Ja, we zijn het eens over de prijs en de gang van zaken. Verder is de nieuwe eigenaresse ontzéttend sympathiek en heeft ze al een paard en bovendien begeleiding vanuit een stoeterij voor het opvoeden enz. van een veulen... Als bijkomend pluspunt woont ze net over de grens met Frankrijk en niet ergens in het Zuiden. Ze komt echt zéér goed over en wil ook volgende maand eens langskomen (als haar verhuizing gedaan is)... Dus ik ben heel tevree: heb er een goed gevoel bij! Nu alleen nog een contractje opstellen, maar ik heb écht géén tijd... (vandaar ook dit korte berichtje ;))
Poeh wat gaat het traag... Had gedacht dat we inmiddels toch de kaap van de 90 dagen voorbij zouden zijn...NIET dus! Vandaag ga ik beginnen met aangepast merreivoer te geven. dat was eigenlijk niet zo voorzien, maar omdat we nu toch eten besteld hebben, heb ik meteen wat zakken merriemengeling mee besteld...en dan ga ik die nu ook stilaan beginnen geven. Natuurlijk bouw ik langzaam op.
Goed nieuws voor het veulen dat bezig is zijn vachtje te krijgen: hij/zij is erg gewild!!! Ik had toevallig op een forul gepost dat het veulen te koop is...en prompt zijn er 3 geïnteresseerden om het veulen te reserveren!!! Eerst vond ik dat niet zo'n goed idee, maar inmiddels ben ik er toch aan gewend geraakt. ik vind het uiteindelijk toch beter zó dan dat ik straks nog een koper moet gaan zoeken. Ten eerste hoef ik nu nog niets aan mijn prijs af te doen. Ik kan gewoon standvastig blijven en hopen dat ze er het geld voor over hebben dat ik vraag, zonder bang te hoeven zijn dat het veulen niet verkocht zal raken. Zo kan ik ook zonder schroom mijn twee merries opnieuw laten dekken dit jaar... Ja, ik ben ronduit happy!!!
Eerst zijn we met elk een paard aan de hand en ik met een volgepropte rugzak te voet over straat naar de manege gegaan. Voor Angel routine, voor Tinkerbell nogal problematisch, want ze huivert van die kleine rioolroostertjes en drumt je dan met haar volle gewicht het andere rijvak op, meestal net als er een auto aankomt... (en raad eens wie Tinkerbell aan de hand had ) Een paar tikken en een erg boze blik konden haar gelukkig terechtwijzen.
Dan hebben we eerst Tinkerbell gelongeerd. Gewoon gestoord ! Zo braaf en gehoorzaam dat ze was! En dat terwijl het volgens mij zo'n goeie 2 jaar geleden is dat ze nog eens aan de longe gelopen heeft!!! Netjes in ritme en keurig luisteren naar de commando's. Ik stond echt paf! even was er een kritisch moment toen ze de andere kant op moest: namelijk haar rechtse kant en dat is dus niet zo simpel voor haar. Na wat koppig en angstig gedoe van haar kant en overredingskracht van onze kant, besloot ze toch netjes te gaan draven en eens het eerste rondje gelopen was, zag je duidelijk hoe de spanning van haar af viel en het weer goed en vlot ging. Ik was echt verbijsterd over haar goede gedrag! Daarna ben ik opgestegen, mij voorbereidend op een halfuur zwaarste arbeid terwijl mama lekker makkelijk Angel kon gaan longeren...en ik viel van de ene verbazing in de andere, want ze luisterde bijna perfect. Links wenden ging als een fluitje van een cent, rechts wat stroever, maar ook erg vlot en soepeler dan verwacht. Ze is geen enkele keer weggestormd in een vlaag van koppigheid en wilde zelfs voor me werken: in plaats van een ongewild sukkeldrafje, kreeg ik haar in een mooie vlotte arbeidsdraf! ze stoorde zich er ook helemaal niet aan dat Angel ook in de piste was, maar luisterde meteen naar wat ik van haar vroeg. Voorbééldig!!! Uiteraard heb ik uitvoerig beloond
Ook bij mijn moeder en Angel ging het weer erg goed. Tijdens het longeren had ze wel meer aandacht voor Tinkerbell dan eergisteren voor de vreemde Ijslander, maar ze bleef toch ook opletten wat er van haar gevraagd werd. Het werd ook de eerstepoging om zonder begeleiding op te stappen (anders houdt er haar steeds iemand vast) en meteen zonder begeleiding te gaan rijden: deed ze prima! Ze bleef keurig staan tijdens en na het opstijgen en reageerde meteen op het stapcommando. Dan is mijn moeder met Angel eerst apart gaan rijden, vervolgens een stukje mij en Tinkerbell volgen en daarna weer de andere kant op. Angel was uiterst gehoorzaam. Ze wilde wel graag achter Tinky aan, maar dat hoefde niet. Nadien even proberen galopperen, maar daar voelde ze zich duidelijk nog niet klaar voor. Op het einde ben ik even met Tinky langs gegaloppeert om Angels reactie te testen, maar die keek gewoon even, voelde zich nie opgejut of achtergelaten ofzo.
