Todd Minikus trapte enkele maanden terug op de tenen van the Boss. Minikus liet optekenen dat Pavarotti niet het allerbeste paard op stal was. Klein foutje, want Pavarotti was verkocht aan Bruce Springsteen die voor het nieuwe speeltje van z'n 16-jarige dochter zo'n 459000 euro veil had. De verklaringen van Minikus schoten bij the Boss in het verkeerde keelgat want, alleen het allerbeste is goed genoeg voor dochterlief Jessica en dus blies the Boss de deal prompt af. Einde verhaal denkt u. Maar dat is zonder Todd Minikus gerekend, de Amerikaanse springruiter daagde Springsteen voor de rechter en die veroordeelde die nu tot de betaling van een schadevergoeding van zo'n 130.000 euro. Er zal ten huize Springsteen wellicht geen kreeftje minder voor op tafel komen, ook al kocht Springsteen ondertussen al een ander paard voor Jessica. Het gaat om Vornado van den Hoendrik. Een paard dat voordien door de Nieuw-Zeelander Daniël Meech gereden werd. Er zit ook een Belgisch kantje aan het hele verhaal, want Vornado is een Belgisch gefokt paard en vader Darco hoeven we u nauwelijks voor te stellen.
Ik geef het eerlijk toe. Mijn Zweeds is niet het allerbeste. Maar na enkele glazen uitstekende rode wijn raakte ik er toch uit. Royne Zetterman en Isaac trekken niet naar de Olympische Spelen. Daarmee neemt Zetterman plaats in het rijtje geopend door Markus Fuchs en Silvia Iklé en de complete Zwitserse dressuuréquipe. Velen zullen ongetwijfeld nog volgen. Wie zijn/haar Zweeds aan een ernstige toets wil onderwerpen kan hier terecht. Voor de wijn moet u zelf zorgen.
In Brussel zijn gisteren de AA-talenten 2008 voorgesteld. Mogen we eens beleefd lachen? hAhA dus. Nog een geluk dat de leden van het talententeam een blauwe outfit aanhadden! Dat maakte ze herkenbaar voor het opgetrommelde journaille. Blijkens het persbericht was er nog een panelgesprek, gemodereerd door Stefan Lammens en dronken ze daarna een glas. Bij ons in de Vlaanders hebben ze daar een mooie uitdrukking voor: ze dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was. We hebben de uitnodiging voor de persconferentie gekregen. We hebben ze eens goed bekeken, weken terug al, goed nagedacht en uiteindelijk beslist om niet langs te gaan. Eerst en vooral omdat we van het hele gebeuren hooguit15 lijnen kwijt kunnen in de diverse media waarvoor we stukjes leveren. En sorry, Bram en Marc en Evi, 15 regels rechtvaardigen geen ganse dag 'op verplaatsing' in het verre Brussel. Zelfs al wordt er dan achteraf een AA-drankje geschonken. Ondanks het panelgesprek met Gella Vandecaveye, Aimé Antheunis, Jeroen Devroe en Niels Bruynseels, gemodereerd door Stefan Lammens. Stefan Lammens, u weet wel, de F1-fanaat die voor een hilarische nieuwsflits over de Grote Prijs van Vlaanderen zorgde op het TV1-journaal. Maar goed, dat jumping niet de dada is van Lammens weten we al langer. Lammens doet tenminste nog een inspanning om de hippische sport wat ruimer onder de aandacht te brengen. Waarvoor dank. Maar zoals we al een beetje vreesden blijft de basissport bij het hele AA-talentengebeuren een beetje in de kou staan. Het gaat, de eventingruiters uitgezonderd, bijna zonder uitzondering om jongeren die in de sport al een goed belegde boterham verdienen, en/of uit een begoed milieu komen en al een persoonlijke trainer of begeleider hebben. Die talenten zullen van die paar lessen van Jos Lansink of Jeroen Devroe dus heus niet meteen stukken beter gaan presteren. We hebben, in alle bescheidenheid, enige ervaring in de journalistiek en de verslaggeving over sporten als wielrennen, tennis, voetbal en al wat daar rond hangt. Iedere systeem dat talent aan de oppervlakte wil brengen, we herhalen het nogmaals, vertrekt van een brede basis in een steeds breder wordende piramide. 'Paardensport is apart en niet te vergelijken met andere sporten', kregen we een paar jaar terug te horen in een identiek panelgesprek met ondermeer Ivo Van Aken. U weet wel, de man die het succesvolle tennisverhaal mee uit de grond stampte. Tennis, u weet wel, de sport die werkt met regionale en gewestelijke trainingen, selectiewedstrijden en -toernooien. Met een eigen tennisacademie en eigen trainers en begeleiders. Misschien moeten ze bij de VLP maar eens gaan neuzen in het beleidsplan van de VTV. Daar staan best wel een paar leuke dingen te lezen. Of eens gaan 'benchmarken' bij de noorderburen en hun Rabotalentenplan. foto copyright VLP
Voor de meeste universiteits- en hogeschoolstudenten is het nog volop 'examenperiode'. Dat is voor een kleine 80 hengsten niet anders. Want donderdag gaat de BWP-hengstenkeuring van start. Het Belgisch Warmbloed positioneert zich daarme net voor grote broer KWPN en na de Duitse en Franse stamboeken. De Fransen keurden de voorbije jaren bijzonder ruim en, opvallend, zetten de deur wijd open voor vreemd bloed. Een noodzaak voor de Franse warmbloedfokkerij die de voorbije decennia veel op type en beweging moest toegeven. Maar de Fransen keurden ook bijzonder ruim. Voor de hengstenkeuring in Moorsele zijn een tachtigtal hengsten aangemeld, een aantal daaronder is al, voor de eigenlijke keuring verkocht naar het buitenland. Zoals Fugard van het Langehof bijvoorbeeld die straks naar de Oekraïne trekt. Straks zal iedereen weer de mond vol hebben over 'abnormaal' springende paarden. Maar wat is 'abnormaal'? Zeker is, dat net als veel studenten, een