Vandaag is de eerste dag dat Cass onder de grond lag. Ik was er toen ze waker werd. Ze is heel lang blijven slapen, zoals ik had voorspeld. Het duurde meer dan 12u.
Toen ze wakker werd begon ze te schreeuwen voor hulp. David had ook hulp nodig maar die heeft hij niet gekregen dus waarom zou ik haar hulp bieden.
Ik heb haar eerst een paar minuten laten panikeren voordat ik in de walkietalkie iets zei. Pas toen ze stopte zei ik iets. Ze had volgens mij niet meteen door wat er aan het gebeuren was. Ik moest haar een paar subtiele hints geven voor ze het wist. Ik heb haar uitgelegd waarom ze daar in die kist lag. Natuurlijk vond ze dat ik geen gelijk had. Dat het niet haar fout was dat David zichzelf van het leven heeft benomen. Ze had er niets mee te maken volgens haar.
Ze was heel de tijd aan het klagen en aan het smeken om haar uit die kist te halen. Zo gemakkelijk ga ik haar er toch niet van af laten komen. Omdat ze niet wou stoppen met zagen ben ik weggegaan.
Het is leuk om haar volledig in mijn macht te hebben. Ik beslis alles. Ze kan helemaal niets doen.
|