“ Wa denk je Pol, nog ééntje ? “  vroeg de cafébaas al voor de derde keer. Blijkbaar zat ik al enige tijd voor me uit te staren, want de sympathieke herbergier had zelfs al eens met zijn hand voor mijn gezicht gezwaaid. Maar ik was nog altijd niet bij mijn positieven.  Nog altijd K.O. van de uppercut die de ganse ploeg en ikzelf gekregen hadden op de verkiezingsnamiddag van de 14^de  oktober.

Met 9 op 23 zetels waren we de grootste partij geworden en je zou dan denken dat deelname aan het bestuur toch een garantie is. Niets bleek minder waar. Niemand buiten Open VLD wilde met ons praten, maar die hadden net een klap van 3 naar 1 verkozene gekregen en stonden aan de zijlijn te kijken. Niemand wou in overleg met ons. Zelfs niet de man die het een aantal dagen te voren nog had afgesproken met twee van onze mensen. Het bleek allemaal toch al in kannen en kruiken.

Leo Nys van CD&V, Leo Van Miert van SP.a en Dirk Peeters van Groen hadden in de wandelgangen van het gemeentehuis al lang de lijnen uitgezet.  Leo Nys was daar tenminste eerlijk in: het uiteenvallen van het kartel en overkomen van twee mensen naar onze groep was voor hem de drempel om te praten over een coalitie. Waarschijnlijk zouden wij hetzelfde hebben gedaan in die situatie, wie weet. Maar de twee anderen … Groen stelde voor de verkiezing op RTV nog dat zij hoopten dat N-VA won want dan “ werd het verkiezingsprogramma van Groen in 2006 uitgevoerd “. Maar eens praten daarover? Neen dat dan weer niet.

En SP.a ? Ja, … wat moet je daar over zeggen? Eerst afspreken om zeker een gesprek te hebben alvorens iets te beslissen en na de verkiezingsuitslag dat nog eens doen maar toch je kat sturen… gemeentepolitiek op zijn smalst zeker? En voor mij vooral een persoonlijke klap. Het spreekwoordelijke mes.

En nu, halfweg in deze legislatuur, is de politieke ring in Oud-Turnhout te klein om de handdoeken die gegooid worden op te vangen. De meerderheid wankelde enkele weken geleden al eens toen Groen bij monde van Dirk Peeters dreigde er de stekker eruit te trekken.  Blijkbaar een voorbode van wat ging komen. Dirk kondigde deze week aan de politiek te gaan verlaten en hekelde in de pers nog maar eens het huidige bestuur waar Groen zelf deel van uit maakt. Dat kan tellen. Hij stapt uit de gemeenteraad na 25 jaar dienst.

En dan de burgemeesterskwestie. Het is al even bekend dat Leo Nys de sjerp wil overdragen nog voor de verkiezingen van 2018. Maar dat het allemaal zo snel zou gaan? Ondertussen is de hele heisa binnen CD&V Oud-Turnhout ook op de hogere politieke echelons een gespreksonderwerp. En wat blijkt: er gaat voor de opvolging nog naar een oplossing worden gezocht voor het zomerreces zodat het nieuwe politieke jaar kan worden aangevat met een andere burgervader. Of “burgermoeder”?

Met de vervanging van de Leo Nys zullen 2 van de drie protagonisten van de 14^de oktober 2012 hun post verlaten hebben. Het resultaat van een meerderheid die elkaar enkel vond om N-VA af te blokken, niet omdat hun beleidsplannen compatibel waren. En dat, dat is eigenlijk de kiezer en de bevolking van Oud-Turnhout onrecht aandoen. Hoe je het ook draait of keert.