aantal hengsten momenteel in volle blokperiode en thuis bijgespijkerd wordt. Als dat door vakmannen zoals we die in Duitsland en Nederland kennen gebeurt is daar op zich niks mis mee. Als de gebruikte studiemethode maar 'acceptabel' en diervriendelijk is. Her en der zal straks weer de luide roep weerklinken om alle 'getruukte' hengsten zonder pardon terug naar af te sturen. Persoonlijk kennen we geen enkel hengstenjurylid dat have en goed wil verwedden op de vraag of een hengst nu wel dan niet getruukt is. En dat is meteen de reden waarom, spijts alle stoere taal in de coulissen, maar zelden gebeurt dat een hengst terug naar af gestuurd wordt omdat hij 'getruukt' is. De hengstenkeuring is al lang niet meer wat ze decennia terug was en ze heeft ook al lang dezelfde functie niet meer. In een ééngemaakt Europa en dankzij diepvriestechnieken en supersnel transport krijgt de fokker bij wijze van spreken morgen thuis sperma geleverd van eender welke hengst. Of die nu gekeurd werd bij het BWP, SBS, Zangersheide in eigen land of het KWPN, een Duits, Deens of Frans stamboek. En diezelfde fokker kan het veulen van die hengst straks probleemloos inschrijven bij een stamboek naar keuze. Het illustreert de machteloosheid en het totaal verliesaan 'grip' van een stamboek op haar leden en de fokkerij. Veel meer dan signalen geven, lijnen uitzetten kan een individueel stamboek niet. En voor een fundamenteel fokkerij-overleg tussen de verschillende stamboeken is het nog te vroeg. Veel te vroeg. Fokkers halen hun informatie trouwens al lang niet meer op de hengstenkeuring of bij het eigen stamboek. Die informatie is dankzij het internet veel toegankelijker geworden voor een breed publiek. Een publiek dat bijvoorbeeld de hengstenkeuring van een aantal Duitse stamboeken 'live' via het internet kon volgen. Die toename aan informatie en het immer groeiend aanbod aan hengsten heeft er voor gezorgd dat de ware selectie in hengstenland elders gebeurt: de eigen sportprestaties en de gegevens verzameld op veulenkampioenschappen en nakomelingenkeuringen zijn veel belangrijker geworden. Daarom verdient een initiatief als dat van een aantal Belgische hengstenhouders alle krediet. De Belgische hengstencompetitie is voorlopig het kleine broertje van de hengstencompetitie die het kwpn al langer kent. Maar het laat zich aanzien dat het initiatief, met vandaag reeds meer dan 40 ingeschreven hengsten voor de eerste proef, kan uitgroeien tot een groot succes. Wat in het hele plaatje nu nog ontbreekt is een gestandaardiseerde testperiode zoals men die in Nederland al jaren kent. Alle hengsten gedurende één tot twee weken op stal als laatste en definitieve faze van een keuring. Want zoals elk fokker weet gaat het in de fokkerij niet alleen om de fysieke eigenschappen en mogelijkheden, maar ook om stalgedrag en -gebreken en de ingesteldheid.
Om de week af te sluiten, of de nieuwe te beginnen, gooien we er een lading kort nieuws bovenop. * In Ierland zijn er er nog niet goed van: Rivaal, de topviervoeter van Connor Swail verkast naar Saoudie-Arabië. Ierland keerde afgelopen zomer ondermeer dankzij Rivaal en Swail terug naar de Super League. * In Duitsland heeft de federatie René Tebbel opnieuw in de armen gesloten. Tebbel werd toegelaten tot het zogenaamde Olympisch Kader. Eerder reageerde Tebbel ontgoocheld toen hij in allerlaatste instantie uit de Duitse selectie voor het EK in Mannheim viel. Tebbel liet toen ondermeer weten dat hij wel eens voor een ander land kon kiezen. * In Heikant heeft een andere Ier, Cameron Hanley de Grote Prijs van de januari-manche van de Golden Horse Trophy gewonnen. * Op de webite van de GHT zijn overigens alleen de foto's al een kijkje waard. De fotografen van galop (en organisator Johan Lenssens) hebben duidelijk een boontje voor vrouwelijk schoon. * En ook de Noor Stein Endresen heeft een nieuw paard. Endresen beschikt sinds kort over de voordien door Robert Whitaker gereden Prima Vera. * Jubilée d'Ouilly is uiteindelijk niet verhuisd naar Eugenie Angot. Het is de jonge Penelope Leprevost die de merrie te rijden krijgt. Leprévost reed zich ondermeer op het WK Jonge Paarden in Lanaken in de kijker met onder meer de bij Franse fokkers bijzonder populaire My Lord Carthago. * Vincent Voorn heeft Up 'n Down van het Cellebroedersbos te proberen gekregen, maar het is uiteindelijk niets geworden tussen het Nederlandse talent en de voordien door Grant Wilson gereden Up 'n Down. * De Ieren pompen zo'n 5 miljoen pond in het Cavan Equestrian Centre. Het geld komt van de beheerders, maar ook de Ierse overheid en Europa doen een pond in het zakje. Het centrum is goed bezet want het telt jaarlijks zo'n 100 wedstrijddagen. * En deze mogen we u zeker niet onthouden. Dat Brittney Spears aan de dope zit weet onderhand iedereen. Maar de laatste uitspattingen van de gevallen godin van de pop zouden te wijten zijn aan het gebruik van, letterlijk dan, een paardenmiddel. Spears zou aan de clenbuterol zitten. Dat weten altans het Duitse Bild en de Engelse Sun te melden. Mooir rijtje is dat, waarin wij bij deze onze plaats innemen...*
