Hebben huisje 123 en het ziet er geweldig uit. Het is 35 gr als wij aankomen kort na de middag. Willen reserveren in het treinstation maar merken dat het gesloten is. Het restaurant aan de rivier 'Cattle Baron' is helemaal vernieuwd en reserveren daar dan maar. Patrick wil nog een 'game drive' doen maar ik wil eens even tot rust komen en lekker genieten van een boek en de zon.
Hij heeft een mooie foto van een eekhoorn die over straat rechtop loopt en ziet nog olifanten.
Maken na het avondeten nog een vuurtje op onze braai aan ons huisje zodat wij nog wat kunnen praten over deze geweldige reis.
's Morgens 5.30 op, hebben nog tot de middag tijd om in park rond te rijden en dan 5 u naar Johannesburg.
Onderweg nog 1 witte neushoorn, hyena's en een hypo die uit het water komt. Als wij bijna uit het park zijn, zien wij aan een watertje nog olifanten die komen drinken, een perfect einde dus.
Op de terugrit via Waterval Noord, N 4 en N 12 krijgen wij een zeer zwaar onweer, hebben juist niet moeten stoppen maar het scheelde toch niet veel.
Op de luchthaven worden wij dan tegengehouden door een officieel uitziende man die ons vertelt dat wij een stopteken hebben genegeerd en dat wij 500 rand moeten betalen (denken direct aan het verhaal van Dominique en Bernard). Wij zeggen dat wij een vliegtuig moeten halen en geen geld meer hebben en dat hij dan mee naar binnen moet gaan naar de BC. Ineens wordt het 300 rand dan 200 en dan mogen wij verder rijden.
Een goeie vlucht naar Zurich en vervolgens Brussel en zijn weer veilig thuis.
Wij zien veel dieren op de route Satara - Orpen, rhino's - olifants - hippo's en buffalo's en natuurlijk ook giraffen, impala's, zebra's en kudu's.
Volgens het Krüger boek sluit de buitengate van het park om 18.00 h dus ik denk dat het bij de gate van ons volgend verblijf, het Tamboti tentenkamp, dat in het park ligt, wel niet zo'n vaart zal lopen dus blijven zo lang mogelijk doorrijden. Het begint te regenen en het is hier zo droog dat wij moeten stoppen voor een wildebeest dat op de straat uit de plassen aan het drinken is en iets verder zien wij ook 2 schildpadden hetzelfde doen. Uiteindelijk zijn wij pas rond 18.15 aan de gate en die deuren zijn nog open. Na 1 min. komen wij echter een meisje tegen op een brommertje en zij zegt dat ze normaal gezien de gate al om 18.00 u had gesloten dus hebben wij weer even geluk gehad.
Krijgen tent 34 en die ligt redelijk apart aan een uitgedroogde rivier. Het is bijna donker en het ziet er op het eerste zicht goed uit. Gooien wat vlees op de braai en ook nog een lekkere banaan als dessert en kruipen er vroeg in.
Slecht geslapen in de tent, bed eigenlijk veel te klein voor ons 2. De volgende dag is het vanaf 5.30 al heel warm en zien dan ook weinig dieren die dag. Komen om 18.00 u terug binnen en merken dan dat de tent eigenlijk maar iets vies is. Zijn blij dat wij 's morgens kunnen vertrekken naar onze laatste overnachtingsplaats, Skukuza.
Vandaag volop Frans praten want de nieuwe gasten, Bernard en Dominique begrijpen wel Engels maar praten het niet. In het begin gaat het praten een beetje moeizaam maar hebben toch een geweldige tijd met deze 2 leuke mensen van resp. 68 en 72. Voor ze arriveerden bij Muweti zijn ze op straat nog tegenhouden door de 'politie' omdat ze zogezegd te hard reden en hebben 200 rand zo cash moeten betalen.
Ze hebben juist 3 maanden in La Reunion doorgebracht en alvorens naar Frankrijk (Provence) terug te keren, bezoeken ze eerst nog ZA.
Mike vertelt ons nog een reden waarom de zwarten meestal enkel zand voor hun deur hebben (dat ze dagelijks borstelen) en geen tuintje met groen en bloemen. Dat is enkel en alleen om de slangen en schorpioenen beter te zien, wij domme blanken toch.
Tevens stopt hij bij de 'Buffalo Thorn' boom die heel belangrijk is bij veel zwarte gemeenschappen. De takken hebben 2 doorns, een korte en lange, de korte verwijst naar het verleden en de lange naar de toekomst. Je kan volgens hen enkel naar de toekomst kijken als je ook rekening houdt met het verleden. Van deze boom zetten ze ook 2 takken op een graf, als ze bvb het lijk niet gevonden hebben van de persoon die overleden is. Het gaat zelfs zover dat een van de ministers van ZA onlangs een extra zetel had gereserveerd in het vliegtuig met daarop slechts die 2 takjes voor een overleden familielid.
Wij bezoeken met Mike ook nog Phil en Trish, in een prachtig huis aan de Olifants River. Zij is een fotografe en hij is de Engelse Michel Wuyts, hij kende ook veel van de Belgische renners en een mooie stem dat die man had.
Onze dagen bij Mike en Laura zitten erop en nemen met pijn in ons hart afscheid en gaan op weg naar onze laatste trip, het Krüger Park.
Het voelt als thuiskomen wanneer wij arriveren en worden dan ook hartelijk ontvangen, zelfs de honden schijnen ons nog te kennen.
Ze hebben een nieuw gebouw gezet voor de 2 personeelsleden Dikke Lady en Patrick en zijn van plan om nog een cottage bij te maken in de oude verblijven en misschien ook een zwembad.
Hier komen wij om dieren te bekijken en hierbij een lijst van diegene die wij tot nu gezien hebben:
4 leeuwen, 2 vrouwelijke, 1 man en een mannelijk kind 's morgens om 5.45 en wel 45 min kunnen volgen, op een bepaald moment waren ze van plan om een kudu aan te vallen maar dat hebben ze uiteindelijk toch niet gedaan;
veel giraffen en 2 kleintjes die aan het spelen waren door met hun lange nek naar elkaar te slaan
impala's die achter mekaar huppelden;
wildebeesten en ook 3 kleintjes;
olifanten die in de rivier aan het zwemmen waren, daarna in het zand rollen en nadien alles eraf schuren aan de bomen. Olifanten maken toch heel veel stuk hier in de bush.
2 kliffspringers maar enkel voor 5 seconden;
1 konijn;
jakhalsen, meestal per 2 want ze blijven ook levenslang samen, als één van hen sterft, volgt de andere meestal snel;
zebra's;
en gisteren was het voor Mike een hoogdag, een 'pel's fishing owl' gespot, hij had hem, in de 7 jaar dat hij hier is, nog nooit gezien;
1 african wild cat waarschijnlijk;
Babboons, monkeys en warthogs;
Steenbockies en grijsduikers;
Veel waterbucks, bushbucks en impala's;
Kortom, al veel gezien en hopelijk nog meer in de volgende dagen.
Groet
Hadden gelezen op internet dat de weg 6 km lang was en in slechte staat om aan de lodge te geraken. Dat klopt helemaal, maar rijden wel naast citroen- en appelsienenstruiken en dat maakt veel goed.
Wij krijgen de verste kamer aan de rivier en besluiten onze valies in de auto te laten want dat is toch wel ver sleuren.
Kamer 6 is ok met een mooi terras en de Blyde rivier voor de deur. Wij mogen er wel niet naar wandelen want er zou een krokodil zitten. Er is weinig volk en weinig leven op dit domein, zit niet echt een ziel in. Gaan dan voor een wandeling aan de andere kant van het domein (zonder krokodillen) en krijgen direct assistentie van Obed, de zwarte tuinman. Hij roept zijn vriend Francie ook nog mee en samen gaan wij op zoek naar de zebra's en giraffen die wij dan ook vinden en kunnen naderen op 2 meter afstand. Er is een klein girafje bij, heel schattig. Je voelt wel dat die zwarten zijn opgegroeid in de bush, zij horen constant bepaalde geluiden, kijken naar de sporen op de grond en communiceren met elkaar al fluitend. Na 1.5 uur wandelen moe en voldaan onder de douche en buiten eten aan de rivier met candle light en alleen wij met 2, geen andere gasten.
Hebben 's nachts alles maar afgesloten in onze kamer want Patrick was toch niet gerust met die krokodil in de buurt.
Staan op om 06.00 en merken dat de badkamerdeur niet meer opengaat, een werkman wordt erbij gehaald maar die krijgt ze dus ook niet open en besluit het raam er maar uit te snijden en zo binnen te geraken. Ondertussen moeten wij onze ochtendbehoefte maar in de bush doen.... mss wel naast de krokodil.
Na het ontbijt is de deur dan toch open en kunnen wij ons wassen, rekening betalen en op weg naar de Mike en Laura in Grietje, joepie.
Patrick blij dat wij voor de tweede maal de panorama route gaan doen. Passeren Sabie en dat lijkt allemaal heel vertrouwd. Laten de Bridal Veil falls links liggen en bezoeken, na een lekkere koffie in Graskop, nieuwe falls op de kaart, nl Berlin (klein) en Lisbon falls (heel mooi), vragen een inkom van 10 rand (lachertje) en voor dat kleine bedrag krijg je ook nog een proper toilet. Bezoeken God's window en Wonder view en stoppen voor de lunch bij Pot Luck Boskombuis, een klein restaurantje buiten aan de rivier, zonder electriciteit, 2 dikke zwarte mama's die in potten roeren op een houten vuur. Je kan kiezen tussen 4 gerechten en wij nemen 'potje kos' maïspap met een soort soepvlees, best lekker. Na een gepeperde rekening van 15 euro voor ons 2, op weg naar Bourke's Luck Potholes. Daar is de inkom wel wat hoger geworden, 80 rand voor 2 maar het is dan ook wel echt de moeite waard dat je de Treur en Blyde rivier ziet samenkomen en verder stromen. Nog naar de three rondavels en dan verder richting onze volgende slaapplaats Blyde River Wilderness lodge. Hebben toch een 250 km gereden vandaag in een prachtig panorama.
Na een goeie vlucht van 11 uur, vliegtuig was niet vol en hadden 2 zetels ter beschikking, komen wij rond 10 uur am aan in Jo'burg.
Toyota Avanza opgepikt bij Europcar en off we go. Beter voorbereid als voorheen want hebben geen gps, gaan het op de ouderwetse manier met kaart doen. Aangezien wij witbank moeten volgen en op de borden slechts de Afrikaanse naam staat voor deze plaats, hebben wij die maar snel opgezocht en geraken wij uit de luchthaven zonder enig oponthoud. Een zalmforel als lunch in Dullstroom buiten op het terras en de eigenares vertelt ons dat er volgende week veel atleten naar daar komen (ook Pieter Jan Hannes voor de ingewijden)om te trainen want het zou daar 2000 m boven de zeespiegel liggen.
Raken probleemloos bij onze eerste overnachtingsplaats, Aqua Terra in Lydenburg en worden daar, tussen de regenbuien door, opgewacht door de heel vriendelijke Zuid-Afrikaanse Charlene. Krijgen kamer 2 toegewezen en ziet er allemaal prima uit. Ondertussen begint het echt te gieten maar aangezien de temperatuur heel aangenaam is, kunnen wij op het overdekt terras een praatje maken met de 2 andere gasten, leden van een band die speciaal werden overgevlogen van Kaapstad om op een naburig trouwfeest te spelen. Zij zijn echter doodmoe en hebben er echt geen zin in, maar ze krijgen er wel goed voor betaald, nl. 24000 rand, daar kun je idd wel eens voor rondvliegen.
Als zij vertrekken, kruipen wij in ons bedje want de nachtvlucht is nog niet verwerkt.
Na een lekker gezond ontbijt bij Charlene, op weg naar de Panorama route en de zon schijnt weer volop, oef......
Vandaag vertrekken wij voor onze 4de maal naar Zuid-Afrika ter ere van onze 30ste huwelijksverjaardag.
Hier kunnen jullie onze verhalen volgen, tenzij het wat te romantisch wordt......
