Zoals beloofd: nog even iets over onze aankomst in Darwin. Na onze 3 daagse tocht van Alice Springs tot Darwin, waarbij we -zoals ik al verteld heb- "geslapen" hebben in toch wel ERG BASALE omstandigheden, zijn we dus in Darwin aangekomen. MAAR eerst voor de ongelovige Thomassen onder jullie; nu kan ik eindelijk het bewijs laten zien van onze toch wel rudimentaire huisvesting: zie fotobijlages: we hadden geen persoonlijk toilet: dit moest gedeeld worden met andere Aliens in de buurt... soms met lange wachttijden tot gevolg. en een foto van onze "volière" zoals ik die in mijn verhalen genoemd heb. De eerste foto is die van mij aan mijn favo rotsformatie allertijden: Uluru
Dus... zoals jullie misschien NU wel kunnen begrijpen, hebben we op die 3daagse niet echt de luxe gehad onszelf proper te houden. We hebben wel elke dag een douche genomen (soms samen met een spin of twee ) MAAR onze kledij... enfin, zo kwamen we dus in Darwin aan MAAR ipv naar een jeugdherberg gebracht te worden, mochten we overnachten in een Resort. Toen Laurence en ik daar naartoe stapten van onze vorige locatie waar onze koffers achtergebleven waren, zagen we al onmiddellijk dat dit toch wel een HEEL mooi/voor onze normen héél luxueus/nette en propere... accomodatie was. Met loden en vooral héél vuile schoenen en dito kleding stapten we het Resort binnen... de man achter de receptiedesk keek ons met grote ogen aan en moet gedacht hebben dat we op de verkeerde plaats terechtgekomen waren MAAR hij was professioneel genoeg om ons niet direct weer buiten te gooien. Enfin, toen ik onze gegevens doorgaf en mijn Mastercard bovenhaalde, zag ik hem toch een beetje ontspannen, maar het was pas toen ik hem de reden gaf van "ons uitzicht" en ik vroeg of het Resort een wasserijtje had, want "dat we dringend aan een wasbeurt voor ons en onze kleding toe waren" dat er een klein glimlachje op zijn gezicht verscheen... Wij dus naar onze kamer ... Onderweg daar naartoe, moesten we voorbij het zwembad en de -bar en een paar mensen keken ons aan alsof we van een andere planeet kwamen [dat krijg je hè, als je met Aliens de toiletten deelt ;-) ] en één man kon zich niet inhouden en zei: " Wauw, jullie hebben precies het een en ´t ander meegemaakt!" Ik antwoordde hem dat ik hem na mijn douche wel te woord zou staan... Zo gezegd zo gedaan en toen Laurence en ik weer als normale mensen onze hotelkamer uitkwamen: netjes gewassen en eens iets anders aan dan onze wandel/trekkingshorts zat die man daar nog steeds en heb ik hem ons verhaal gedaan... De receptionist keek letterlijk TWEE keer naar ons toen we de deur uitgingen... ofte hoe kleren (en netheid) toch effectief de man/vrouw maken hè !
Maar nu is deze reis dus echt afgelopen! De eerste machines was zijn al gedaan ... De jetlag (heb er eigenlijk niet veel last van gehad, vind ik) is voorbij en het leven gaat zijn gewone gang weer beginnen gaan. De vele foto´s die ik getrokken heb zal ik nog vaak bekijken en ik wil die met aangepaste muziek op een DVD branden zodat ik er ook de filmkes die ik gemaakt heb kan bijzetten. Dus daar ga ik ook nog vele uren van genieten!
Toch nog een laatste verhaaltje: We waren nog maar een paar uur thuis en onze handbagage lag verspreid op de keukentoog... we waren aan het eten (Vincent, nog eens bedankt dat je voor eten gezorgd hebt op onze thuiskomstdag!) toen Vincent ineens zei: er kruipt iets op mijn been en ECHT WAAR : een Hunter heeft de reis van Oz naar België blijkbaar in onze handbagage meegemaakt... Gelukkig heeft de spin niet gebeten, want hoewel niet dodelijk, kan een beet ervan toch heel lang en ernstige allergische reacties geven... Raar hè: wij hebben bijna een maand in de toch wel gevaarlijke natuur van Down Under geleefd zonder gevolgen en nu werd mijn zoon die thuisgebleven was bijna het slachtoffer van een Aussiespin ;-)
Voor andere verhalen over onze PRACHTIGE reis, moet je me maar eens aanspreken en als je wil... en de DVD is klaar...