Tot slot is mijn moeder weer afgestapt, hekkens opengedaan en dan te voet tot in het eerste landwegeltje. Daar weer opgestapt en in stap achter Tinkerbell aan, het baantje naar beneden. Vooral met evenwicht zoeken heeft ze nog veel problemen. Van daar zijn we in een volgend baantje gegaan, waar we normaal een lekkere klettergalop doen, maar dat had natuurlijk geen zin met Angel op sleeptouw (en Tinkerbell zelf had ook geen zin ;)) Dus zijn we in een vlot drafje naar boven gereden en dan in stap via de rijweg naar huis toe.
Gisteren weer met Angel gaan rijden, ondanks dichte mist. Ze doet het ontzettend goed! Longeren ging ronduit prima met onmiddelllijke reactie op wat er gevraagd werd. En het rijden ging ook ontzettend goed! Voor het eerst ook even geprobeerd in galop te gaan, maar verder dan uittesten hoe hard ze kon met ruiter, durfde Angel niet. Toen hebben we het ook maar zo gelaten, als ze zich er nog niet klaar voor voelt, hoeft het niet. Het was op zich al een vooruitgang dat ze nu met ruiter al vlotter doordraaft, ze begint steeds meer evenwichtsgevoel te krijgen. Nadien ben ik op haar via de straat naar huis gereden, mijn moeder hield haar voor alle zekerheid nog wel aan het touw vast.
Vandaag gaan we waarschijnlijk zowel Angel als Tinkerbell meenemen en beiden longeren en daarna samen in de piste rondrijden en samen naar huis al rijdend...ben benieuwd hoe dikke, ronde Tinky gaat reageren...(om Angel maak ik me niet al te veel zorgen )
Nog een anekdote: Toen we aankwamen had een dame met een witte ijslander de piste ingepalmd. We dus daarheen. Krijg ik, nadat ik gevraagd had of het probleem was dat ik erbij kwam, de opmerking: "Oh een tinkerkruising" Grrrr...ik ben niet rap op mn teentjes getrapt hoor, maar tegen die opmerking kon ik dus echt niet tegen (niets tegen kruisingen hoor!) Ik: "Nee hoor, gewoon een tinker, geen kruising (ja ik weet ook wel dat tinkers kruisingen zijn, maar ik bedoel dus geen eerste of tweedegraadskruising ) Zij: "Oh maar hij heeft zo'n fijn hoofdje... Volgens mij is het toch een kruising met een arabier hoor (komaan seg!!!! blind? en tis trouwens geen hij maar een zij...) Ik: "Nee hoor, echt een tinker, alleen eentje die wat minder zwaar is, er zit waarschijnlijk wat meer welsh cob-bloed in haar voorouders. Toen Angel bij de ijslandermerrie wou snuffelen, kon ik het gewoon niet laten en zei ik: "Sjjjt Angel toch, laat die PONY met rust..." (niet slecht bedoeld van mijn kant (waarom zouden pony's minder leuk zijn ), maar ik had wel gedacht dat de eigenaresse er niet gelukkig mee zou zijn ) Kreeg ik meteen: "'t Is wel een PAARD hoor! Een ijslander!" , met zo'n hautain toontje, naar mijn hoofd Nadien is mevrouw met haar ijslander (ook niks tegen ijslanders hoor, gave beestjes!) er gauw vandoor gegaan...toen ze zag dat mijn nauwelijks zadelmak paard beter bleek te gehoorzamen dan haar getrainde paardje...(het leek meer alsof zij gelongeerd werd ipv haar paardje...) Hoezo, Leedvermaak???
Tinkerbells uier was minder gezwollen 's avonds, na een dag rondhobbelen op de blubberwei maar daarvoor heeft ze in de plaats haar hele stal omgewoeld! Al het stro was weggekrabt en op hoopjes gegooid... Vanmorgen was de uier weer wat gezwollen, maar niet meer zo erg als gisteren.