Het glipte bijna door de mazen van de berichtgeving. Maar minister Anciaux (of beter u en ik) toont zich ook dit jaar bijzonder genereus voor Karin Donckers en haar vzw Eventingteam Vlaanderen. De Vlaamse Gemeenschap komt ook dit jaar over de brug met zo'n 72.500 euro projectsubsidie en voor 140.000 euro aan tewerkstellingsstatuten. Donckers zelf heeft al een Bloso-statuut en nu is er ook geld voor Vincent Martens en Lisa Sabbe en krijgen ook twee grooms een contract. Niet dat we het Donckers en co misgunnen, maar de subisidiepolitiek van Anciaux is al zo warrig als de haardos van de Vlaamse Excellentie. Donckers heeft daar in Minderhout ondertussen een familiebedrijfje opgericht. Moeder kookt, zus verzorgt de webstek, broer en vader sloven zich ook al dag en nacht uit voor de paarden. U kent dat wel. Dat eventing, zelfs op het absolute topniveau dat Donckers haalt, geen vetpot is. Daar kunnen we het allemaal wel over eens zijn. En dat Donckers net als het handjevol topatleten dat ons landje telt een arbeidscontract bij het Bloso verdient, ook daar kan geen discussie over bestaan. Donckers sluit daarmee aan in het rijtje waarin ook Jeroen Devroe thuishoort. En ook voor Devroe zal het Bloso-contract het verschil maken tussen zich juist wel of juist niet goed kunnen voorbereiden op de Spelen. Wat ons een beetje stoort in het hele verhaal; waar blijft de geldstroom naar de basissport? Voorziet de Vlaamse overheid in wedstrijd- of trainingsaccomodatie voor de vele jonge ruiters en amazones aan de basis van de brede piramide? Voorziet de Vlaamse overheid in middelen voor de opsporing, training en begeleiding van jong talent? Nee dus. Of toch wel zult u opperen. Via de Vlaamse Liga voor de Paardensport en AA- en andere talentenplannen. AA-talent van het jaar trouwens werd Niels Bruynseels die daarvoor zo'n 7.500 euro toegestopt krijgt. Geld dat Bruynseels wil besteden om te gaan lessen bij Jos Lansink. Toppers moeten begeleid en gesteund worden, zeker in financieel weinig lucratieve sporten en disciplines. Maar als we topsporters willen kweken, dan zal er eerst werk moeten gemaakt worden van een brede basis. Die basis creëren begint met het scheppen van mogelijkheden om de sport te beoefenen. Zonder zwembad geen zwemmers, zonder grasveld geen voetballers. Zonder pistes en paddocks geen ruiters en amazones... En een overheid die topsporters ondersteunt mag daarvoor wat meer terugvragen dan prestaties. Engagement bijvoorbeeld. Waarom kunnen Donckers en co zich in ruil voor hun maandwedde niet engageren om wekelijks een halve dag uit te trekken voor training en begeleiding van door de diverse federaties geselecteerde jonge sportertjes uit ons Vlaanderenland? Dat zou nog eens een stimulans zijn voor onze jeugd. En een blijk van engagement van de overheid en onze toppers.
Zo. Het is nu officieel. Silvia Iklé gaat straks niet naar de Olympische Spelen in Hong Kong. De beslissing van Iklé zorgde voor een kettingreactie in paardenland. De onthoofde Zwitserse dressuuréquipe kon niet anders dan ook al afzeggen want Marie-Line Wettstein (die haar jeugdvakanties steeds aan de Belgische kust doorbracht en leerde rijden op een ezeltje in de duinen) en Christian Pläge moeten niet meteen medaillekansen toegedicht worden in Hong Kong. Van de weeromstuit haakte ook de Zwitserse bondstrainer Jürgen Koschel af. Het laat zich aanzien dat het voorbeeld van de Zwitserse veterane straks tot navolging zal strekken. Allereerst in Zwitserland zelf waar de nieuwe mondiale nummer één, Markus Fuchs, al liet weten dat hij niet echt veel zin heeft in een Chinees avontuur. Dichter bij huis liet wereldkampioen Jos Lansink al verschillende keren kritische geluiden horen. Lansink liet al weten dat wat hem betreft het welzijn van de paarden voorop staat. Dat is bij Iklé, derde op de wereldranglijst en met Salieri een ernstige medaillekandidaat, niet anders. Al spelen er natuurlijk nog andere zaken mee. Salieri verteerde indertijd de vliegreis naar Athene al niet goed zodat er terechte vrees was bij Salieri. Vaak wordt naar de klimatologische omstandigheden verwezen die begin augustus in Hong Kong mogen verwacht worden. Hoge temperaturen en hoge luchtvochtigheid. Daar gooien ze straks nog een tyfoontje bovenop. Over de meer dan twee weken quarantaine (7 dagen in Aken en nog eens minstens 10 in Hong Kong zelf) hebben we het dan nog niet gehad. Over de lange vliegreis evenmin. Kortom, er zijn redenen om te twijfelen over het nut en het effect op het paardenwelzijn van een trip naar Hong Kong. Al moeten we daarbij de kanttekening maken dat de omtandigheden in Seoel en pakweg Los Angeles min of meer vergelijkbaar waren. Maar anno 2008 zijn op het hoogste internationaal niveau presterende dressuurpaarden meer dan zeldzaam en vooral peperduur geworden. En dat geldt bij uitbreiding ook voor de verzekeringspremies. De Duitsers en Nederlanders laten ondertussen niets aan het toeval over. Isabel Werth zegde voor dit jaar zowat alle clinics af, en ook Anky Van Grunsven en Marlies Van Baalen houden het aantal clinics en niet verplichte nummertjes beperkt tot een absoluut minimum. Paarden en ruiters die kans maken op deelname aan de Spelen worden zowel in Nederland als Duitsland ondertussen grondig getest en voorbereid. De Duitse fysiotherapeut Hoffmann berekende ondertussen dat de inspanning die van een ruiter in een springproef gevraagd wordt te vergelijken is met die van een atleet die 2500 meter loopt. Een dresssuurproef rijden vraagt van de ruiter of amazone de conditie die nodig is om zo'n 2000 meter hard te lopen. Dan hebben we het over de paarden nog niet eens gehad.