Patrick en Els
Iets na 8 brengt de taxi ons vanuit onze Homestay naar de luchthaven van Chiang Rai. We ademen nog eens diep de zuivere lucht in, want we beseffen dat wij het tot in Bel zullen moeten stellen met vervuilde lucht. Terwijl Els gisteren genoot van haar Thai Cooking ben ik dan ook enkele stofmaskers gaan kopen. Kwestie van een beetje voorbereid te zijn…
Alles verloopt perfect on time en we landen zoals voorzien rond 11 00 uur in Bangkok. Na een rit met de skytrain en de metro moeten we, volgens plan, nog 10 minuten wandelen tot bij het fietsverhuur bedrijf van "Co Vankessel". We hebben nog 12 minuten maar het laatste stukje "te voet" lukt niet, daarom nemen we de tuk tuk. We vertrekken in de laatste groep samen met nog 4 andere personen (2 Nederlanders, een Zweed en een Duitser). De tocht brengt ons eerst via de Chinese wijk tot bij een markt van groeten en fruit en nadien op een bloemenmarkt. Op de markt zien we alle soorten fruit en zelfs een kraampje met vers gebakken wormen en springkhanen. Onze gids "Water" moet bij Els niet lang aandringen om een worm te proeven. Niet slecht , al vind vinden we de sprinkhanen lekkerder. Robje, de komende vrijdagavonden zal de Lays vervangen worden door gebakken sprinkhanen af en toe afgewisseld met gebakken wormen.
De fietstocht brengt ons via een boot tot bij de kleine afgelegen plaatsen van Bangkok. We zien hoe de mensen van deze miljoenen stad leven, langs en op het water. Tussen de huisjes liggen betonwegentjes waarover we fietsen. Enige stuurmanskunst is wel vereist. De fietsen worden regelmatig op een boot geladen en dan tochtjes op de Chao Praya rivier, leuk…. in de prijs is ook nog een volledige menu inbegrepen, dat valt goed mee. Voldaan zetten wij om 18.30 onze fiets terug op stal.
We nemen een taxi naar het hotel. Na een tiental minuten rijdt deze zich vast in de drukke avondspits. Els kan het niet meer aan en vraagt om uit te stappen, ondertussen had ik al op mijn Nokia gezien dat het nog 1,5 km is tot aan het hotel en we maken deze verplaatsing dan maar te voet, ook al is het donker ondertussen maar de straat is goed verlicht en de temperatuur aangenaam.
Alvorens we iets gaan eten, nemen we nog een verfrissende duik in het zwembad.
De volgende dag is onze laatste dag in Bangkok en Thailand. Op het programma staan een bezoek aan de liggende Boeddha en het Koninklijk Paleis, gevolgd door shopping.
Zowel aan de Boeddha als aan het Paleis is het aanschuiven geblazen. Aan de ingang maken we ook een eerste keer kennis met de Thaise "Tourist Police" die ons onder het mom van "het is pas om 14 00 uur open maar op een andere plaats is er, allen vandaag, iets beter en ik zal er jullie laten naar toebrengen". Els had echter op TV gezien dat dit een gekende truck is om ons mee te nemen met een tuk tuk naar één of andere winkel of fabriek. Hier trappen we dus niet in !!
Zowel onze liggende vriend als het paleis maken niet veel indruk op ons. Komt waarschijnlijk ook door de hitte. Het is immers rond de 33 graden warm, maar geen zon te zien.
Via de gekende weg, boot, skytrain en te voet, gaan wij naar ons hotel voor een deugddoende verfrissing en maken ons klaar voor een namiddag schoppen in het MBK, een vlakblij gelegen shopping center, een drietal keren groter dan Wijnegem. Het is deels verdeelt in winkels van echte merken en het deels in copy's (geen namaak).
Dit was onze laatste dag van een fantastische reis. We zagen mooie natuur en gebouwen en ontmoetten fijne mensen. De Thai people zelf zijn heel vriendelijk en behulpzaam. We voelden ons nergens onveilig of bedreigd. Zelden een volk ontmoet dat zo fier is op hun land en hun Koning. (Bijna op elk huis staat een vlag of een foto van de Koning of Koningin).
De volgende middag vertrekken we naar huis met twee valiezen vuile was, een pak schitterde herinneringen en plannen voor onze volgende reis. Cambodja en Vietnam zijn namen die dikwijls voorkomen.
Zoals voorzien vertrekken we iets na 8 naar het busstation van Chiang Mai. Niet met de huistaximan Mr.Yut, maar wel met een tuk tuk. Hij brengt ons in sneltempo naar de busterminal.Het lijkt een kleine luchthaven waar de bussen stipt vertrekken alsof het vliegtuigen zijn.Zoals voorzien vertrekken we iets na 8 en komen stipt om 12 00 uur aan in Chiang Rai. Van timing gesproken.Onze nieuwe gastheer heeft echter mijn mail niet ontvangenen staat ons niet op te wachten.Els pakt de eerst beschikbare telefooncel, belt met Toony onze nieuwe gastheer.10 minuten later ishij er.
Hij brengt ons naar zijn huis Homestay Chiang Rai een zevental kilometer buiten de stad.
In de namiddag leest Els een boek aan het zwembad, ik maak een fietstocht.Rond 18 30,uur brengt Toony ons naar de night bazar!!
Tijdens de heenrit organiseert Els voor het ganse Hotel te terugrit.We spreken af om 21 00 uur aan een rond punt met een klok.Als we met zen zessen terugkomen kan de kostprijs van 160 bath (4 euro) door zes gedeeld worden.
De night bazar is een teleurstelling,weinig volk, slecht eten ed.Iets voor 9 komen we aan bij hetrond punt met de klok.Blijkt de klok op dit rond punt een attractie op zich te zijn. Ze is prachtig verlicht, er komt muziek uit en een lotus bloem gaat open en dicht. Op het uur verandert ze in diverse kleuren.Het lijkt wel Las Vegas op zijn Thais.
De volgende ochtend huren we opnieuw een scooter.Dit keer een geblutste. Een dag eerder is een Belgische mevrouw die hier in de buurt logeert, met de scooter gevallen.Zonder veel erg evenwel maar de Thaise plastic is snel kapot.
We kiezen voor een rondrit van 80 km.De rit loopt via een ondergrondse cave, waar enkele Boeddha beelden staan, door rijst en rubberplantages tot aan de White Temple.Dit is hier, samen met hetzwarte huis, de bekendste bezienswaardigheid.
De Witte Tempel is één van de mooiste gebouwen die we al gezien hebben.Meer info onderaan.
Na deze tempel zetten we onze scootertocht verder via diverse gravel en grindwegen.Onderweg rijden we voorbij een olifanten farm en komenenkele toeristen tegen die op de rug van een Olifant een ritje maken.Noch de toeristen, noch de olifanten zien er happy uit.De olifanten hun slagtanden zijn ofwel afgezaagd ofwel helemaal weg.Niet echt iets om vrolijk van te worden.We stoppen hier dan ook niet.
De weg loopt langs de oostelijke kant van de rivier de Mae Kok.Op een zeker ogenblik wijst de reisroute van Toony over een houten burg.Het lijkt meer op een hangbrug dan op een echte brug. Moeten we hierover met onze scooter ?Ik probeer het eerst even uit zonder scooter en dan zien we wel.Els steekt als eerste de brug over en vraag om pas met de scooter over te steken, wanneer ze aan de overkant is.Voor mijn geen probleem.Wanneer ze echter alverwege is, komt een Thaise scooter van de overkant, deze wacht uiteraard niet.Ze kruisen elkaar in het midden van de wiebelende brug.
Als de Thai en Els over zijn, is het aan mij.Overweeg even om naast de scooter over te brug te gaan omdat er grote gaten in de brug zijn, maar dit blijkt geen optie.Dan maarop de scooter de brug over, en het lukt.Eens over gaat de weg terug naar ons verblijf.De eerst 7 km zijn onverhard en op en af. Nadien is er asfalt.We passeren nog hot springs. Dit waren vroeger warm water bronnen, maar nu niet meer.
Rond half vierkomen we terug aan ons verblijf.Aangezien we vanavond toch niet meer naar de stad gaan, besluiten we naar het Zwarte huis te rijden.Toony verklaart ons gek, maar toch vertrekken we.Dit huisligt de andere kant van de stad (zon 20 km) verder op.Als halve gekken vertrekken we.Als we er ongeveer zijn, merkt Els op dan we de naam van het huisniet bij hebben.Na wat zoek en vraagwerk komen om 16 15 uur aan bij het huis.Het zwarte huis (dat Baan Dam noemt) is gebouwd door de leraar van de tekenaar van de witte tempel.
Woensdag, onze laatste dag in Chiang Rai.
Els heeft een voormiddag Thai Cooking geboekt.Ik ben nog onder de indruk van de Witte Tempel, dat ik met de fiets nog eens door de bossen en rijstvelden rij, nog eens op zoek naar dit prachtig complex.Omdat het zo mooi is, een aparte pagina op mijn smugmug website.Veel kijkplezier.
Na de cooking class en de fietstocht nemen we nog een duik in het zwembad en een thaise massage. De cooking class was trouwens super. Er werd food gekocht op een plaatselijke markt. (veel verser en goedkoper dan op de night bazar en geen toeristen). Nadien werd gekookt bij de mevrouw thuis. Samen met Els was er nog een Duits koppel. Het resultaat is geweldig. Els brengt de overschot mee die ik als middagmaal opeet. De rijst en de curry is de beste die ik hier al gegeten heb. Hopelijk de komende maanden in Bel veel Thai Food !!!
Morgen om 08 00 uur vertrekken we naar onze laatste stopplaats.Bangkok.Het is er 32 graden veel smog.Gelukkig heeft Els een goed hotel geboekt.
We houden jullie op de hoogte !!
DE WITTE TEMPEL (WAT RONG KHUN)
Hij is ontworpen door Chalermchai Kositpipat in 1997. Wat Rong Khun is gebouwd in een witte kleur om de reinheid van Boeddha weer te geven. Met witte mozaïek wordt de wijsheid van Boeddha weerspiegeld.
Naar verwachting zal de bouw van het complete tempelcomplex pas rond 2070 volledig afgerond zijn. Het volledige complex zal dan uit negen gebouwen bestaan, waarbij ieder gebouw een eigen betekenis heeft.
Bij een aardbeving op 5 mei 2014 met een kracht van 6,3 op de schaal van richter in het noorden van Thailand is Wat Rong Khun zwaar beschadigd geraakt. In eerste instantie zou het tempelcomplex blijvend gesloten blijven maar door een grote hoeveelheid donaties kan de tempel volledig hersteld worden.
Een eerbetoon aan Boeddha van de kunstenaar Ajarn Chalermchai Kositpipat, die nog steeds in leven is. Hij is verslaafd geweest aan alcohol en drugs en is om af te kicken als monnik een Boeddhistisch klooster ingegaan. Na jaren succesvol te zijn afgekickt is hij weer monnik af. Als dank aan Boeddha is hij deze spierwitte tempel gaan bouwen. Hij heeft wit genomen omdat dit het reine symboliseert. In de tempel worden al zijn nachtmerries waanbeelden en angsten weergegeven die hij had toen hij nog verslaafd was. Als je de tempel zelf binnenkomt is de muur waar je tegenaan kijkt de muur van al het goede, de verlichting, Boeddha dus. Op de muur waar je door naar binnenkomt staat een enorm schilderij van het kwaad, terwijl de zijwanden de weg naar de verlichting verbeelden. Zelf zegt hij dat er nog zeker 60 tot 90 jaar aan de tempel doorgebouwd zal worden na zijn dood en dat dan de tempel pas in zijn volle glorie klaar zal zijn. Bij de tempel is een grote werkplaats waar je kunt zien hoe alles gemaakt wordt. De miljarden kleine spiegeltjes worden daar met de hand op maat gesneden en alle bizarre creaties worden daar stuk voor stuk met de hand vormgegeven. Er worden dus geen mallen gebruikt voor de vele repeterende patronen. Ook is het de wil van de kunstenaar, dat er geen toegang geheven mag worden voor de tempel, ook niet als hij is overleden. Het gouden gebouw is het dames en heren toilet, wat op zich al een bezienswaardigheid is. Wat Rong Khun is naar mijn mening de meest bijzondere moderne tempel van Thailand. Een must om te bezoeken als je in het noorden van het land bent en gratis !
Het vertrek vanuit National Park naar Bangkok Airport verliep vlekkeloos.
We hadden gerekend op een trip van 4 uur, maar uiteindelijk bleek de rit maar een goeie twee uur te duren.Aangezien ook tijdens de vakantie, wachten geen optie is, probeert Els nog een vroegere vlucht naar Chiang Mai te boeken.Dit lukt echter niet , er zijn nog 50 wachtenden voor ons.Dan maar een koffie drinken en iets eten in de luchthaven Don Muang in Bangkok.Wat mij opvalt zijn de mooie Thaise dames, dit keer niet vergezeld van doorrookte en getattoueerde oudere Europanen.De Thaise dames die het vliegtuig nemen, zijn blijkbaar iets verstandiger.
