Herinner me maar een klein stukje van de droom. Ik was in een kledingswinkel en zag een leuke jas hangen. Het was een zwarte jas, deels van leer en deels van stof. Ik deed hem aan om te passen, maar hij was iets te groot en dan zocht ik in de rek naar een kleinere maat, maar die was er niet meer.

maar kort geslapen en weinig onthouden van een droom..

een collega van mij kwam er in voor. zij had kleine katjes bij haar thuis die ik van ergen had gered. opeens ben ik bij haar thuis, maar zij ziet er anders uit dan in RL. er zijn paarse gebogen muren, met smalle spleten in als deuropening, waar ik juist langs mijn zijkant doorheen pas. kom ik daar nog een kooitje tegen met muisjes in. (poesjes zijn muisjes geworden?) zij wordt plots gebeten als ze er eentje uit wil vangen.

bij het afgaan van mijn alarm denk ik dat zij dat is die belt om af te spreken wanneer ik de overige 2 kittens kan gaan ophalen...

Ik ben op een familiefeestje, bij iemand's thuis, weet niet wie, maar het huis is in Antwerpen. Ik heb een klein emmertje water vast waaruit ik aan het drinken ben en opeens hef ik het emmertje omhoog en zeg luidop.. en de originaliteitsprijs van vandaag is het emmertje water uitgevonden door... en ik leg mijn hand op de schouder van mijn broer's dochtertje, maar ik kan niet op haar naam komen, tot ik zeg.. Marijke! maar terwijl ik het aan het zeggen ben heb ik al door dat ik niet de juiste naam heb gezegd. Ik aai over haar blonde hoofdje. Iedereen begint te klappen.

Later in de droom gaan we ergens naartoe, ik en nog een paar van de groep vertrekken al en een paar mensen zouden nakomen. We stappen door de stad, ik zie kasseien wegen en rode lichten.. plots reikt een man me zijn arm aan. Ik haak in en we babbelen wat, tot hij mijn hand plots vastneemt en begint te lopen. Hij is enthousiast en wil me duidelijk iets tonen. Hij draagt een donkere jeans met een lichte stiksel en een bruine/oker-achtige jas. Iets verderop krijg ik een glimp te zien van de zee en het strand, maar we passeren door een druk lawaaierig café. Als we op de bovenste verdieping aankomen, kan ik die zee zien, maar we kunnen op die manier niet daar geraken. Hij vraagt nog hoe geraken we nu daar en ik zeg, dan moeten we terug naar beneden en langs buiten om gaan. We stappen de trap terug af, wat niet gemakkelijk is want sommige mensen versperren de doorgang en lijken geïrriteerd dat ze opzij moeten gaan om ons te laten passeren. De man stelt me dan voor om even te blijven hangen en een pintje te pakken, maar ik heb daar geen zin in want het is daar niet gezellig en heel rumoerig, waarop hij iets zegt van dat dat mijn keuze is en dan zie ik hem een verdiep hoger dan mij met één of andere gast een pint pakken. Ik wacht nog even onder aan de trap, maar denk dan, daar ga ik niet op blijven wachten.. ik ga al naar buiten en stap het café uit waarna ik eigenlijk bijna meteen al een heel erg mooi park-achtige omgeving inwandel, met een paar kleine meertjes achter mekaar tussen wit strand en in de verte gaat het over in de zee. Ik zet me aan het water neer in het malse witte zand, tuur wat in de verte en geniet van het mooie uitzicht..

Ik stond ingepland om de ganse dag te werken, maar als de dag nog maar half om is komt mijn collega binnen gewandeld. Hij lijkt wat geïrriteerd en maakt me duidelijk dat hij ingepland staat om te werken en niet van plan is om naar huis te gaan zodat hij voor niks tot daar moest komen.
Hij ziet er anders uit dan in het echt, meer.. een zuiders type ofzo. Ik noem even zijn naam luidop om zeker te zijn dat hij het is.
Ik vind het niet erg dat hij wil werken en denk.. fijn, dan kan ik lekker naar huis

Ik voelde wel dat er nog een hele droom aan vooraf gegaan was, maar kon me 's morgens niet meer goed concentreren erop en de voorafgaande stukken van de droom zijn weggeglipt.

In mijn droom van vandaag was ik eerst een toeschouwer. Het verhaal ging over een verliefd koppeltje, in de jaren '20 of '30. Zij sliepen op een hooizolder, ingericht als slaapkamer. 's Morgens als hij beneden was, vond zij een gitaar op die zolder, en er zat een instructieboekje bij met een plectrum. Opeens heb ik zelf het boekje in mijn handen en ik blader er voorzichtig door. Er staan kalligrafische oude teksten in en er staan datums bij 1923, 1924, 1932,.. Ik krijg opeens het gevoel dat het de bijbel is wat ik vast heb en ik begin fragmenten van de teksten te lezen. "Gij zijt schoon, ondanks de lelijke dingen die gij doet". Ik krijg een warm en liefdevol gevoel, alsof de tekst rechtstreeks van God komt, maar toch vind ik het eng. Ik lees de tekst hardop en opeens is er nog iemand anders bij, een man, en hij voelt zich precies beledigd door de tekst. Hij herhaalt de zin, maar dan in vraagvorm naar mij toe.
"Zijt gij schoon, ondanks de lelijke dingen die gij doet?"
Plots ben ik in mijn eigen kamer, ik doe de deur op een kier en zie diezelfde man aan het eind van de gang met een geweer in zijn hand op me afkomen. Ik doe de deur dicht, draai het slot vast en bedenk een vluchtroute langs het raam ...