Vanmorgen toch even geschrokken en ik maakte me ook eerst wat zorgen, maar toen heb ik de kleine dreumes wilde en woeste gebaren zien maken waardoor Tinkerbells hele buik trilde en bobbelde! Primeur voor mij, want ik heb al tig veulens voelen bewegen, maar ik had het nog nooit gezien Ik vond het echt SCHITTEREND!!! En erg geruststellend want nu weet ik dat nog steeds alles kids is met de kleine
Wat me zorgen baart is dit: (zie foto) Haar uier is echt megagroot voor het aantal dagen dat ze nog dragen moet! Nu is Tinkerbell wat betreft uiers altijd al wat abnormaal geweest (wat betreft grootte en duur van melkgift), maar dit jaar begint ze er echt extreem vroeg aan! Daarom dat ik ook zo tevree ben dat ik de kleine nog eens een teken van leven gaf!!! Ter vergelijking met vorig jaar: 27 maart uitgerekend - 10 februari ongeveer dit soort uier Nu is ze dus wel een halve maand later uitgerekend, maar begint ze dik een maand vroeger met uier krijgen! Raak daar maar wijs uit!!! Ik ben ook erg gerustgesteld door het feit dat ze gescand en opgevoeld is en bij beide werd geen tweelingdracht vastgesteld, dus kan het ook niet zijn dat ze nu tijdelijk uiers krijgt omdat één van de twee gestorven is... Wat me ook geruststelt, is de vorm van de spenen. Die zijn anders altijd volledig groot, vlezig en dik, en vlak voor de geboorte pral gevuld. Nu zijn de voorste stukjes echter mini, dus dat betekent dat de bevalling nog niet voor direct is, maar dat de uier zich gewoon klaarmaakt voor wat komen gaat... Ik kijk het nog wel even aan en ga me denk ik (hoop ik!) pas echt zorgen maken als ze te vroeg zou kegelen...
Gisteren was Angel tijdens het werken in een erg gekke bui! Dat kwam omdat ze al twee dagen op stal heeft gestaan. Zaterdag was het nog wel mee gevallen, na wat gekke galop- en bokrondjes liep ze weer lekker aan de longe. Maar gisteren was er helemaal niks mee aan te vangen! We begonnen nog maar net en ze ging er als een gek galopperend en bokkend vandoor :s Wel op een nette wijze hoor ;) ze trok niet aan de longe enzo, maar aangezien ze zo toch niet echt lekker uitgelaten kon rennen en het eigenlijk ook niet de bedoeling van longeren is, hebben we ze dan maar even losgelaten om stoom af te blazen ;) Nadien ging het wel weer erg lekker om te longeren: ze reageerde goed op alle commando's en ook van draf naar stap teruggaan gaat steeds vlotter. Rijden ging gewoonweg super!!! Heel attent, soms nog wat evenwichtsproblemen, maar ook dat betert! Verder luisterde ze ook heel goed op gewichts-, been- en stemhulpen voor het halthouden, stappen, draven en wenden! Ze heeft ook steeds minder de persoon op de grond nodig als zekerheid, alleen in het begin heeft ze dat nog nodig. Al met al lekker gewerkt dus ;)
Ik wou alleen dat ze zich op een keuring ook zo zou showen :s Nu had ze maar 7 op draf, dat is gewoon niet te geloven als je ziet hoe zij beweegt!!! Ik denk dat ik maar eens ga vragen volgende keer of ze geen uitzondering op de regel willen maken en ik Angel even los mag laten om haar gangen te tonen ;) Zou het mogen???
Mijn goddelijke engeltje maakt me natuurlijk erg trots :) zeker als al die warmbloed, sping en sportmensen langs de zijlijn staan met wijd open mond staan te gapen en hun mening moeten wijzigen wat tinkers betreft ;) Wat heb ik namelijk gisteren weer lekker veel complimentjes gekregen over haar gangen en haar karakter! Vooral: "ze is zo braaf en leert zo vlot!" passeerde vaak de revue. Hehe :)
Ik ging dit eerst de "Final Countdown" noemen, maar daarvoor vond ik het nog wat vroeg. Vandaar de Almost Final Countdown: nog 100 dagen!!! Dat betekent dat het echte aftelwerk nu echt wel begint en dat het tijd wordt om kriebels in de buik te voelen als je aan het veulen denkt. Dat betekent ook dat de uier stilaan met argusogen in de gaten gehouden wordt en dat ik me moet inhouden om de eerste voorbereidingen te treffen...
Tinkerbell is nu dus zowat 240 dagen drachtig! Haar veulentje is nu zo groot als een lam: 61cm groot en 21kg zwaar!!! Binnen 30 dagen zal het niet zo erg veel groter zijn, maar wel bijna dubbel zo zwaar en vergelijkbaar met een Herdershond! Dat betekent ook dat het veulen inmiddels tastharen, wimpers, beginnende manenkam en staart heeft. In de loop van de volgende 30 dagen ontwikkelt zich nu de verdere lichaamsbeharing. Dan zal het echter nog steeds niet levensvatbaar zijn...
Vannacht heeft onze volbloedmerrie One For All (van Germania) ons aardig op de been gehouden...voor de zoveelste keer :s Deze zomer heeft ze ons dat ook al eens gelapt (en daarvoor ook al ;)) door door de elektrische afspanning heen te galopperen. Toen moesten we in het holst van de nacht de draad opnieuw maken zodat ze toch weer buiten konden. Zijn we net klaar, rent ze er weer doorheen...
