Zo. We zijn een tijdje weg geweest. Maar ondertussen dus weer helemaal terug. De komende weken en maanden kunt u hier opnieuw onze eigenzinnige kijk op het reilen en zeilen in en rond de paddocks verwachten. Maar verder natuurlijk ook een portie nieuwsberichten en ander leuks.
Jessica Kürten is dus voor twee maanden geschorst. Wat moeten we daar nu van vinden? Ja, de gerechtelijke molen, zelfs die van de FEI maalt traag, maar hij blijft wel malen en uiteindelijk is dus ook de reputatie van Jessica Kürten behoorlijk gekneusd. De eerste babbel die we hadden met Jessica Kürten was in Valkenswaard, in de aanloop naar de wereldruiterspelen in Aken. U weet wel, de Spelen waar Kürten niet present was. Er was toen wat heibel in het Ierse team, heibel die tot de dag van vandaag blijft bestaan, en die z'n oorsprong vindt op de Olympische Spelen van Athene. We vroegen Kürten in Valkenswaard op de vrouw af wat er nu eigenlijk aan de hand was? Of we een kwartiertje tijd hadden wilde ze weten. Het is meer dan een kwartier geworden, maar de essentie is dat Kurten niet bepaald in de beste verstandhouding leefde met de Ierse bondscoach Robert Splaine en al evenmin met dopingzondaar Cian O'Connor. Nu hebben we van wat ex-grooms van la Kürten ook wel al een paar verhalen gehoord, maar in alle geval, de manier waarop O'Connor z'n paarden behandelt kan voor Kürten helemaal niet door de beugel. En de schade die haar landgenoot Ierland én de sport had aangebracht in Athene, dat zou wel niet zomaar weggewist worden. Het is dus een beetje ironisch dat Kürten, zoveel jaar later, zelf als dopingzondaar voor het voetlicht komt te staan. De Ierse ontsnapte al eens een FEI-straf, maar dit keer vereffent de FEI de openstaande rekening. Het blijft natuurlijk vreemd, de internationale ruitersportfederatie bood de Ierse in eerste instantie een minnelijke schikking aan, een kleine boete het vervallen van wat uitslagen en prijzengeld en we praten er verder niet over. Maar dat accepteerde de Ierse, die persé haar verhaal wilde doen en niet als dopingzondaar door het leven wilde stappen niet. Want aanvaarden stond zo goed als gelijk met schuld bekennen. Nee dus. We zijn ondertussen een jaar en wat procedures verder. En nu is ze daar; de uitspraak. Op een voor Kürten wel bijzonder ongelukkig moment. Want de Ierse ziet haar voorbereiding op de Olympische Spelen doorkruist door een schorsing van 2 maanden. Het vervolg liet zich raden en is er ondertussen ook al: de Ierse gaat in beroep bij het TAS in Zwitserland. Afwachten wat daar nu uit de bus komt. Maar wat er ook van zij, de reputatie van de Ierse is bezoedeld en in Ierland zullen er een paar in hun vuistje lachen. Toeval zal het trouwens wel niet geweest zijn dat het net de Ieren waren die de positieve controle van vorig jaar in La Baule lekten...
Het moet een ellendig gevoel zijn. Uiteindelijk niet naar de Spelen kunnen. Het was een korte, droge persmededeling die gisteren in onze electronische brievenbus gedropt werd: Jeroen Devroe meldt af voor de Spelen. We hadden net Jos Lansink aan de telefoon gehad. Voor hem vielen afgelopen weekend alle stukjes van de puzzel perfect in mekaar. Niet voor Devroe dus. Onze nationale dressuur-nummer-één plaatste zich voor de wereldbekerfinale, sloot de internationale ranking af op een plaats die uitzicht gaf op een individuele selectie voor de Spelen en wist daar bovenop, al was het ternauwernood, te voldoen aan de door het BOIC gestelde normen. Dat gebeurde in Hagen, maar nu blijkt dat Paganini daar een peesblessure opliep. Naar de ernst van de blessure blijft het voorlopig gissen, maar dat Devroe een kruisje mag maken over de Spelen is duidelijk. Voor veel atleten blijven de Spelen een 'once-in--lifetime-ervaring'. Een ervaring waarvan de impact pas achteraf ten volle naar waarde kan ingeschat worden. Voor Jos Lansink worden het straks de zesde Spelen. Op rij. De waarde van die prestatie kan amper ingeschat worden. 24 jaar lang op internationaal Olympisch niveau. Nu kan men veel zeggen van Jos Lansink, maar ware het een wielrenner of tennisspeler dan was hij ondertussen ereburger geworden van een aantal dorpen en steden waar straten naar hem vernoemd zouden worden, standbeelden opgericht waren en had hij al lang zijn eigen docusoap gehad, compleet met een naar hem vernoemd magazine, guest-appearances in diverse spektakels en zangduetten met Laura Lynn en Dana Winner inbegrepen. Niets van dat alles evenwel voor onze nederbelg waar het feit van een zesde selectie op rij tussen de plooien van het nieuws viel. O ja, er mag nog een Belg naar de Spelen. In jumping. Ah zo, interessant. Wie er de prestaties van Lansink op navlooit moet tot de conclusie komen dat Lansink straks niet naar Hong Kong trekt om er een figurantenrolletje te spelen. De Jos wil straks in Hong Kong een medaille. Blijft de vraag: met welk paard? Met Spender S voldeed hij ondertussen aan het gestelde selectiecriterium. En tot 25 mei heeft hij de kans om die norm ook met pakweg Silvana te halen door straks in Antwerpen bijvoorbeeld de barrage te halen. Maar stilletjes blijft Lansink hopen op de comeback van Cumano. Lansink en de witte reus namen ondertussen alweer hun eerste sprongetjes en het zou ons niet verbazen mocht het duo straks z'n rentree vieren op één of ander landelijk concours in Nederland of Duitsland. Gevolgd door deelname aan een bescheiden internationaal concours waar één foutje het duo uit de barrage van de Grote Prijs zal houden. Ervaren als hij is zal Lansink op dat ogenblik al weten of hij en Cumano op Olympische medaillekoers zitten.