Het waren welhaast profetische woorden van Dirk Demeersman gewisseld in de gang op de openingsdag van Jumping Mechelen. "Als een paard bij mij op stal staat, dan ben ik baas. En dan mogen ze allemaal zagen zoveel ze willen, als ik voel dat het niet kan, dan start ik een paard niet in een proef." Amper enkele uren later wonnen Dirk en Apple Juice de Masters. Twee dagen later kreeg de nieuwe Vlaamse Kampioen een sms'je van eigenaar Roger Van Oproy met de bede om Tiquila in Mechelen in de wereldbekerwedstrijd te starten. Demeersman heeft met een kort sms'je geantwoord. Op 2 januari werd Tiquila uit de stallen van Demeersman opgehaald. Einde van een succesverhaal. Straks rijdt Annelies Vorselmans de felle merrie op de Golden Horse Trophy in Heikant. In een 1.30 proef of zo. Nog eens 30 centimeter er bij en de wereldbeker is in zicht. Het verhaal Demeersman-Van Oproy-Tiquila is in en buiten de paardensport al duizend keer geschreven. Het wordt elke zaterdag en zondag geschreven als ouders en familie langs de zijlijn hun ongenoegen uiten over het feit dat Jantje en niet hun zoon in doel of op het veld staat. Het wordt elke keer weer op de ontelbare tribunes en in de ontelbare paddocks van evenveel concours verteld als de eigenaar het heeft over zijn paard. Eigen kind, schoon kind. Eigen paard, beste paard. Iedere eigenaar heeft een wereldpaard, het allerbeste paard (wat natuurlijk niet kan, want het allerbeste paard staat hier bij mij op stal). Koen Vereecke mocht het bijvoorbeeld al twee keer ervaren met de veel winnende Sarah de Ste Pierre. Geen concours ging voorbij of Vereecke en Sarah pikten een prijsje mee. Vereecke zette de merrie, soms tot ongenoegen van eigenaar Guy Haerens, vooral in voor speed- en 1.50-proeven. Heel uitzonderlijk reed Vereecke met Sarah eind 2006 de wereldbekerwedstrijd in Mechelen. Onvergetelijke rit was dat. Weet u nog? Foutje op de allereerste hindernis en daarna een magistrale rit waarbij alles precies paste en Sarah als een scheermes over de hindernissen ging. De toenmalige Belgische kampioen had het ons vooraf voorspeld. "Ze gaat het goed doen. Eigenlijk is het te hoog en te veel voor haar. Af en toe kan het eens, maar niet elke week". Sarah is ondertussen voor veel geld verkocht en loopt nu ergens nationale proeven in Scandinavië. Vereecke zal er niet om treuren, want hij incasseerde, zoals het hoort, z'n deel van de koek. Geen deel van de koek voor Demeersman, al is Tiquila een net eender paard. Voor af en toe eens een hele dikke proef, maar niet elke week. Een paard waarmee je in elke 1.45 of 1.50 proef wel een prijsje pakt. Tiquila stond vorig jaar een half jaar stil omwille van opeenvolgende blessures, maar desondanks vertrokken Tiquila en haar eigenaar ten huize Demeersman met geld toe. In wezen is het simpel: als het vertrouwen tussen eigenaar en ruiter er niet meer is, dan maak je beter een eind aan de samenwerking. Dan helpen contracten en afspraken niet. Vertrouwen blijft essentieel. Wat veel eigenaars vergeten dat het niet dankzij paarden als Sarah en Tiquila dat ruiters op een dik internationaal concours terecht kunnen. Het zijn de Clintons en Tymoons die kansen creëren voor de Tiquila's en Kaïds uit de stal. Van Oproy vond dat z'n merrie ook in de media onvoldoende aan bod kwam. Met z'n beslissing heeft hij dat alvast even rechtgezet.
een klein verhaaltje ter vermaak waarbij elke gelijkenis met bestaande personen vanzelfsprekend op louter toeval berust
Het was al laat die avond toen de telefoon overging. 'Hallo, 't is hier R....' Ik moest even denken, want ik ken veel mensen wiens voornaam met een R... begint. 'V... O..., de eigenaar van, ge weet wel.' Tequila, probeerde ik, maar ik kreeg de kans niet om m'n zin af te maken. 'Tiquila. Tiquila, met een i. Ge gaat dat toch eens juist moeten leren uitspreken zulle! En schrijven. Zeker nu', raasde m'n gesprekspartner verder. In de vijf minuten die volgden kreeg ik een scheldtirade aan het adres van D...D... te horen en een lofzang op een paard. 'Jamaar, wilt ge me nu eens vertellen wat precies de bedoeling is', kon ik er met veel moeite tussen krijgen. 'Ewel, 't is 't volgende. Ik heb m'n paard weg gehaald bij D.D.' waarop een opsomming van het palmares van Tiquila volgde, enfin, dat vermoedde ik toch want in tussentijd kon ik probleemloos een grote boodschap doen, m'n handen wassen, de hond nog eens uitlaten en een nieuw glas rode wijn uitschenken om net bijtijds terug de hoorn op te nemen om weer in te haken bij '..en toen pakten hij toch wel een balk zeker in de Grote Prijs. Expres hé. Ik had het hem nog zo gezegd, rij met haar de wereldbeker en pakt dienen bok van Devoghel voor de Grote Prijs. Maar 't is altijd 't zelfde hé met die ruiters. Ze willen gewoon niet luisteren, ze peizen dat ze 't beter weten. Allé, zeg nu zelf! Akkoord, akkoord, hij heeft vorig jaar de wereldbeker gewonnen met dienen bok van Devoghel. Puur chans, puur chans hé! Somers had hem al weken op voorhand het parcours uitgetekend en hij heeft dat wekenlang thuis kunnen oefenen! Enfin, 't is genoeg geweest, ik heb Tiquila vandaag weggehaald.' 'En wat gaat ge er nu mee doen?', probeerde ik. 'Ermee doen, ermee doen? 't Is daarvoor dat ik u bel. Wat peist ge? De Jos, de Cumano is geblesseerd, Spender; dadde is n'een overroepen bok en dan heeft hij nog die Valentina. Die zal wel een goed paard kunnen gebruiken.' Op m'n vraag of hij al geïnformeerd had naar de prijs ging m'n gesprekspartner niet in want hij ging even onverstoorbaar verder. 