Vannacht hoorden we plots e,nkele enorme bonken uit de richting van de stallen, dus wij met zn allen erheen (nuja: eerst ik natuurlijk ;)). Ik dacht dat er wat gebeurt was met één van mn tinkies (vast liggen, weeën,...), bleek het Oni te zijn die doorheen de tussenwand van de stal had gemept (en dat wel 3 keer!). Ter verduidelijking: tussen de stallen van Tinkerbell en One For All zat oorspronkelijk een ijzeren rooster zodat de paarden elkaar konden bekijken en besnuffelen. In de tijd dat Mango (de moeder van Oni) in één van de stallen stond, is de miserie daarmee begonnen. Mango ging steeds met haar tanden langs het rooster, beet erin,... ten einde het andere paard te intimideren...maar bleef op een keer erin vasthaken. Toen hebben we het rooster aan haar kant helemaal bedekt met houten planken en is de rust weergekeerd... Toen One For All in die stal ging, hebben we het houtwerk er weer af gehaald, maar we waren genoodzaakt het er weer op te zetten, want One For All mepte er zodanig tegen dat ze het ijzerwerk helemaal boog. Dat was natuurlijk erg gevaarlijk, want het ijzerwerk is uitzonderlijk sterk, maar als ze er doorheen zit en vast komt zitten, zou ze zich de benen kunnen aftrekken! Nu is dat een tijd erg goed gegaan zo met die planken ervoor, maar vannacht heeft ze zodanig gemept dat ze erdoorheen zat en zelfs zodanig dat ze het ijzerwerk aan de andere kant nog verder heeft gebogen. Gelukkig mankeert ze niet echt wat, ze heeft enkel 2 grote kappen in het harde bovenoppervlak van haar hoef... One For All mept trouwens zonder enige reden...nooit naar mensen of dieren, maar wel haar hele stal aan diggelen. Soms staat ze gewoon wat te maffen en ter gelijker tijd mept ze systematisch op haar muren... Je kan je voorstellen dat de muren inmiddels aan alle kanten afbrokkelingen vertonen :s
Als Tinkerbell en Angel komend voorjaar naar de hengst zijn, gaan we de hele tussenwand opnieuw opmetselen.
Veel geluk, gezondheid, harmonie en rust voor 2006 wens ik jullie! En voor degenen voor wie het van toepassing is: een gezond, wondermooi en superlief veulentje!!!
Vandaag hebben we Angel weer eens gezadeld, ondanks regenval... Toen we op de manege aankwamen, hadden we wel het geluk dat er niemand in de binnepiste bezig was, dus konden wij er lekker in en werden we niet door en doornat!
Angel was superfris en wou aan de longe nier weten van stappen of draven. Alleen klettergalop en bokkesprongen! Dat komt natuurlijk door het weer van de laatste dagen. Ze is telkens wel altijd enkele uurtjes buiten op de wei geweest, maar niet de hele dag en gezien de bodem keihard en glad was, waagde ze zich niet aan galopperen. Nu ze dan weer de zachte grond van de piste onder haar hoeven voelde, moest ze daarvan profiteren ;) Nadat de gekte eraf was (en ze inmiddels behoorlijk zweette), ging het longeren wel weer erg goed. Daarna is mijn moeder opgestapt (als Angel wat gek is, heeft mijn moeder liever niet dat ik mijn nek riskeer :s ). Angel verzette zich vandaag wel erg tegen het bit, maar ik veronderstel dat dat ook te maken had met haar zotte bui. Na een tijdje rondstappen en draven en oefeningetjes doen en steeds verder van mij weg gaan, hebben we dan de longe losgemaakt. Het ging echt prima! Ik ben wel nog met hen meegewandeld en gelopen om Angel niet meteen teveel in verwarring te brengen, maar nadien was dat ook niet meer nodig!
En typisch ik natuurlijk... denk ik: laat die camera vandaag maar eens thuis, je hebt al zoveel foto's... Zit mijn vriend de hele tijd maar wat te kijken langs de zijlijn :s Had die even mooie foto's (met mij erbij!) kunnen trekken... Domdomdom...
Gezien de overduidelijke interesse van de Bloglezers, een beetje meer uitleg over de nieuwe stal en een fotootje! Het is natuurlijk niet makkelijk om zo'n stal goed op foto te krijgen, maar ik hoop dat jullie er zo toch een beetje een beeld van krijgen...