Geen Belgen, Fransen, Duitsers of Nederlanders op de erelijst van de CSIO Lummen dit jaar. Wel Noren. En eigenlijk zou dat niemand mogen verbazen. Groot is de weelde in Noors jumpingland niet. Natuurlijk, ze hebben Tony André Hanssen, internationaal bekend als jumpingruiter, in eigen land ook en vooral bekend als popster. Hansen dus, en Stein Endresen die al hoge ogen gooide op het EK in Mannheim. Geir Gulliksen natuurlijk en de Nederlandse Noor Morten Djupvik. Daarmee heb je zowat de complete Noorse top. Al is er natuurlijk nogLine Raaholt die zich in de aanloop naar de Spelen verzekerde van de diensten van Pilgrim, het voordien door David Mc Pherson gereden kampioenschapspaard. Ervaring zat dus bij Pilgrim, maar niet bij Raaholt die zich klaarstoomt op het reservebankje. De Noren gaan de komende maanden nog wel een paar Nations Cup-wedstrijden afhaspelen. Niet met de intentie om de poort naar de Super League open te wrikken, want daarvoor is het Noorse reservoir aan talent voorlopig te klein. Wel om teamgeest te smeden. De Noren hebben een nieuwe coach en kregen in de aanloop naar het groene seizoen ook de steun van een mental coach die ondermeer in Arezzo de stoere Noren met meer dan troostende woorden en schouderklopjes alleen bijstond. Daarnaast is er voor het Noors team ook uitgebreide veterinaire begeleiding. Kortom, de Noren gaan niet zomaar naar de Spelen om er een figurantenrol te spelen. Toch blijft de kloof tussen de Noren en de toonaangevende jumpinglanden die we straks ook op de Spelen voorin mogen verwachten groot. De Duitsers kunnen putten uit een schier onuitputtelijk reservoir aan ruiters en paarden al is ook daar, bij nader inzien de spoeling dun. Kurt Gravemeier heeft z'n lijstje nu al in het hoofd: Ludger Beerbaum natuurlijk die met All Inclusive, Coup de Coeuer en Goldfever maar liefst drie kampioenschapspaarden staan heeft. Marco Kutscher en Cornet Oobolensky, Meredith Michaels Beerbaum en haar Shutterfly, Christian Ahlmann en Cöster en de verbazende Heinrich Hermann Engemann met Aboyeur. De Amerikanen hebben de luxe zowat twee teams in stelling te kunnen brengen maar rijden zich in de aanloop naar een groot kampioenschap wel eens vaker 'op'. Nederland natuurlijk waar de blessure van Jeroen Dubbeldam een lelijke streep door de Olympische rekening zou kunnen zijn. Onderschat ook de Zwitsers niet natuurlijk met Mändli, Guerdat, Fuchs, Liebherr en anderen. Geld en talent zijn in het land van de uurwerkmakers niet bepaald het probleem. Maar na die landen hebben we het wel gehad, want ook in de andere teams is de spoeling dun. De Brazilianen komen met een relatief onervaren team, ervaring zat bij de Canadezen, maar wie kan na Millar en Lamaze de derde en vierde ruiter uit he hoofd opnoemen? Verder de Britten natuurlijk, waar de leeftijd van het team wel eens een handicap zou kunnen zijn. Wat mogen we verwachten van de Zweden en de Oekraïne? Nee, ons zou het niet verbazen als we straks op de Spelen verrast worden door enkele nieuwe naties. Zoals Noorwegen en Australië. Ook de Aussies komen zich op Europese bodem voorbereiden en rijden straks enkele landenwedstrijden waarbij de over de hele wereld uitgezwermde Aussies op Europese bodem aan de teamspirit komen werken. Het jumpinggebeuren kreeg in Noorwegen alvast een boom na de kwalificatie voor de Spelen. Want toen de kwalificatie een feit was opende het Noorse journaal met het nieuws dat de Noren straks naar de Spelen mochten en stelde Morten Djupvik tot z'n verbazing vast dat hij de voorpagina van de krant haalde. Dat zien we hier in België nog niet meteen gebeuren...
Tenzij. Daarmee eindigden we de vorige keer. Bij de Deutsche Reiterliche Vereinigung vielen ze afgelopen weekend bijna van hun stoel toen ze de internationale uitslagen binnenkregen. Want Daniël Deusser was, ondanks het intrekken van z'n licentie, toch gestart in Grobbendonk. Meer nog, hij won er ook een rubriek. In een artikeltje in enkele Duitse media licht Jan Tops een tipje van de sluier op. Officieel wist Deusser nog van niets en na overleg met z'n advocat was hij toch maar gestart. In Hamburg zaten de organisatoren ondertussen ongemakkelijk te schuiven op hun stoel. Want de organisatie was eerder toegetreden tot de succesvolle Global Tour van Jan Tops. Tussen twee vuren dus, Tops en de Global Tour aan de ene, en de Duitse federatie aan de andere kant. Voorlopig is er een elegante oplossing gekomen waarbij geen van beide partijen gezichtsverlies hoeft te lijden; Deusser en Tops stapten naar de rechtbank en dus mag Deusser in Hamburg wel starten. Een uitspraak ten gronde is er evenwel nog niet en daarmee is de zaak overigens verre van uitgeklaard. Want het zal een behoorlijk stoomstrijkijzer moeten zijn om de plooien tussen Deusser en de Duitse federatie nog glad te strijken. Tenzij, tenzij natuurlijk. Een Duitser Hollander zou worden bijvoorbeeld.