'Of McEntee!' Ik snoerde m'n gesprekspartner tegen (mijn) wil en dank de mond: 'Die mag geen paarden van een ander rijden van z'n verzekering!' R raasde verder. 'Goed, goed, Mc Entee niet dan. De Ludo dan! Of, Lejeune! Dat zou nog ne kjee a zijn, eerst Tymoon van Lejeune naar D en nu Tiquila van D naar Lejeune. Daarover zoudt ge nog al ne keer kunnen schrijven in uw boekskes en gazettekes hé! Of weet ge wat, ik verhuis ze naar 't buitenland, gelijk Haerens gedaan heeft met Sarah de St Pierre, laat die Belgische ruiters maar ne keer op hunnen kin kloppen hé. Trouwens, die Raltano van 't Bos is ook weg bij Pieter Devos. En van wie krijgt den dienen les? Vwoila, gij zegt het! En Moujik de Sohan, 't is ook Mardiga zijn dochter die er nu mee rijdt hé! Weet ge, met die Belgische ruiters, 't is altijd hetzelfde. Betalen moogt ge, veel betalen en pakken ze voor de schoonste concours 't paard van een ander. Daar staat ge dan als eigenaar! Allé, als 't voor u gelijk is, dan moet ik nu ophangen hé, want 'k moet nog een paar telefoontjes doen. Ge hoort er wel van hé!' Ik haakte de telefoon in en zuchtte eens diep vooraleer ik opnieuw naar de tafel terugslofte waar m'n kaartpartners ongeduldig op me zaten te wachten. 'Awel, moeilijk telefoontje', spotte Dirk Demeersman. 'Gij maakt troef.' 'Pekens', pochte ik waarop Mc Entee op de tafel klopte en zei 'Je suis avec'. Daarop werd ons kaartspel alweer bruusk verstoord toen de telefoon van Jos rinkelde. 'Met Lansink... Hoe zegt ge, of ik nog een paard kan gebruiken. Grote Prijzen gewonnen? Nakomeling van Major de la Cour? Zeker, 't is 1500 euro per maand. Hallo? Hallo? Hallo, zijt ge daar nog?', waarop hij zich weer tot ons richtte. 'Hij heeft opgehangen. Pekens, zegt ge, en gij klopt tegen Patrick. Wa peisde, gaan we mee?'
De FEI kondigt strengere, en vooral meer dopingcontroles aan voor de Olympische Spelen in Hong Kong. Dat streng moet met een korreltje zout genomen worden, want veel strenger dan in de paardensport kunnen de controles niet zijn. Het gaat dus niet om strengere, maar vooral om meer en snellere controles. Met dat snel wil het nogal eens fout lopen. Het resultaat van de vier positieve controles na de Spelen van Athene, waaronder de positieve controle van 'winnaar' Cian O'Connor, raakten pas ruim een maand na de Spelen bekend. Herinnert u zich trouwens het podium van die Spelen nog? Nee? Rodrigo Pessoa en de inmiddels op rust gestelde Baloubet du Rouet werden er uiteindelijk Olympisch kampioen, voor Chris Kappler en de inmiddels definitief uit de sport teruggetrokken Royal Kaliber en Marco Kutscher en Montender. Op de gedeelde vierde plaats eindigden maar liefst zes (6!) combinaties, waaronder de Belgen Ludo Philippaerts met de inmiddels aan z'n rentree werkende Parco en Dirk Demeersman met de permanent op rust gezette Clinton. Stel u even voor dat ook het paard van Kappler of dat van Kutscher positief zouden getest hebben en dat zoiets ook al pas maanden na de Spelen aan het licht was gekomen. Dan had ons landje er meteen in één klap twee Olympische medailles bij. Tenzij de FEI natuurlijk de hele trits nummers vier nog eens naar het Markopoulo-complex in Athene zou sturen om maanden na datum nog eens een barrage met een Olympische medaille als inzet te betwisten. Met de snelheid van de controles in Hong Kong moet het straks wel loslopen. Want één van de meest gereputeerde dopinglabs bevindt zich in Hong Kong. Drie van de vier positieve dopingstalen van de OS in Athene werden overigens in Hong Kong onderzocht. Op de Spelen worden doorgaans zo'n 50 tot 60 paarden getest. Een aantal waar ze in Hong Kong eens beleefd om moeten lachen. Want de Hong Kong Jockey's Club laat er voor elke race zo'n 150 (honderd en vijftig !) paarden testen. Tot begin oktober liet de FEI zo'n 1722 dopingtests uitvoeren op diverse paarden. 33 tests bleken positief. Opvallend is dat het slechts in 3 gevallen om het gebruik van middelen gaat die ook in andere sporten als doping zouden omschreven worden. Dat er in de paardensport een echte nultolerantie heerst mocht recent ook Alan Waldman ervaren. De Amerikaan 'veroverde' op het WK voor jonge paarden in Lanaken een zilveren medaille, maar z'n Tello werd achteraf betrapt op 'doping'. In het bloed van de nakomeling van Baloubet du Rouet werden sporen van Naproxen, een aspirine, aangetroffen. De uitleg van Waldman was even ongeloofwaardig als origineel. Waldman beweerde zelf de aspirines te hebben ingenomen en stelde dat hij tijdens het concours plaste in de box van z'n paard dat vervolgens van het 'besmette' stro at. Ja, zo kennen we er nog wel een paar.
Het gejuich over het sluiten van de paardenslachterijen in de Verenigde Staten zal snel verstommen. Het sluiten van de slachthuizen in de Verenigde Staten heeft een omgekeerde 'immigratiegolf' op gang gebracht. The American Veterinary Medical Association meldt dat de export van (levende) paarden naar Mexico met zo'n 312 procent gestegen is. Niet dat de Mexicanen massaal zijn gaan paardrijden, integendeel. Verontrustend is de behandeling die de viervoeters, eens over de grens genieten. Overigens, ook de export van paarden naar Mexico, niet bestemd voor de slacht, is meer dan verdubbeld. Hoeveel van die fokmerries en sportpaarden alsnog in het slachthuis eindigen is niet bekend. * Minder verontrustend nieuws is er van Madonna. De popster trekt momenteel met man en kinderen door India. Daar zou ze ritjes te paard maken en ondertussen de 'locals' in extase brengen. Onder welke reglementering Madonna naar India uitgevoerd werd is niet bekend.
