Ik ben Bjorn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bjorn.
Ik ben een man en woon in Wevelgem (België) en mijn beroep is marketing.
Ik ben geboren op 30/06/1981 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: social media, voetbal.
Papa-in-spe die zijn papa-ervaringen wil weergeven in een blog. Zo weten m/v hoe mannen denken over toekomstig vaderscha
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
een verhaaltje over een aankomend en effectief vaderschap
10-08-2013
stofzuigeren!
Nora heeft, zoals elke baby, wel een soort huiluurtje. Bij haar valt dat meestal naar de avond toe, zo ergens tss 19h en 22h. Dan is ze eigenlijk ontroostbaar en weet je niet echt wat er scheelt. Heeft ze krampen? Wil ze drinken? Ik vertelde dit aan mijn collega's en dan kwam mijn collega Berit naar voor met het verhaal dat haar kinderen dat ook hadden en dat zij dan de stofzuiger moest aanzetten om ze tot slapen aan te zetten. Het was natuurlijk algemene hilariteit! Nu gisteren had Nora weer een minder momentje en moesten we toevallig nog stofzuigen voor het bezoek. En verbazing alom om te zien dat Nora effectief in slaap viel bij het horen van de stofzuiger. Of we hierdoor nu dagelijks een rondje zullen stofzuigen, zullen we nog zien...
Nora is ondertussen een flinke meid van over 5kg en bijna 60cm. Ze heeft alleen af en toe eens last met de vertering van haar melkje. In het begin uitte zich dat door net iets moeilijker naar het toilet gaan maar nu heeft ze ook vaak de hik en lijkt ze deftige krampen te hebben. Op aanraden van Kind en Gezin zijn we al 2 keer van water veranderd maar nu liet de kinderarts weten dat het mss ook goed is haar voeding aan te passen. Ze schakelt nu over op Nan Pro Sensitve en dat verloopt voorlopig wel best ok. Normaal gezien lijken na 8 weken de ergste krampen voorbij en zou ze dus weer kunnen teruggaan naar "normale" voeding. Ik ben eens benieuwd...
Als men mij ooit later zal vragen wanneer Nora is beginnen kruipen, zal ik het toch moeilijk hebben om daar een antwoord op te geven. Het is namelijk zo dat ze er nu al in slaagt om toch een afstand te overbruggen in haar bed. We leggen ze 's avonds mooi centraal in haar bed en vinden haar 's nachts/ 's morgens ergens in één of ander uithoekje van haar bedje terug. Echt kruipen kan je het niet noemen maar maar het is eerder een soort optrekken aan lakens en dekentjes om zich zo voor te bewegen.
Wat wel zeker is, is dat ze eigenlijk wel al over uitzonderlijk veel kracht beschikt. Dit merk je niet enkel bij het "kruipen" maar ook wanneer je ze op uw arm houdt. Ze slaagt er dan altijd in om zich op de één of de andere manier zo vast te haken aan jouw t-shirt of, nog erger, uw vel . Zelfs als ze moet drinken heb je het soms moeilijk om haar armpjes uit de weg te duwen. Ik ben benieuwd wat dat op termijn zal geven...
Ik maak niet graag en niet vaak platte reclame voor een of ander product.Vanwege het algemeen belang maak ik deze keer echter graag een uitzondering. Kersverse ouders zullen de slapeloze nachten van de baby (en dus ook jezelf) wel kennen waarin de baby verkrampt zit te vechten tegen de krampjes. Wij hadden reeds bij Marie een betrekkelijk doeltreffend middel gevonden en ook bij Nora heeft het al af en toe zijn nut bewezen. Het wondermiddeltje waar ik het over heb ik Balyfen. Het zijn een soort druppeltjes op basis van karwij-olie en verlichten de baby op het gebied van krampjes en spijsvertering.
Wij zijn alvast wel fan om het af en toe te gebruiken. Marie en nu ook Nora komen daar rustig van, vergeten de krampen en vallen als een blok in slaap. En als het al niet zou helpen bij de baby, het heeft een geruststellend placebo-effect op de ouders
Sinds vrijdag zijn we thuis met zijn viertjes. Voor grote zus Marie werd het meer dan tijd. Ze begon haar mama te missen. Direct ken je ook weer dat thuiskom-gevoel van bij Marie. Langs de ene kant ben je blij dat je thuis bent in je vertrouwde omgeving en in mijn geval niet heel de tijd weg en weer dient te rijden. Langs de andere kant weet je ook weer dat je in het ziekenhuis toch een beetje in een mix van beschermde cocoon, hotel en verzorgingstehuis zit waar er veel voor je wordt gedaan. Zo was de eerste nacht thuis er eentje om door te bijten.
Gelukkig hebben we er een heel goeie helper bij namelijk Marie. Pampertjes aanslepen, doekjes brengen, de zus "aaike doen", ... het is Marie niets teveel. Dit is natuurlijk een verschil met de geboorte van Marie.