Zoals gepland komen we iets na 5 aan in Chiang Mai, Els regelt een taxi en iets na half zes zijn we in onze verblijfplaats; Sakorn Residence.Een mooi en klein hotel, iets buiten het centrum van Chiang Mai.
Na een plons in het zwembad, trekken we te voet de stad in, op zoek naar avontuur en voedsel.
Onze eerste stop, en vandaag ook onze laatste, is een plaatselijke, dagelijkse avondmarkt, waar we al vlug aan de kraampjes de nodige , rijst groenten, en sticky rice with mango enspring rolls uitproberen.Om de avond af te sluiten, neem ik nog een gegrilde inktvis.Niet dat ik dit zo lekker vind, maar de verkoopster is zo vriendelijk en de inktvis ziet er zo lekker uit, dat ik er niet kan aan weerstaan.Na enkele beten weet ik het al.Dit is niet wat ik ervan verwacht had.Maar zoals thuis geleerd, altijd bord leegeten! Morgen zal blijken dat dit niet het beste idee was.
Nadien gaan we door de drukke wegen te voet naar huis en slapen.Voor het eerst tijdens deze vakantie, zonder de wekker te zetten.Ook eens leuk, zeker op vakantie….
De volgende ochtend staan we iets voor zeven op.Na een korte duik in het zwembad, zitten we bij de eersten aan tafel voor het ontbijt.Er kan gekozen worden uit 5 menu's, maarwij zouden graag iets hebben wat niet op de kaart staat.Yoghourt met musli en fruit. De gastvrouw zegt "no problem" en ze stuurt één van haar boys naar de winkel op de yoghourt te halen.In Thailand is inderdaad niets een probleem.
Na het ontbijt vertrekken we te voet naar de oude stad.Ik voel me echter niet 100 pct.Het markteten van de avond voordienheeft mij blijkbaar geengoed gedaan.Na wat energie onder de vorm van een Snicker en een echte Cola, besluiten we om een fiets te huren voor 24 uur.
Hiermee rijden we de ganse dag door de drukke oude stad alsof we habituees zijn.Een kleine maar dringende sanitaire stop brengt onsbij …..Een mooie en rustig gelegen hotel in de drukke binnenstad.Ook na de sanitaire stop, blijft het oorlog in mijn buik.Met de gedachte dat ik nog één week niet in een restaurant wil komen maar van zoveel mogelijk kraampjes wil eten, kies ik voor de grove middelen,Thaiseimmodium.En hethelpt.Een uur later zitten we terug te eten tussen de Thaien.2 frisdranken en twee gerechten voor 105 Bath2,5 €. Het bestek en de borden worden gedroogd door de wind. In dit geval op de zetel van eenscooter ,dit is een goed teken volgens Els. Ik ben dus gerust. In het eethuis zitten enkel Thaien. Een Europeese man probeert, met succes, zijn vrouw te overhalen om er ook te eten, hetgeen hem lukt.Na enkele slokken van hun soep, vertrekken zij al.De vrouw kon het blijkbaar niet meer aanzien.Alle mannen hebben blijkbaar niet zoveel geluk als ik.
We rijden met onze fiets door de binnenstad en stoppen bijéén van de tempels.Ik word aangesproken door een monnik (Monk) die me vraagt dat ik geen voedsel voor hem heb.We informeren ons en blijkt dat de monks in de voormiddag (vanaf 5 uur in de ochtend tot ongeveer 12 's middags)bedelen voor voedsel.Later op de dag zijn ze enkel nog geïnteresseerd in fruit en koffie of thee.We kopen wat theeom dit bij een volgende ontmoeting af te geven aan de in het rood geklede monnik.
Via een mooi park aan de buitenkant van de oude centrum rijden we richtingonze volgende avondmarkt.Met de zon op de juiste plaats is het park zeer geschikt voor enkele foto's. Els maant me echter "kordaat maar zeer beleefd" aan door te rijden naar de markt, want ze heeft honger.Bij het uitrijden van de stad valt haar oog echter op een plaatselijk kapsalon.Haar honger maakt plots plaats voor een brushing beurt.Logisch als je al een goede week van huis bent en nog niet naar de kapper bent geweest.Het resultaat mag er zijn !
Ondertussen is het al een beetje donker als we op de markt aankopen.Het is nog rustig.We kopen enkele kleine ringen en een armbandje.Ik laat me verwennen door een plaatselijke masseur voor een voetmassage.Heerlijk maar niet totaalpijnvrij.Wist ik veel dat mijn voeten tot aan mijn bovenbillen kwamen.
Om 18 00uur stipt klinkt uit de luidsprekers het Thaise volkslied.Het lawaai duurt een kleine minuut en iedereen blijft stokstijf staan.
Rond 8uur rijden we via de ondertussen gekende wegen de stad uit.Het is donker en sommige massage salons en bars zijn getransformeerd tot"Lucky Massages" en "Jo Jo Massages".Ik veronderstel dat dit hetzelfde is als overdag maar dan met HE.Ga het evenwel niet uitproberen.
Voor we gaan slapen,toch nog even stoppen aan de night bazaar. Een aantal eethuisjeszijn gesloten maar we eten iets aan een stalletje van een ouder koppel;kip met ananas.Wanneer ik na het eten de kok bedank voor het lekker eten, komt ze vanachter haar vuur om eens goed vast te pakken.Ik krijg een Georges Clooney gevoel.
Zondag en laatste dag in Chiang Mai, we leveren iets voor 1000 uur onze fiets af.
We blijven ons ondertussenafvragen wat de leukste manier zou zijn om naar Doi Suthep te gaan (een tempel op een kleine 20 km van Chiang Mai, wel op een berg van 1500 meter hoogte.
Opnieuw een scooter huren of eentaxi nemen.Wanneer we enkel 10 tallen meters verder een verhuur bedrijfje tegenkomen, is de beslissing snel genomen.
Paspoort afgeven document ondertekenen gaan tanken en we kunnen vertrekken met onze scooter richting Doi Suthep.Het is Scherpenheuvel in het groot.Om in de tempel binnen te gaan moeten uiteraard de schoenen uit.Vrouwen zijn dit keer wel toegelaten.
Nadien rijden we enkele km verder naar het zomerverblijf van de Koninklijke Familie.We moeten speciale kledij aantrekken, anders mogen we er niet in. Het echte paleis is echter niet te bezoeken. "Undel constluction fol 1 yeal."
We maken hier ook kennis met de andere kant van de Thaise keuken. We bestellen en betalen 2 gerechten die weniet opeten.Te veel stank en denken niet vers.
Geen risico's nemen, ook al is de Immodium in de buurt.
We sluiten de Zondag in Changmai af met een avondmarkt en gaan voor het eerst in dit verlof eten in een restaurant. Arcobaleno, een Italiaans restaurant aanbevolen door ons verblijf.Om 22 uur gaan weslapen want morgen, iets na 8 brengtde taxi ons naar het station waar de bus ons naar Chiang Rai brengt, 180 km meer naar het noorden.
Op iets na 5 uur opstaan want op 6 uur komt de taxi ons ophalen.Hopelijk spreekt de driver een beetje Engels zodat we kunnen communiceren onderweg.Het is tenslotte een rit van bijna 400 km.De uitbater van het verblijf vertelt ons nog dat indien de chauffeur geen Engels praat, communicatie kan opgelost worden door te vragen “call boss”.Dit laatste zal ons nog goed van pas komen.
Kwart voor zes, de taxi is er, goed op tijd want de eerste boot is pas om half zeven en het is maar drie kilometer rijden.We staan dus ook als eerste in de rij om de boot op te gaan.
Onderweg naar de ferry merken we al op dat onze chauffeur niet echt stuurvast is.Hij reageert eerder traag en blijkt ook niet te weten dat er links moet gereden worden.Hij geeft soms een beetje de indruk dronken te zijn.
Terwijl Els in de taxi blijft zitten volg ik onze chauffeur terwijl hij iets gaat kopen in de plaatselijke shop.Ben opgelucht dat het geen alcohol is maar eerder een soort Red Bull.
7 .20 uur komt de ferry aan land en we beginnen onze toch naar Khao Yai.Ik volg de rit op mijn eigen gps en blijkt dat de gps overeenkomt met de gps in de taxi.Tot hier alles ok.
11 00, tijd voor een sanitairestop en drankje, na een kwartiertje zijn we terug weg.Even verder verlaat onze chauffeur zowel zijn gps route als de mijne en neemt een andere richting.Vooral zijn gps blijft in het Thais zeggen dat hij fout zit en bijkomend komen er op zijn scherm rode meldingen.KEER OM.We proberen hem uit te leggen dat hij moet omdraaien, maar rijdt koppig verder, geeft zelfs de indruk dat hij de weg kent.Onder het motto, “we moeten hem vertrouwen”,geloven we hem.Enkele tientallen km verder zien we dat onze gps meer km aangeeft, maar vooral, dat hij er via deze weg meer dan een uur langer over doet.
De indruk dat hij de weg kent verdwijnt even later wanneer hij plots te kennen geeft dat hij de weg niet meer weet en de weg aan onze gps overlaat.Wat volgt is een bijna twee uur durende zoektocht naar ons verblijf waar we om iets voor twee aankomen.
Wanneer Els hem vraagt “call boss” , blijkt hij zelfs dit niet te verstaan, maar belt hij elke 20 minuten naar iemand ? Het wordt ons een beetje te veel en nemen de telefoon uit zijn hand en bellen het laatste nummer.Gelukkig hebben alle Nokia’s hetzelfde menu. Het laatstebleek de Thai Cottage (onze volgende gastvrouw) ipv “call boss”
Uiteindelijk komen we via twee mannen in legeruniform te weten dat we al op de juiste straat zijn en onze bestemming een kleine 10 km verder is achter een 7 Eleven.Zelfs dit gelooft onze chauffeur niet echt en blijft bellen met onze nieuwe gastvrouw.
Ondertussen wist Els dat er om 15 00 uur een jungle tocht vertrok bij Green Leaf die we graag wilden meedoen. We slagen erin om op een klein half uurtje onze valies in onze ruime maar koele kamer te zetten en iets te eten, want om half drie komt het busje van Green Leafons al ophalen. Grean Leaf is een organisatie die vooral onder de backpackers gekend is.We hebben nog even getwijfeld hebben om er te overnachten, maar na een korte inspectie van de kamers, door Els, blijkt dat we de juiste beslissing hebben genomen om dit niet te doen.De prijs per nacht bedroeg echter 8 € / per nacht per kamer, dus dat zou meegevallen hebben.
Om half vier vertrekken we met onze gids, na een korte stop aan een plaatselijke bron (versta een grote regenput waar de Thai en de backpakkers zich even kunnen wassen) richting ondergrondse grot.
In de ondergrondse grot, zitten ongeveer 2 miljoen !!vleermuizen die elke avond rond 6 uur buitenkomen op zoek naar voedsel.
Het deel van de grot waar de vleermuizen zitten is echter niet toegankelijk voor het publiek, dus neemt de gids ons mee naar twee kleinere grotten.Hieringaat hij met ons op zoek naar allerlei soorten insecten, de één al iets giftiger dan de andere.We staan versteld hoe snel de gids diverse kleine insecten vindt en over alles een uitleg geeft.De meeste pakt hij vast en gaan rond in de groep, enkele andere zijn blijkbaar te giftig en te gevaarlijk en worden aangewezenmet een stok.
Steeds kijkt onze gids naar zijn klok want rond 6 uur komen de vleermuizen uit hun schuilplaats en dit spektakel moet van in de velden rond de berg gevolgd worden.
En inderdaad, iets na 6, het begint al donker te worden, komen massa’s vleermuizen naar buiten op zoek naar voedsel.Mede door de vakkundigheid van onze gids, die er slaagt op ons op het juiste moment op de juiste plaat te brengen, is dit een prachtig schouwspel.
Op de terugweg naar onze verblijft stopt de gids nog even en gaat hij met succes op zoek naar nog enkele reptielen en slangen.Hij kan er niet genoeg van krijgen.
Om half acht, een uurtje later dan voorzien, komen we in ons verblijf aan, snel iets eten want de keuken sluit om 8 uur. What a day.
Dag twee in Khao Yai doen we een dag trekking tocht met Green Leaf en hopen we op dezelfde gids als gisteren.