Benieuwd welk achterpoortje de advocaten van Jan Tops dit keer tevoorschijn zullen openwrikken om Daniel Deusser alsnog startgelegenheid te geven op het internationale front. De licentie van Deusser wordt de komende vijf maanden ingetrokken en daardoor kan de jonge ruiter niet starten op nationale en internationale wedstrijden. Deusser kreeg het voor een paar maanden al aan de stok met Duitse inrichters die hem het starten wilden beletten op enkele indoorconcours. Maar daar staken de advocaten van Tops toen een stokje voor.
Deusser en Tops hebben het al een tijdje aan de stok met de Duitse federatie. Deusser werd vorig jaar tijdens de wereldbekerfinale betrapt op het gebruik van reserpine bij Air Jordan. De internationale ruitersportfederatie klasseerde toen de hele zaak, ondermeer omdat het B-taal niet goed zou verzegeld geweest zijn en de controle van het B-staal dus onmogelijk zou zijn, dan wel aangevochten worden door de advocaten van Tops. Die beslissing van de FEI zit de Duitsers sindsdien hoog, de FN onderzocht wel hoe het zelf een sanctie kon opleggen, maar moest algauw bekennen dat er niet zo gek veel mogelijkheden waren om Deusser te sanctioneren. Toen eerder dit jaar aan het licht kwam dat Deusser vorig jaar in het Amerikaanse Wellington ook al betrapt werd op het gebruik van reserpine bij Pristanna ging de bal pas helemaal aan het rollen. Deusser kreeg van de Amerikaanse ruitersportfederatie een schorsing van drie maanden aangesmeerd die het hem onmogelijk maakte van 1 januari van dit jaar tot eind maart in de Verenigde Staten te starten. Een traantje zal Deusser daar niet om gelaten hebben, want in Europa was hij overal meer dan welkom.
Dat de Duitsers zich geen twee keer konden laten rollen zonder serieus gezichtsverlies te lijden mag wel duidelijk zijn, ook al omdat de vermeende dopingaffaire rond Meredith Michaels-Beerbaum en Shutterfly op het EK in Mannheim nog niet uit het hippische geheugen gebannen is. En dus trekt de FN nu de licentie van Deusser voor vijf maanden in. Daardoor kan de ruiter van stal Tops niet aan de bak in internationale en nationale wedstrijden onder zijn... Duitse licentie.
Wat nu volgt is voorspelbaar: Deusser krijgt straks wellicht een Nederlandse licentie die het hem mogelijk moet maken alvast in de nationale Nederlandse wedstrijden te starten. Tenzij, tenzij, pakweg de Qatarese federatie straks een licentie aflevert. Bijkomstig, maar niet onbelangrijk detail: de Global Tour werd eind vorig jaar opgenomen in de internationale FEI-kalender en dus moet Deusser ook de volgende wedstrijden van de Global Tour missen.
De viervoeters gaan dezer dagen vlotjes over de toonbank. Eind vorig jaar kende de handel al een behoorlijke piek toen enkele kapitaalkrachtige sponsoren zich in allerlaatste instantie nog een nieuw speeltje wilden aanschaffen. Een speeltje waarmee ze hun ruiter of amazone straks hopen te zien schitteren op de Spelen. Nu is er al behoorlijk wat handel naar de wereldbekerfinale waar de Arabische ruiter Abdullah Al Mari straks met Arielle aan de start komt. William Whitaker is z'n topper dus kwijt.
Voor de toppers staat het komend weekend in het teken van de wereldbekerfinale straks, voor de Nederlanders in het teken van het nationaal kampioenschap springen in Mierlo waar Eric van der Vleuten en de zijnen voor de organisatie tekenen. Voor de ruiters uit de Nederlandse kaders staat er straks in Mierlo heel wat op het spel: een plaatsje in de équipe die de Super Leaguewedstrijden gaat rijden en op termijn ook een plaatsje in de Nederlandse selectie voor de Olympische Spelen. Leon Thijssen heeft alvast begrepen dat de plaatsjes in de selectie duur worden en koos eieren voor z'n geld toen de sponsor van Kent Farrington met het grote geld over de brug kwam om Naïrobi weg te kapen bij Thijssen. Niet dat Nairobi straks onder Farrington zal lopen, neen, dochterlief gaat er straks wat amateurwedstrijdjes mee rijden. "Die loopt Nairobi nog wel een paar jaar op z'n sokken uit", vertrouwde Thijssen ons toe. "Kijk, je hebt in Nederland een combinatie of tien die straks naar de Spelen kan, als je die wilt halen moet je al top vijf zijn, da's een onzeker doel en dan is verkopen als je goed geld kunt krijgen niet zo'n slecht idee". Thijssen is (was) overigens maar half eigenaar van Naïrobi maar investeerde z'n deel prompt wel in nieuwe, jonge paarden. Dat Jeroen Dubbeldam straks deel uitmaakt van de Nederlandse Olympische ploeg staat als een paal boven water. Dubbeldam hotst niet de hlve wereld af, maar focut zich op de grote kampioenschappen en wedstrijden. Het heeft de sympathieke Nederlander geen windeieren gelegd want de titels die Dubbeldam ondertussen verzameld heeft zijn amper nog te tellen: Olympisch Goud in Sidney individueel, teamgoud op de wereldruiterspelen in Aken en de Europese kampioenschappen in Mannheim. Over de twee bronzen Europese medailles zullen we het maar niet meer hebben. Het zijn die titels en medailles die voor Dubbeldam de deuren openen op de grote wedstrijden zoals laatst de Global Tour in Doha. Dubbeldam nam er alleen z'n Up and Down én zijn zoontje mee naar toe om wat te relaxen in het luxe resort aan de rand van het zwembad of op het privéstrand en tussendoor nog eens 5de te worden in de Grote Prijs. "Ik heb het evenwicht gevonden tussen familie, het bedrijf, wedstrijden rijden. Ik hoef niet de halve wereld rond te hossen", wist Dubbeldam ons zondagavond te melden. Gelijk heeft ie natuurlijk. Albert Zoer en Gerco Schröder zijn wellicht de andere certitudes in het Nederlandse team dat straks een Olympische medaille moet halen. Blijft over: één plaatsje en dat wordt een bikkelharde strijd waarin ook de youngsters Maikel van der Vleuten en Vincent Voorn zich ongetwijfeld zullen melden...
