Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglijst.
Onderweg zijn is belangrijker dan aankomen.
25-04-2013
Dag 22 - 500
Woensdag 24 april - van Lauzellie over Sorges tot Perigieux. Ik heb 32,5 km gestapt, een record. Ik vertrek om 8.30 en ben om 16.40 aan het Maison Diocesane in Perigueux aangekomen. Maar terug naar onderweg. Ik heb 2 dagen geleden een gids voor de volgende 6 dagen gekregen omdat de route en de bewegwijzering is veranderd. Awel vandaag ben ik op een zeker ogenblik van de rechte weg afgeraakt (letterlijk!). Maar op het moment dat ik dat besef kom ik 3 jongeren tegen die me zeggen hoe de weg terug te  vinden en ik vind inderdaad terug pijlen. Maar dan is er ineens geen bewegwijzering meer. Ik weet niet waar ik ben. Aan een huis aangebeld om te vragen waar ik was. Toen begreep ik dat ik op de oude route was. Ik ben dan via een omweg van ettelijke kilometers terug op het juiste pad geraakt.  Daar na was het een prachtige wandeling door het "Forest Domaniale de Lanmary". Het was vandaag meer dan 26 gr warm in de schaduw.  Een bos is dan wel veel aangenamer dan tervoren in de zon op het asfalt.  Ik zit in Perigueux met zicht op de kathedraal een Affligem van het vat te drinken, na eerst door enkele kleine middeleeuwse straatjes te zijn getrokken. Daarna bezoek  ik de kathedraal, een prachtige kerk met veel koepels. Om 19 uur eet ik samen met de Canadezen want in het Maison Diocesane is het restaurant woensdag gesloten. Eigenlijk is dit wel zoals ik het graag heb: overdag voornamelijk alleen en 's avonds aangenaam gezelschap. Alain wilt kost wat kost couscous eten en daarvoor moeten we naar de stationsbuurt. Geen probleem maar dat maakt wel 5 km bijkomend, 3 heen en 2 terug die niet worden meegerekend . De couscous Royal  was wel lekker.         O ja 500? Wel vandaag heb ik de kaap van de 500 km effectief gestapte kilometers overschreden, om exact te zijn 515,1 km. Ik heb ook 4 dagen voorsprong op mijn schema. Ik doe dan ook behoorlijk wat meer kilometers de laatste dagen dan verwacht en de conditie is excellent. De rugproblemen blijken goed onder controle. Ik heb er nog amper last van. Als ik het licht uit doe schijnt de volle maan mijn kamer binnen. Er zijn geen gordijnen.Â
Dinsdag 23 april. Van La Coquille over Thiviers tot Lauzellie over een afstand van 32,3 km. We staan op rond 6.45 uur want het ontbijt wacht op ons om 7.30 uur. We krijgen appelsiensap, koffie, geroosterd brood met confituur, yoghurt met honing en koekjes met chocolade. Om 8.15 vertrek ik. Het is erg mistig maar al warm. Op de boswegels is het rustig. Je hoort enkel de vogels. Van tijd tot tijd valt er een dauwdruppel uit de bomen. Op de middag ben ik in Thiviers. Ik heb al 19 kilometers gestapt en volgens de gids nog 11,5 te doen. De chambre d'hote gaat pas om 16.30 open. Dus blijf ik in Thiviers op een terrasje zitten tot 14 uur. Ik betrap me er op dat ik soms in mijn eigen Frans begin te spreken. Aangekomen in Lauzellie, een klein gehucht van Sorges, word ik al opgewacht door Colette de dame des huize. Ze was juist terug van het hospitaal waar haar man ligt met talloze breuken na een val van een ladder. Het is een heel groot huis met 2 gastenkamers, terras voor en achter. De slaapkamer is opgedekt lijk in een hotel: hoofdkussens, 2 handdoeken en zelfs een washandje. Na een douche krijg ik een biertje en mag ik nog even op een Pc naar de blogreacties kijken. Samen met de Canadezen kregen we op het terras als aperitief een zelfgemaakte Vin de noix. Als diner krijgen we Quiche Lorraine, een kip met honingdressing en nieuwe patatjes met sla, kaas, tiramisu en een fles wijn. Als dat niet leven is als een God in Frankrijk. Het moet voor een pelgrim ook niet altijd een gite zijn met weinig comfort. Colette heeft de 2 pelgrimskamers omdat zij en haar man het gezellig vinden om contact met anderen te hebben. Voor het geld zeker en vast niet, want ik betaal maar 30⬠voor alles.
Lieve mensen allemaal
Bedankt voor jullie recaties zowel op de blogberichten als in het gastenboek.
De blogberichten maak ik aan op mijn  iPhone en als ik ergens wifi vind verstuur ik ze.
Jullie reacties en berichten in het gastenboek kan ik echter niet op de iPhone lezen.
Internetcafes zijn er bijna niet meer, dus moet ik wachten tot ik ergens een PC vind waar ik op mag. Zoals vandaag bij een hele lieve dame.Ik heb ondertussen alles gelezen wat er sinds Bourges op de blog is bijgekomen. Te veel om individueel te beantwoorden. Maar jullie steun doet deugd en geeft moed.Allerbeste groeten van uit een zonnig Frankrijk. Paul
Maandag 22 april. Van Flavignac tot La Coquille 32,2 km. Om 6.50 uur staan we op en maken we samen een klein ontbijt. Om 8.15 zijn we samen op weg en iets verder al apart. Het is een warme dag geworden, na 1 uur al de regenvest uit en vervangen door de fleece. De dag is zonder problemen verlopen. Klokslag 16 uur stond ik voor de kerk van La Coquille. Daarna naar de gite die vanaf 16 uur open was. Groot was mijn verrassing dat ik aan de ingang werd verwelkomd door 2 dames. Het bleken hospitaleros te zijn, die gedurende 2 weken vrijwilliger zijn om de "Refuge Pelerin Saint Jacques" open te houden. Ze verzorgen ook het avondeten en het ontbijt. Na de rondleiding heb ik mij gedoucht en wat kleren gewassen. Vervolgens even het dorp in om geld te tanken en wat voorraad in te doen. Ik zocht ook een wifi-plaats om de blog te kunnen updaten. Voor een plaatselijk hotel niet beveiligde wifi gevonden en van op straat alles verstuurd. Het avondeten bestond uit een lekkere ajuinsoep, een ovenschotel, hachis parmentier, met sla en brood, kaas en cake. Ik had gehoord dat er 1 fles wijn voor 7 man was: de 2 hospitaleros, een vriend van hen, de Canadezen, Alain en ik. Bij het boodschappen doen heb ik nog een fles gekocht en die kwam goed van pas.