Stilaan is Angel aan haar nieuwe stal gewend. Ik had persoonlijk gedacht dat ze er sneller zou overgaan, maar kennelijk is ze een extreem gewoontedier. Ze had in het begin echt moeite met aanvaarden dat dit nu haar nieuwe stekkie is, maar inmiddels gaat ze zonder twijfelen binnen. Haar vorige stal was op zich best goed: volledig droog, groot genoeg (3x3) en met elektrische drinkbak en eetbak,... Maar ik vond het erg lastig dat hij achteraan op de wei staat. Het is namelijk een deel van twee schapenstallen (erop berekend qua hoogte en grootte dat er ook een klein paard in kan). Dat betekende dat Angel apart van de andere paarden stond, wat het socializen niet ten goede kwam ;) én dat ik steeds door de grootste blubber moest om te gaan voeren,... Bovendien bestaat de deur er uit één geheel en dus kon Angel niet naar buiten kijken. De nieuwe stal is slechts enkele centimeters groter, dus daarvoor had het niet gehoefd, maar grenst wel vlak aan de andere stallen zodat ze dus bij haar weidegenootjes kan staan en bovendien bestaat de deur uit twee delen zodat Angel uit het bovenste deel naar buiten kan kijken...en ik hoef niet meer telkens door de blubberwei :) Ik moet wel tijdelijk nog voeren en drinken geven uit emmers, maar daar komt ook een oplossing voor en Angel heeft er niet echt een probleem mee. De stal is een deel van een soort schuur waar de konijnen enzo zitten. Hij bestaat dus uit twee betonnen (gemetste) muren en twee houten. Het is aan de houten wanden dat mijn vader zoveel werk heeft gehad, want het moet natuurlijk stevig zijn zodat een paard zich niet kan verongelukken. We hebben vroeger al eerder meerdere paarden gehad en toen hebben er vaker paarden in die schuur/stal gestaan, maar we hadden hem afgebroken zodat de schuur optimaal kon benut worden, gezien we maar twee paarden meer hadden...en nu moest hij dus opnieuw worden opgebouwd... Ik vind de stal te klein voor Angel...:) Nuja, op zich niet, maar onze andere stallen zijn zéér ruim (4x5 minstens) en dan valt dat verschil natuurlijk op ;) We hebben wel al afgesproken dat Angel en onze volbloedmerrie van stal zullen verwisselen als Angel moet bevallen (gepland voor 2007 :)) Dat lijkt ons veiliger en eerlijker (want dan moeten ze met twee in één stal natuurlijk!) Ik hoop dat ik jullie nieuwsgierigheid hiermee een beetje heb bevredigd ;)
Ik heb vandaag het boek "Paardenfokkerij" van Paul de Vries binnen! Ben er heel erg happy mee! Ik heb het hier besteld (http://www.paardentips.com/kk_500097.html) Dat was voor België (en Nederland) het goedkoopste aanbod en het ging echt razendsnel!!! Aanrader!
We tellen af naar de 100 dagen nog te gaan voor Tinkerbell. Ze heeft al een ferm buikje en ook al een vrij grote uier. Dat laatste verontrust me wat, maar ik denk niet dat er iets ergs aan de hand is. Nog even afwachten of en hoe het verder evolueert... Verder is Tinkerbell ontzettend chagrijnig de laatste tijd. Ik denk wel dat dit aan de dracht ligt. Ze hapt en snauwt, legt haar oren en trekt met haar benen, dreigt,...Ze is anders ook niet de vriendelijkheid zelve, maar nu is ze dus echt extreem... Nu we de 100 dagen aftellen naderen, wordt het toch echt wel heel spannend allemaal :D
Met Angel gaat het dus erg goed, niet alleen is ze inmiddels aan haar nieuwe stal gewend, ze zit ook boordevol levenslust, is en blijft steeds het vriendelijke paardje en allemans vriendinnetje ;) Ook het opleren gaat erg goed! We hebben nu drie dagen na elkaar met haar gewerkt en ze loopt steeds meer ontspannen en begrijpt steeds beter wat je van haar wilt. Soms heeft ze nog concentratiezwaktes, maar ook dat verbeterd met de tijd. Hoewel ze al dik 5 jaar is, is ze soms nog zo speels en jolig als een net driejarige! Vandaar denk ik ook dat ze soms in al haar enthousiasme niet goed door heeft wat je nu precies van haar verlangt. We gebruiken nu een gecombineerde neusriem om dat wat op te vangen, zo speelt ze namelijk niet zo met het bit en kan ze zich dus beter op andere dingen focussen :) Opstijgen is nog altijd een beetje een gevoelig puntje, maar als je het voorzichtig doet, ze niet afgeleid is en ze weet dat jij wat gaat doen, is er niet echt een probleem. Ze vertrouwt inmiddels ook steeds meer op de ruiter en hangt dus steeds minder vastgeplakt aan degene op de grond met de longe. Halthouden, op stap, in draf, en terug op stap: dat gaat allemaal prima! We gaan ook steeds te voet naar de manege: het is niet ver en zo komt ze ook eens in contact met het verkeer (is wel geen drukke straat). Laatst zijn we drie grote vrachtwagens tegengekomen en daar keek ze niet eens naar!!! Op sommige opritten zitten volgens haar wel kaboutertjes verscholen ;) Wat foto's: http://www.mijnalbum.nl/Album=TA7OOFPA Jammer genoeg werkt het weer momenteel niet mee... We hebben wel twee dagen doorgedaan op een ondergesneeuwde en bikkelharde piste, maar omdat dat niet optimaal is, ligt het werk nu weer stil. We hopen op wat zachtere temperaturen voor de komende dagen ;)
Zo...Een tijdje afwezig geweest, maar hier volgt dan de grote update:
24 december: Mijn vader is in actie geschoten! Waarschijnlijk uit behoefte aan bezigheid na de crematie van mijn grootmoeder en zijn moeder, wou hij plots aan de nieuwe stal voor Angel beginnen! Ik viel bijna van mijn stokje... Er zijn 365 dagen in een jaar...en net op die dag dat ik me lekker in de zetel wilde nestelen en genieten van de Kerstsfeer, beslist vadertje-lief dat het tijd wordt om werk te maken van de nieuwe stal; Niet dat dat zo uitzonderlijk nodig was, want Angel had tenslotte al een stal, maar in de nieuwe stal zal ze zich vast beter voelen! Eerder stond ze namelijk apart van de andere paarden, naast de dwerggeitjes en bovendien bestaat de deur daar uit één geheel, waardoor ze dus niet naar buiten kon kijken. Tegen de tijd dat het avond was, was één wand gedaan...