Er is natuurlijk de Global Tour in Doha waarvan de uitslagen straks via deze link terug te vinden zijn. Maar er is natuurlijk meer. Zoals de springtour in het Limburgse Lummen. De uitslagen daarvan zijn hier te vinden. Ook in het Franse Hardelot wordt opnieuw gesprongen. De uitslagen zijn hier te vinden. Een beetje zuidelijker gaat ook de bedrijvigheid in het Italiaanse Arezzo door, de uitslagen zijn hier te vinden. En tenslotte is er ook het concours in Vilamoura. De resultaten daarvan zijn hier te vinden.
Het komt wellicht nooit echt meer goed tussen Kristof Cleeren en Jos Lansink. Enkele weken na de fel besproken wissel van de Sea Coast Paarden lazen we in het Belang een interessant interview met Jos Lansink. Die daar de vraag kreeg of hij ondertussen al contact gemaakt had met Kristof Cleeren. "Nee", luidde het eerlijke antwoord. "Maar ik drink straks in Hasselt wel een koffie met Kristof".
En zie, wie liepen wij daar dit jaar bij ons bezoek aan Juming Hasselt tegen het lijf. Toch wel Kristof Cleeren zeker. Onze vraag laat zich raden. Of hij al een koffietje gedronken had met Jos Lansink? We zullen het antwoord hier maar niet herhalen, diplomatisch als we (geworden) zijn. Misschien komt die koffie er straks toch. Maar dan ver weg van Hasselt, in Doha bijvoorbeeld. Want daar zijn én Jos Lansink én Ludo Philipaerts én Judy-Ann Melchior én Kristof Cleeren present in de eerste manche van de Global Tour. En zij niet alleen natuurlijk.
78 paarden. Dat was de kostbare lading van het vliegtuig dat eerder deze week vanop Maastricht Airport richting Qatar vertrok. Daar wordt straks de eerste manche van het kampioenenbal dat Global Champions Tour heet. Zowat alle Europese toppers verzamelden hun viervoeters in Maastricht voor een gecharterde vlucht naar het Midden-Oosten. 78 paarden. We durven niet denken aan wat de waarde van deze vlucht zou kunnen zijn. Al Qaeda en co hadden de complete hippische wereldscéne kunnen onthoofden door het simpel kapen van deze vlucht en het vliegtuig vervolgens met een akelige precisie door de scheve toren van Pisa te boren. Overigens, er is nu ook live beeld van de Global Tour. Daarvoor moet je deze link hebben.
Maar goed, we wijken af. Vier Belgen in Doha dus en een hoop paarden natuurlijk. Sea Coast Silvana bijvoorbeeld. We durven vermoeden dat Cleeren enkele moeilijke momenten wachten. Maar naar verluidt is de Arabische koffie in Doha extreem lekker....
