Vandaag op mijn eentje, liet ik me gewillig meevoeren naar één van de ruimzittende rode pluchen zetels aan de rand van het podium. Naast me kwam een Italiaan, (Mauro), plaatsvatten die meteen een boompje begon door te zagen over de exorbitante prijzen die de prikkelpoppen in Baccara durfden te vragen. Hij wees daarbij de vele Japanse en Koreaanse bezoekers als schuldigen aan. Die mannen gaan onbezonnen te werk en drijven de prijzen de hoogte in was de pointe van zijn betoog. Zijn woorden waren nog niet koud of een Japanner betrad al dansend het podium en gooide daarbij tientallen 20 Baht briefjes in het rond. De man herhaalde dat zo'n driemaal in een kwartier tot wanhoop van mijn Italiaanse vriend. Toen de rust enigzins teruggekeerd was, besloot onze Italiaan een bod te maken. Het antwoord van het scharrelkipje kwam snel en krachtig. Mauro keek me daarbij aan alsof hij een inwoner van Pisa was die 's ochtends bij het openen van zijn voordeur, moest vaststellen dat de lokale toren plots zonder aanwijsbare reden ineens weer recht stond. "Cinque mille :shock: La raggazza chiede cinque milla per lungo tempo :!: (Het wicht vraagt me 5000 Baht voor een Long Time!). Mauro kwam het niet meer te boven en nadat zijn tegenbod op redelijk onbetamelijke wijze werd afgewimpeld (het wicht deed hem teken dat hij maar beter de hand aan zichzelf kon slaan) blies hij ontgoochelt de aftocht...