Al snel blijkt dat we veel minder enthousiaste gids hebben.In de ochtend spotten we wat kleinere dieren en in de namiddag een wandel tocht van een 2 tal uur in dejungle.Tot slot van de dag zien we een kudde olifanten en een prachtige waterval. We houden er geen Afrika gevoel aan over…
Tijdens deze tweedaagse in het National Park van Khao Yai, maakten we kennis met een groot aantal backpackers, waaronder enkel Belgen, Fransen en een Italiaan.Allemaal vriendelijke en jonge mensen.Ook in de groep , een man uit Canada die een rondtrip maakt van 1 jaar (!) met zijn vrouw en twee kinderen (11 en 8 jaar).Het liefst van al zou hij zijn kids droppen in een InternationalSchool en verder trekken met zijn (zure) echtgenote.Raar….
Dit was Khao Yai,morgen om 8 uur de taxi en met de bus richting Bangkok waar we de vlucht nemen naar Chiang Mai.
Koh Chang, ofwel het olifanteneiland is, na Phuket het 2de grootste eiland van Thailand.Ongeveer 30 km op 14 en daarom besluiten wij om een scooter 125cc te huren want om te fietsen is het veel te heuvelachtig.De vochtigheid valt mee, dat voel je niet zo hard, alleen mijn haar is weeral rampzalig, heel kroezelig…..
Sjeesen door jungles en naast watertjes, heel raar om in zo’n vreemd en ver land overal rond te toeren en je niet onveilig te voelen.De Thai rijden ook met de scooter, maar dan zonder helm en veeeeel sneller dan wij.Ook rijden zij hier rond met kleine camionnettes met daarop hun koopwaar, zoals meubels of groenten en dan een grote luidspreker erop met allemaal Thais geroep en gekrijs waar je niets van verstaat.Er zijn ook massa’s loslopende honden die meestal loom op, of naast de weg liggen maar af en toe loopt er toch eens eentje achter ons en dat is niet naar Patrick zijn zin, dan drijft hij de snelheid wel wat op.
Hier zijn hele mooie watervallen, meestal moet je eerst een kleine junglewandeling maken om er te geraken en dan lekker in het frisse water.Zij zijn niet altijd gemakkelijk te vinden omdat de bordjes in het Thais zijn.Wij als ‘farang’ betalen 200 BAHT voor de grotere watervallen en de Thai 20 BAHT, die zie je daar dan ook heel veel.
Het eten is hier ECHT heel lekker…. Nergens al beter gegeten.Heel vers, veel kruiden en in Jab,Jab visrestaurant gingen ze eerst de vis vangen (water rond het restaurant), lieten ze hem zien en dan klaargemaakt.
’s Nachts worden wij meestal rond 3u wakker, de jetlag zit er nog erg in…..’s Morgens meestal rond 6u op, samen met de zon en dan direct zwemmen in de zee of een tochtje met de kajak.
Amber Sands is aan de rustige Oostkust van het eiland, gelukkig maar, want als je aan de westkust komt, zie je lange rijen bars, winkels, massage, etenstalletjes naast de straat.Hier moet het ’s avonds constant lawaai en partytime zijn.Hebben even het strand van White Sand Beach bezocht en waren snel terug weg door de drukte en het raar volk.In het zuiden van de westkust, in Bangbao, is er een lange pier en die is helemaal volgebouwd met winkeltjes die op palen in zee staan.Een Belgische heeft daar een duikzaak en zij raadt ons weeral een geweldig lunchadresje aan, Ruan Thai, let op de blauwe tegels op de grond want de naam is in het Thais en dat kunnen wij anders niet vinden.Idee van prijs : 4 gerechten, elk 2 cola’s = 500 Baht voor alles.Siam beach is wel heel mooi maar niet openbaar voor iedereen, wij zagen er redelijk uit denk ik want mochten door met onze 125cc.Het eerste wat opviel aan de strandbar (lees sjieke loungebar voor de rich and famous) waren de dikke oude blanken met allebei een jonge Thaise, hier toch maar gene gaan drinken. In het algemeen hier op Koh Chang, als je een lelijke blanke ziet, zit er wel een mooie Thaise bij.
Op het eiland zijn ook mangroves waardoor een betonnen wandelpad is aangelegd, slecht onderhouden wel, maar zo kunnen wij daar toch voor een wandeling van 30 min doorheen.Je kan ook met een houten boot een tochtje maken maar dat lijkt ons een beetje te saai, die mangroves zijn niet zo boeiend.
Mensen wonen hier meestal in platen koten, met veel aanbouw en rommel errond. Liggen ook veel te slapen, gewoon op de grond of zitten te eten op hun tafel.Kasten hebben ze niet, de was hangt gewoon op kapstokken aan een lange koord naast de weg, of op de balustrade.Als je verder het binnenland inrijdt worden de hutjes alsmaar armoediger en ligt er nog meer rommel.De meesten hebben ook aanbiddingsbeeldjes voor hun huis staan, zoals bij ons vroeger een kapelleke maar hier zijn ze in flashy kleurtjes.
Hebben een jungletrekking gedaan met Tan, een knappe Thaise gids.7 u gewandeld, berg van 500m op, berg af en terug berg van 600 m op en dat in de hitte en vochtigheid.Nog nooit zo hard gezweet maar het was wel echt de moeite waard, vond het ongelooflijk dat Patrick dit heeft meegedaan.Halverwege hebben wij wel kunnen afkoelen in een waterval.Op de terugweg olifanten in de rivier gezien met een toeriste op hun rug en dan op commando onder water of met de slurf natspuiten, niet echt leuk.Een groene boomslang zijn wij ook tegengekomen, klinkt bekend bij sommigen?Mooie paddenstoelen, knalgele, rubberbomen waaruit ze het sap halen, lianen om Tarzan te spelen, veel varens.Zijn hier juist na het regenseizoen dus alles is mooi groen.
Gisteren laatste avond op Koh Chang en nu op weg met de ferry en een taxi naar onze volgende bestemming, spannend……..Khao Yai National Park, hopelijk veel dieren spotten daar…..
In het station in Antwerpen was het heel druk met al de betogers en af en toe een luide knal, precies een bomaanslag! Met enkel 15 min vertraging toch blij dat wij onze TGV naar Schiphol konden nemen.
Vlucht naar Bangkok goed verlopen, Patrick sliep al na 5 min met het slaappilletje maar bij mij had het weeral geen effect. Onze Vlaamse buurman/bodybuilder met 5 kinderen bij 4 verschillende vrouwen, sliep door alle drank die hij tot zich nam.
Aankomst Bangkok bewolkt en als wij dan naar de andere gate gaan voor onze vlucht naar Trat, begint het te stortregenen en te bliksemen, geweldig.
Klein vliegtuigje met 39 personen en vriendelijke Zwitsers naast ons, Oliver en Olivia die ook bang zijn dat wij niet tijdig de ferry zullen halen naar onze uiteindelijke eerste bestemming om te relaxen, nl. Koh Chang. De luchthaven van Trat is de mooiste ooit gezien, keiklein, uitstappen op de tarmac en dan 5 meter wandelen waar een bord staat dat wij daar moeten wachten op de valiezen. Ze duwen ons in een busje met 8 en dan rush, rush naar de ferry die wij nog juist op tijd halen. Mogen op het bovendek en voelen dan hoe aangenaam de temperatuur is. Heel de weg gekletst met de Zwitsers die op honeymoon zijn en spreken af om elkaar proberen te treffen in onze respectievelijke hotels.
Aankomst Koh Chang na 30 min en 5 min later worden wij afgezet aan ons guesthouse, Amber Sands. Ziet er allemaal prachtig uit....
Snel iets eten en dan onze bungalow in want bij hun is het nog maar 20.00u maar voor ons al 2u 's nachts.
Door het slechte weer, besluiten wij vroeger te vertrekken uit Knysna (nicena) en onderweg te stoppen bij iets wat ons zou bevallen.En ja, hoor, een prachtig strand met hoge golven en er wordt een heel mooie foto gemaakt van een bij ons horend fotomodel in geel en wit.Vinden dan ook nog ‘Die Duin’ in Wilderness, fraai villa’s naast elkaar op de eerste lijn aan zee en achteraan helemaal onttrokken aan het zicht door hoge bomen.In George bezoeken wij nog een grote ‘Pick and pay’ , precies het shoppingcentrum in Wijnegem.Auto binnenleveren en dan hup onze vlucht naar George met 20 min. vertraging.
Nog even bellen naar ons guesthouse in Pretoria en zij zijn gelukkig bereid om ons te komen halen aan de luchthaven.Makkelijk en snel zijn wij in onze alweer laatste slaapplaats en die heeft gelukkig een lekker restaurant op 300 m waar wij op het terras buiten, mosselen, oesters en zeetong kunnen eten.Hier is het terug 25 gr..
’s Morgens brengt onze gastheer ons naar het centrum van Pretoria maar daar valt, buiten enkele bekende gebouwen en het standbeeld van Paul Krüger, weinig te beleven.Ook lopen daar alleen maar donkere mensen rond wat toch een beetje een ongemakkelijk gevoel geeft.
Aangezien het Pasen is, vinden wij het wel gepast om een kerkdienst bij te wonen en dat wordt dan eentje in een ‘Methodist church’ met weer uitsluitend zwarte mensen.Men kijkt wel naar ons maar niet overdreven en ze gaan zelfs speciaal voor ons stoelen halen want de kerk zit overvol, zelfs tot buiten en het is er heel warm .Er zijn er die water bijhebben, een koelzak, een papfles, chips voor de kinderen dus wij nemen aan dat het lang gaat duren.De sfeer zit er direct al in, rechtspringen en zingen en dansen.Blijft ons na 1.5 uur nog altijd boeien, totdat de vrouwelijke pastoor met de preek begint, jongens toch, allemaal in een brabbeltaaltje waar wij niets van verstaan met af en toe één enkele Engelse zin ertussen.Ondertussen lopen de mensen af en aan om drinken en eten ergens buiten te gaan kopen dus wij vrezen dat het nog wel een tijd zal doorgaan en dan veert Sabine plotseling recht, schiet naar buiten en ik daar maar achteraan.De mannen durfden niet direct maar kwamen er dan toch aan na een tijdje.Uiteindelijk hebben wij daar dus meer dan 2 uur binnen gezeten.
Een lunchke op het Paul Krüger plein en dan mensen kijken in het zonnetje en wachten totdat de taxi ons komt halen voor onze vlucht van Joburg naar Londen.
Ziezo, dat was het dan, een geweldige reis, om nooit te vergeten.
Bedankt Sabine en Kevin, jullie waren ‘TOP’ reispartners, hebben van elke minuut genoten.
We hadden het gisteren reeds gehoord dat het de komende dagen slecht weer zou worden, maar we bleven toch positief. Tot we deze morgen de gutsende regen hoorden. Dit wordt de domper op onze planning.
Langer dan voorzien regende het en bleven we op onze B&B. Tijd voor wat "www" en foto's te bekijken van wat gepasseerd is. Hopelijk komt de zon snel door die grijze wolkenhemel, al ziet het er niet naar uit.
Volgens de eerste briefing, blijven we nog een half uurke op onze kamer, nog steeds regen...
Uiteindelijk besluiten de reisleider en haar assistent dat we toch maar richting Oudtshoorn rijden. Hoe dichter we daar aankwamen, hoe droger het werd. Onderweg stopten we aan een fruitkraampje waar we heerlijke druiven hebben gekocht (wat bleek hetzelfde kraampje te zijn waar K en S ook vorig jaar zijn gestopt)
In Oudtshoorn was een festival met veel kraampjes om iets te eten en nog meer kraampjes om iets te kopen. P en K hebben nog nooit zo'n heerlijke hot-dog gegeten.
Verder door naar de struisvogelboerderij waar Els in alle stilte op had gehoopt dit toch te doen ondanks ons strakke schema. Eerst kregen we een diavoorstelling met wat historische uitleg en daarna een rondleiding in de farm waar de niet zo'n mooie beesten op ons stonden te wachten. Onze gids deed aardig haar best om bij elke soort een uitleg te geven en na een uurtje vertrokken we dan, met Schumacher achter het stuur, richting Knysna.
Halfweg, politiecontrole... P aan het stuur, moest zijn rijbewijs laten zien aan een knappe zwarte politieagente, alles bleek in orde te zijn. PVD vroeg aan haar of ze nog "meer" wou controleren. ... Deze vraag werd niet echt op prijs gesteld door sommigen... Hoe dichter we Knysna naderden, des te meer was het weer aan t regenen. Uiteindelijk waren we op onze bestemming en nadat we zijn ingecheckt, gaan we iets drinken in een cafeetje aan de overkant van onze B&B, waar ook de lokale mensen waren om iets te eten. Het is hier zo gezellig dat we beslissen om ook daar te eten en idd, het was superleuk.
Nog een volledige psychologische uitleg van K over het getal 7 en zo werd het weeral tijd om ons bed op te zoeken.