Hier in Epen, in het mooie Nederlands Limburg heb ik tijd gevonden om eindelijk eens te beginnen lezen in “Het land dat nooit was”. Een “counterfactual” of tegenfeitelijke geschiedenis van België door toonaangevende geschiedkundigen, die enkele sleutelmomenten uit de Belgische geschiedenis - wetenschappelijk verantwoord - verdraaien en zo tot een ander België van vandaag komen.  Een tegenfeitelijk geschiedenis van Oud-Turnhout schrijven laat ik graag aan anderen en ik weet ook dat teveel bezig zijn met “Wat als"  een mens enkel gefrustreerd maakt. Maar af een toe eens tegenfeitelijk denken doet je wel beter verstaan welke actoren en factoren aan de basis lagen van wat gebeurde. En geeft je misschien meer inzicht om het geen tweede keer te laten gebeuren.

De sympathieke cafébaas van die zondagavond is er niet, maar ik ga toch zelf een wijntje ingieten en terug naar mijn boek. En het terras hierbuiten aan de Winbergermolen. Niet meer om te denken van hoe het had kunnen zijn, wel om waar de bevolking in Oud-Turnhout recht op heeft in de toekomst. En dat is zeker betere beleidsmakers dan deze die nu aan het roer zitten.

AA Gent is terecht woedend over schorsing van één van haar belangrijkste spelers! Het bewuste orgaan dat wij KBVB noemen of “den bond” laat zich weer eens van zijn beste zijde zien. Nu met de reviewcommissie van de ene op de andere dag weer samen te roepen na een wekenlange winterslaap.  En “toevallig” is AA Gent de klos.

Enkel Depoitre wordt geschorst, Proto (tegen Kortrijk)en Carcela (tegen Anderlecht ) werden niet bestraft.  Overtredingen van Tom De Sutter (tegen Standard), Brandon Mechele (tegen Standard), Anthony Vanden Borre (tegen AA Gent) werden zelfs niet beoordeeld !

http://www.hln.be/hln/nl/31202/beeldfragmenten-jupiler-pro-league/article/detail/2252738/2015/03/15/Hier-kwamen-zowel-Vanden-Borre-als-Simon-erg-goed-weg.dhtml

http://www.hln.be/hln/nl/1285/Jupiler-Pro-League/article/detail/2277748/2015/04/06/Deze-drie-Bruggelingen-konden-alvast-rekenen-op-milde-Boucaut.dhtml

http://www.voetbal24.be/2014/03/31/drie-speeldagen-schorsing-voor-carcela-standard-gaat-in-beroep/

http://www.nieuwsblad.be/sportwereld/cnt/dmf20150429_01654972

Na de fratsen in Brazilië en het verbrassen van bondsgeld, de soap met het ontslag - lees de ontslagpremie -  van Martens en een overbetaalde Wilmots is dit een zoveelste klap in het gezicht van de gewone voetbalclubs. Zij leveren de ganse onderbouw van het Belgische voetbalgebeuren en tevens de duizenden vrijwilligers die het elk weekend weer mogelijk maken dat  er kan gevoetbald worden. Van Duiveltjes tot Veteranen. En zij verdienen veel beter. Het vervalsen van de eindronde op deze manier is het topje van ijsberg.  SCHANDALIG !!!

Ik daag Chris Reniers, topvrouw van het ACOD, uit om eens mee te gaan kijken wat in realiteit de aanwezigheid in het veld van haar manschappen voorstelt of hoeveel van die “duizenden leden” er effectief aan de actie meedoen. En dan mag zij daarna nog eens  beweren dat ze “zoveel steunbetuigingen “ heeft ontvangen.

Het is niet de grote massa die men zo graag in beeld brengt bij de  VRT, neen het zijn kleine groepjes links en rechts die enkele cruciale punten gewoon bezetten. Géén massale betogingen maar lokale acties van enkele agitatoren. Dat was wat wij gisteren voormiddag konden vaststellen. Twee dozijn rode plastieken hesjes zijn voldoende om de Wetstraat net voor de  Hertogstraat af te sluiten, dat bleek al een eind voor de Jubeltunnel waar we stil stonden, maar ook ter hoogte van Madou in de Regentstraat, had een  “groep” van 4 betogers een soort van piket opgezet.