We zullen, mogen we hopen, niet de enigen geweest zijn die deze morgen hoofdschuddend de kranten lazen. Neen, vooréén keer heeft het niets met paardensport te maken. Wel met wielersport. Groots nummer van Stijn Devolder. We kennen Stijn nog van enkele jaren terug toen we voor de grootste krant van het land ettelijke wielerwedstrijden uit de jeugdreeksen versloegen. Volderke oogstte toen al veel bewondering bij volgers en omstaanders. Bewondering, maar ook ongeloof en onbegrip. Vandaag heet het dat de West-Vlaming een groots nummer opvoerde in Vlaanderens mooiste. En wie zouden wij zijn om dat te ontkennen. Maar stel, stel... Stel u even voor dat Volderke in die beklijvende klim op de Bosberg zou bijgebeend zijn door die ontketende Nederlander, of in de laatste lijn naar Meerbeke bijgehaald zou zijn door Flecha en Nuyens. En dan niet gewonnen had. De Devolder die nu overal bejubeld wordt en die minstens nog enkele dagen lang de ongekroonde koning van ons landje in verval blijft zou dan in diezelfde kranten verketterd en vervloekt zijn. Degenen die nu kwistig staan te zwaaien met het wierookvat zouden dan genadeloos de hakbijl bovenhalen. Meewarig zou het dan klinken dat Volderke het nooit zou leren, dat hij het niet in zich heeft. Zonde van het groot talent. Dat soort verhalen. Om maar te zeggen, succes en ontgoocheling liggen in de sport dicht bij mekaar. Niet alleen in de wielersport, maar ook in de hippische sport waar een balkje een wereld van verschil kan maken. Het verschil tussen succes en ontgoocheling. Tussen bejubeld en verketterd worden. We moeten toegeven, we hebben een beetje vreemd opgekeken naar de uitslagen van het voorbije weekend. Birmingham allereerst waar de British Open verreden werden. De bodem zorgde daar voor de nodige polemieken. Mul en te zacht eerste dagen, een papje op zondag nadat de organisatoren na klachten van de ruiters kwistig sproeiden met de tuinslang in de hoop de zaak alsnog goed te krijgen. Niet dus, misschien moeten ze van bij Poels of Domo eens aanbellen in Birmingham, wie weet. In alle geval, gesprongen werd er ook op zondag en we kregen na afloop drie Whitakers op het podium. Du jamais vu. Robert Whitaker, oom Michael, neefje William en op de vijfde plaats papa John. Voeg daar de 9de plaats voor Ellen aan toe en je hebt vijf Whitakers in de top tien met daartussen, de eenzame Belg Dirk Demeersman. Die maakte in Brmingham een kleine statement, want hij had Tymoon vier dagen op rij (hallo Lucien Somers) aardig aan het springen. Demeersman zadelde in Birmingham overigens ook Phaline, een nieuwe aanwinst waarmee hij zich op Britse bodem meteen in de kijker reed. Over naar het Franse Barbizon nu waar de immer sympathieke Roger-Yves Bost voor gastheer speelde maar het de Belgen en de Belgische fokproducten waren die zich in de kijker reden. Sandra Buytaert, Pery Geryl, Rosella de Simone, Gudrun Patteet, Julie Barbier en de anderen. En wat te zeggen van de Belgisch gefokte paarden met ondermeer een blij weerzien met de door Bruce Orsolini gereden Surrealist van 't Paradijs. Gregory Wathelet van zijn kant heeft zich vermaakt in het Portugese Vilamoura. Onze bijna opnieuw landgenoot won er een proef en eindigde met Crushing Z ook tweede in de Grote Prijs. Geen Belgen dan weer in Arezzo waar Katharina Offel haar rentree vierde en voorbereiding op de Spelen begon. Maar vonden we daar waarempel good old Turbo R niet terug in de uitslagen? De Darcozoon werd er gepresenteerd onder het zadel van de Tsjechische Emma Augier de Moussac die eerder ook al de voordien door Vincent Voorn en Sofia Kroon gereden Silver Joter op stal haalde. Emma Augier de Moussac. Zeg nu zelf, met zo'n naam kan succes niet uitblijven.
De wereldtop tekent dit weekend present in het Britse Birmingham voor de British Open Showjumping Championships. Springen dus. De webstek met de uitslagen is hier terug te vinden.
Ook in het Franse Barbizon wordt er gesprongen. Roger-Yves Bost is er de gastheer. Vorig jaar was het lang wachten op de uitslagen, maar dit keer is er een link naar jump-results. Voor de uitslagen moet je dus hier zijn.
Ook in het Italiaanse Arezzo gaan ze in de springtoer nog even door. De uitslagen zijn hier te vinden.
Afsluiten doen we in Vilamour, voor de uitslagen kun je hier terecht.
Achttiende en laatste rechtstreeks geplaatste voor de wereldbekerfinale in Goteborg. Op de valreep heet zoiets. Judy-Ann Melchior en Levisto waren in de Brabanthallen de snelste vierfouters. Dat leverde haar uiteindelijk de 13de plaats en net voldoende punten op om naar de 18de plaats in de stand om de wereldbeker te wippen. De jonge Lanakense staat doorgaans niet bepaald bekend om haar snelle ritten, maar in de Brabanthallen ging la Melchior er vol voor. Nu kan men veel zeggen, twee wereldbekerfinales op rij halen: het is een prestatie. Dat geldt ook voor Patrick Mc Entee die nu al enkele jaren z'n complete seizoen afstemt op de wereldbekerfinale. Die wereldbekerfinale had ook Markus Fuchs willen halen. De Zwitserse krachtpatser blesseerde zich evenwel bij... het uitmesten van de stallen. Een dure blessure, want Fuchs miste niet alleen de laatste wedstrijd in Den Bosch (en pakte dus geen punten), maar zal er straks ook in Doha niet bij zijn. Daar wordt de eerste manche van de Global Tour verreden en daar is geld, veel geld te verdienen. Wie we daar wellicht ook zullen zien is de Finse Noora Pentti die met Maike een nieuwe troef onder het zadel heeft. Maike, inderdaad, de Libero H-merrie die voordien zo succesvol was onder het zadel van de Ierse Jessica Kürten. Moet die nu een stapje terugzetten? Neen, integendeel, want la Kürten heeft genoeg kwaliteit op stal om het nog jaren uit te zingen aan de top. En als haar het water toch even tot aan de borstmocht komen dan haalt lady Georgina wel het chequeboekje boven. Heel anders is het verhaal van Marc Van Dijck die nog wel een paar weken, zoniet maanden zal nodig hebben om het verlies van Goliath te verwerken. Goliath was Van Dijck, Van Dijck was Goliath. De Holteiner catapulteerde Van Dijck bij wijze van spreken vanuit de LRV-paddocks naar Aken, Hickstead, Dublin en die andere pistes waar de groten van deze hippische aarde elkaar ontmoeten. Ook gelezen trouwens, in de Nederlandse Paardenkrant, de column van Dirk Demeersman. De ruiter uit Tessenderlo laat daarin weten dat hij het niet zo begrepen heeft op die nieuwe hengstencompetitie waarin hij met Diabeau nochtans de zege pakte. Dat soort hengstencompetities hoeft voor Demeersman niet omdat je de hengsten er mogelijk te snel in verbrandt. "Ze komen er ook zo wel als de kwaliteit er is", redeneert Demeersman niet geheel onterecht. Opvallend in het hele verhaal is dat de hengstencompetitie mede onder impuls van Hubert Hamerlinck in het leven geroepen werd. En laat Demeersman nou net voor Hamerlinck nogal wat hengsten rijden. Overigens, hoe heet die sponsor van de hengstencompetitie alweer? Mazda, juist. En wie kreeg voor een paar weken de sleuteltjes van een nieuwe Mazda? Chapeau voor de ruiter uit Tessenderlo dus die voor z'n eigen mening durft uit te komen.