25 december: Gezien de stal de dag ervoor niet af was geraakt, moest er op Kerstdag nog verder worden gewerkt. Mijn vader vond het namelijk niet kunnen "dat de Engel op Kerstmis buiten moet slapen" ;) Rond het middaguur was al het werk uiteindelijk gedaan en lag er een dikke laag stro in de nieuwe stal. Alleen een eet- en drinkbak moeten nog worden geïnstalleerd.
's Namiddags was de tijd van het geschenkjes openmaken aangebroken :) Ik kreeg aan paardengedoe: - Het boek: "De Kracht van paarden" : Héél erg mooi - Paardenencyclopedie: erg compleet en een nuttig naslagwerk - Appleby Horsefair Fotoboeken: hun geld niet waard, alleen het boek van "the river & the hill" kon mij enigszins bekoren... - Twee tinkernaamplaatjes, die eerder al op dit blog verschenen
26 december: Eindelijk zagen mijn moeder en ik weer de tijd om met Angel aan het werk te gaan! Dat was al veel te lang geleden en we waren dan ook ontzettend tevreden dat het zo goed ging!!! Alleen het commando om naar stap te gaan, zit er nog niet zo goed in...en rechtsom loopt ze wat minder soepel. Hiervoor verwijs ik naar volgende topic op Bokt voor foto's en uitleg: http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?sid=&f=53&t=512717 Laat gerust een REACTIE na!
Het begint te korten!!! Nog 115 dagen en dan wordt de kleine spruit van Tinkerbell en Zippo verwacht!!! Of ze erg stipt gaat zijn...ik denk het niet ;) maar je moet toch ergens een houvastdatum hebben he ;) en nu is het nog te vroeg om dat af te leiden aan de hand van uier,... Gisterenavond heb ik de kleine nog twee keer voelen spartelen! Dat vind ik toch altijd zo'n mooi gevoel, vooral omdat het zekerheid geeft dat het veulentje nog leeft... Daarmee wil ik merriehouders nu ook niet aan het twijfelen brengen als die hun veulen nog niet hebben gevoeld! Maar het is toch erg leuk als de kleine reageert op jouw geklop :)
Het is werkelijk heel gek, maar het gaat ontzettend goed vooruit met Tinkerbell! Waaraan het precies ligt: ik heb geen idee, maar dat maakt me niet minder gelukkig!
Terwijl de band tussen mij en Angel wat verminderd is, is Tinkerbell supervriendelijk en open naar mij toe. Ik heb de indruk dat Angel ergens boos om is, misschien dat ik door de emotionele druk die ik ondervind door de ziekte van mijn bomma, haar hinder aan haar speels zijn... Ik had eigenlijk verwacht dat het nu met Tinkerbell spaak zou lopen, omdat zij die emotionele bagage van mijn kant af zou weren, maar het is echt andersom. Angel verbergt zich achter een beschermende muur terwijl Tinkerbell heel lief voor me is, alsof ze mijn bondgenoot in moeilijke en verdrietige tijden is, alsof ze wil zeggen: kom bij mij en wees jezelf, ik weet hoe je je voelt... Wat dat paard vroeger allemaal meegemaakt heeft...god mag het weten...
Ik merk het ook aan de foto's die ik trek: terwijl ik anders zowat 90% mocht weggooien, blijkt ze nu behoorlijk fotogeniek te zijn! Dat mag gek klinken, maar op de meeste foto's heeft ze netjes de oortjes naar voren, ogen heel duidelijk open, alert en...ze straalt!!!