De realiteit is dat er gewoon geen draagvlak is voor dergelijke acties. Dat Reniers er binnen haar vakbond enkele tientallen, misschien enkele honderden kan vinden die ze voor de kar kan spannen dat zal wel kloppen. Idioten of extremisten vindt men in elke club.  En als we de machinisten een dagje op café voorstellen in plaats van in de locomotief, dan zullen die waarschijnlijk zeggen : waarom niet ?!

We kunnen alleen maar vaststellen  dat dit opnieuw een puur politieke actie is vanuit het socialistisch kamp. PS en SP.a zitten niet meer in de regering, dus worden de knokploegen gestuurd om de regering het zo moeilijk mogelijk te maken en de burgers het leven zuur te maken. Allemaal met één doel : proberen de regering te doen vallen. Wat door oppositie voeren of een fatsoenlijk partijprogramma op te stellen niet lukt, moet dan maar op de straat worden uitgevochten.

Een krijsende Onckelinx in het federale halfrond, een drama-queen-act van een Van Malder zoals  bij ons gisteren in de plenaire in het Vlaamse Parlement, het maakt allerminst indruk. Niet in de Wetstraat niet in de dorpsstraat. Trouwens de socialistische partijen hebben decennia lang de tijd gehad om hun stempel te drukken op het beleid. Met dramatische gevolgen : torenhoge staatsschuld, lage pensioenen, kompleet falend migratie- en integratiebeleid, een energiefactuur die we nog jaren meeslepen, …etc…etc. Die plaat is al zo grijs gedraaid. Maar wel realiteit. En dat die augiastal moet worden uitgemest is ook realiteit. En daar tegen argumenteren is niet mogelijk. Toch niet op het politieke spreekgestoelte. Met de burgers op te hitsen met leugens en hun vakbonden de straat op te jagen wel denkt men bij Rood.  Ze doen maar, mijn gevoel is dat de dorpsstraat beter weet ondertussen.

Als het ABVV op 12 mei beslist om de boel plat te gooien, dan ben ik bereid om mensen die niet op hun werkplaats geraken, gratis te vervoeren. Starten vanaf de vroege shift en doorgaan om mensen op te halen na hun late shift. Wel eerst eens checken of de wagen tegen vandalisme verzekerd is, want na wat we vorig jaar op de Brusselse straten zagen is het vervoeren van werkwilligen waarschijnlijk niet zonder risico.

Deze week bereikte de hele soap rond de buurtweg 74 – de modderweg tussen de Bergstraat en de weekendzone Hoge Mierdse Heide weer een zielig dieptepunt.  De post wordt nog slechts één maal per week bedeeld omdat de bewuste toegangsweg “te gevaarlijk is voor de postbode en mocht die zijn/haar been breken dan is er maandenlang géén post in de Hoge Mierdse Heide” aldus Bpost- woordvoerder Fred Lens in GVA eerder deze week.

Reeds enkele maanden ijveren we met de Oud-Turnhoutse  N-VA-fractie voor een duurzame en passende oplossing voor deze weg. De bewoners ijveren er trouwens al jaren voor. En daar komen we bij het heikel punt : De bewoners.

De spreidstand  tussen het recreatief gebruik van het gebied en daarnaast de permanente bewoning  zorgde al voor hevige discussies en de stand van zaken is nu dat er in het gebied een uitdovend woonrecht van toepassing is onder voorwaarden, en dit tot in 2029. Maar tussen vandaag en 31/12/2029 staan nog enkele legislaturen en politieke beslissingen voor ons. Er kan dus nog wat veranderen aangaande dit uitdovend woonrecht. Volgens de het rapport “Oplossingskader voor clusters van weekendverblijven” van de provincie is bijvoorbeeld met een RUP verlenging tot 2039 mogelijk. Dit om maar te duiden dat links en rechts nogal wat ruimte wordt gelaten aan de beleidsmakers. Stellen dat een investering voor 15 jaar weggegooid geld is, is dus larie. We weten op dit moment niet wat er na 2029 zal gebeuren.

