Ik ben Derudder Henk
Ik ben een man en woon in Ichtegem () en mijn beroep is Opvoeder / begeleider.
Ik ben geboren op 27/01/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen, tuin en natuur.
"Een nooit eindigende reis die je leert ontdekken, herontdekken, relativeren, die je leert zien... Telkens opnieuw die bewondering, verwondering. Het geeft je rust... Een reis die je leert denken, die je ideeën geeft... Een manier van zijn..."
24-06-2012
NVV2
Eindelijk zover, de dag (nacht) van de waarheid. We hadden met Jos afgesproken aan de Mast in Torhout. Iedereen stipt op de afspraak. Als die stiptheid ook tot uiting komt tijdens de wedstrijd, kan dit niet mislopen. Nog wat gekgaaien met de supporters en dan komt de start. Intussen was ik al naar Lichtervelde om daar Jos te voorzien van het nodige krachtvoer. Ik merkte al dat er een stevige wind stond die wel eens bepalend zou kunnen zijn. Vooral Torhout-Lichtervelde zou een zwaar stukje kunnen worden. Wat extra aanmoedigingen zou hij dus goed kunnen gebruiken.
Eenmaal op mijn post, kwamen de lopers al snel door. Stijn Fincioen op kop met al direct een grote voorsprong. Stilletjes aan kwamen ook de gekende ultralopers voorbij gelopen. Het werd al duidelijk: Rusland is een groot land. En wat later, mooi op schema, was Jos er. Eerst wist ik niet wat ik er moest van denken, zag hij er nu fris uit of niet? Voor alle zekerheid vroeg ik aan mijn vrouw Lut of ze een seintje wilde geven wanneer hij het halve marathonpunt passeert. En ja... het zag er goed uit. De tweede ronde gaf al wat meer spanning. Vol ongeduld stond ik op de uitkijk. De minuten tikten weg en het moment was er dat hij nu toch zeker zou moeten passeren. Tussen 2 lopers zag ik de kleuren van onze club Presto. Daar was hij. Nog wat laatste aanmoedigingen voor de laatste 8 kilometer, een stukje meelopen en dan kon hij in rechte lijn van het station van Lichtervelde richting aankomst lopen, vergezeld van Martine. Lut was al met de fiets doorgereden om hem een kilometertje voor de aankomst te onderscheppen en ik terug met de auto naar Torhout om hem dan door die laatste verzuringen heen te helpen. Die laatste kilometer kon Jos nog steeds lachen. Het gaf hem een pracht van een aankomst waarbij hij zijn doel meer dan bereikt had. Mooi zo Jos. "You did it...!"
Na de meer dan verdiende felicitaties ben ik nog even terug naar het parcours gegaan om er samen met mijn vrouw wat gekenden een hart onder de riem te steken tijdens hun nachtelijke escapades op de 100km. Gert, die een duidelijk doel voor ogen had, werd zoals gewoonlijk trouw begeleid door zijn vrouw en bewees dat het mogelijk is om meerdere topprestaties op korte tijd te leveren. Dora, ook met een hele meute rond haar, bleef babbelen en lachen. De hamer op 70km kon ze later van zich afschudden. Ludo, de vriendelijke karakterloper, had vooraf besloten om de vasiline toch thuis te laten. Leo, waar iedereen naar opkijkt en terecht bij de top van de lage landen, bewees nog maar eens dat leeftijd iets is wat we er zelf van maken. Johan, de sneltrein van dienst, kwam uiteindelijk als eerste belg over de meet. En dan natuurlijk ook nog al die anderen... Op het podium werden er kilo's aan goud uitgedeeld. Het was opnieuw een Nacht om duimen en vingers van af te likken. Op naar Aalter...!!
Deze week tot nu toe nog niet echt veel gelopen. Er ligt zoveel werk in de tuin te wachten dat dit nu even voorrang krijgt. Normaal probeer ik toch een 10-tal uren te lopen per week maar deze week kom ik tot nu toe slechts aan een 3-tal uur. Nu ja, dat kan ik compenseren door wat tijd te steken in het begeleiden van een vriend loper, Jos, die morgen zijn eerste marathon loopt tijdens de Nacht van Vlaanderen in Torhout. Voor mij was dit verleden jaar mijn eerste en ik blijf er goede herinneringen aan hebben. Ik hoop enkel dat ik hem niet te veel overlaad met tips zodat hij toch zijn eigen wedstrijd kan lopen.
We duimen alvast voor Jos die zo te horen een goede voorbereiding achter de rug heeft.
Enkele weken geleden deed ik mee aan de 6 uren van de Haarlemmermeer, mijn eerste ultra. Zelfs als je loopt voor je plezier kan dit toch heel wat stress met zich meebrengen. Je moet je droom al wat doordachter maken. Je moet je verstand er bij houden om je gevoel en je enthousiasme in te tomen. Hoewel je van plan bent om er gewoon naartoe te gaan en te zien wat je kan, komt, zoals ik eerder al zei, dat kleine competitiebeestje naar boven dat als een duiveltje op je schouder zit en je de stress in het oor fluistert. Die mannelijke hormonen toch hé... Daartegenover, op je andere schouder staat dat andere mannetje dat het zachtaardige van het plezier vertegenwoordigt. Een tweestrijd die je probeert weg te lopen en die je laat verzinken in je voorbereidende trainingen. Je blijft je opperste doel nastreven: het gevoel van lopen op zich en genieten... Dit wil je niet laten verpesten door cijfers die veel te hoog gegrepen zijn.