Morgen beginnen we aan onze voorlaatste dag (hopelijk terug een beetje minder regen) en pakken we de tussenvlucht van Georges naar Jo'burg.
Aangezien we geen strikt programma hebben, proberen we onze dag op te vullen met leuke-geen stresserende-ontspannende-lekkere dingen.
Na ons ontbijt met zicht op de lagune hebben we wat gekuierd door de mainstreet waar we E en P hebben achtergelaten. We hadden immers afgesproken om onze peet-dochter Tiffany van school op te halen om ne keer met haar te gaan shoppen. We hadden dit gisterenavond met haar mama besproken en ze was ons zo dankbaar voor wat we doen voor hen. Ze gaat ons gedenken in haar gebeden.
We pikten Tiffany op nadat we van de directrice een toelatingsbewijs kregen die we aan de lelaar van T moesten geven. Ze keek er echt naar uit. We hebben haar even verwend, laten kopen wat ze wou, een ijsje gaan eten met zicht op zee.. Naargelang de uren vorderden, werd ze stiller en stiller met de gedachte dat ze straks terug naar "The real life" moet. We deden nog gauw inkopen voor haar moeder in the pick & pay (eten en frisdrank) om daarna langs haar huisje te gaan waar haar moeder ons stond op te wachten. Baie baie dankie heeft ze wel een paar keer gezegd en ze waardeerde echt wat we voor hen doen. We moesten snel weerkomen, samen met onze zonen....
Jullie vragen je waarschijnlijk af wat E n P vandaag gedaan hebben? Awel, wij ook ... (Hihihi) De romantiek was duidelijk aanwezig wanneer we ze terug zagen en ze hadden een hele leuke dag, dus ...
Na een verfrissende douche, want het was heel warm vandaag, reden we naar Enrico, een Italiaan, waar we buiten op het terras aten met een prachtig zicht op de zee. Heel het plaatje klopte...
Morgen is het D-day voor de organisatie BIA waar we natuurlijk bij willen zijn, dus op tijd in bed en op tijd er uit!
Vandaag gaan wij onze pleegdochter ontmoeten, toch wel spannend.
Samenkomen bij het kantoor van 'Born in Africa' en dan naar het schooltje gaan kennismaken. Onze Dezire (10 jaar) is heel verlegen. In het schooltje krijgen wij dan les, samen met enkele kinderen en een strenge juffrouw, alles in het afrikaans maar toch heel verstaanbaar. Kevin wordt dan naar het bord geroepen en moet het meervoud van uur opschrijven, bij hun is het ure.
Ondertussen is Tiffany (13) erbij gekomen, pleegdochter van Sabine en Kevin. Zij is veel vlotter en vraagt direct hoe het met Kenzo en Lorenzo gaat, zo schattig.
Na nog een optreden, lunch bij een 83 jarige Belg en dan op huisbezoek naar al onze pleegkinderen.
Ze wonen allemaal in een, naar onze normen, tuinhuis. De eerste hebben zelfs geen electriciteit, verlichting met parrafine. BIA heeft ze ook aangemoedigd om zelf een groentetuintje aan te leggen en dat lukt aardig, bij sommigen hebben de paarden wel alles opgegeten.
's Avonds mogen wij dan een ouderavond bijwonen in een grote zaal en daar blijkt dat ze echt wel heel dankbaar zijn voor de kansen die BIA hun kinderen geeft.
Maandag, 25/03 : 05.30 u (red 04.30 u Belgische tijd) Teut,teut... Teut,teut ... Tijd om op te staan...
We zijn al helemaal aan het vroege opstaan gewoon, maar wat was er vandaag toch weer ? Juist...
Een hele gelukkige verjaardag voor Louis (vake van Patrick) en Lizette (mijn ma) !!!
Nadat we om 05.45 u roomservice kregen van PVD, vertrokken we naar de luchthaven om onze vlucht naar Port Elizabeth te ondernemen.
We reden onze witte reisgenoot bij het verhuurbedrijf binnen waar ze vaststelden dat deze licht werd beschadigd aan de linkerkant. Euh... hoe kan dat? Is gebeurd wanneer wij dit niet hadden gezien... ;). Els heeft dit zeer diplomatisch opgelost en jaja, ze geloofden haar uitleg.
In de luchthaven stelden we vast dat onze vlucht een uur vertraging had. Verdorie, heel onze planning in de war...
Na de korte vlucht (1.10 u) landden we in een regenachtige stad waar we een champagnekleurige Avanza mochten oppikken om onze rit verder te zetten naar Addo Elephant Park.
Yes, bingo, nog geen 5 minuten in het prachtig, groene park, zagen we een hele kudde olifanten aan de pool staan... Prachtig !!! Hier hebben we een tijdje staan genieten.
Onze tocht verder zettend, onder begeleiding van onze personal coach, die al de ganse week onze buikspieren laat trainen, gingen we op zoek naar nog meer olifanten. Na een klein uurtje het park te hebben doorkruist en het verdacht stiller werd aan de rechterkant in de wagen, stonden er achter de bocht een familie olifanten (7 tal). Twee van die kolossen. kwamen, nogal hevig, op ons af, gevolgd door hun aanhang ...
Pfff die kwamen dicht !
Ik duwde de camera in K zijn handen om het hele gebeuren te filmen, want dit zouden we nooit meer meemaken. Helemaal onder de indruk en met bevende handen wou ik het filmpje bekijken ... Wat denk je ... Kevin was vergeten op "de" knop te duwen :( Hoe stom kan ne mens zijn! Maar geen probleem, onze joker, Patrick, had alles deftig in beeld gebracht en misschien komen we nog wel een paar olifanten tegen.
Wat we gehoopt hadden, kwam ook nu uit. We zagen ze terug, en hoe. De ganse bende omsingelde onze auto. Dit was een echte ervaring waar we allen stil van werden.
Wat vliegt de tijd wanneer je je amuseert. We moesten het park om 15.00 u verlaten want we hadden nog een serieuze rit voor de boeg om voor het donker aan onze prachtige, luxueuze chalet te geraken.
We volgden de tuinroute richting Plettenbergbaai, waar we in Storms Rivier stopten om in The Fernery te arriveren. Els, blijkbaar in haar voorgaand leven boswachter geweest, voelde zich helemaal thuis in de bossen ver weg van de bewoonde wereld.
Nadat we ons hadden opgefrist, genoten we van een heerlijk diner om daarna de dag af te sluiten.
We weten het, de blog is zwakjes aangevuld, maar de moderne technologie van het "www" is hier ver te zoeken.
We gaan de nacht in en zo zijn we weeral een dag dichter bij onze dochters (Tiffany en Deziree) die we morgen gaan ontmoeten.
We kijken er naar uit!
Vele groetjes van mij (Sabine) en mijn reisgenoten, E, P en K
Bij zonsopgang zitten er aapjes 🐒op ons terras en eentje zet zijn handen op het raam om binnen te kijken, grappig, weeral een prachtige ochtend in ZA samen met de dieren.
Even tanken aan 1,10/liter en dan op weg naar Durban met onze cd van de beste polonaise songs 🎤die wij bij de Story hadden gekregen.
Hier vind je de golden mile, een straat van 6 km naast de Indische Oceaan waar je kan 🏃, 🚲,🏄,🏊,..... en heel mooi verlicht 's avonds. Er lopen veel Hindoe's rond en zelfs vrouwen met burka's.
Er is ook een heel groot modern voetbalstadion.
Een gebouw hier in Durban, de Tourist Junction, heeft een dak dat 5m sneeuw kan dragen (in de winter is hun min. temp. 10 gr). Bij het ontwerp hadden de architecten nl. de plannen verwisseld en het dak van het treinstation in Toronto kwam naar beneden bij de eerste grote sneeuwval.
Het is hier een 25-30 gr en hebben 's avonds een beetje regen gehad maar koelde toch niet echt af.
Sabine en ik hebben ons haar laten blowen 💆bij een toch wel vuil kapsalon maar heel sfeervol. Nadien wilden wij ons diner in het casino, met annex shoppingcenter, nuttigen maar dat was toch veel te kitcherig en te lawaaierig. Er was daar een wedstrijd om zo lang mogelijk met je hand een Harley Davidson aan te raken en de winnaar kreeg die dan mee naar huis, 2 stonden daar al 55 uur met hun hand op die Harley.
Hebben dan een toffe loungebar gevonden om te eten, hadden een lekker dessert 'Belgian chocolate muffin' 🍪en dan lekker slaap in het Belaires suites hotel en morgen weeral om 5.30 eruit voor onze ✈ naar Port Elisabeth.
Aangezien E en P een overdosis S en K hadden verwacht, hebben we voor de eerste maal elk in een afzonderlijk guesthouse geslapen, E en P hadden voor Elephant guesthouse gekozen met twin beds en wij St.Lucia wetland guesthouse met kingsizebed :) waardoor P zich weer benadeeld voelde. Maar enfin, deze morgen ontbijt gehad op ons terras, tussen de palmbomen en bij zo'n 30gr. Super... Zeker omdat we weten dat het in België zo koud is. Tot onze grote verbazing was onze trouwe Avanza deze morgen van binnen en buiten gekuist, zonder dat we dit hadden gevraagd. Daar kunnen we in ons landje alleen maar van dromen. Na ontbijt vertrekken we met de boot om Hippo's en crocodiles te spotten wat ons ook gelukt is. De gids van dienst was supergoed en lief, hij heeft ons verwend met fruit, thee, koffie en gebak... K overweegt nog om z'n vaarbewijs te halen omdat hij te weinig initiatief kon nemen op de boot om langer te wachten bij de krokodillen. Dit is hij immers gewoon als "ranger"
In de namiddag besloten we om nog een game drive te doen in het Wetlandpark van St.lucia met goede hoop om de luipaarden en leeuwen te kunnen zien, maar helaas... Veel te warm, weinig dieren gezien. Wat opviel was dat er, tot groot jolijt van Els, heel veel soorten spinnen waren. Zoveel dat ze zelfs wou uitstappen om ze van dichtbij te kunnen aanschouwen. Wie denkt dat Afrika dor en droog is, heeft het grandioos mis. vandaag is het tegendeel weer bewezen, prachtige groene landschappen waarin er fantastische meren en waterplassen waren. We hebben ook nog een stop bij de Indische Oceaan gemaakt, zalig... Tegen valavond, op weg naar huis, hebben we dan toch nog de witte neushoorn met jong, kudu, zebra, wrattenzwijnen, buffels, nijlpaarden,..gezien. Spijtig, maar leeuwen en luipaard hebben we deze maal niet kunnen spotten, volgende keer misschien?
Moe maar voldaan zijn we deze avond een heerlijke fish-platter gaan eten en een lekker flesje Boschendal gedronken.
K had blijkbaar nog niet genoeg en P bestelde maar liefst 2 porties mussels (from Brussels volgens E) Buikje vol reden we terug naar huis om te genieten van onze welverdiende bad-douche moment. Zo is er weeral een dag voorbij, een dag om nooit te vergeten.
Slaap lekker en tot morgen....richting Durban.
Groetjes Sabine en Kevin, Els en Patrick
Kwisvraag : kennen jullie het Afrikaanse woord voor een "STRING" ?
Wij zijn zo ver van de bewoonde wereld geweest en sinds vandaag terug internet daarom nu pas ons eerste verslagje.
Het was voor ons allen de eerste maal dat wij zelf met de auto reden en Kruger Park was daarvoor ideaal. Kevin was meestal niet alleen chauffeur (hebben wel een paar keer links moeten roepen), maar ook onze ranger (volgens hem was hij dat ook in een vorig leven geweest), Patrick en Sabine de fotografen en ik, aangezien mijn verrekijker de beste is, de extra spotter voor de dieren.
's Morgens rond 5.30 eruit (samen met de zon), onze Toyota Avanza in en dan op zoek naar de dieren tot zonsondergang. Hebben massa's olifanten, giraffen, zebra's, impala's, nijlpaarden, krokodillen, neushoorns, kudu's, enz. gezien. Sommige op of naast de weg, andere in het water of in de bush. Sabine en Kevin hebben ook hun eerste olifantmoment �� gehad. Op een bepaald moment komt er een recht op ons af ( want een olifant gaat door) en wij konden geen kant op. Dan blijf je maar gewoon staan en hoop je dat hij passeert wat hij ook deed, Sabine heeft wel amper durven kijken, ze was zelfs in tranen. Patrick heeft het gefilmd dus de liefhebbers kunnen het nadien bekijken.
