|
Vandaag is de dag dat ik een deel van mijzelf ben verloren. Toen ik thuiskwam zag ik mijn broer aan de boom die in onze voortuin staat. Er hing iets op zijn borstkas. Een briefje. Net zoals dat briefje hing hij ook. Hij had zichzelf met een koord aan de boom opgehangen. Hij heeft zelfmoord gepleegd. Hij heeft opgegeven. Kon moeder haar gezaag en de druk niet meer aan. Door dit te doen heeft hij haar gelijk gegeven. Ze zei altijd dat hij net zoals vader een opgever is. Als het te lastig wordt meteen stoppen. Dat is wat hij nu heeft gedaan. Het briefje heeft hij met een veiligheidsspeld op zijn borstkas vastgepind.
Het briefje doet met twijfelen of het wel enkel door moeder was dat hij dit heeft gedaan. Een paar dagen geleden heeft hij Cass McBride uitgevraagd. Iemand die vanuit een sociaal standpunt te hoog gegrepen is voor hem. Ze had hem beleefd afgewezen maar had wel nog een briefje geschreven die voor haar vriendin bedoeld was. Maar David had het briefje eerst gevonden. In het briefje had ze hem een homo genoemd en nog allerlei andere verschrikkelijke dingen.
Misschien komt het zowel door moeder als door Cass. 'Woorden zijn tanden. Ze verscheuren me levend. Eet nu mijn lijk maar.' Dat is wat er in het briefje stond. Dat waren zijn laatste woorden. Hij verdiende dit niet.
Cass moet boeten. Cass zal boeten. Daar zal ik voor zorgen.
|