Maar N-VA Oud-Turnhout wil  die discussie, de discussie rond permanente bewoning in dit gebied nu niet voeren, maar wel de prangende problemen oplossen : de toegangsweg én de verhouding  tussen gemeentebestuur en bewoners. Zodat er enige  rust kan komen  de volgende 15 jaar.

Wat als na de post ook bijvoorbeeld de huisvuilophaling niet meer komt ? Wat als de hulpdiensten er niet meer doorkunnen ? Wat als hierdoor slachtoffers vallen ? Je kan dan wel discussiëren over het bestaansrecht van deze zone of de permanente bewoning daar, maar het is wat het is. En even schaven maakt de weg niet beter.  Daarnaast zal de aanleg van een fietspad de rijweg voor wagens en landbouwvoertuigen gevoelig versmallen en heel de problematiek  nog verergeren.

Er zijn oplossingen. Dat is na de kontakten met bijvoorbeeld Natuur en Bos al wel gebleken.  Oplossingen die “politiek” gevoelig liggen maar aanzienlijk  beter zijn naar gebruik, duurzaamheid, onderhoud en naar het  eventueel later verwijderen toe. Maar er moet een duidelijke wil bestaan om koe bij de horens te vatten. Of dat kan binnen de bestaande coalitie in het gemeentebestuur is een andere zaak.

Toen ik vier maanden geleden voorstelde om na 10 jaar eindelijk eens voortgang te maken met het dossier van het fietspad op hetzelfde traject en de kolonie rode bosmieren die in de weg lag te verplaatsen,  werd dat afgedaan als “praat van ne zatlap”. Letterlijk. Ondertussen hebben we voorbeelden in Retie en Olen waar het gezond verstand het wel heeft gewonnen van het extreem denken.  Hectaren ontbossen en afgraven zonder veel rekening te houden met fauna kan wel, mensen een fatsoenlijk toegang geven tot hun eigendom kan niet.

Ik hoop dat zowel de verhouding tussen de bewoners en het  gemeentebestuur én de gemeentelijke diensten meer respectvol kan worden en dat er een definitieve oplossing wordt gegeven aan de buurtweg 74. Vooral om ongelukken nu en de komende 15 jaar te voorkomen.

Zo ongeveer spreekt Nigel Farage, de Britse euro-hater, de naam Van Rompuy uit. De beelden van de UKIP-frontman die de Europese president  beledigde en uitschold voor “grijze tweederangs bankbediende “  gingen de wereld over en zeggen eigenlijk veel meer over de intelligentie van Farage dan over wat anders. Herman van Rompuy is en was in mijn ogen allerminst een “natte dweil” zoals Farage ook nog suggereerde.  Topminister, Belgische Eerste Minister en dan de eerste Voorzitter van de Europese raad. Toch een deftig politiek CV kun je stellen.

Ook ik heb in mijn korte parlementaire carrière al eens een werkbezoek kunnen brengen aan het Europees parlement. Als afgevaardigde voor de commissie Financiën van het Vlaamse niveau, kon ik de Europese collega’s interpelleren over hun begroting en het effect van hun genomen maatregelen op onze regio.  Links naast me zat Karl-Heinz Lambertz , een aantal plaatsen naar rechts zat Eric Van Rompuy.  En ikzelf bleek uit de Senaat te komen zoals de foto toont. En wat gebeurde er ? Toen Van Rompuy het woord nam kon hij het niet laten voor al die toehoorders uit meerdere landen zichzelf even voor te stellen als “ de broer van de president”. Dat waren zijn letterlijke woorden.  Eigenlijk zielig. Als dat het enigste is wat je daar komt doen even de spotlight trekken en je voorstellen als ‘de broer van’..... ik vond het gewoon genant. Mijn buurman aan de linkse kant fronste en staarde enkel naar een leeg wit blad voor hem.