De finale van de wereldbeker dressuur in het Brabantse Den Bosch zuigt dit weekend natuurlijk alle aandacht naar zich toe. Enige landgenoot daar is Jeroen Devroe die tijdens de eerste proef op een verdienstelijke tiende plaats eindigde. De Nederlanders zullen het liever anders gezien hebben, maar Isabel Werth liet daarin Anky Van Grunsven achter zich. In de Brabanthallen wordt natuurlijk niet alleen gedressuurd, er is ook de laatste wereldbekerwedstrijd springen waarin met name voor Judy-Ann Melchior heel wat op het spel staat. De uitslagen van Indoor Brabant zijn hier te vinden.
Een beetje dichter bij de deur wordt er ook al gesprongen, en wel in het Zilveren Spoor in Moorsele. De uitslagenpagina is terug te vinden op deze site. Doorklikken naar 'Nederlands' en vervolgens naar 'zomer info en overzicht', doorscrollen naar de csi van dit weekend en daar klikken op 'proeven en resultaten'.
In Toscane is ex-premier Verhofstadt momenteel aan het verpozen, maar er wordt ook gesprongen in de Toscane-Tour. De uitslagenpagina is hier te vinden.
Afsluiten doen we in het Portugese Vilamoura waarvan we helaas de uitslagenpagina niet terugvonden.
Goliath is niet meer. Het is een bericht waar we om meerdere redenen niet om heen kunnen. Goed, Goliath mag dan niet meer zijn wat Goliath ooit geweest is, maar alleen al de come-back die de 16-jarige Holsteiner maakte na een koliekoperatie verdient bewondering. Goliath en Marc Van Dijck haalden samen de top en werden daarna geconfronteerd met alle intriges en combines die de internationale ruitersport zo apart maken. Eén en ander resulteerde in de verkoop van de toen 11-jarige Goliath (en Iceberg) aan de Amerikaanse Alison Firestone. Lang duurde het Amerikaanse avontuur van Goliath niet, want het springwonder keerde snel, geblesseerd, terug uit de Verenigde Staten en kwam opnieuw op stal bij Marc Van Dijck.
De ruiter uit Nieuwenrode is om meer dan één reden een grote mijnheer. Ook al is de helft van wat hij zegt zo goed als onverstaanbaar. We herinneren ons een interview dat we ooit met Marc Van Dijck hadden in de marge van Jumping Mechelen. Van Dijck en Philippaerts hadden toen net het Zangersheidetenue aangetrokken. "Zangersheide is alleen een team-naam" zei Van Dijck toen en dat was een uitspraak die hem later duur zou komen te staan. Want even later lag ten huize Van Dijck een aangetekend schrijven in de bus en was het hele Zangersheideverhaal verleden tijd. We kregen van Dijck toen een paar keer aan de lijn. Boos was hij niet, en neen, we hadden niets geschreven wat hij niet gezegd had. En ja, slaan hadden ze al lang willen doen, alleen de stok werd niet gevonden. Tot dan dus. Sindsdien staat Marc Van Dijck bij ons met stip in de hitlijst. Altijd vriendelijk, altijd beleefd. "En als ge in de buurt zijt moet ge maar eens een koffieke komen drinken." Dat hebben we laatst vorig jaar gedaan toen we, op terugweg van een interview met Mia Allo voor het gesloten hek stonden bij Van Dijck. Een telefoontje later kwam de ruiter aangehold en schoof het hek open zodat we vrij baan kregen naar de koffie. Goliath stond er toen nog blinkend en fris in zijn box. Geen paard zal die box ooit kunnen vullen zoals hij dat deed. En Marc zal wellicht nooit meer een paard vinden zoals Goliath.