Na 3 dagen Kruger (30-35 gr )zijn wij naar Swaziland gereden, een klein koninkrijk in ZA waar de koning 11 vrouwen heeft. Hebben daar in beehive hutten geslapen waar je op je knieen naar binnen moet. Leerkrachten van een nabije school hadden daar een bbq (braai) en wij ons daar bijgezet, zij direct komen praten en dansen voor ons, wij moesten dan ook voor hen dansen en dat werd dan de vogeltjesdans, hilariteit alom.
Terug in ZA een volgend wildpark, Hluhluwe (uitspraak schluschloewee) waar we sliepen in ronde hutjes met gezamenlijke badkamer en daar werd al eens naturistische behoefte gedaan. Een aap is daar een banaan uit onze auto komen stelen en die rustig op het dak opgegeten.
Vandaag in St Lucia waar we morgen een boottocht gaan maken en terug een wildpark bezoeken waar vele luipaarden zouden zijn.
Groetjes aan iedereen en voor de Gelenaars, een prettige palmenmarkt.
Patrick beslist nog een ochtend game drive mee te pikken, ik geniet liever nog wat van ons terras en omgeving om vanavond niet te moe te zijn want ons vliegtuig vertrekt pas om 00.45.
Samen met de 2 duitse dames komt hij weer voldaan terug en heeft leeuwen, olifanten en nog vele andere dieren gezien. De dames vragen of wij samen met hun ontbijten zodat wij nog verhalen kunnen uitwisselen, zij zijn nl. al 4 weken op stap in Zuid-Afrika en wijzen ons op gebieden die wij zeker een volgende keer (en die komt er) moeten bezoeken.
Op onze weg uit het domein, zien wij nog giraffen, zebra's en impala's. Leuk afscheid. Onze trip van 445 km naar Jo'burg verloopt heel relax, het zonnetje schijnt en proberen andere wegen te nemen als de heenreis zodat wij weeral door andere prachtige landschappen kunnen rijden.
Onze bedoeling was om in Dullstroom, forel te gaan eten maar bij aankomst begint het daar te regenen en aangezien het meer een toeristisch Engels dorp lijkt, besluiten wij maar om door te rijden richting luchthaven en Pretoria nog even te bezoeken. Dat blijkt een goed idee daar de N4 naar Pretoria veel rustiger is als deze naar Jo'burg. Nog even bijvertellen dat de N4 een tolweg is.
Het schemert al als wij in Pretoria aankomen dus veel zien wij niet meer, daar dan maar lekker eten en dan is het gedaan..... Rijden niet graag te lang in het donker dus arriveren reeds om 21.00 uur in de luchthaven. Patrick gaat nog wat shoppen terwijl ik de handbagage bewaak en ineens komt daar een heel bekend gezicht aangewandeld. Een groep van mensen uit Geel en omstreken, onder begeleiding van Staf, die wij al jaren kennen, neemt ook deze vlucht. Zalig zeg, wij dachten dat die uren voor onze vlucht saai gingen zijn maar dat draaide wel anders uit, vertellen, vertellen en nog eens vertellen (ook wat drinken natuurlijk).
Dit was eigenlijk een perfect einde van een perfecte reis.......
4.45 klop op deur, tijd om op te staan want om 5.30 start de ochtend game drive.Prachtig buiten, nog even op het terras zitten en hopen dat er een krokodil of nijlpaard in de rivier voorbijdrijft.
Terug met 6 in onze jeep en weer hotsen in de bush.Na een half uur pikt de tracker een spoor op van een luipaard met 2 babys, iedereen heel opgewonden.De tracker en de ranger verlaten zelfs de jeep en gaan in tegenovergestelde richting op zoek naar meer sporen.Wij mogen zelfs nog niet rechtstaan in de jeep en nu zijn zij weg De dieren vallen nl. alleen maar aan volgens hun als wij alleen rondlopen, dan zien zij een gemakkelijke prooi maar als wij met zn allen in die grote jeep zitten en niet veel beweging maken, ervaren de grote dieren dat als bedreigend en laten ze ons gerust.De wet van de jungle, de grootste is de sterkste.Na een tijdje komen ze dan toch terug en zijn het spoor kwijt.Dan maar terug verder, ondertussen veel giraffen, zebras, impalas, kudus en mooi gekwetter van alle vogels.Een grote groep buffels maakt onze morgentrip volledig.HHHier blijven wij wel ver vandaan staan want dit zijn venijnige beesten.Het zijn planteneters maar zij doden iedereen die ze kunnen krijgen.De meesten liggen neer en de ranger vertelt als hij nu zou uitstappen en 3 m van de jeep zou weggaan, ze ineens allemaal zouden rechtstaan en beginnen aanvallen, wij vragen of hij eens niet wil proberen maar hij weet wel beter.
Een lekker ontbijt bij aankomst, even opfrissen en dan met Dereck een bushwalk langs de rivier want alleen mogen wij daar niet naartoe, hij heeft een heel groot geladen geweer bij, moeten allemaal achter hem blijven lopen en nooit maar dan ook nooit gaan lopen als wij een gevaarlijk dier zouden zien.Onderweg laat hij ons nog een truk zien om een koord te maken van een bepaalde struik als wij bvb autopech moesten hebben in de bush om de wagen voort te trekken, hij wijst ons een toiletpapier boom (zo heet die echt) als je een grote behoefte moest krijgen, we ontleden de dung van een olifant en hij vertelt, aangezien de olifant alles eet wat groeit en bloeit, hij ook veel giftigs eet en om geen musquitos te hebben in de kamer, zouden wij dat moeten meenemen en daar leggen maar toch liever niet.
Ondertussen is het 40 gr. en moeten wij dringend wat gaan liggen in ons hutje want om 4 uur is onze volgende game drive er weer.
Na een half uur hebben wij prijs, eindelijk onze eerste olifant, kunnen hem maar even bekijken want hij loopt snel weg, het is een mannetje van 10 jaar oud.Dan gaan wij naar een watertje en daar staan 7 olifanten (waaronder 2 babyolifanten) te drinken en te spelen in het water, fantastisch.De ranger besluit hen te volgen want ze zouden op weg zijn naar een grote groep olifanten.Wij volgen ze zijdelings op een veilige afstand en dan rijdt de ranger achterwaarts tussen hen in en komt er een olifant op ons af en blijft slechts 1 meter naast mij staan (zit vanachter in de jeep), mijn hart staat stil en ik krijg er tranen van in de ogen, Patrick stopt zelfs met filmen van het verschieten.Moeten heel stil blijven maar iedereen is overdonderd Hij kijkt nog even, draait zich om en loopt terug achter de groep aan.Dit was echt wel een bijzonder Africagevoel.Nadien zien wij nog giraffen die gaan drinken in het riviertje, een hele rare manier van hoe zij hun poten zetten om voorover te kunnen buigen, 2 jakhals komen ook nog even drinken en bij het terugrijden naar onze chalet, zien wij in het donker nog een grijsbok, een heel klein diertje en heel moeilijk te vinden dus voor de ranger was dit ook weer speciaal, hij had dit zelf nog maar 2 keer gezien.Dan horen wij dat de luipaard weer gesignaleerd is en vliegen wij door de bush om zijn spoor op te pikken maar tevergeefs.
Moe komen wij terug aan en na een weeral lekkere maar vettige maaltijd dringend slapen want zijn uitgeteld.
Lekker slaap
Els en Patrick
PS : eind november foto's op www.pbase.com/patrickvandam
Lekker slaap was wat minder want er was precies altijd een papegaai froak aan t roepen, heel raar.Deze morgen vonden wij dus de boosdoener, hij zat op ons terrastafel, het was inderdaad een frog en als hij zo riep dan ging zijn keel helemaal opzwellen, mooi .
Het ontbijt wordt buiten geserveerd op een mooi rond terras met een fantastisch uitzicht.Marlea is de zwangere Zuidafrikaanse eigenares, een hele klassevolle vrouw, int lang gekleed en beladen met sieraden.Zij helpt ons mee een weg uitstippelen voor vandaag.Nog even betalen bij Rob, die vraagt of wij soms ook met tripadvisor werken, hij heeft een hele slechte kritiek gekregen van 2 Amerikaanse gasten die zelfs nog een mooiere kamer als wij hadden gekregen, hij is er helemaal down van en vraagt of wij de waarheid kunnen vertellen, bij deze al, La Roca in Nelspruit is geweldig!!!!!!
En dan op weg naar de Panorama route, eerst nog een 15 min. file en dan richting Pilgrims rest, een oud mijnwerkersstadje dat volledig gerestaureerd is volgens de tijd van toen, is tof maar eigenlijk veel te toeristisch, in elke huisje wordt vanalles verkocht en op straat word je heel de tijd gevraagd of je iets wil kopen.Snel een paar fotos en dan verder naar Bourkes Luke, een plaats waar de Blyde en Treurige rivier samenkomen en doordat het water over stenen rolt, krijg je er potholes.Dit is echt heel mooi om te zien, nadien nog de 3 rondavels, 3 gebergten natuurlijk in de rotsen in de vorm van die ronde Afrikaanse hutjes.
Onderweg nog steeds een groen landschap, het heeft hier al veel geregend precies want Annemarie had ons verteld dat het dor ging zijn.Onderweg veel kraampjes naast de weg op hoge rotsen en de mensen zie je constant met zakjes van de Spar naast de weg lopen en geen huis in de omgeving, waar gaan die toch altijd naar toe?
Op onze weg naar Hoedspruit krijgen wij toch wel honger, ondertussen 3 uur en sinds het ontbijt rond 8 uur, niets meer gegeten.Ineens een bord met restaurant langs de kant van de weg en wij besluiten om dat eens te riskeren. Een hele lange zandweg en onderweg bordjes met Boabab op.In de verte zien wij dan een hutje met een prachtige Boabab boom, die worden zelfs 300 jaar oud. De meeste bomen trouwens die je onderweg ziet zijn Paraplu-accacias.
Het restaurant is een hutje met een groot gezellig afdak waar een tiental tafels staan, naast de boom. Je kan pannenkoeken en taart bestellen met koffie of zelfgemaakt bier. Patrick neemt een pannenkoek met een slaatje en een zelfgemaakt bier en ik neem een met rietsuiker, ijs en een koffie.
Lekker allemaal, enkel het zelfgemaakt bier is niet te pruimen, kruising tussen frisdrank en bier.Na nog een mooie foto naast de boom, verder naar ons volgend adres, de Kubu Safari Lodge.Als wij de gate binnenrijden naar de Safari lodges, voel ik dat Patrick al zenuwachtig begint te worden, dit gedeelte van de reis is voor hem wel het allerbelangrijkste, eindelijk kan hij als amateurfotograaf de dieren gaan aanschouwen.Zijn nog maar juist aan t rijden of hij begint al te roepen, kijk, kijk en ja daar staat een prachtige giraf rustig aan een boom te knabbelen, daarna nog een wrattenzwijn en we zijn het domein binnen. Dit lijkt heel authentiek Afrikaans en de kamer is ook zo, heel basic, groot, proper maar geen TV of ijskast, zo hoort het ook in de bush.Ons terras grenst aan de bush en direct besluiten wij om al maar eens een toer te maken door het gebied.Aangezien ze hier geen leeuwen of olifanten hebben, is het redelijk veilig, moeten alleen oppassen voor de bavianen.
s Avonds hebben wij dan eindelijk onze eerste braai (bbq) in een boma (ronde omheining in het zand met in het midden een groot vuur) Alle tafeltjes zijn bijna bezet als wij aankomen want er zit een heel bus redelijk rustige hollanders, eerst een lekkere soort pompoensoep en dan heel veel groenten met kip of antilope, nadien nog een flan, daarbij een flesje wijn natuurlijk en bijna heel de avond het gezelschap van de eigenaars Manfred en Nicole.Zij zijn opgelucht dat ze ook eens gasten hebben zoals wij die niet met een grote groep via een reisbureau komen maar gewoon privé.Zij stellen voor om morgenvroeg samen een bushwalk te doen in hun domein aangezien zij maar 900 hectares grond hebben, is het niet de moeite om daar met de jeep door te rijden.
Ondertussen weeral 10 uur dus hoog tijd om te gaan slapen want vroeg opstaan is hier veel leuker en ook veel koeler want het is gemiddeld 35 gr. Hier, sinds april hebben zij geen regen meer gehad en ze wachten er wel op.
