vanmorgend mijn gebruikelijk tochtje Woon-Werk. Zoals Kim reeds wist te vertellen was dit voor mij niet veel minder. De wegen lagen vol met afgewaaide takken en zelfs uitgerukte bomen versperde mijn weg naar het werk. Op sommige plaatsen was de brandweer met man en macht, gewapend met kettingzagen, de weg aan het proberen vrij te maken. Met de wind op de snuit - hopelijk blijft hij straks dezelfde richting blazen en ook met dezelfde kracht - kromde ik mijn rug en probeerde ik heelhuids in den hangaar 117 te geraken. Iets voorbij de verbrande brug was het zelf zo dat ik geregeld een Nyske moest doen (lees over boomstroken jumpen). Als je dan ook nog eens de pech hebt om 10min voor ik in de loods was een klets motregen in je nek te krijgen dan moet ik jullie niet vertellen dat een warm douchke (cabinneke 2) meer dan welkom was.
Nadat deze nacht een kleine storm over België was getrokken en de temperatuur wat dragelijker was, besloot ik deze morgen een tochtje te gaan maken. Al snel was het duidelijk dat de wind van deze nacht serieuze schade had aan gericht. De gebruikelijke weg langs de kleine vaart richting Wuustwezel daar kon ik helaas niet blijven rijden, dus moet ik afwijken van mij gewoonlijke trainingsrit Nu toch eenmaal afgeweken van de gebruikelijke rit dacht ik waarom rijden we niet richting Nederland (Zundert).
Eenmaal de grens voorbij was het net of die storm zich terug op gang trok
De snelheid was vanaf dat moment niet meer belangrijk Gewoon een goed ritme vinden daar in die velden (waar de wind van alle richtingen kwam) was al een serieuze taak op zich.
Met "Bilzen Classic" in het vooruitzicht moet ik toch wat kilometers in de benen hebben, nu ik weet dat SUPER BENNY mij gaat vergezellen deze rit
Dus die Ipod maar in de oortjes en proberen te genieten van de eerste zonnestralen van de dag. Na enige tijd werd het duidelijk dat de krachten der natuur toch stillaan begonnen te verminderen en kon het tempo terug wat opgedreven worden.
Mijn stormachtige rit eindigde met 112.3 Km op de teller
Zoals iedere morgend luisterde ik ook vanmorgend naar de Podcast van Ornelis en Rogiers, weliswaar iedere keer de aflevering van de dag ervoor. De morgend begon nogthans niet echt super. Mijn jongste dochter had een zeer onrustig nacht achter de rug en dus papa ook. Want laat ik eventjes snel iets de wereld uithelpen. Het is niet zo dat de kindjes alleen maar naar mama vragen wanneer ze ziek zijn - bij ons thuis is dat andersom. Lotte had pijinscheuten in haar linkeroor en voelde ook heel warm aan. Snel werd het wondermiddel "Unfin" bovengehaald Vermits het de bedoeling was dat ik the kids naar school zou doen - vrouwtje moest vroeg op school zijn - had ik geen wekker gezet want onze natuurlijk wekker zou ons wel wakker maken (lees kids). Nu was het Lotte die toch rond 06uur opnieuw aan ons bedje stond met traantjes in de ogen. Snel werd beslist dat het beter was om ze niet naar school te sturen en onmiddellijk naar Dokter Raf (schoonbroer - toch wel handig een doker in de familie). Dus Anja blijft vandaag thuis van 't school en gaat met de dochter naar haar broer. Zo gezegd zo gedaan was dit voor mij het startschot om dan toch met de fiets naar het werk te komen. Toen ik ongeveer 20min weg was, met de Ipod in mijn oortje (één oortje in zodat ik het verkeer kan blijven horen nietwaar), reed ik door op het jaagpad richting Verbrande Brug. Op dat moment opende Kurt Rogiers op Q-music "de poorten van de dag" - diegene die soms luisteren naar de ochtendschow weten waarover ik praat. Met zon die opkwam - de koetjes op de wei, een zacht briesje mee, voelde ik mijn echt super.
Een natte zondag (90km Smuldersgroeptocht 2009-05-17)
Zoals beloofd een klein verslagje van de zondagsrit.
Om 5.30u uit de veren voor de zondagsrit ten voordele van het goede doel, nu kijk ik even met nog kleine oogjes nat buiten blijkt het nogal stevig te regenen. De moraal is goed met de hoop dat het tegen het vertrek uur van 8.30u zeker droog zal zijn. Vertrek om 6.30u verloopt vlot, iedereen op tijd en samen met een lekker ontbijt de bus in richting Eindhoven. Aan het slechte weer word ondertussen niet meer gedacht, nog een lekker tasje koffie en voor we het weten zijn we op onze bestemming. Bij het openen van de busdeur stellen we helaas vast dat het de sluizen van de hemel nog steeds volledig openstaan, even snel inschrijven en vertrekken maar. Ondanks het slechte weer gaat het gevormde peleton (Smuldergroep-JMP cycling) goed vooruit.