Dit weekend wordt in de Brabanthallen in Den Bosch de laatste qualifier van de wereldbeker gesprongen. De 18 besten uit de West-Europese liga mogen straks naar de finale in Goteborg. Verdedigen onze kleuren in Den Bosch: Jos Lansink, Patrick Mc Entee en Judy-Ann Melchior. Met een 8ste plaats en 47 punten in de voorlopige tussenstand moet Patrick Mc Entee zich geen zorgen maken: de tickets zijn besteld, Goteborg wenkt. Judy-Ann Melchior staat voorlopig op een 23ste plaats met 33 punten en moet straks dus nog wat punten pakken; minstens 3 maar liefst een stuk of 10. Kortom, de Lanakense moet straks in de Brabanthallen de barrage halen en daarin foutloos rondrijden. Andere kanshebbers voor Goteborg zijn er niet meer bij de Belgen. Het lijstje Belgen dat dit jaar een wereldbekerwedstrijd sprong is beperkt. Patrick Mc Entee, Judy-Ann Melchior natuurlijk en verder ook Pieter Devos, Jos Lansink, Philippe Lejeune, Dirk Demeersman, Kristof Cleeren, Francois Mathy, Vincent Lambrecht, Niels Bruynseels, Wilm Vermeir en Ludo Philippaerts. Mc Entee presteerde sterk, want de Waal pakte bij elk van z'n zes deelnames punten. Ook Melchior startte zes keer, maar reed zich slechts 4 keer in de prijzen. Jos Lansink was goed voor 4 starts met 1 keer puntenwinst, Devos reed 2 wedstrijden en pakte evenveel keer punten. Lejeune mocht 2 keer starten, Demeersman 4 keer. Geen van beiden pakte punten. Philippaerts en Vermeir reden elk 2 wedstrijden, maar pakten geen punten. De andere Belgen reden 1 wedstrijd. Daarmee komen we voor ons landje aan 12 starters, samen goed voor 32 starts. Bij onze noorderburen kwamen er dit seizoen 19 deelnemers aan de start van één van de wereldbekerwedstrijden. Ze reden samen 56 wedstrijden. Dat aantal zal nog stijgen, want straks is er dus indoor Brabant en de Nederlanders hadden met Amsterdam al eerder een eigen organisatie op de kalender. En het is in wedstrijden als Mechelen (voor de Belgen) en Amsterdam en Den Bosch (voor de Nederlanders) dat je de eigen ruiters een streepje voor kunt geven als het op startrecht aankomt. Overigens sturen de Nederlanders straks wellicht maar 3 deelnemers naar de finale in Goteborg: Albert Zoer, Gerco Schröder en Harry Smolders. Tenzij Piet Raijmakers straks voor een stunt zorgt en wint.
Dit weekend wordt in de Brabanthallen in Den Bosch de laatste qualifier van de wereldbeker gesprongen. De 18 besten uit de West-Europese liga mogen straks naar de finale in Goteborg. Verdedigen onze kleuren in Den Bosch: Jos Lansink, Patrick Mc Entee en Judy-Ann Melchior. Met een 8ste plaats en 47 punten in de voorlopige tussenstand moet Patrick Mc Entee zich geen zorgen maken: de tickets zijn besteld, Goteborg wenkt. Judy-Ann Melchior staat voorlopig op een 23ste plaats met 33 punten en moet straks dus nog wat punten pakken; minstens 3 maar liefst een stuk of 10. Kortom, de Lanakense moet straks in de Brabanthallen de barrage halen en daarin foutloos rondrijden. Andere kanshebbers voor Goteborg zijn er niet meer bij de Belgen. Het lijstje Belgen dat dit jaar een wereldbekerwedstrijd sprong is beperkt. Patrick Mc Entee, Judy-Ann Melchior natuurlijk en verder ook Pieter Devos, Jos Lansink, Philippe Lejeune, Dirk Demeersman, Kristof Cleeren, Francois Mathy, Vincent Lambrecht, Niels Bruynseels, Wilm Vermeir en Ludo Philippaerts. Mc Entee presteerde sterk, want de Waal pakte bij elk van z'n zes deelnames punten. Ook Melchior startte zes keer, maar reed zich slechts 4 keer in de prijzen. Jos Lansink was goed voor 4 starts met 1 keer puntenwinst, Devos reed 2 wedstrijden en pakte evenveel keer punten. Lejeune mocht 2 keer starten, Demeersman 4 keer. Geen van beiden pakte punten. Philippaerts en Vermeir reden elk 2 wedstrijden, maar pakten geen punten. De andere Belgen reden 1 wedstrijd. Daarmee komen we voor ons landje aan 12 starters, samen goed voor 32 starts. Bij onze noorderburen kwamen er dit seizoen 19 deelnemers aan de start van één van de wereldbekerwedstrijden. Ze reden samen 56 wedstrijden. Dat aantal zal nog stijgen, want straks is er dus indoor Brabant en de Nederlanders hadden met Amsterdam al eerder een eigen organisatie op de kalender. En het is in wedstrijden als Mechelen (voor de Belgen) en Amsterdam en Den Bosch (voor de Nederlanders) dat je de eigen ruiters een streepje voor kunt geven als het op startrecht aankomt. Overigens sturen de Nederlanders straks wellicht maar 3 deelnemers naar de finale in Goteborg: Albert Zoer, Gerco Schröder en Harry Smolders. Tenzij Piet Raijmakers straks voor een stunt zorgt en wint.
Elk stamboek heeft zijn problemen. In eigen land is de rust nog niet teruggekeerd na de derde faze van de BWP-hengstenkeuring. Onze zuiderburen kunnen de aankoop door destaatsstoeterijen van twee Duitse hengsten maar moeilijk verteren. Vooral de aankoop van de 13-ajrige Conterno Grande (v. Contender) zet kwaad bloed bij de Franse fokkers en hengstenhouders. De staatstoeterijen betaalden naar verluidt om en bij de 330.000 euro voor de hengst, terwijl ondermeer een Franse privé-stoeterij ook in running zou zijn geweest voor de aankoop van de hengst. De zaak zorgt in Frankrijk al wekenlang voor discussies, met nu zelfs een open brief van Philippe Prévost, de voorzitter van de ASACRA (de fokkers uit de regio Rhônes-Alpes). Meer over de ASACRA is hier te vinden. Voor de open brief moet je hier zijn. Het hele verhaal is des te vreemder als men beseft dat het sperma van de hengst al jarenlang verdeed wordt in Frankrijk. Het officiële nieuwsbericht van de haras nationaux is hier te vinden. Wat meer info over deze hengst is hier te vinden.