Ik ben er nog niet helemaal uit aan wat het nu allemaal kan gelegen zijn, maar ik denk dat het een samenloop van omstandigheden is die haar zo veranderd heeft. Bij iedere dracht lijkt ze wat meer vertrouwen te hebben en sinds Angel er is, is ze ook al enorm veranderd. Maar gezien mijn band met Angel nu wat stroever is, lijkt het mij dat Tinkerbells verandering grotendeels aan mij en mijn verandering ligt...Hoe het ook zij: ik ben blij dat ze zich eindelijk blootgeeft!
Een tijdje geleden dat ik nog wat van me heb laten horen, maar mijn grootmoeder ligt in het ziekenhuis en daar kruipt natuurlijk ontzettend veel tijd in. Na een lange lijdensweg is ze nu aan het punt aangekomen dat er niets anders meer mogelijk is dan op lange of korte termijn sterven. Zondag gaf men haar nog 48u te leven, maar kijk, vandaag leeft ze nog steeds en het gaat zelfs weer iets bergopwaarts... Vele mensen zeggen dat ik me er nu toch al lang heb op kunnen voorbereiden, maar het slechte nieuws zondag raakte me toch als een mokerslag. Zo ben ik tot de conclusie gekomen dat verdriet gewoon verdriet is, hoe je het ook draait of keert, of je je erop hebt kunnen voorbereiden of dat het plotseling komt. Alles heeft zijn voordelen en ook zijn nadelen. Zo is het waar dat ik stilaan leer wennen aan het idee dat mijn bomma er straks niet meer zal zijn, maar anderzijds is het afwachten ontzettend slopend. En de dood komt toch onverwacht...dat is niet iets waaraan je zomaar even vlotjes went. De gehele situatie werpt natuurlijk zijn schaduw op de aankomende kerstperiode. De cadeautjes staan al ingepakt en klaar, er wordt uitgekeken naar de feestdagen, ... maar wat als ze net dan sterft?
In het licht daarvan lijkt alles zo relatief: schoolprestaties willen niet vlotten en ook het andere werk (zoals deze weblog) hinkt wat achterop. En toch zijn het juist de leuke liedjes op de radio die me aanspreken. Laatst was ik loeihard aan het meejengelen met Marco Borsato's "Je zit op rozen", hoewel ik nooit zal beweren dat de dood iets onbenulligs is. En vanmorgen kreeg ik de tranen in m'n ogen van "Forever young". En dan denk ik aan datgene wat het jaar 2005 voor mij waardevol heeft gemaakt...
Ik was er in eerste zit door! Een lekker lange zomervakantie (die natuurlijk veel te snel voorbij was) waar ik heb van genoten, was het resultaat.
Tinkerbell beviel van Baileys en een droom kwam uit. Baileys is mooier dan ik ooit had durven wensen en ik mis haar zo. Vanmorgen zag ik bij het vuilnis, meerbepaald oud papier, een kartonnen doos van een geschenkpak Baileys staan, die heb ik dan maar vlug uit het vuilnis geplukt zodat ik het logo kan uitknippen en bewerken om in m'n foto-album te zetten. Een kleine, mooie herinnering op een onverwacht moment.
Tinkerbell werd STER en Baileys kreeg een eerste premie.
Ik werd verliefd op het eerste gezicht en kocht een tweede irish cobmerrie bij: Angel! Dat heb ik nog geen moment betreurd! In dezelfde koop werd de tweeling Stella en Artois van mij. Volgens mij heeft het zo moeten zijn :) het kan geen toeval zijn dat alle veulens van 2005 een drankje als naam hebben!
Op de keuring kreeg Angel een tweede premie, net als Artois, en Stella kreeg een eerste premie.
Tinkerbell werd succesvol gedekt door Zippo.
Angel werd volledig gezond verklaard en voor fokkerij goedgekeurd!
Zowel Baileys, als Stella en Artois kregen een goede nieuwe thuis.
Wat betreft stage is alles dik in orde: ik mag naar de school van mijn keuze en verder kan ik aan de slag in de paardenmelkerij en in Paradisio!!!
Sinds de aankoop van Angel bemerk ik grote vooruitgang in Tinkerbells gedrag. Ze gedraagt zich keuriger, is lang niet meer zo koppig en veel opener naar mij toe,... Toppie!!!!!!!!!!!
Wat minder goed ging: mijn bomma begon aan haar eindspurt. Begin 2005 ging ze steeds sneller achteruit, van dan af was het steeds ziekenhuis in en ziekenhuis uit... De kloof tussen ons en mijn andere grootouders is dit jaar alleen maar groter geworden...en dat terwijl Familie bij ons met een hoofdletter F geschreven wordt... Het onweerde bij de ICS en ik ben ervan overtuigd dat het ook in 2006 nog na zal rommelen, wat natuurlijk niet goed is voor het stamboek, maar ik heb hoop voor de toekomst!!!