PS: de laatste foto: mijn voetafdrukken in het zand van Oz... die zijn nu al lang door de zee weggeveegd MAAR mijn herinneringen zullen blijven
ja, aan alle mooie liedjes komt een einde MAAR deze vakantie was VEEL te vlug voorbij !!! Er is nog zoveel te zien, nog zoveel te beleven... Jedoch: onze koffers zijn gepakt en ons "herfstgerief" ligt klaar om morgen vroeg aan te doen om weer naar huis te komen. 't Zal een heel lange terugreis worden, maar 'k heb me voorgenomen deze tijd te gebruiken om de voorbije 4 weken nog eens te overlopen en alles goed in mijn geheugen te prenten !
1 Aussiedollar hou ik alvast over: het begin van een nieuwe spaarpot om over een jaar of 3 tot maximum 7 opnieuw naar hier te kunnen komen!
Als ik in Belgie ben, zal ik nog verslag uitbrengen van onze aankomst en ons verblijf in Darwin. 'k hoop dat jullie een beetje genoten hebben van mijn/onze reiservaringen / -perikelen!
ik weet het, normaliter zou ik nu onze ervaringen vanuit Darwin moeten beschrijven MAAR onze laatste trip heeft ons zoveel moois gebracht dat ik het toch eerst daarover wil hebben: Vrijdag 03/09 werden we opghaald door een hyperactieve vrouwelijke driver die ons naar het hoofdkwartier van Jungle Tours bracht om daar onze eigenlijke chauffeur te ontmoeten. Steve kwam met nog een aantal medereizigers aan en toen konden we onze trip verderzetten: het regenwoud in !!! Eerste stop: Mossman Gorge met dito rivier waarin kon gezwommen worden: jedoch het water was berekoud en er was heel veel stroming DUS alleen Laurence durfde deze confrontatie met de natuur aan! dit tot grote verbazing en AWsomeness van de aanwezige meisjes en tot een beetje jaloezie van de meegekomen jongens die de koude te fel vreesden. Nadien een korte wandeling over onder andere een ijzeren swingbridge...
Volgende attractie: Port Douglas Wildlife Habitat waar we twee koala's van dichtbij konden zien en zij waren vrij actief (op dit tijdstip van de dag) en de uitleg die we erover kregen was mooi meegenomen. En dan... een python gewoon op de houten railing voor onze neus: waauw die voelt dus echt heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel zacht, een beetje zoals zijde aan... ook een beetje olieachtig, en je zou verwachten dat je nadien erg "vettige" handen hebt, maar blijkbaar houden ze hun olie lekker bij zich. Dat maakt het glijden natuurlijk veel gemakkelijker ! En toen werd er een zoetwaterkrokodilletje bijgehaald (snuitje toegeplakt met doorschijnende plakband... poor little thing). Laurence en ik vreesden dat de slang de croc zou oppeuzelen,maar hoewel ze stilaan toch meer en meer de richting van de croc uit"gleed", kon een bloedbad vermeden worden.
We hebben ook kangoeroetjes (Wallabies) gezien. Die sprongen heel gezwind naar Laurence toe, maar telkens als ik in de buurt kwam kon je hun snelheid pas echt inschatten: ZO snel dat die zich uit de voeten konden maken !!! Nadien besefte ik dat het misschien de krokodillenarmband was die ik sinds Kakadu aanheb die hen bang maakte... Roaaaaargh...
Ook de Cassuari hebben we kunnen zien, maar die was cameraschuw...
De Saltie lag heerlijk te dromen in het water en de zoutwatercrocjes lagen heerlijk te genieten van de modder en het ongestoorde leventje dat ze in een Zoo leiden (niet tesamen met Salties!)