Ondertussen doet Nora het heel goed eigenlijk. Ze drinkt nu flesjes van 70 en doet dat heel flink. Af en toe gaat er wel een ferm hikje mee gepaard maar dat gaat dan ook vlug weer over. Voor de rest slaapt ze heel goed en moeten we eerlijk zijn dat we haar bijna niet horen... We duimen dat het zo blijft
Twee is
meer dan één. Dit is wiskundige logica die je denkt rechtstreeks te kunnen
toepassen op kinderen en babies ook. Gisteren had ik het echter met Catherine
over dat het tot op heden redelijk rustig verloopt zo met 2 kinderen. Het helpt
natuurlijk dat Nora zo een rustige baby is. Ze slaapt echt redelijk goed en je
hoort haar dus bijna niet. We hopen dat deze trend zich doorzet wanneer
Catherine naar huis mag. Je denkt gewoon terug aan Marie waar de eerste dagen
er net iets anders uit zagen J
Heel af en
toe wordt onze gemoedelijkheid afgestraft en weet je weer even dat je bij de
les moet zijn. Zo ging ik Nora aangeven bij de burgerlijke stand en werd ik
overvallen door de vraag of Nora één of meerdere voornamen moest hebben. Die
zag ik niet direct komen en daar hebben we dus ook niet over overlegd op
voorhand. Dan maar vlug een hulplijn ingeroepen en het euvel verholpen. Nora
gaat dus met de namen Stefanie Louise door het leven J. Dan sta je weer met beide voetjes
op de grond!
Met alle aandacht voor Nora zou je bijna het kleine dametje vergeten waardoor al dit bloggen is gestart, Marie. Marie is door de geboorte van Nora gratis grote zus geworden. Een taak die ze eigenlijk wel met verve vervult. Al bij het begin van de zwangerschap van Catherine wou Marie enkel een zusje. Gelukkig heeft de natuur zich van zijn meest meegaande kant getoond en is het een zusje geworden. Ik durf er niet aan denken mocht de speling van het lot er anders over geoordeeld hebben....
Tijdens de ganse zwangerschap was ze geïnteresseerd maar dit met pieken en dalen. Vaak beperkte ze zich even tot naar het buikje kijken. Af en toe kuste ze catherine haar buik eens en wou zij de zus (lees: buik van catherine) vasthouden. Op het laatste zag Marie natuurlijk ook de opbouw van alle babyspullen. Ik denk dat ze dan stilletjesaan begon beseffen dat het gemeend was
Gisteren is ze voor de eerste keer op bezoek geweest bij haar zus. Ze zat geïnteresseerd te kijken naar het bedje en kan de naam van haar zus al goed uitspreken. Vervolgens begon ze wat de grenzen af te tasten van wat er mogelijk was en zachtjes strelen ging al vlug over naar iets hardhandigers . Maar allemaal met de beste bedoelingen. We hadden als kado voor Marie een fototoestel voorzien en hier kon ze dan leuke foto's mee maken. Vandaag keek ze ook toe hoe haar zus dronk. Toen Nora een beetje teruggaf, heeft Marie aan haar kleine zus eens getoond hoe ze moest drinken. Ze illustreerde dit aan de hand van een rietje en een fruitsapje die daar stond....
Haar leven staat dus een beetje op zijn kop maar gelukkig houdt zij het hoofdje wel koel. Wat in dit weer al een hele prestatie is...
Gisteren waren we in de tuin onze afsluiting in zijn laatste plooi aan het leggen toen Catherine besloot er ook een nieuwe plooi in te leggen. Die plooi ging gepaard met redelijk wat water en zette een heel radarwerk in beweging. Het eerste van alle dominosteentjes was gevallen... . Vervolgens gingen we rustig, voor de meesten onder ons toch , naar de materniteit. Daar onstond er eerst nog een biologische discussie over het feit of het vochtverlies al dan niet vruchtwater was of niet. Iets wat geleek op een zwangersschapstest bracht ook 9 maanden na de feiten opnieuw uitsluitsel: het was weldegelijk vruchtwater! Vervolgens passeerden enkele monitor-sessie de revue maar de baby besloot nog even te doen waar de nacht voor diende namelijk stil zijn en stil blijven
Deze morgen werd besloten de natuur op het juiste spoor te zetten. Dit spoor was duidelijk het spoor van een HST en niet van een Fyra. Het ging zo snel dat om 9u20 onze dochter Nora het zonlicht zag. Nora was van redelijk wat bagage voorzien: ze woog 4,010 kg en was 52cm. De mama heeft het super gedaan en dit allemaal zonder epidurale. Na school had fiere zus een flink aantal kadootjes mee voor haar kleine zus. Ze zag dat het goed was. Maar daar vertel ik jullie in een volgende blogpost meer over...
Deze blog leeft nog. Of tenminste, hij leeft opnieuw. Omdat daar ook een reden toe is. Wij worden namelijk voor de 2de keer papa en mama. En Marie wordt bijgevolg ook grote zus. Daar de datum toch wel wat dichterbij komt (Catherine is uitgerekend voor eind juni), voelde ik toch een lichte dwang om deze blog weer wat leven in te blazen. Ook al in het kader van de gelijke behandeling van de 2 kinderen
Vele mensen vragen mij of de 2de zwangerschap anders is dan de eerste? Ik vind van wel. Vooral het feit dat je al een kapoen hebt rondlopen maakt het anders, in alle opzichten... . Het positieve eraan is dat Marie dit nu ook mee beleeft en daar haar eigen interpretatie aan geeft. Dit leidt soms tot grappige situaties. Zo wil Marie enkel maar een zus. Gelukkig is Moeder Natuur meegaand geweest . Het mindere eraan is dat je er misschien minder kan van genieten. Of ik formuleer het beter: minder energie hebt om er ten volle van te genieten. Waar is de tijd dat Catherine en ik er alleen waren? ;-) ;-) ;-)
. Zelfs als ze moet drinken heb je het soms moeilijk om haar armpjes uit de weg te duwen. Ik ben benieuwd wat dat op termijn zal geven...
