Naast ons zat een ietwat wereldvreemde man van Arabische oorsprong. Om zijn schouder bengelde een echte Louis Vuitton tas waarin al zijn waardevolle documenten opgeborgen zaten. Niet het ding waarmee je na middernacht nog op Beach Rd moet mee gaan rondwandelen. Uit diezelfde tas haalde hij zelfs een soort apenootjes die hij aan de verbaasde meiden aanbood. Pure twijfel sloeg toe wanneer hij de uitgebreide dranklijst onder de ogen kreeg. De man was duidelijk op onbekend terrein. Vriend Tettenman en ik maakten ons dus al ietwat vrolijk omtrent zijn slaagkansen bij de jongedame die hij in het vizier had , het was één van de toppertjes in de zaak. Daar hij niet goed wist hoe alles in zijn werk ging, stelde hij ons in een schabouwelijk Engels de nodige vragen. De antwoorden die we, kwinkslags gaven, waren eerder bedoeld om hem voor het lapje te houden dan om hem verder te helpen. Wanneer hij even niet keek, plaagden we de coyotee in kwestie wat met de onbeholpen aandacht die ze kreeg van deze wereldburger. Een halfuur later verging ons echter het lachen. De man, zichtbaar opgewekt, verliet de zaak met in zijn spoor de gebarfinde coyotee die ons geen blik waardig gunde. Hij bedankte ons uitvoerig voor de geboden hulp en wipte achteraan op het brommertje van de prikkelpop die vol gas doortrok richting hotel van de man. In Pattaya waar Koning Baht regeert, gedraag je je best niet te hooghartig. Een les die we op de harde wijze leerden....
