Zo lekker hoog bij het baasje, kom nu maar op grote hond....
Dit is ze dus..... mijn nieuwe zusje. Vandaag op mijn 3e verjaardag opgehaald door mijn baasjes. Pittig dametje hoor....ze gromt en blaft naar me en ik snap daar niets van. Ik ben voor mijn doen echt heel erg voorzichtig, ik ruik alleen maar aan haar. Maar elke keer als ik dat doe dan blaft dat kleine mormeltje naar me en kruipt dan snel weg achter het baasje. Ik mag van het baasje nu dus ook mee naar het weiland zodat ik even lekker kan rennen en misschien nog een haas vangen, je weet maar nooit. Terwijl dat kleine ding bij het vrouwtje mag blijven en het huis verkennen. Terwijl het vrouwtje dit typt ligt ze aan de voeten van het vrouwtje te slapen.....daar moeten we het nog maar even over hebben, dat is mijn plaats meestal. Ik houd jullie op de hoogte van onze belevenissen.
Oh ja, heel belangrijk.....ze heet Caline in plaats van Puck. De baasjes van Senna hadden dit bedacht en mijn baasjes vonden dit toch wel een erg mooie naam dus toch maar geen Puck.
Dit is ze dus mijn nieuwe zusje Puck. De baasjes zijn er naar toe geweest en hebben mijn moeder en zus weer gezien. Omdat ze niet zo goed wisten hoe ik het zou vinden lieten ze maar thuis blijven. Ik vond dat al niet zo'n goed idee, ik ga veel liever mee en wat denk je...ja hoor, de baasjes van mijn moeder en zus hadden mij ook verwacht. Lekker puh, ik had dus weer gelijk. De volgende keer zullen ze me dus wel meenemen.
De baasjes hadden afgesproken dat het baasje mocht kiezen welke van de 3 hij wilde hebben. Het vrouwtje had al op de foto een keus gemaakt. Die met het streepje op het voorhoofd. Dat had ik namelijk ook. En wat denk je, het baasje keek eens naar de pups, pakte er een uit en zei; deze moet het zijn en ja hoor, het was die met het streepje!!! Dus het vrouwtje ook blij die had zij ook uitgezocht.
Sindsdien kunnen ze niet ophouden met erover te praten, het is Puck voor en Puck na....wat ze vooral bezig houdt is hoe ik het ga vinden. Dat ga ik nog lekker niet vertellen, dat moeten ze straks zelf maar ontdekken. Voorlopig heb ik het nog een week of 3 voor het zeggen in huis en daarna zullen we wel zien.
Ik ben Pebbels, een Drentsche Patrijs van bijna 3 jaar oud. Samen met mijn baasjes woon ik in Franeker, wel bekend van de elfstedentocht en het kaatsen. Ik ben geboren op 14 augustus 2008 in Nieuw Amsterdam dus met recht een echte Drent! De baasjes wilden eerst een Kooiker hondje nemen maar aangezien ze daar maar geen bericht van kregen ging het baasje zelf maar eens even zoeken op het internet. En zo vond hij mij! Dus het vrouwtje gebeld en nog dezelfde middag zijn ze mij gaan halen. Ze waren allebei op slag verliefd toen ze mij zagen. Mijn moeder Senna vond het ook wel goed dat ik met ze meeging. Ik mocht voor in de auto bij het vrouwtje op schoot. Bleek ik toch helemaal niet van autorijden te houden....ik heb 2 keer de jas van het vrouwtje onder gespuugd. Ze was niet eens boos op me, ik kon er niets aan doen. Sindsdien krijg ik altijd een primatourtje van ze als we met de auto weggaan en dat bevalt me prima. En het baasje trouwens ook, die kan er niet zo goed tegen als ik gespuugd heb.
Ik heb het reuze naar mijn zin bij ons thuis. Ik ben hardstikke lief, lekker ondeugend en heb af en toe de oren dwars op de kop. Dat laatste schijnt te betekenen dat ik niet altijd even goed luister maar ik ben me van geen kwaad bewust. Ik vind het heerlijk om naar het weiland te gaan en dan achter de hazen aan te rennen, vogels weg te jagen en kippen te vangen. Het liefst speel ik met elke hond die ik tegen kom maar ik schijn wat een horkje te zijn. Ik spring overal bovenop en heb een tomeloze energie wat niet iedere hond leuk vind. Ik begrijp dat niet, spelen is toch het leukste wat er is?
Wat ik minder leuk vind is zwemmen, ik wil best in het water maar wel met vaste grond onder de voeten. Kortom ik heb een luizenleven thuis en het bevalt me prima. De laatste paar weken vang ik zo nu en dan wel het een en ander op. Iets over mijn moeder, puppy's, wel of niet...geen idee waar dat allemaal over gaat en mij vertellen ze natuurlijk ook niets. Maar afgelopen week kwam het hoge woord er dan toch uit...ik krijg een zusje!
Dussss.......zijn de baasjes allebei heel erg blij en snap ik er niets van. Ze zijn benieuwd hoe ik het ga vinden en of ik ook jaloers ga zijn. Wat dat dan ook mag betekenen. Zaterdag gaan ze weer naar Nieuw Amsterdam en mogen ze een zusje uitzoeken. Oh ja, ze hebben ook al een naam bedacht PUCK gaat ze heten dat vonden ze wel leuk bij Pebbels passen. Tja, het zal allemaal wel, ik wacht het wel af.