Als er in de paardenwereld al een koopjesperiode bestaat dan is die afgerond met de verkoop van Itot du Chateau naar Jan Tops. Niet dat Jan Tops of Daniël Deusser het voormalig paard van Michel Hécart gaan rijden. Nee, nieuwe amazone is de Australische Edwina Alexander. Met even onwrikbare als vrouwelijke logica houdt mijn wederhelft vol dat ze in de solden veel geld verdient. Want, iets kopen van 100 euro dat er eigenlijk 180 kost, dat is in die redenering een besparing van 80 euro. Al die besparingen zorgen er ondertussen voor dat de bankrekening zowat geplunderd is. Die van Jan Tops, de paardenhandelaar uit Valkenswaard, kan ongetwijfeld nog tegen een stootje. Tops haalde eerst Jubilée d'Ouilly op stal. Die werd voordien gereden door de Fransman Aymeric de Ponnat. Bijzonder duo was dat. Moet wel als je Maikel Van der Vleuten voor kunt blijven. Van der Vleuten gaat hard en blijft toch stijlvol rijden. Dat kon je van de Ponnat en Jubileé d'Ouilly niet zeggen. In Eindhoven bijvoorbeeld leek een crash nooit veraf, maar alles bleef wel netjes liggen. Een goeie maand heeft de kleine Australische de felle merrie uitgeprobeerd. Het was een beetje voorspelbaar en zo kwam het ook uit: echt klikken deed het niet. En dus haalden de eigenaars de merrie terug bij Jan Tops om ze even later bij de Française Eugenie Angot te stallen. Die heeft momenteel al een flinke stal paarden, maar eentje kan er natuurlijk nog altijd bij. Voor Tops ging de zoektocht naar een paard waarmee Alexander straks naar de Spelen kan onverminderd verder. De FEI-reglementen bepalen dat het nieuwe paspoort van zo'n paard voor het einde van het jaar voorafgaand aan de Spelen moet geregistreerd zijn. En dus werd het op de valreep, 28 december, Itot du Chateau. Hopelijk heeft Tops voor het verzenden van het pas naar Genéve geen beroep gedaan op de Belgische Post. Want de priorzegel ten spijt blijven de pakjes wel een tijdje onderweg. En, mogen we, Tops en Alexandra ter wille, hopen wordt er bij de FEI in Genéve wat sneller gewerkt dan bij de Belgische Confederatie van het Paard die de pasjes van de recent in België gechipte paarden verwerkt. De Spelen beginnen al op 8/8/2008. En zonder paardenpas kom je er in Hong Kong niet in!
Daar stond hij voor me. Pal op de brug. Onbeweeglijk en uiterlijk onberoerd. De vos. Hij keek me vorsend aan, een seconde die heel lang leek te duren, draaide zich om en liep de kanaalberm op, het schemerduister in. Hij, ik veronderstel tenminste dat het een hij was, deed me een beetje denken aan Albert Zoer. De man uit Echten kan je uiterlijk onbewogen en onderzoekend aankijken. Om tenslotte met heel weinig woorden heel veel te zeggen en je achter te laten met meer vragen dan antwoorden. Ooit vroeg ik hem wat hij nu vond van die hele, toen nog al dan niet vermeende dopingaffaire rond Meredith Michaels-Beerbaum en Shutterfly op het Europees Kampioenschap. Het was in Valkenswaard, aan de rand van de piste onder tentendak. Zoer keek me vorsend aan. Trok nog een keertje zuinigjes aan z'n sigaret en zei toen: "We denken dat we heel veel weten. Maar eigenlijk weten we helemaal niks". Zo is het Albert. Eigenlijk weten we helemaal niks.
Wat hebben Free Willy en een vosse merrie genaamd Sapphire gemeen? Ze zijn allebei genomineerd door de USEF voor de trofee 'paard van het jaar'. Vooraleer u stevig gaat doorklikken: Ward Mc Lain en het BWP een steuntje geven kan niet. Alleen leden van de USEF (United States Equestrian Federation) mogen stemmen. * Daar bij Uncle Sam is de race naar Hong Kong ook al ingezet. De trials die de combinaties moeten aanduiden die straks de eer van de Stars and Stripes op de Olympische Spelen mogen verdedigen worden eind februari-begin maart gehouden. * In eigen land waren we bijna vergeten dat Jos Lansink de award van de Vlaamse Liga Paardensport voor de 'sportprestatie' gewonnen heeft. * Sportprestaties levert Leon Melchior al lang niet meer (mogen we hopen), al vergeten velen dat de man in zijn 'gloriedagen' deel uitmaakte van het Nederlands jumpingteam. In alle geval, bij de VLP weten ze hun vrienden te kiezen. Want Leon Melchior krijgt van de VLP de 'Life Time Achievement Award'. Nu nog de rode loper uitrollen voor een gala-avond in de casino van Oostende. Compleet met stars en starlets uiteraard en paperazzi. * En dan is er nog deze 'last minute'. Peter Charles gaat in de toekomst de kleuren van Groot-Brittannië verdedigen. Charles nam voor Ierland twee keer deel aan de Spelen en drie keer aan de Wereldruiterspelen maar kreeg nu groen licht van de FEI om opnieuw deel uit te gaan maken van het Britse jumpingteam.