's Middags een lekker picnic en dan nog eens een cruise om nog een paar keer een zoutwatercroc in zijn oorspronkelijke habitat te zien: toch altijd een beetje een speciaal gevoel als je zo'n killer in " je buurt " ziet als je weet wat die kan doen met een mensenlichaam...
En dan waren we op onze bestemming: Daintree Beach House: een houten kabine, een beetje boven de grond owv overstromingsgevaar, helemaal omgeven door het regenwoud: al die geluiden, al die kleuren: AMAZING !!! Dat kan ook gezegd worden van onze nachtwandeling in datzelfde regenwoud: de geluiden... de pikzwarte nacht onder het dak van het regenwoud en dan... "oplichtend" hout: kan alleen gezien worden als het regent (en dat deed het die nacht!) of als het juist geregend heeft. Het heeft te maken met een rottingproces en een schimmel die zich vastzet (parasiet) op verrot hout en als het nacht is, dan licht dat hout helemaal op en trekt het vuurvliegjes aan die op hun beurt de schimmel verder zetten en zo delen van het regenwoud in de absolute duisternis hier en daar in een speciaal wit licht zetten (als je Avatar gezien hebt, kan je je dit misschien een beetje beter voorstellen, maar ik kon er geen foto van trekken: te donker voor de rest) Zo lijkt het alsof er lichtgevende voorwerpen in het woud rondzweven. Een heel aparte belevenis !!!! Natuurlijk kregen we een heel aantal spinnen te zien en eindelijk de " DropAir" (ben nog steeds niet helemaal zeker over de spelling) : een vogel die 'snachts een slaapplaaps zoekt op een dunne uitloper van een boomtak heel hoog in de boom en die vervolgens veel kaka... doe om de slangen die 's nachts op zoek zijn naar voedsel op het verkeerde spoor te zetten. Immers een slang zie die ... en sluipt dan via de eerste boom op zijn weg naar boven om te zien of zijn nachtelijke snack daar is. De voornoemde vogel kiest echter een vrij losstaande boom uit en daarvan dus de dunste tak... Zo kan de slang dus wel een paar bomen doen, voordat hij de juiste gevonden heeft. Tegen die tijd is de vogel meestal wakker geworden om de slang met tak en al naar beneden te zien vallen... Slim toch?!? 't was een onwezenlijke ervaring zo rond te lopen in het regenwoud en WARM dat het daar was... mijn T-shirt was doorweekt van het zweet op het einde van de wandeling en neen, dat was niet van de schrik !!!
Hoewel onze slaapplaats vergeven was van vrij grote mieren, hebben we goed geslapen omdat we gewoon TEUTOP waren. De nachtwandeling had onze honger wel heel erg aangescherpt en het roerei met spek en toast ging vlotjes binnen als ontbijt.
Zaterdag 04/09/2010 : opnieuw een HOOGTEPUNT op onze reis: gaan snorkelen in the Great Barrier Reef : FANTASTISCH PRACHTIG OM NOOIT MEER TE VERGETEN ! Die kleuren, dat leven, die stilte zo onder water...................... AWESOME !!! Hoewel de avond in mineur geeindigd is: fototoestel heeft de geest gegeven ttz: is dolgedraaid door alle voorbije info en doet niet helemaal meer wat ik wil dat ie doet ;-( en we hebben afschuwelijk veel geld moeten uitgeven om van Cairns naar Palm Cove te rijden (met een taxi, zo'n 26 Km) omdat we met onze baggage niet op de gewone lijnbussen mochten (hoewel ze op de terminal gezegd hadden dat dat geen probleem zou zijn!) JEDOCH, op zo'n moment dacht ik steeds terug aan onze snorkelervaring in the GBR en dan smolt mijn frustratie als sneeuw voor de zon.