Gelukkig liepen mijn voorbereidingen goed, kon ik tijdens een korte reis in Zeeland eens andere horizonten opzoeken en zo lopend nieuwe streken verkennen. Alles liep zoals gewenst.
Ik had al samen met mijn vrouw afgesproken dat we de dag voor de loop een trekkershut in de buurt van Vijfhuizen zouden reserveren. Kwestie van er een relaxte uitstap van te maken waar zij ook iets zou aan hebben. Die ochtend, de dag van het vertrek, kon ik nog eens samen met enkele collega's van het werk een terrasje doen om dan totaal ontspannen naar Nederland te vertrekken. Kortom, alles liep zoals het hoorde. Een trekkershut aan het water, een lekker weertje, een talisman in de vorm van een maquettewagentje die mijn vrouw nog als cadeau gekocht had, vriendelijke mensen, enz...
De ochtend van de wedstrijd, alles klaarmaken en slechts een 15-tal kilometertjes rijden tot aan de expohallen van Vijfhuizen. Zalig.... Daar aangekomen, werd ik direct in de (mentale) watten gelegd door de organisatie. Die voormiddag mocht ik ook ervaren hoe bemoedigend lopers onder elkaar kunnen zijn. Heel wat anders dan op massa-evenementen waar je als een nummer bijna in rook (of zweetstoom) opgaat. De geruststellende contacten van mensen als Gert, Ludo, Paul, Wilfried, Gust, Leo, Chris en ook de mensen van de organisatie brachten me terug naar de essentie: "GENIETEN". En zo kwam ik tot een meer dan geslaagde dag, .....
Met een pak aan ervaringen kon ik weg naar huis terug op.... en zalig dromend inslapen.....
Eindelijk is het ervan gekomen om voor een eerste keer iets te schrijven voor de buitenwereld.
Al jaren droom ik ervan om ooit te kunnen lopen en te blijven lopen. Dit jaar heb ik dan ook een eerste grote stap gezet in die richting.
Nadat ik vorig jaar mijn eerste marathon liep en dit jaar een marathon en een eerste 6-urenloop, weet ik het zeker. Ik ben niet gemaakt voor het snelle werk maar voor het lange trage werk. In die jaren dat ik loop, kan ik het meeste genieten van de lange duurlopen, alleen in de natuur alles wat om me heen gebeurt tot mij laten komen. Elk geluidje, elk beeld, elke verandering in de natuur, de mensen die je tegenkomt, de vele babbeltjes, puur genieten. Daarbij niet denkend aan de kilometers of aan de tijd, gewoon genieten van het moment dat je onderweg bent. Maar natuurlijk zou ik geen mens zijn mocht ik me nu en dan eens niet willen meten aan mezelf of aan anderen. Niet dat de wedstrijden een doel zijn maar eerder deel uitmakend van het genieten, van een gezonde competitie en van nieuwe ontdekkingen. En ja, meestal kom ik dan ook wel gelijkgezinden tegen, alsof je mensen die je nooit gekend hebt, toch kent. Gelijkaardige ideeën. Nieuwe impulsen, nieuwe ervaringen en nieuwe redenen om te blijven lopen.
Dit maakt het zo mooi om er iets over te schrijven.
In dit blog zal je geen lijstjes vinden van records of gelopen tijden of kilometers. Ze zullen wel in de teksten verwerkt worden maar ik ben niet zo'n groot lijstjesmens. Wat ik wel graag wil delen, zijn mijn ervaringen die ik tijdens het lopen opdoe, van mijn duurlopen en wedstrijden. Hoe ik me voel, wat ik zie, wat ik beleef, kortom wat het lopen zo mooi maakt.
Zo, ik hoop van mezelf dat ik nu en dan eens aan het klavier zal kunnen zitten om al mijn chaotische gedachten op een rijtje te zetten.
Deze week tot nu toe nog niet echt veel gelopen. Er ligt zoveel werk in de tuin te wachten dat dit nu even voorrang krijgt. Normaal probeer ik toch een 10-tal uren te lopen per week maar deze week kom ik tot nu toe slechts aan een 3-tal uur. Nu ja, dat kan ik compenseren door wat tijd te steken in het begeleiden van een vriend loper, Jos, die morgen zijn eerste marathon loopt tijdens de Nacht van Vlaanderen in Torhout. Voor mij was dit verleden jaar mijn eerste en ik blijf er goede herinneringen aan hebben. Ik hoop enkel dat ik hem niet te veel overlaad met tips zodat hij toch zijn eigen wedstrijd kan lopen.