Het was even slikken voor Luc Tilleman en co. De (sympathieke) hengstenhouder uit het Waasland was wat trots met de uitverkiezing van Toulon (v. Heartbreaker) tot paard van het jaar door het BWP en de lezers van Equitime. In allerijl werden nog CD's geperst en een fraaie promofolder gedrukt om op Jumping Mechelen uit te delen aan de duizenden bezoekers. De CD's (die geperst werden in Duitsland) raakten slechts in allerlaatste instantie en drie dagen na de start van Jumping Mechelen in de Nekker. Desalniettemin vlogen ze er als zoete broodjes de deur uit. Recent mochten we het genoegen smaken een interview te maken met de fokker van de hengst; Peet Dieleman. Een Zeeuws-Vlaming van, zoals dat hier zo mooi heet, zjuust boven de schreve. De heer Dieleman heeft niets gehouden uit de stam van Toulon. De moeder verkocht hij en die staat inmiddels na omzwervingen door Nederland en Frankrijk opnieuw bij Luc Tilleman op stal die er reeds een volle broer van Toulon uit fokte en recent ook nog een volle zuster. Ook een door Dieleman zelf gefokte halfzuster van de hengst werd door de bejaarde Zeeuw verkocht. Dieleman fokte overigens ook de moeder van Toulon zelf. Een toevalstreffer, net als het fokken van Toulon zelf. Puur toeval. Dieleman zelf heeft nog steeds twee merries waarmee hij jaarlijks fokt. Die mogen dan uit een totaal andere stam dan die van Toulon komen, als dekhengst genoot Toulon nog nooit de voorkeur van Dieleman. Ik moet toegeven, ik was een beetje verbaasd toen Dieleman dat zo simpeltjes zei. Een antwoord als dat vraagt natuurlijk naar het waarom. En dat antwoord was even simpel als verbazend. Dieleman vindt Toulon helemaal niet zo'n mooie hengst. Waarna een opsomming volgde van de gebreken van de hengst. We gaan dat lijstje hier maar niet herhalen. Smaken verschillen nu eenmaal. En Toulon heeft zich ondertussen meer dan bewezen, in de sport én de fokkerij.
We zullen onze mening over Judy-Ann Melchior toch (een beetje) moeten herzien. De jonge amazone blijkt een veel taaiere tante te zijn dan we dachten. Anderhalf jaar sukkelt ze nu al met dezelfde blessure. Desondanks reed ze een Europees Kampioenschap, altans een stuk daarvan, én een wereldbekerfinale. Het zal niet velen opgevallen zijn, maar Judy-Ann was er in de Grote Prijs van Vlaanderen in de Mechelse Nekker niet bij. De ganse dag lang was ze ook niet te bespeuren. Daar waren ook goeie redenen voor. Want terwijl haar collega's de paarden losreden lag Judy-Ann letterlijk op de pijnbank. De Lanakense amazone moest zich bij dokter Martens laten behandelen om 's anderendaags alsnog de wereldbekerwedstrijd te rijden. Dat deed ze, ondanks de pijn, op magistrale wijze. De top tien plaats van Judy-Ann spreekt wellicht weinig aan, maar ze eindigde net na Pieter Devos en Jos Lansink én voor een trits deelnemers met naam en faam. Judy-Ann heeft in hippische middens veel krediet verloren na haar doortocht in het Duitse Mannheim. Onterecht in het team, vonden een aantal gepasseerden vooraf, onvoldoende voorbereid, vonden de collega's in Mannheim nadien. Judy-Ann toonde zich er niet van haar fraaiste zijde, binnen en buiten de wedstrijdring. Het beeld na haar opgave was tekenend. Het regende pijpestelen boven Mannheim maar de tranen vloeiden rijkelijk. Geen Lucien Somers, geen Stanny Van Paesschen in de buurt voor een troostend woord. Alleen haar trouwe groom om de tranen weg te wissen. We gaan ons hier niet opwerpen als de verediger van de jonge Melchior. Daarvoor is ze te wispelturig. Vriendelijk en praatziek bij de ene gelegenheid, je voorbij lopend als was je lucht bij een andere. Wat dat betreft kan la Melchior een voorbeeld nemen aan andere én grotere hippische kampioenen. Maar het moet voor haar niet altijd makkelijk zijn. Het stempel van 'fille a papa' zal ze nooit van zich kunnen afschudden. Evenmin als de associatie met veel, héél véél euro's. In de hippische sport hebben die het effect van stroop op vliegen. En dus moet Judy-Ann zich vaak belaagd voelen door heel veel mensen die altijd wel iets van haar zullen willen. Het roept wellicht achterdocht op. Maar het hoort ook bij de sport.
Wat kort internationaal en nationaal nieuws om de nieuwe (nou ja) week te beginnen. * Ludo Philippaerts en Parco (v. Darco) komen straks opnieuw in competitie uit. Het duo won in 2006 nog de Global Champions Tour maar de witte hengst kreeg daarna in toenemende mate met medische problemen te kampen. Die zouden nu van de baan zijn in zoverre zelfs dat Ludo en Parco opnieuw trainen. Een competitierentree is voorzien voor de CSI*** Hasselt. * Zover is het voor Jos Lansink en Cumano nog niet. Lansink die met Cumano niet alleen vice-Europees kampioen werd maar nog altijd titelvoerend wereldkampioen is ziet weer licht aan het einde van de tunnel. Cumano mag al twee keer per dag 20 minuten stappen. Afwachten nu hoe de hengst (en zijn pees) op de trainingsarbeid reageert. * Spender S (v. Silbersee) en Tauber van het Kapelhof (v. Darco) worden straks in Moorsele op de BWP-hengstenkeuring voorgesteld. Spender S wordt door Jas Lansink uitgebracht, het duo won afgelopen zomer de Grote Prijs op de vijfsterren CSI van Valkenswaard. Een dag later wonnen Philippaerts en Tauber er de derby.