Even weer het juiste tempo zoeken na de rustperiode ( na een half uurtje heb ik de cadans terug gevonden )
De regen zorgt ondertussen voor wat spelbederf, een valpartij van een 3-tal renners!! Het bochtige parcours op dat moment eist de nodige stuurvastheid.
Enkele tubes die leeglopen in het peleton van 30tal renners door de nogal ruwe Nederlandse asfalt zorgen voor het alert zijn van de mensen in de volgwagen.(nogmaals dank) Nog steeds valt de regen uit de hemel
Weer een valpartij ditmaal wat schade( klikpedaaltje afgebroken) voor de rest alles ok. Even bevoorraden en hup reeds halfweg.
De hemel klaart ondertussen op, het bochtige parcours hebben we achter ons gelaten en rijden nu op mooie brede wegen.
Tempo gaat de hoogte in, iedereen een beetje van de schrik bekomen en gaan de kilometers goed voorbij.
Vanaf kilometer 70 word de snelheid nog verder opgevoerd en rijden we tussen de 36 à 40
De compacte groep word een mooi lintje, nog even een klein niveau verschil overwinnen en het einde is in zicht.
Het bord van de 5km kon ik nog net in mijn ooghoek waarnemen, het word een zenuwachtige bedoening.
een rotonde en het natte wegdek zorgt voor alweer een uitschuiver
Het besluit word genomen om in tegen een rustig tempo de laatste kilometers te vervolledigen.
Finish gehaald, 11.33u
Helaas was de regen de grote spelbreker vandaag, bedankt aan iedereen voor de fijne rit.(Smuldergroep en JMP-Cycling)
Hier ben ik dan, Kim Kiebooms voor de eerste maal op onze Blog Parijsroubaix2010.
foto: COL DU TOURMALET Wards Sels (links) Kim Kiebooms (midden) Norman Van Loo (rechts)
Na een mooie trainingsweekje in de Franse Pyreneeën,heb ik 14 dagen rust genomen.
Dus om stillaan terug het oude ritme te vinden, beginnen we nu zondag met een mooi tochtje ten voordele van het goede doel. Als lid van JMP cycling ( www.jmpfaff.be ) neem ik deel aan volgende rit ten voordele van de gehandicaptensport:
Smuldersgroeptocht - 2009-05-17
Start : MIERLO (Nederland) Vertrek ter plekke : 8u15 Vertrek lokaal : 06u30 met bus en volgwagens Rit over 90 km ,van onze sponsor Smuldersgroep voor het fonds ,gehandicaptensport
Deze zondag hou ik jullie verder op de hoogte hoe het met de conditie is gesteld
Na 5 weken niets dan toch maar eens op de fiets gekropen om nog eens te proberen.Ik laat het steeds meer en meer afweten en zal me moeten herpakken om dirk en kim te kunnen volgen in roubaix.Ik heb sinds september vorige jaar misschien 7 maal op de fiets gezeten en dat heeft zich laten blijken vorige woensdag.Dus ikke oep mijne fiets efkes gaan rijen,passeer ik op de scheldedijk een andere fietser die resoluut voor mijn achterwiel kiest en daar ook blijkbaar wenst te blijven.Ik met hem de volledige dijk afgereden waar hij dan terug dezelfde richting uitreed vanwaar we kwamen, ik ben iets verder doorgereden en heb me dan ook terug in dezelfde richting gezet.Na een tijdje kwam ik deze persoon terug tegen en hij vroeg me of hij nog mee verder mocht rijden in mijn wiel.Voor mij geen probleem hij zei dat hij 74 was , dus ik mijn best doen om mijn tempo te onderhouden(30-32)met hierbij zeker geen windvoordeel.Na een tijdje hoorde ik mijn metgezel altijd de pedalen stilhouden terwijl ik meer en meer aan het einde van mijn krachten kwam,ik begon te verzwakken en had moeite om (29-30) aan te houden.Groot was mijn verbazing toen mijn metgezel na ongeveer 40 a 50 km in mijn wiel naast mij kwam rijden en zei ik zie dat je moe wordt maar we zijn er bijna(het was nog 1 km tot het einde van de dijk)houd nog even vol en hij ging voor mij uitrijden.Dus conclusie ik moet hier dringend terug meer gaan fietsen al denk ik dat dit een superman van 74 jaar was want wind kon hem blijkbaar niet veel uitmaken.