Lekker slaap
Els en Patrick
Zondag 8 november 2009
Ontbijt om 7 uur, hollanders uitwuiven en dan om 8 uur zijn Manfred en Nicole klaar om te gaan bushwalken, flesje water mee, Patrick een heel assortiment fotoapparatuur en vol verwachting gaan wij op weg.Nicole vertelt ons dat je heel veel kunt afleiden uit de dung (grote boodschap) van de dieren en dat wordt dan ook direct onderzocht met de dung van de giraf.Dit zijn hele harde bollekes die de Afrikaanse kinderen in hun mond steken en dan om het verste spuwen. Zij vertelt ook dat je een echte spoorzoeker direct herkend aan de manier van kijken, wij zijn windowtrackers, kijken omhoog, maar een spoorzoeker kijkt altijd naar de grond om te zien welke sporen er zijn en hoe vers en naar waar ze gaan.Zien een echte Tarzanboom met enorme grote lianen, enkele skeletten van dieren en wat spinnen, maar nog steeds geen dieren en Patrick wordt maar stiller en stiller.Maar dan ineens, in een grote savanna staan daar 2 prachtige vrouwtjes giraffen en in de verte een hele hoop bavianen. Bij de giraffen kunnen wij redelijk dicht komen en zij vertelt ons dat die meestal rechtop slapen (de kleintjes liggen soms op hun achterste poten) want als zij zouden gaan liggen, krijgen ze hun nek (5m) niet meer recht of breekt hij. Van de bavianen moeten wij ver afblijven want die zijn gevaarlijk, kunnen ze toch nog tussen de bomen even zien.Zij zouden ook graag een Zebra aankopen maar is voorlopig te duur, zou 10.OOO euro kosten. Na de wandeling van 3 uur met nog een hele hoop informatie, komen wij vuil, warm en moe terug.Na een laatste drankje en nog wat bijbabbelen, vertrekken wij dan naar onze laatste adres van deze reis, een 40 km verderop.
Wij dachten dat wij al veel hadden gezien maar dit is wel echt het paradijs, gaan jullie niet veel vertellen want het is niet te beschrijven alleen dat het midden in de bush is, slechts 6 kamers, allemaal precies kabouterhutten met een groot terras met zicht op de Olifantenrivier waar veel nijlpaarden en krokodillen zouden inzitten.
Krijgen direct een lunch en ontdekken dat er ook 2 belgen zijn.Direct wat bijbabbelen en hopelijk kunnen wij straks samen onze eerste game drive samen met hen doen, want de rest zijn Duitsers. Om 4 uur is het dan zover, met 6 (plaats voor 9 maar in het midden wil niemand zitten) in een comfortabele open jeep, een ranger die rijdt en vooraan een stoeltje waar een tracker (spoorzoeker) inzit.Zien veel impalas, zebras en dan voel je dat de ranger en tracker iets speciaals hebben gezien.Rijden nu door de bush en daar ineens een familie van 17 leeuwen die juist een zebra hebben verorberd, liggen allemaal door elkaar te slapen of te rollen en hijgen heel hard, naar t schijnt eten de groten in een half uur tijd 50 kg vlees en daarom zijn ze zo moe.Hier blijven wij zeker een uur naar kijken, echt boeiend om ze bezig te zien.Onderweg nog een mooie grote salamander en als het donker begint te worden, schijnen ze met een grote lamp rond de jeep en zien wij nog een mooie uil en een Kudu.
De vogel die je hier het meeste ziet is de Hornbill, lijkt wat op een toekan.
Bij aankomst krijgen wij een warm doekje om ons op te frissen en een porto en dan worden we met een ranger en een pillamp naar onze kamer begeleid want int donker mogen wij niet alleen gaan.15 min later terug klop op de deur en daar staat hij weer om ons terug naar het restaurant te begeleiden. Spreken af met Kaat en Stein om samen te eten en het wordt weer een geweldige avond, heel de tijd reisverhalen uitwisselen en ondertussen in het half donker buiten eten en drinken. Nog even mekaars kamer bekijken en dan nemen wij weeral maar afscheid van 2 toffe mensen, wat kan reizen toch mooi zijn.
s Nachts om 3 uur word ik wakker en het is machtig wat een mooi zicht je hier hebt op onze paalwoning, niet te beschrijven en dan de geluiden
Afscheid van Jan en Annemarie en dan eerst naar de kapper want mijn haar dient dringend te worden geblowed. Het is een Zuidafrikaanse die toch wel haar job kent.Het salon is eerder primitief, de prijs is dan ook een stuk lager dan bij ons, haar handdoek stinkt wel, dat valt tegen.
En dan op weg naar de luchthaven voor onze vlucht naar Joburg.Auto binnenleveren gaat heel vlot, nog een grappige Afrikaan die zegt tegen Patrick dat hij mij zeker nog eens moet meebrengen voor de volgende huwelijksverjaardag.De vlucht bij Kulula verloopt perfect en landen in Joburg zoals gepland.Beetje discussie ivm de huurvoorwaarden van onze nieuwe auto, nog een gps bestellen want nu moeten wij toch meer kms doen en dan zijn we weg het tweede gedeelte van de reis, richting noorden van Zuid-Afrika.
Het landschap is compleet anders dan in Kaapstad, vlak, heel veel weiden, zacht glooiend met daartussen perfect aangelegde wegen, precies op weg naar de Ardennen. Hier lopen er precies ook minder Zuidafrikanen naast de snelweg, dat was in Kaapstad wel anders, als het dan al een beetje schemerde, zag je die daar dikwijls niet lopen. Buiten de townships heb je eigenlijk nooit het idee dat je in een derdewereldland bent, het is meer zoals bij ons. In de week vergeleek het iemand met Canada.
Veel valt er nu niet te vertellen, hopen alleen dat wij in Nelspruit geraken (350 km) voor het donker wordt.Het lukt dus niet, hier is het nl. al om half zeven donker. Het rijden ging wel goed alleen dat ze hier nooit hun lichten laten afstellen en dat is wel vervelend als je berg op, berg af rijdt.
Het lijkt een grote stad als wij Nelspruit binnenrijden, precies zoals in Hollywood, zien al direct verschillende fastfoodrestaurants en de brede straten met grote huizen en nog grotere poorten errond.
Bij aankomst, springt er direct een wachter buiten die zegt dat wij niet verwacht worden maar dat is snel opgelost.Worden ontvangen door Rob die ons een prachtige kamer geeft, precies een suite, dit moeten jullie echt op foto zien, niet te beschrijven.
Nog snel een hapje eten bij de Ocean Basket (platter for 2 met allemaal vis) en om 10 uur is het weer tijd om gaan te slapen.
Het is zover.Wij worden wakker door de kletterende regen, t zal niet zomaar een buitje zijn want de lucht is zeer grijs. Met dit weer lijkt dit stadje niet zo gezellig.Willen een miniatuur- en speelgoedmuseum gaan bezoeken maar die doen gewoon niet open.Dan nog wat verder ploeteren in de gietende regen naar Oom Sammie se Winkel een heel authentieke winkel van 1904 met een prachtige voorgevel en binnenin een allegaartje van curiosa, van oude doosjes, tot thee, tot kleding, speelgoed, olijven, , zelfs de verkoopsters zijn stokoud. Vinden daar een mooi opschrift over De Drank in het Afrikaans:
Bregt in armoede, maak twisgierig, onbekwaam voor werk, stoort den huisvrede, vernield het liggaam, beroof van verstand en leid de ziel in de hel.
Nog steeds regen dus ik kan Patrick meesleuren naar het village museum, een verzameling van 4 huizen, ingericht volgens verschillende periodes, tussen 1720 en 1830, een soort Bokrijk dus, alleen dat de vloeren in het eerste huis vroeger koemest waren maar dat was nu niet meer, gelukkig maar.
Een lekkere lunch in Stellenbosch en daar is de zon terug, yes, goei weer dus om te gaan wijnproeven.Door onze gemaakte afspraak bij Kleine Zalze worden we daar verwelkomd door Ross Sleet, de marketingmanager himself.Hij rijdt met ons in zijn oude jeep over het terrein en geeft uitleg bij de verschillende soorten druiven, de grond en de omgeving.In de verte kunnen wij zelfs de Tafelberg zien. Hij laat ons ook de plaats zien waar de wijn is gestockeerd, precies een groot melkfabriek, allemaal grote inoxe vaten, er zou ook wijn in eiken vaten zijn maar daar mogen wij niet naartoe, waarom niet ..?
En dan de proeverij, op een half uur tijd mogen wij 16 verschillende wijnen proeven, de ene al wat lekkerder dan de andere maar wij leren toch al een beetje meer over de smaken en geuren te onderscheiden, ene ruikt helemaal naar asperges.
Nog even reserveren in het restaurant le Terroir van het domein voor vanavond want volgens hun zijn zij het 3e beste in Zuid-Afrika, de prijzen lijken mee te vallen dus zijn vol spanning voor straks, als wij Ross vragen of wij ons chique moeten kleden, antwoordt hij dat er slechts 4 regels zijn: schoenen aanhebben, kleding dragen, de rekening betalen en terugkomen.
Proeven gaan wij dus niet meer doen want moeten toch ook nog rijden.Patrick wil liever de grote huizen fotograferen.Eentje dat wij kennen van thuis nl. Simonsig, daar gaan wij speciaal nog eens naartoe.
Worden dan heel goed ontvangen in le Terroir en het eten is echt heel lekker, het beste tot nu toe en zeer lekker met bruisend water want de wijn wordt toch wat een beetje veel. Hierbij het menu:
White asparagus with parmesan and ceps
Tomato and avo tian with apple and black truffle
Belly of pork with truffled macaroni
Fresh linefish with asparagus, ceps and truffle vinaigrette
Vermoeid van al dat eten en drinken, weeral voldaan naar bed.
Bij het ontbijt wisselen we met de andere gasten (Duitsers) onze verhalen uit, dat wordt hier heel spontaan gedaan en zo krijg je toch veel extra tips.Zij waren vanmorgen om 6 uur opgestaan en een beetje verder naar de zee gereden waar wel 50 dolfijnen zwommen, spijtig natuurlijk dat wij dat niet wisten, want waren ook al wakker.
Naar Franchhoek dan, onderweg nog eerst gaan tanken, ook al is onze bak nog niet half leeg, willen toch geen risico nemen.Direct vliegen ze met 5 rond onze auto en beginnen langs alle kanten de ramen te kuisen, Patrick stapt uit en ze willen weten van waar we komen en hoe lang het vliegen is.Wij vragen om voor 100 rand te tanken en die moeten wij dan cash aan één van de zwarten betalen. Dit is ongeveer 9 euro voor 13 l eurosuper.5 rand fooi en de mannen zijn echt blij en staan er zelfs bij te dansen, heel leuk.Iemand had ons verteld dat je echt moest oppassen aan de tankstations maar dat voelde echt niet zo aan, die Duitsers van vanmorgen hadden ook nooit problemen gehad.
Patrick zijn valling begint nu echt te beteren dus dat zal hier dan toch de gezonde lucht zijn of de stress die nu helemaal weg is.Het schakelen lukt nu ook al beter, je moet niet alleen links rijden maar ook het stuur staat omgekeerd, rechts dus en dan moet je links schakelen en aangezien hij een automatic gewoon is, was dat de eerste dagen niet zo simpel.Ik heb het ook eens geprobeerd en de vitessen pakken hier minder goed als bij ons maar mss ook omdat het links staat.Hebben al weleen paar keer aan de rechtse kant gezeten maar toch snel kunnen corrigeren en terug links rijden.
Juist midden op de weg enkele apen gezien, nu beginnen wij echt al tussen de wijngebieden te komen, heel mooie glooiende landschappen allemaal.Ineens weer werken op de weg, er staat een bord met het opschrift : WEES ASJEBLIEF GEDULDIG, WAGPERIODE 20 MINUTES, dus staan wij hier, in de middle of nergens 20 min. te wachten en het stoort helemaal niet, zijn precies het Afrikaans ritme al gewoon.
Dan komen wij aan in Franschhoek, hier zijn de hoofdzakelijk Franse maar ook Belgische en Nederlandse Hugenoten in de 17 eeuw neergestreken.Heel gezellig dorpje met allemaal Franse namen en hele mooie gebouwen.Direct als wij willen parkeren in de hoofdstraat, staat er al een zwarte te zwaaien en dat hij heel goed voor onze auto zal zorgen, wij geven hem 2 rand en de man is weeral gelukkig.Hier bezoeken wij het monument ter ere van de Hugenoten en ook het museum waar al de families worden beschreven en hun nazaten.Er hangt ook een lijst met de namen, er staat geen Van Dam of Maes tussen, wel een De Potter, dat is de enigste die wij herkennen.