Naast een hele lijst positiefs (en ik ben vast nog wat vergeten) staan dus 3 negatieve puntjes (die niet te onderschatten zijn!)...DAT KAN TELLEN!!!
Vrijdag heb ik een bezoekje gebracht aan Paardenmelkerij Hippolacta. Dat was voor het tekenen van mijn stagecontracten, maar natuurlijk kan ik het niet laten om toch even bij de paarden te gaan kijken ;)
Ik werd begroet door een heleboel mooie cobs, die vrij liepen in de binnenpiste. De mooie merrie Debby was de nacht ervoor bevallen van haar veulentje, dus daar bleef ik eerst even kuieren en kijken naar het wankelende kleintje, waarna ik doorstapte naar de box van Zippo, de papa van het veulen dat nu in Tinkerbells buik groeit. Wat een knapperd is het toch!
Samson, de jonge hengst die in 2006 voor het eerst naar de hengstenshow gaat, moest natuurlijk ook beoordeeld worden. Sinds ik hem laatst gezien heb, nog niet zo lang geleden - begin november, is hij weer ontzettend veranderd! Hij krijgt stilaan meer body en het zadelmak maken schijnt hem ook geen kwaad te doen. Wat ik aan Samson zo leuk vind, zijn zijn koddig gekleurde oortjes! Zijn moeder is trouwens STERmerrie Beddy, zijn vader...hoe kan het ook anders...Zippo. Ben eens benieuwd hoe deze jonge knul het er in februari vanaf gaat brengen!
Als laatste hield ik halt bij Bro, voluit Longacre Bro, het boegbeeld van de ICS (hij siert het logo). Deze hengs kon me in het begin niet zo bekoren, maar hij verandert echt zienderogen! Zijn manen lijken te groeien terwijl je erop staat te kijken en voller lijkt hij ook te worden met de minuut! Eigenlijk is het helemaal niet goed om een foto van hem bij de vorige hengstenkeuring bij deze log te zetten, want je zou hem nu bijna niet meer herkennen! Anderzijds vind ik wel dat het erg mooi het verschil aangeeft... Ik ben ervan overtuigd dat deze vent nog menig merriehart sneller zal doen slaan ;) (misschien dat van Tinkerbell ook volgend jaar...)
Eindelijk zijn ze er! Mijn handgeschilderde naambordjes!
Ik was al een tijdje van zin om stalplakaatjes op te hangen en had zelfs al van die zwart met goud beletterde dingen gekocht, was nu alleen tijdens de kerstperiode nog op zoek naar een goudstift. Toen ontdekte ik stalbordjes op internet met afbeeldingen van irish cobs erop en natuurlijk werden die favoriet. Met geïmporteerde irish cobs, zoals de mijne, is het alleen zo jammer dat je enkel het bovenste lijntje in kan vullen, namelijk hun naam, de rest is onbekend... Toen kwam ik via een topic op Bokt (www.bokt.nl) op de web site van MysticTinker terecht (te vinden op deze log onder de links!!!), die fotobewerkingen maakt en ook zelf naambordjes schildert. ik was natuurlijk meteen verkocht :) !
En nu heb ik ze hier dus voor me liggen: 2 naambordjes in dezelfde stijl opgemaakt, maar toch heel verschillend en UNIEK! Als voorbeeldje heb ik een fotootje van dat van Angel toegevoegd. De andere (inclusief de foto van Tinkerbell als Pegasus), zijn te vinden op volgende url: http://groups.msn.com/MijnIrishCobsTinkers/tinkerbell.msnw
) Een paar tikken en een erg boze blik konden haar gelukkig terechtwijzen.
! Zo braaf en gehoorzaam dat ze was! En dat terwijl het volgens mij zo'n goeie 2 jaar geleden is dat ze nog eens aan de longe gelopen heeft!!! Netjes in ritme en keurig luisteren naar de commando's. Ik stond echt paf! even was er een kritisch moment toen ze de andere kant op moest: namelijk haar rechtse kant en dat is dus niet zo simpel voor haar. Na wat koppig en angstig gedoe van haar kant en overredingskracht van onze kant, besloot ze toch netjes te gaan draven en eens het eerste rondje gelopen was, zag je duidelijk hoe de spanning van haar af viel en het weer goed en vlot ging. Ik was echt verbijsterd over haar goede gedrag!
)
(niets tegen kruisingen hoor!)
(komaan seg!!!! blind? en tis trouwens geen hij maar een zij...)
Ik ging dit eerst de "Final Countdown" noemen, maar daarvoor vond ik het nog wat vroeg. Vandaar de Almost Final Countdown: nog 100 dagen!!!
Voor de gelegenheid van "The Almost Final Countdown": een teller!!!
Vrijdag heb ik een bezoekje gebracht aan Paardenmelkerij Hippolacta. Dat was voor het tekenen van mijn stagecontracten, maar natuurlijk kan ik het niet laten om toch even bij de paarden te gaan kijken ;)