Aan dat moment dacht terug ik toen ik las dit weekend dat Beke Eric Van Rompuy nog maar eens op de vingers had getikt na een paar uitspraken over Michel en De Wever.  We weten ondertussen wel dat Eric Van Rompuy een zware N-VA-hater is. Hij noemde Geert Bourgeois ooit een zwakkeling en “petit monsieur” en zal het niet nalaten zware en beledigende termen te gebruiken als het over zijn politieke tegenstanders gaat. Maar het wordt een beetje eentonig en ja... het wordt een beetje zielig.

Is het frustratie ? Is het het feit dat hij al die jaren op de bagagedrager van zijn oudere broer Herman door het politieke landschap moest fietsen ? De frustratie van slechts éénmaal Vlaams minister te zijn geweest ? Het besef in zijn nadagen in de politiek dat het allemaal dat maar geweest is ? Wie weet het ? Het is in ieder geval een feit dat zijn manier van aan politiek doen veel op die van Farage gelijkt. En hoe ik daar over denk kon u al lezen.

Bijlagen:
Nieuwsbrief N-VA.pdf (559.2 KB)   

Als ik vandaag een blog schrijf over voetbal zal het geen blog zijn over de Tifo van de Standard-“supporters” of over al de onzin die over die wedstrijd werd geschreven. Het bewuste spandoek werd bij elk programma, sport of niet, besproken en het hele voorval werd compleet scheefgetrokken. Al die aandacht verdienden die dwazen die deze Tifo maakten in mijn ogen trouwens niet, maar goed.

Niet de kop van de sportpagina’s trok dus mijn aandacht maar wel de kleinere artikeltjes op de achterste pagina’s. Net trouwens zoals ik tegenwoordig veel liever naar een lokale club ga kijken dan wel naar één van die zogenaamde topclubs.

En daar achteraan in de sportbijlage, vond ik vorige week een stukje terug waarin de coach van mijn favoriete provinciaal voetbalploegske , KSK Oosthoven, zijn afscheid aankondigde. De bewuste trainer heeft het eerste elftal reeds voor het vierde seizoen onder zijn hoede en voerde daarvoor ook een aantal andere functies uit binnen de jeugdopleiding van de club. Iemand die eigenlijk een beetje tot het meubilair van de vereniging is gaan horen zeg maar.

En de resultaten van de laatste jaren mogen er zijn :

Seizoen 2011-2012 : 8ste plaats met 49 punten – op 5 punten van een eindronde plaats. FC Turnhout bleek dat seizoen veel te sterk voor de andere ploegen. Met 45 tegendoelpunten werden de 7^de minste tegendoelpunten geslikt en zelf scoorde KSKO op Turnhout na de meeste goals met een totaal van 70.

Seizoen 2012-2013 : 1 ste plaats met 81 punten – duidelijke kampioen met 7 punten voorsprong. Met 41 tegendoelpunten werden de 3^de minste tegendoelpunten geslikt en zelf was KSKO de absolute topscoorder met 106 doelpunten.

Seizoen 2013-2014 : 6de plaats met 46 punten – rustig 1^ste  seizoen terug in derde met 3 punten tekort voor de laatste periode. Met 41 tegendoelpunten werden de 3^de minste tegendoelpunten geslikt en met 60 goals scoorde KSKO op drie na de meeste doelpunten.

Seizoen 2014-2015 : net over halfweg het seizoen staat de ploeg op een gedeelde zevende plaats met 26p. In een loodzware groep met een 4-tal promotiekandidaten. De ploeg haalde 13 op 15 uit de laatste 5 wedstrijden.  En niet tegen de minste tegenstanders :  St-Dimphna, Lentezon en Zwaneven en ook Laakdal werden verslagen. KSV Oud-Turnhout - absolute titelfavoriet- raakte niet verder dan een gelijkspel. Ondanks een zeer smalle kern stevent deze groep dus af op en mooie plaats in de derde provinciale reeks.