En sinds gisteravond zijn we nu dus in Palm Cove in het terecht genaamde Paradise On The Beach Resort: 't is hier echt PRACHTIG : het regenwoud komt hier letterlijk tot op het strand en de kleuren van dat woud: ik kan er niet genoeg van krijgen: zoveel verschillende soorten groen met daar ineens tussenin de kleurrijkste bloemen die je je kan voorstellen...
Hier moet ik zeker nog een keer terugkomen !!!
Maar nu ga 'k slapen om morgen weer ten volle te kunnen genieten van al dat moois, want morgen is onze laatste dag hier in Oz... deze keer !!!
Dat is snel he, maar de 4 dagen zal ik weer geen tijd hebben om dit blog aan te vullen, dus...
Vrijdag 26/08/2010: Eerste etappe van onze laatste 3daagse Safari met als eerste stop de Florence watervallen: na een wederom vrij zware wandeling kwamen we aan de uitmonding van deze waterval en konden we zwemmen tussen de visjes, die -als je ze teveel plaagde- af en toe even gemeen konden "bijten" zonder tanden natuurlijk, maar met toch genoeg zuigkracht dat je 't wel voelde (zoals een paar toeristen ervaren hebben) We hebben ook de twee verschillende soorten termieten"huizen" gezien: die van de kathedraalbouwers: grote erg wisselvallig qua structuur tot wel 4 meter hoogte en die van de magneetstructuur: vrij platte en iets minder hoge "kastelen" die allemaal in Noord-Zuidrichting staan: op een bepaalde plaats leek het wel een begraafplaats... heel speciaal en beetje freaky ! In de namiddag hebben we van 3 Original Landowners wat uitleg gekregen over hun gebruiken : heel boeiend en de verwelkoming was hartverwarmend: uit een billabong waarin zoutwaterkrokodillen zitten nam de gids wat water en sprenkelde dat over ons hoofd: hierdoor zouden we gevrijwaard blijven van ongemak en ziekte zolang we op zijn land verbleven. De gids had als totem de zoutwaterkrokodil omdat op het moment dat zijn moeder wist dat ze zwanger was een krokodil uit deze billabong kwam, zijn kop op de oever legde en stierf. Laurence en ik kregen een warme glimlach en bravootje omdat we toch wat klank uit de didgeridoo kregen ...
Juist voor de schemering hebben we een cruise gemaakt op de Mary River: ook hier weer zoutwatercrocs en enkele heb ik op foto: soms leek het wel of het poppen waren die op de oever geplaatst waren, maar toen iemand van onze groep nogal veel commotie maakte, veerde de croc recht en schoot als een pijl het water in ! (te snel om dit vast te leggen op foto )
Zaterdag 27/08/2010: om 6uur al on the road again ! En wat voor een: meer dan 15 km op echte DIRTground: maar goed dat we een 4wheeldrive hadden, want op sommige plaatsen moesten we echt door een rivier waden. Toen we goed en wel dooreengeschud waren, was het weer tijd voor een mooie (sic) wandeling die twee keer onderbroken werd voor een korte boottocht naar een volgende begaanbare (oh ja ???) plaats. Vroeger mocht hier gezwommen worden, maar ook hier hebben de zoutwatercrocs terrein gewonnen en is dit niet meer voor zwemmers toegankelijk. Onze tweede waterval van vandaag was wel weer een mooie zwemplaats en ik weet dat ik in herhaling val, maar de weg ernaartoe... MAAR ook hier weer zeker de moeite waard: er waren drie zwemgebieden: eerst die aan de "Beach Pool: compleet met gloeiend heet wit zandstrand. De tweede was na het overzwemmen van de eerste poel en een rotsbeklimming : ook heel fijn om in te zwemmen. De derde was nog moeilijker te bereiken en ging tot de bodem van de waterval die echter juist aan het "stilvallen" was wegens gebrek aan erm... water dus. Enfin, deze derde zwemplaats was berekoud en ik ben er dus ook alleen maar even aan de rand ingegaan... want aan de andere kant van de rotsen wachtte heerlijk warm water...
De nacht was in een idem voliere en om het geheel compleet te maken werden we rond 4 uur gewekt door de "roep" van een soort squeeling kuiken dat het geluid gaf van een meisje/kind dat aan het roepen is als ze/het in nood is !!!