Ik was samen met mijn collega aan het werk in de shop. Even later wandelden we samen naar huis, het was al avond en het was donker buiten. Er was precies een dorpsfeest ofzo aan de gang en mensen zaten allemaal buiten op terrasjes. Er hing een gezellige sfeer. Het laatste stukje tot thuis wandelde ik alleen verder en als ik de oprit opliep zag ik opeens vuurwerk in de lucht. Ik keek naar boven en wandelde een stukje verder de oprit af tot ik zag dat er 3 vuurpijlen werden afgeschoten vanop onze oprit, niet ver van waar ik stond. Het was raar vuurwerk, precies vuurspatjes die kriskras door mekaar sprongen. De vonkjes kwamen tot bij mij en opeens schoot ik door de aanraking met de vonkjes in brand. Ik kreeg het warm en rook een hele felle brandgeur, maar de vlammen waren al snel weer verdwenen.

Er stond vannacht een koe in onze kelder. Ik ga de trap naar beneden om vlees te halen voor de rest, want ik ben zelf vegetariër, en met een mes snij ik een hele lap vlees los uit de flank van de koe. Ik neem het stuk vlees eruit en merk op dat er op die plek een groot gat achterblijft waardoor ik recht naar de binnenkant van de koe aankijk. Ik neem de grote lap vlees vast met beide handen en wil ermee naar boven gaan om aan de rest te laten zien..

Ik bleef in mijn droom ergens in een huis logeren en ik had een tentje in de slaapkamer staan. Mijn zus was ook in het huis, maar zij lag in een andere slaapkamer. Toen ik probeerde in slaap te geraken kreeg ik het gevoel dat er een onzichtbaar persoon of geest of zoiets aanwezig was in de kamer. Ik werd bang en zag een deurtje van een kast vanzelf opengaan. Plots voelde ik aan dat de geest naar mij toe stapte en ik zwaaide met mijn hoofdkussen in zijn richting om hem weg te jagen. Door het opgewaaide stof van het hoofdkussen werd het gezicht van de geest even vaag herkenbaar. Het was een oude man. Ik had het gevoel dat hij mijn man geweest was ofzo in een vorig leven.
Ik vroeg me tijdens het dromen ook nog af waarom ik zo vaak van die spook-achtige dromen heb en dat ik dat helemaal niet leuk vind...

Ik zat opgesloten in een soort bunker, die aanvoelde als de kelder bij ons thuis. Er zaten nog mensen en op het moment dat er iemand de ruimte verliet, glipte ik mee naar buiten. Het was al donker buiten en ik begon weg te lopen. Even later zat ik op een fiets en fietste over een lange donkere laan zo ver mogelijk weg. Onderweg bedenk ik me nog hoe bevrijdend het zou zijn om gewoon te blijven doorgaan en ik krijg het idee om de wereld rond te fietsen tot ik plots in het donker opmerk dat de straat waarin ik me bevind er bekend begint uit te zien. Iets later zie ik mijn huis. Ik beslis om daar te stoppen en ongemerkt de kelder in te glippen om wat kleren bij mekaar te rapen om mee te nemen...

ik stap een lift binnen, de deur schuift dicht en bij het afdalen begint de lift al snel hevig te schokken en kantelen. ik heb geen idee hoe hoog ik zit en ik ben bang dat de lift keihard tegen de grond gaat knallen. ik druk op het rode alarmknopje om te verwittigen dat er iets scheelt. ik roep om hulp, maar dan begint de lift om te wentelen en ik val op en neer tot de lift drie omwentelingen heeft gemaakt en tot stilstand komt.
dan ben ik opeens bij ons thuis in de tuin en daar staat een soort van grote volière waar mijn beestjes samen met andere beestjes zoals konijnen en vogels en katten zitten te spelen...

Er had iemand twee fretjes afgestaan. Ik dacht.. dan hou ik ze wel. Komt goed uit, heeft Paiko ook nieuwe speelkameraadjes. Het waren een vrouwtje en een mannetje. Ze zaten met zijn allen buiten in de serre te spelen, maar opeens begonnen ze één voor één uit te breken. Het glas van de serredeur was gebroken en ze liepen héél snel weg. Ik rende er achteraan om ze te vangen maar ondertussen was er alweer een andere weg. Het nieuwe vrouwtje had een muis gevangen en beet er de kop vanaf. Milootje, mijn oude fretje, werd door het vrouwtje in zijn nek gebeten en hij zag er heel ongelukkig uit. Zijn nekvel bleef gewoon rechtop staan waar hij gebeten werd. Het nieuwe mannetje veranderde opeens van kleur. Hij leek wel op Piako´s speelslang. Sponsig en blauw met zwarte strepen. Ik nam hem op mijn arm, hij was heel lief maar voelde heel erg zwaar aan.

Mijn metekind en ik maken een uitstapje naar Zeeland. Tegen de avond zegt ze dat ze heel erg moe is en graag in een mals warm bed zou slapen. Ik stap dan in mijn auto en ga op zoek naar en plaats waar we kunnen overnachten. Onderweg kijk ik nog even naar achteren in de auto om te zien of ik wel een tent voorzien had, maar die heb ik wel bij want ik zie ze liggen onder nog wat andere spullen. Even later kom ik aan in een soort hotel en ga staan wachten aan de balie om te vragen of ze kamers ter beschikking hebben, maar de vrouw is druk in gesprek met nog twee andere vrouwen...