Dat was het probleem waarmee ik deze ochtend zat opgeschept. Om 05u15 deed ik mijn oogjes open zoals iedere morgen. Normaal gezien is dat geen probleem voor mij maar deze ochtend was het toch anders. Ik had nu al heel de week mijn kindjes niet gezien 's morgens en had echt behoefte om met de volledige familie te ontbijten. Dit is natuurlijk het voordeel om glijdende werkuren te hebben. Dus de beslissing was snel gemaakt om opnieuw de oogjes toe te doen. Na wat over en weer gedraai ben ik uiteindelijk toch opnieuw in slaap gevallen want rond 07uur werk ik gewekt door het gebonk van Lotte (de jongste dochter) haar knie tegen de bedrand door het draaien in haar hoogslaper. Snel was iedereen wakker en konden we genieten van een lekker ontbijt met ons allen. Toen ik naar buiten keek was he best wel bewolkt maar niet van die aard dat het zou regen. Toch wist Frank, de weerman op Q-music, mij doen twijfelen - "Doet-ie 't of doet-ie 't niet?
De weersvoorspellingen van Frank waren niet van die aard om mijn 17jaar oude Cannondale M800 "Beast of the East" die ik nog steeds gebruik voor mijn woon-werkverkeer, uit zijn slaap te halen. Toch had ik al mijn moed bij mekaar geraapt en mijn klaargemaakt voor mijn woon-werktochtje. Toen ik klaar en gepakt stond en nog snel het vrouwtje en the kids een goodbye zoent wou geven kwam Antje (de middelste dochter) mij doodleuk, met een glimlach van hier tot in Tokio, zeggen. Hey paps, kijk eens naar buiten het regent. God@#|# tis nie waar eh - tof eh kids hebben Nu was het een maar een korte, toch wel hevig pletsbui. Dus eventjes gewacht en hop met de geit. De rit die ik ondertussen met mijn ogen gesloten kan rijden was zalig, temperatuur 15°C. Na ongeveer 20min kreeg ik toch een plensbuit over mijn schabbernakje, weliswaar kort en hevig, maar toch ééntje waar ik serieus nat van werd. De rest van de rit heb ik in droogweer kunnen afhaspelen en het was zelfs zo dat tegen ik op het werk was ik weer volledig droog was. Snel douchske gepakt - fietskledij opgehangen - andere kleedjes aangedaan en begonnen aan de dagtaak. Hopelijk heb ik straks, bij mijn terugweg, iets meer geluk en kan ik zonder regen super naar huis rijden.
Wij, Kim Kiebooms (Super Kiki) - Johan De Boeck en De Laet Dirk zijn 3 "Die Hard" fietsers. Meestal kan je ons vinden in 't weekend, de eerste 2 ook wel in hun OFF week, op onze "stalle - aluminium - carbonne" rossen. Alle 3 zijn wij tewerkgesteld bij Brussels Airlines "Technische Dienst - Line Maintenance", niet te verwarren met Sabena Technics (daar zijn we nogal gevoelig aan)
Op maandag 13 april, de dag nadat Tommeke "Cocaïne, Boonen, voor de 3de keer Parijs Roubaix wist te winnen zaten wij alle 3 in de refter (uitzonderlijk) deze memorable overwinning te voorzien van onze eigen commentaar à Michiel Wuyts. Op dat moment kwam het idee naar boven " zeg wanneer doen wij Parijs Roubaix eens?". Onmiddellijk werd er gegoogled - de enige site waar wij nog op kunnen binnen het bedrijf - en kwamen we tot de ontdekking dat de toerversie van Parijs Roubaix - georganiseerd door de Vélo Club de Roubaix - in de even jaren wordt georganiseerd (dus maw in 2010).
Nadat we dit wisten konden we eigenlijk niet meer terug en werd dit project op poten gezet. Dus op 06juni 2010 gaan wij met ons 3'tjes aan de start verschijnen van deze klassieker onder de klassiekers.
De toerversie van Parijs-Roubaix gaat over hetzelfde parcours als die van de profs. Vanuit Cambronne gaan de eerste 100 kilometer noordwaarts over glooiende wegen. Daarna volgen de kasseistroken zich snel op. Met een lengte van enkele honderden meters tot bijna vier kilometer zal ons 27 kasseistroken voorgelegd worden met een totale lengte van 46 kilometer. Hoogtepunten zijn het Bos van Wallers en hopelijk bereiken wij alle 3 de finish in het wielerstadion van Roubaix.
Het idee achter deze blog is om alle sympathisanten op de hoogte te houden van het reilen en zeilen en hoe wij ons gaan voorbereiden op deze 255km zware klassieker.
en kon het tempo terug wat opgedreven worden.
het regent. God@#|# tis nie waar eh - tof eh kids hebben 