Zondag 28/08/2010 vertrokken we om 6u40 (pas) naar Barramundi Gorge (Maguk) opnieuw voor een heerlijke zwempartij in een natuurlijke waterpartij met de nodige vissen en... NEEN, geen crocs ! In de namiddag was het tijd om de meer dan 400 km terug naar Darwin af te leggen, maar onze gids kon er niet aan weerstaan toch even te stoppen bij de East Alligator River en staande op de oever van deze rivier hebben we meer dan 10 crocs gezien en JA: de gevaarlijke, zoutwatersoort. Mijn foto's hiervan zijn van iets minder dichtbij getrokken dus, maar je ziet ze wel echt zwemmen...
's avonds GENOTEN van een bed met verse lakens... maar daarover de volgende keer meer, want mijn uurtje computijd zit er weer op!
Morgen gaan we op echt EXTRAVAGANTE manier doorheen een deel van het regenwoud trekken naar Tjapukai... Maar ook hierover de volgende keer meer !
Hallo iedereen ! Ik hoop dat jullie niet TE ongerust geweest zijn, maar ik heb echt geen tijd gehad om op de compu te gaan (heb zelfs nog geen kaartjes kunnen sturen!!!) WANT we hebben ondertussen alweer zoveel avonturen beleefd. En ja, ook een paar met krokodillen in de buurt!
We zijn nu in Darwin en aan onze laatste week hier in Oz begonnen... Maar eerst wat meer over onze avonturen van de voorbije dagen:
Zaterdag 21/08/2010 : in de VM dus de basewalk gedaan rond Uluru. ik vond het PRACHTIG ! : eindelijk rond mijn favo rots aller tijden stappen. # foto's getrokken (nog steeds niet mogelijk ze hier te plaatsen: sorry daarvoor) waar dit mocht natuurlijk, want het is een heilige plaats voor de Original Landowners ( OL zoals Aboriginals tegenwoordig genoemd worden) Immers: sommige plaatsen zijn alleen voor vrouwen, andere alleen voor mannen bedoeld en zij mogen elkaars rites niet zien, dus mogen er ook geen foto's over verspreid worden. Een Fransman en zijn dochter wilden de rots toch beklimmen (sic !) en vooral de vader wou niets horen over de redenen waarom de OL dit niet graag hebben: het is een heilige plaats EN als er iemand op "hun" land komt worden zij geacht hen hier veilig doorheen te loodsen, maar dit kan hier dus niet. Als er iemand verongelukt ( tot hiertoe al 35 mensen gestorven!!!) blijft zijn/haar geest hier hangen en voelen de OL zich enorm schuldig... Er was echter teveel wind en zo mocht er niet geklommen worden. Zalige wandeling gedaan, zo juist na zonsopgang.
Daarna naar ons nachtverblijf gereden: eenvoudig, maar comfortabel en opnieuw heel lekker gegeten, met een lekker glaasje Shiraz erbij. Nadien rond het kampvuur nog wat nagenoten van deze dag!
De nacht... toch een beetje verschrikkelijk: eerst begon het te regenen, maar dus echt te STORTREGENEN en dan... kwam de wind(hoos): de wind werd hoe langer hoe heviger en gierde echt doorheen het hele kamp. Ik hoorde de deur van de tent van Laurence klepperen, maar hij was OK. Toen de wind plots ophield was het onwaarschijnlijk STIL maar even later begon de wind terug aan te wakkeren: de raamflappen wapperden echt heel erg en soms dacht ik dat ik met tent en al de lucht zou invliegen ( "Taz, we are not in Oz anymore !) Uiteindelijk toch in slaap gevallen... tot een uur of 4 want dan begon het ineens opnieuw heel hard te regenen... maar de wind bleef weg !
Zondag 22/08/2010 Uitgeput van deze zo goed als slapeloze nacht was ik toch heel blij dat ik om 5u50 aan de dag kon beginnen!