In de nadagen van de Tweede Wereldoorlog is hier hard gevochten. Canadezen aan deze zijde van het kanaal, Duitsers aan de overkant. Met oudejaar kwam 'the Switchbakc-operation' opnieuw tot leven. Knallen overal om je heen. Uren aan een stuk. Er is voor een paar honderdduizend euro afgeschoten aan weerszijden van de Belgisch-Nederlandse grens. We kennen het onderhand al een beetje: oudejaar vraagt speciale voorbereiding. De paarden netjes binnen op stal. En ook voor de honden speciale bescherming. Ik herinner me het oudejaar van enkele jaren terug nog levendig. Bij onze thuiskomst vonden we een hond die zich zowat in elk bed had proberen te verschuilen en daarbij meer achtergelaten had dan wat haar alleen. Een fijne manier om het nieuwe jaar in te zetten! Daar moest ik even aan denken, daarnet bij het lezen van de krant. Op de E17 is een meisje om het leven gekomen na een botsing met een loslopend paard. Op hol geslagen, verschrikt door de knallen van vreugde die gepaard gaan met de overgang van oud naar nieuw. Voor alvast enkele families wordt de overgang van oud naar nieuw nooit meer hetzelfde... Bild, een zoveelste organisatie die zich opwerpt als beschermheer van de rechten van het dier, wachtte niet lang om te melden dat alle dieren op oudejaarsnacht best opgestald worden. Het is een even idiote als onrealistische oproep. Alle dieren opstallen is ten enen male onmogelijk. Al zal niemand ontkennen dat de huisvesting van sommige dieren en paarden te wensen overlaat en dat niet alle weide-afrasteringen even deugdelijk zijn. Anderzijds, als een paard echt paniekeert is er geen houden aan. Dat de oproep van Bild probleemloos zowat alle media haalt is veelzeggend. Even veelzeggend als de oproep van voor enkele weken om de schapen bij het offerfeest op een 'humane' manier te slachten. Dierenwelzijn wordt in de loop van de komende jaren, en dus ook in de paardensport, een belangrijk thema. In Zweden zijn er al voorstellen om paarden niet langer 'solitair' (één paard op één plaats) te houden. En ook in Nederland heeft de bevoegde minister een nota dierenwelzijn klaar. Het regent daarbij ook voorstellen, bijvoorbeeld om elk paard dagelijks een half uurtje uitloop en contact met soortgenoten te gunnen. Het besef dat dit thema in de nabije toekomst belangrijk wordt is nog niet overal in hippische middens doorgedrongen. Nochtans zal de zorg voor een passend antwoord op de bekommernis in brede kring naar dierenwelzijn belangrijk zijn voor de toekomst van de hippische sport. Dat antwoord begint best met duidelijke voorlichting naar dat brede publiek en het tonen van respect. Respect voor de accomodatie en infrastructuur, het materiaal, jury's en tegenstanders. Maar ook en vooral respect voor het levende wezen zonder hetwelk elke hippische sport onmogelijk is.
Zo, het zit er weer op: het Vlaams feest van de paardensport. Vijf dagen tekenen een Nekker. De paar zinnen in een vluchtig voorbijgaan met Ludo Philippaerts zeggen voldoende: "Blij dat het gedaan is". Der Ludo sloot in de Nekker af met een zege met Tauber in 'the last chance' en zette zo toch nog de kers op de taart. Al was het een klein taartje dat uiteindelijk toch nog uit de toonbank van de bakkerij wegraakte. Ludo Philippaerts was jarenlang de ongekroonde koning van de Nekker. De veelvoudig Belgisch Kampioen moest veel op de foto en al even veel handtekeningen uitdelen. Niet aangeklampt worden moet dan een vreemde ervaring zijn. Daar moest ik aan denken zaterdagavond: Ludo had zich in een stoel van ruitershop Hendrickx neergevleid en keek op het scherm naar de barrage van de Grote Prijs. Een barrage zonder hem. Het kan verkeren... Hoe snel het kan verkeren mocht ook Dirk Demeersman ervaren. De ruiter uit Tessenderlo dreef vorig jaar op een wolk de Mechelse Nekker uit en dreef dit jaar op dezelfde wolk weer binnen. Een zege in de Masters, een tweede zege er bovenop, beste in het hengstenspringen met Diabeau en met Cicero: de start van jumping Mechelen kon niet meer stuk. Maar in de Grote Prijs waren Demeersman en Tequila snel uitgeteld en een ruiterfout sloeg Demeersman en Tymoon ook in de wereldbekerwedstrijd uit koers. Ontgoocheling bij het grote publiek dat die schitterende start meteen vergeten was. Straks zien we Dirk en Ludo terug. Twee ervaren rotten, twee vechtertjes ook. Ludo heeft Parco opnieuw aan het springen, op jumping Hasselt viert het gouden duo van de Belgische jumpingsport z'n competitierentree. En Dirk Demeersman en Tymoon hebben harmonie gevonden na een moeilijk seizoen. Dirk en Tymoon sprongen zeker en safe, als voor een nulrondje. Een te korte wending, een ruiterfout kunnen dat gegeven niet uitwissen. En dan is er nog Jos Lansink natuurlijk. De wereld- en vice Europees Kampioen heeft tijd nodig om de paarden naar z'n hand te laten groeien. Valentina is er bijna, Spender S ook. Cumano revalideert en mag al twee keer 20 minuten stappen. Tekenend voor de mentaliteit van Lansink is het verhaal van Ogano Sitte die recent op stal werd aangeboden. Jos probeerde het een keer en liet toen doodleuk weten dat hij de hengst wel wilde rijden, maar dat hij minstens een half jaar training nodig had vooraleer de hengst op wedstrijd kon uitgebracht worden. Zo'n aanpak kunnen alleen de allergrootsten zich veroorloven...
Nog even en we schuiven aan tafel. Lekker eten en te veel drinken. Kerstavond heeft een speciale sfeer, zeker voor mij. Want het is de geboortedag van m'n vader die ons veel te vroeg verlaten heeft, zoveel jaar terug. Een afscheid dat zoals elk afscheid de geboorte was van een herinnering. Het is feest en toch weer niet. Kerstavond, tijd om even te bezinnen. En straks komt het grote wensen. Ondertussen vullen de eerste mails met eindejaarswensen m'n mailbox. En ieder telefoontje en ontmoeting wordt dezer dagen afgesloten met het obligate 'prettige feesten' en de al even obligate 'beste wensen'. De Amerikaanse schrijver Irving Washington stelde ooit: 'Grote geesten hebben doelen. Kleine geesten hebben wensen.' Een beroemd citaat van Goethe sluit daar naadloos bij aan. "Wensen zijn de voorgevoelens van hetgeen u in staat bent daadwerkelijk te realiseren". En dus rest mij niets anders dan met u te hopen dat al uw wensen doelen mogen worden.