Het zijn (letterlijk) sombere dagen voor Patrick Spits en de zijnen. Je zal bij dit weer maar een outdoorconcours organiseren. Lazen we daar nergens dat Spits zijn goede vriend Demeersman op de groentenjumping zou feliciteren voor z'n zege in de Grote Prijs van Hasselt? Vergisten wij ons nu, of waren het Patrick en Kristel die er een jaartje naast zaten? Meer nieuws is straks hier te vinden.
Van Sint-Katelijne-Waver dan maar naar het Italiaanse Cervia waar ze alweer de derde week van de springtoer ingaan. De uitslagenpagina is hier te vinden. En we blijven nog even in het land van (hopelijk) zon, pasta, pizza en olijfolie. In Toscana gaan ze in de Spring Tour naarstig verder. De uitslagen zijn hier te vinden. Tenslotte is er ook nog het Portugese Comporta. De uitslagen staan hier.
Sport tussen de witte hekjes, daarvoor moeten we dezer dagen in het Oostenrijkse Stadl Paura zijn. De uitslagen van dit overigens bijzonder fraaie concours zijn straks hier te vinden.
Ook over het kanaal wordt er dezer dagen gereden tussen de hekjes. Voor de uitslagen iun het Britse Addington moet je op deze site zijn.
Tenslotte zijn er ook nog enkele eventingwedstrijden. Ondermeer in het Franse Fontainebleau. Voor de site met meer nieuws moet je hier zijn.
Stevenen we af op een boycot van de Olympische Spelen? In Frankrijk is de vraag dezer dagen alvast een hot item. Maar van de zowat 500 leden van de Franse delegatie heeft zowat niemand zich voorlopig uitgesproken voor een boycot. Integendeel. En ook het Franse Elyseé countert de idee radicaal. Vorige week zondag was in het Nederlandse actualiteitsmagazine 'Reporter' een al bij al vrij hallucinante reportage te zien over de toestand van de mensenrechten in China. Reporter sprak met de enige man die erin slaagde de Chinese gevangenissen te bezoeken en daarover te rapporteren: de Oostenrijkse hoogleraar Manfred Nowak is overigens de United Nations Special Rapporteur on Torture. Wie de uitzending miste kan die hier bekijken. De openingszin: 'China is een land waar marteling nog heel gewoon is', kan alvast tellen. Enkele sportbobo's laten ondertussen alvast weten dat een boycot van de spelen zowat het slechtst mogelijke idee is. In België riep het Vlaams Belang (!) alvast op tot een boycot, wat wellicht de beste strategie is om geen boycot te krijgen.
Vergeet tenslotte niet dat de beste mening, die mening is die men zelf vormt!
Het is alweer een bewogen hippisch weekend geweest. Eerder postten we al een bericht over de voor stal Tops rijdende Daniël Deusser. Maar er was het voorbije weekend nog wel één en ander te doen. De BWP-hengstenkeuring bijvoorbeeld waarbij in de marge toch wel wat kritische kanttekeningen te horen waren. Onze Franse collega Julien Counet windt er op zijn site geen doekjes om. Maar goed, zoals het wel vaker bij keuringen gaat: ieder zijn waarheid nietwaar. Wat lezen we daar overigens op de site van Julien? Loriot, het paard dat eerst door Rodrigo Pessoa, nadien door Gregory Wathelet, vervolgens door Bjorn Nagel, daarna door Cassio Rivetti en tenslotte door Jean-Claude Van Geenberghe gereden werd verhuist nu naar de stallen van Felipe De Azevedo. Alexandr Onyschenko's wegen zijn inderdaad ondoorgrondelijk en voor veel waarnemers blijft het koffiedik kijken als het team van de Oekraïne voor de Olympische Spelen ter sprake komt. Over het team hebben we, wat de ruiters betreft, een aardig idee. Maar met welke paarden ze daar gaan aantreden is nog maar zeer de vraag. Overigens wordt er al volop gespeculeerd over een afmelden van het Oekraïnse team, een gerucht dat de voorbije weken in alle toonaarden werd ontkend. Niet alleen de Azevedo heeft een nieuw paard, ook Jur Vrieling is herenigd met Oramé. De dekhengst stond een paar jaar in de Verenigde Staten bij Chris Kappler maar verhuisde na een blessure opnieuw richting Nederland. Vrieling en de herstelde Oramé debuteerden afgelopen weekend in Dortmund en reden er zich meteen in de kijker.
Het zal maar weinig waarnemers opgevallen zijn, maar in het Portugese Comporta reed er zich een Marokkaan in de kijker. Meer dan dat de brave man (of is het een vrouw) als Boubou door het leven gaat weten we niet. Maar Boubou haalde in Comporta wel de barrage van de Grote Prijs om er als 6de te eindigen na de Portugees Chuva met Pluco T. Die naam doet bij sommigen misschien een belletje rinkelen: Pluco T is inderdaad de viervoeter die voordien ondermeer door Koen Vereecke gereden werd. Nog een oude bekende vonden we terug in Wellington waar Kent Farrington in de Grote Prijs als 2de eindigde met Up Chiqui, de ex-dekhengst. Ex inderdaad, want de Quidam de Revel-nakomeling onderging een tijd terug al een kleine operatieve ingreep.
In het Italiaanse Cervia, waar dit keer wel outdoor kon worden gesprongen, was Wout-Jan van der Schans met 11 zeges in evenveel rubrieken de grote slokop. De finale van de zesjarigen was er trouwens een compleet Nederlands onderonsje met 4 Nederlanders op de eerste vijf plaatsen. Vier want vader Wout-Jan won, zoon Patrick reed zich naar twee en drie. In de Grote Prijs konden onze Chinese vrienden voorlopig de grote doorbraak nog niet bewerkstelligen. Maar straks zijn er nieuwe kansen in Lummen.
