Om kwart voor 2 's nachts besef je plots dat je nog géén gezelschap hebt om de nacht mee door te brengen. Er rest je dan nog slechts één optie, een take-away in de Walking Street zone. Je geeft vol gas met je brommertje en aan de eerste verkeerslichten dien je halt te houden. Naast je stopt een slanke jongedame, ze ziet er niet onaardig uit. Met handgebaren vraag je haar of ze meewil met jou. Ze beantwoord jouw vraag met een brede glimlach en een hoofdknik. Het ene brommertje volgt nu het andere door donkere kleine straatjes en pas na een kwartiertje wordt er halt gehouden aan het huurhuis van de falang. Pas dan worden de eerste woordjes (my name is...) uitgewisseld. Zwijgend gaat men naar boven waar de falang de douchecel aanwijst alvorens men het voor de hand liggende doet. Achteraf zal de jonge vrouw zonder problemen inslapen in het voor haar vreemde bed. Ik zal het nooit echt snappen, meiden van vooraan in de twintig die een blind vertrouwen hebben in een man die ze van haar nog pluim kennen...
Reacties op bericht (2)
30-04-2008
Blinde vertrouwen...
Zou het niet te maken kunnen hebben met het cultuur en mentaliteitsverschil, alhoewel Pattaya de laatste jaren ook een groei van criminaliteit kent, voel ik er mij toch veiliger dan in onze Westerse grootsteden. Eveneens kennen ze daar nog het begrip sociale controle, bij ons is het eerder ieder voor zich...
..........grapje 