Vandaag verscheen er een volgend artikeltje in GVA.  ( zie bijlage ) Dat de ploeg door de sportieve leiding goed op de rails gezet is is duidelijk, dat de sfeer er is en de spelersneuzen in dezelfde richting staan ook. Toch is er voor de trainer géén plaats meer voor het volgend seizoen. Toegegeven, een vijfde seizoen als T1 is misschien te veel maar mensen met verdiensten en kennis van de sport,  mensen die veel vrije tijd hebben, en vooral een grootvoetbalhart, zouden eigenlijk in een vereniging moeten kunnen blijven. Er is zoveel werk te verzetten bij de jeugdreeksen. Dus alle ervaring zou mijns inziens welkom zijn.

In plaats van de persoonlijke verschillen de bovenhand te laten halen zou er beter een gemeenschappelijk doel worden vooropgesteld. En dan - langs beide kanten- de spons over gedane zaken. Die nemen toch geen keer.  Maar daarvoor moet er gepraat worden, en als men niet rond de tafel wil zitten is dat moeilijk. Ik vind het in ieder geval spijtig dat een club die qua infrastructuur een topper uit de streek is, een club die naar vrijwilligers toe een goed uitgebouwde structuur heeft, dat men er maar niet in slaagt om eens een sportieve visie op langere termijn op poten te zetten.  Een sportieve visie die eigen jeugd vooropstelt, evenals trainers uit eigen middens.  Een voetbalclub die middelen steekt in sportinfrastructuur, opleiding en team-building, eerder dan in té hoge lonen voor een eerste elftal.

Op een moment dat naburige clubs het moeilijk hebben om nieuwe spelers aan te trekken en de grotere ploegen – bv Turnhout - onze jeugdreeksen niet meer komen plunderen door de eigen teloorgang, kan KSK Oosthoven uitkijken naar de ontwikkeling van nieuwe woonwijken en de komst van nieuwe jeugdspelertjes. Financieel is de club gezond, en de zware investeringen zijn achter de rug voor lange tijd. Het is dus nu kwestie van een goeie sportieve structuur op te zetten en deze vereniging verder tot een voorbeeld uit te bouwen van hoe het moet in het provinciale voetbalwereldje.

Bijlagen:
Artikel KSKO.jpg (175.4 KB)   

Vrijdag 7 november, Brussel - Vlaams Parlement, 9.34u

24 uur nadat de vakbondsbetoging vertrok aan het Noordstation in Brussel ruimen de ploegen van de stadsdiensten nog steeds puin in de straten van de hoofdstad. De beelden op het journaal,  de foto’s in kranten, de getuigenissen op de sociale media spraken boekdelen. Dit was geen betoging meer, dit was een regelrechte veldslag tussen de politie en een zootje ongeregeld. Hoe moeten we die laatste groep anders omschrijven ?

De commentaren van de toekijkende burger logen er niet om. Althans bij de Vlaamse burger toch. Op alle media en op de sites van de dagbladen,  bleek vooral een grote verontwaardiging omtrent deze vernielingen en al dat geweld tegenover de politie. Een schril contrast met de triomfantelijke houding van ABVV kopman De Leeuw en PVDA-er Merckx. Beide heren hadden het enkel over het grote succes en het signaal naar de regering toe en dat de ganse bevolking achter hen zou staan. Als er gevraagd werd hoe eigenlijk heel de veldslag was ontstaan werd laconiek geantwoord dat de politie het had uitgelokt. Of dat het “agitatoren van buiten de betoging waren”. Later kwamen de eerste - meer doordachte- reacties binnen van onder andere ACV en ACLVB, die duidelijk elk vorm van geweld en vernieling veroordeelden en stelden dat er in hun vakbeweging geen plaats was voor dergelijk gedrag.