Wij beslissen te lunchen in één van de wijngaarden, de meeste hebben hier ook een eigen restaurant.Iemand had ons verteld dat Allee bleu lekkere wijn had en dus hebben wij die maar eens bezocht.Het is een prachtig groot domein, precies een dorp op zich met een proeverij, een zaal voor feesten, een palmboomweide, kelders, veel soorten wijnranken en ook een grote weide voor een picnic.Je kan dus een mand bestellen met zeker 10 verschillende soorten gerechten in, bestek enzo en die zetten ze dan op een tafel, hier staan wel zeker 30 tafels met prachtige gesteven linnen tafellakens, overal een wijnkoeler naast en bedekt met zeezout en zelfgemaakte olijfolie, mooi om te zien.Die picnicmand vinden wij wat te veel van eten (prijs is heel goed, slechts 25 euro) en bestellen een slaatje en een quiche.Met 4 komen ze ons bedienen want wij zitten dus helemaal alleen op heel die picnicweide.Nemen er een flesje Isabeau bij en natuurlijk ook een fles water.Een Duitse ober van 21 die hier nog maar 4 weken is vertelt ons dat hij hotelschool heeft gedaan en hier nu 2 jaar komt werken omdat de manager ook Duits is en hem daar heeft geronseld.Hier zie je weer het onderscheid tussen de blanken en zwarten aangezien hij wel goed wordt betaald en de zwarten meestal alleen van de tips moeten leven.Het is hier gebruikelijk dat je telkens 10% aan fooi geeft.
Onderweg weeral wegenwerken met een oponthoud van 10 min en dan komen wij aan in het wijnstadje Stellenbosch.Eerst de weg vragen naar onze volgende B&B Allegria, een vriendelijke Zuid-Afrikaan besteedt daar wel 20 min. aan met beschrijvingen en kopijen van kaarten.Ondertussen ontdek ik daar een kapper die ook met de producten van Joico werkt, ga eens informeren dat ik mijn haar eens niet kan laten brushen, hier heet het blowen en voor 9 euro mag ik gerust komen, haar afsprakenboek is wel leeg maar moet toch bellen voor een afspraak, grappig.
Na een beetje zoeken vinden wij dan toch onze volgende B&B bij 2 Hollanders.Krijgen een mooi appartement tussen de wijngaarden met living, satelliet Loewe tv, keuken, badkamer en slaapkamer. Hier in de buurt zijn wel 150 wijnhuizen en hij begint ons direct te vertellen welke wij zeker moeten bezoeken.Zijn hier maar 1 dag en hadden al in België een afspraak bij Kleine Zalze gemaakt dus als wij er 3 doen zal het zeker voldoende zijn.
S Avonds lekkere ossestaart gegeten in de buurt bij een wijndomein en dan zit onze 3e dag er weeral op.
Lekker slaap.
Els en Patrick
P.S. Leuk dat jullie reageren op de blog, nog doen
Na ons lekker ontbijt en afscheid genomen van Nia en François, de Swa had een dringende golfafspraak, dat doet hij dus bijna elke dag hier, ongeloofelijk wat een leven, rijden we richting Houtbaaihaven voor een ritje met een catameran naar Duikr island. Al lang voor wij het eilandje bereiken, ruiken wij de bewoners al, duizenden pelsrobben die daar liggen te niksen, zwemmen of rondhuppelen.Prachtig om te zien.e
Nog eventjes bij de Spar binnen om te pinnen en dan op weg langs de zee naar Kaap de Goede Hoop.Wat een mooi land is dit toch als je zo naast de bergen en de zee rijdt, natuurlijk maakt het prachtige weer ook veel goed.Kaap de Goede hoop is het meest zuidelijke punt van Zuid-Afrika en is mooi maar toch niet zo wow.Nadien verder naast het dichtbijgelegen Cape point waar de vuurtoren staat.Met een oud en versleten kabeltreintje naar boven en dan heb je weer een fantastisch uitzicht op dit heerlijke land.Aangezien mijn benen nog niet hersteld zijn van de afdaling van de Tafelberg, nemen wij maar het kabeltreintje terug naar beneden.Nu 1 rit van een 130 km naar Hermanus via de Valse Baai maar onderweg nog even stoppen bij Boulders waar 1 kolonie pinguins zit.Mooi om te zien maar weinig activiteit, het doet echt denken aan die film met de pinguins die onlangs op tv was.
Een lekkere lunch buiten met zicht op de haven in Simons Town (vernoemd naar Simon Van der Stel een van de eerste Nederlanders op Zuid-Afrika) en dan verder richting Hermanus, onderweg wilden wij nog stoppen bij het huisje van Cecil Rhodes (oprichter van de Beers, diamanten) maar door wegwerkzaamheden (er wordt hier hard gewerkt voor de voetbal van volgend jaar) kunnen wij er niet geraken.
Hermanus vinden wij onze B en B niet en een vriendelijke Zuid-Afrikaan met een tapasbar nodigt ons direct uit aan zijntafel, geeft ons een drankje en begint direct te bellen, wat een gastvrijheid! Hij heeft het beste eten volgens hem dus reserveren wij maar bij hem om straks te komen eten.
De B&B is prachtig gelegen aan de Zee, zitten een tijdje op het terras in de zon, wachtend op whales maar zij hebben geen zin vandaag om te komen precies.Dan maar naar de tapasbar waar wij inderdaad een lekkere Doradefilet voorgeschoteld krijgen.Ondertussen een praatje met onze buren, de eerste Belgen, die ook zoals wij rondtrekken naar ongeveer dezelfde plaatsen als wij.Weeral een heel gezellige avond.Het is echt gemakkelijk hier om contact te maken
Gewekt door de zon die in het raam schijnt van onze cottage, zalig.Het belooft 1 warme dag te worden.Nia, de vrouw des huizes, verwelkomt ons in haar villa en leidt ons naar het ontbijt, een tafeltje voor 2 buiten onder het afdak aan het zwembad, zelden zon goeie plaats gehad om te ontbijten en nog nooit zon ontbijt, Josefine, een zwangere negerin van 8 maanden die 25 lijkt maar al 33 is vertelt ons dat we kunnen beginnen met een koud en nadien krijgen we nog een warm ontbijt.Verse fruitsla in heel kleine stukjes gesneden, verschillende soorten Franse kaas, meloen met ham, diverse soorten vlees, yoghurt, pistolets, croissants, brood voor toast, verschillende soorten zelfgemaakte confituur en dat allemaal voor ons 2.Nadien kunnen wij dan nog eieren, tomaten, worstjes en spek bestellen.Na het ontbijt vertelt Nia ons in detail met een kaart hoe we moeten rijden om de Tafelberg en Kaapstad te bezoeken, maar onze auto is nog niet geleverd.Patrick krijgt het daar serieus van op zijn heupen, dat begint hier al goed.Na 1 vertraging van 1 half uur, kunnen wij dan toch nog vertrekken(door mijn gehackte kredietkaart moesten ze eerste de nieuwe gegevens hebben, alvorens te komen).
Op de Tafelberg geraak je met een panoramische kabelbaan, die draait constant 360° gr.Aangezien het prachtig weer is, beslissen wij om te voet naar beneden te komen, wandeling van 1 uur of 1.30 volgens hun.Hebben geluk want het is helder vandaag en boven hebben wij een prachtig zicht over cape town, robbeneiland (gevangenis van nelson mandela), de oceaan enz ..Komen nog in gesprek met Engelsen van Stansted die 1 week in Houtbaai zijn geweest en ons vertellen dat wij zeker de boot moeten nemen om de seals te bekijken. Boeiend want daar hadden wij nog niets over gelezen
Na wat zoeken vinden wij dan eindelijk de weg om naar beneden te gaan maar valt dat effie tegen.
Deze 1067 m die wij moeten afdalen loopt niet door gewone paden maar wel grote glibberige trappen die dubbel zo hoog zijn als een gewone trap en heel ruw. Patrick draagt sportschoenen maar ik gewoon en die zijn versleten tegen wij beneden zijn.Uiteindelijk hebben wij er bijna 3 uur over gedaan en overwogen om die mensen een proces aan te doen voor de valse informatie.
Veel mensen hadden ons bang gemaakt om in de steden extra voorzichtig te zijn, knopjes vast in de auto, geen raam open maar daar is bij aankomst in cape town center niets van te merken.Heele mooie precies oud koloniale stad en voelen absoluut geen enkele dreiging.National museum bezocht waar de oorsprong van de dieren die in Z.A. leven wordt uitgelegd.Mooi gedaan eigenlijk en zeker het onderschrift in het Engels maar ook in het Afrikaans, begrijpen het bijna allemaal, t is juist Nederlands zoals Kwak en Boemel, bvbaeen Impala vin je nie oferal ..
Een lekker slaatje eten in een autovrije winkelstraat tesamen met onze eerste chardonnay, lekker .en de prijs valt heeeeeel goed mee.
Nog wat kuieren en dan terug met de wagen naar de V.A. Waterfront, een groot complex dat ze aan de haven hebben gebouwd, beetje zoals het shopping center maar dan veel groter en verschillende gebouwen.Is mooi maar voelt niet echt aan.Na wat shoppen, spreken wij dan af in cafe Den Anker, een groot Belgisch café.Grappig met al die kaartjes van De Koninck op tafel en 1 kaart met allemaal Belgische bieren, Patrick dringt natuurlijk direct een Westmalle, ik houd het maar op een Jordan chardonnay, lokale wijn hier van Stellenbosch, lekker ..
Raken nog aan de praat met blanke Zuid-Afrikanen die we allemaal aanraden om Duvel te drinken en ze doen het nog ook Heel vriendelijke warme mensen en ze geven ons nog wat tips voor ons verblijf in Johannesburg.
Ondertussen is het al donker en wij die altijd hadden gezegd dat wij in het donker niet met de auto zouden rijden .. Nog maar den eerste dag en het is al zover .Maar geen enkele dreiging, het is zoals rijden bij ons.
In Houtbaai dan kreeft gaan eten bij de Mariners wharf want 2 mensen hebben ons dat verteld dat wij daar zeker moesten gaan, het ligt aan de zee en heeft een aparte vorm, precies een boot.
De kreeft valt dik tegen, dikwijls toch dat het eten in die grote spullen toch tegenvalt maar niet getreurd, morgen is er een nieuwe dag en wacht ons nog het prachtige ontbijt van ons Jozefien.
Eindelijk, 22.30 zijn wij perfect geland in Cape Town. Op het laatste werd het toch wel heel warm in dit volledig volgeboekt vliegtuig van 400 personen.Even door de douane voor een stempel en dan staatFrancis daar, een Antwerpenaar die hier 6 jaar geleden is komen wonen en de eigenaar van Villa Montebello in Hout Bay waar wij onze eerste nacht gaan doorbrengen. Eerst nog snel wat geld pinnen op de luchthaven want nog geen enkele ZAR in ons bezit.Amai, wat een pak geld, kon slechts voor 135 afhalen maar hebben nu een pak van 30 splinternieuwe briefjes van 5O ZAR.
En dan naar buiten in de Zuid-Afrikaanse nacht, het is nog redelijk warm, overdag was het 28 gr en morgen wordt dit ook verwacht.Er is heel veel wind maar dat schijnt dikwijls te gebeuren s nachts.
Na 1 halfuurtje rijden, waar wij niet veel zien want het is hier al goed donker, komen wij aan de cottage van de Villa Montebello, een prachtig aparte kamer met een groot bed en alles erop en eraan.Nog een laatste drankje en dan slapen ..Hopelijk morgen meer te beleven
Patrick blij dat wij voor de tweede maal de panorama route gaan doen. Passeren Sabie en dat lijkt allemaal heel vertrouwd. Laten de Bridal Veil falls links liggen en bezoeken, na een lekkere koffie in Graskop, nieuwe falls op de kaart, nl Berlin (klein) en Lisbon falls (heel mooi), vragen een inkom van 10 rand (lachertje) en voor dat kleine bedrag krijg je ook nog een proper toilet. Bezoeken God's window en Wonder view en stoppen voor de lunch bij Pot Luck Boskombuis, een klein restaurantje buiten aan de rivier, zonder electriciteit, 2 dikke zwarte mama's die in potten roeren op een houten vuur. Je kan kiezen tussen 4 gerechten en wij nemen 'potje kos' maïspap met een soort soepvlees, best lekker. Na een gepeperde rekening van 15 euro voor ons 2, op weg naar Bourke's Luck Potholes. Daar is de inkom wel wat hoger geworden, 80 rand voor 2 maar het is dan ook wel echt de moeite waard dat je de Treur en Blyde rivier ziet samenkomen en verder stromen. Nog naar de three rondavels en dan verder richting onze volgende slaapplaats Blyde River Wilderness lodge. Hebben toch een 250 km gereden vandaag in een prachtig panorama.