En op de ochtend dat de Brusselse straten werden schoongeveegd  moeten we dan lezen :”In onze thuishaven Antwerpen zal de confrontatie harder zijn dan in Brussel”, aldus havenarbeider Marc Mouzicos” “Van de centen van de havenarbeiders blijven ze af of het is hard tegen hard”. De toon is dus gezet.  En wat gezaaid wordt door PS,SP.a en hun vakbonden zal worden geoogst. Een hoop geweld, vernielingen en gewonden …

En dat er mensen veel ernstige kwetsuren opliepen wordt “the day after” meer dan duidelijk. Meer dan 120 gewonden bij de Brusselse politie. Een kwart van de mensen die werden ingezet.  En hun baas, Yves Mayeur – de Brusselse burgemeester – stapte vrolijk mee op in de betoging terwijl zijn stad werd ondergedompeld in straatgevechten en vandalisme. Onbegrijpelijk dat een burgemeester zijn team niet leidt op een moment dat 120 000 mensen in zijn stad betogen.  Onvergeeflijk ook.

Als we iets hebben geleerd van donderdag 6 november is het wel dat de vakbonden dringend een rechtspersoonlijkheid moeten krijgen zodat het straffeloos vernielen van andermans eigendommen en het verwonden van agenten beter kan worden ingedijkt. En daarnaast is het plan van Jan Jambon, kersverse minister van Binnenlandse Zaken, om de nultolerantie in te voeren voor geweldpleging op politie en tegen andere mensen met een openbare functie, zoals postbodes, buschauffeurs en treinconducteurs,  een maatregel die geen dag te vroeg komt. 

24 november lijkt een zwarte dag te worden in Antwerpen. Dat de burgemeester hier niet mee gaat stappen in de betoging staat vast, spijtig genoeg staat het alles behalve vast dat er geen zwaardere menselijke drama's gaan gebeuren dan in de hoofdstad.

“Socialistische vakbond "zeer positief" over benoeming Leroy bij Belgacom” (09/01/2014 Trends)

Het zal niemand verbazen dat het ACOD bij deze benoeming stiekem in de handen stond te wrijven. De kleur van de nieuwe CEO die eerder dit jaar bij Belgacom werd gedropt was opnieuw de kleur van het favoriete strikje van Di Rupo. De voorganger van mevrouw Leroy, Didier Bellens was ook al een benoeming door de PS en ook bij Bellens was die binding met de Waalse socialisten overduidelijk. Ouwe-jongens-krentebrood dus. De befaamde PS-benoemingspolitiek kon nog maar eens een pluim op de al overbezette postjeshoed bijsteken.

Vanmorgen meende de VRT olie op het vuur te moeten gieten door net op de dag van de vakbondsbetoging te melden dat er in Luxemburg geheime belastingafspraken waren aan het licht gekomen en dat er ook rijke Belgische families bij waren betrokken én ook enkele Belgische topbedrijven.  Voor mij geen nieuws, dat is al jaren zo ! Een duidelijke aanduiding dat vermogensbelasting heffen enkel werkt als heel Europa, eigenlijk heel de wereld aan hetzelfde laken trekt. Tot slot zei men op Radio 1 dat “het wel geen echte fraude was maar dat er wel ethische vragen bij konden worden gesteld”. O ja : “en dat het toevallig vandaag bekend werd gemaakt.”

Bij die Belgische topbedrijven viel de naam van Belgacom. Jawel Belgacom. Naast de NMBS de uitgesproken plaats om socialistische bestuurders te stallen. En laat het nu net dat zelfde Belgacom zijn dat in Luxemburg de centen gaat parkeren om geen belastingen in eigen land te moeten betalen. Hier komt het ware gelaat van de PS en de SP.a boven, maar spijtig genoeg is het niet altijd transparant genoeg voor elke burger in dit land om te begrijpen wie wie aan het bestelen is.

Wat wel zo is : als Bruno Tobback of Di Rupo straks meestappen in de betoging geeft dit nog maar eens aan welke hypocrieten en bedriegers van hun achterban zij zijn. Niet omdat ze meestappen in een betoging van de vakbonden. Wel omdat zij roepen “doe de rijken de crisis betalen” en dan zelf mee constructies opzetten om op grootschalige manier belastingen te ontduiken.