Rond 7 uur naar Kings Canyon gereden voor een 6Km lange wandeling MAAR 3uur voorziene tijd wegens heel zwaar... De gids sprak over een zware klim in het begin van de wandeling, dan een tweetal uur wandelen op ongeveer hetzelfde niveau [ yeah right !!!] en dan: What goes up, must come down ! en daar heb ik nog steeds heel veel moeite mee: naar beneden gaan over rotsen en natte bodems... MAAR iedereen deed het en ik had geen zin 3uur beneden in de canyon op hen te wachten...
De klim naar boven was inderdaad heel zwaar: door mijn nog steeds zware neusverkoudheid, kon ik maar moeilijk ademen MAAR deze keer kon ik de paniek wel bezweren omdat ik wist dat ik het kon. Heb wel een paar keer moeten stoppen om mijn hartslag en ademhaling tot rust te brengen.
Maar het was de moeite waard !!! vanaf de top: AMAZING !!! Zo'n mooi uitzicht !
Prachtige wandeling, veelal in de regen gedaan. Ondertussen vertelde onze gids veel verhalen over dit landschap: het verhaal van Myrtle the Turtle vond ik gewoonweg schitterend. Jammer dat ik de foto niet kan laten zien, maar bovenop de canyon staat als het ware een supergrote schildpad in steen: zij zou aan land gekomen zijn toen de binnenzee wegtrok en zij blijft sindsdien op de uitkijk staan, wachtend tot het water terugkomt om weer verder te kunnen zwemmen. JA, dit was ooit een BINNENZEE !!! Je kan de "rimpels" van de oceaanbodem nog zien: foto's als bewijs kan ik je nadien tonen .
Geslapen in een jeugdherberg: dat bracht nog eens jeugdherinneringen met zich mee
Enfin,
Maandag 23/08/2010 : opnieuw in Alice Springs ! Vandaag zijn we het John Flynn kerkje gaan bezoeken en The Adelaide House: eerste hospitaal in Centraal Oz! EN het Serpentarium, met als hoogtepunt voor Laurence: een slang rond zijn nek... Voor mij was er jammergenoeg geen tijd meer over om dit te doen, want dat zou ik heerlijk gevonden hebben. Jedoch: het even op de rug strelen van Frank the Goanna, moest dus maar volstaan !
In de namiddag hebben we boodschappen gedaan...
Dinsdag 24/08/2010: vertrek naar Darwin met een heel nieuw gezelschap voor deze HELE lange reis van centraal Oz naar The Top End. Bijna 1500 km ! Dus we hebben deze drie dagen vooral veel gereden... Toch ook heel wat gezien en avonturen beleefd met Ben onze gids die zelfs dit stuk van onze 10daagse reis onvergetelijk gemaakt heeft door zijn prachtige verhalen en stunts: genieten van de kleine dingen des levens he ... Dus: we hebben The Devils Marbles gezien: een site waar plots in het midden van het landschap ovale en ronde rode stenen liggen. Volgens de OL zijn het de eieren van een van hun mythische wezens, de Rainbow Serpent. Errond, erop en erover gewandeld.... Toen ik de verhalen hierover aan het lezen was, hoorde ik plots "gescharrel" achter mij. Vermits we hier in OZ nooit "veilig" zijn, draaide ik me zo vlug mogelijk maar zo stilletjes mogelijk om en toen... zag ik twee lizzards met elkaar... wel... erm ... "maten" en ze waren gewoon van hun "stokje gevallen"... ook weer van dit speciale schouwspel een paar mooie foto's gemaakt. We zijn ook een UFO plaatsje tegengekomen: ZO raar. Tegen de avond kwamen we dus aan in ons kamp Oh My God !!! dit was ZOOOOOOOOOOOOooooooooooooooooo basic: gewoon een tentje met twee ijzeren bedjes erin met hierop "turnmatje" in plastiek, zonder bescherming...Geen lakens, geen hoofdkussentje... geen nachttafeltje, laat staan een nachtlampje... geen propere handdoeken... Om hierover niet al te veel te moeten nadenken, zijn we na een prachtige zonsondergang (met aan de anderen kant een volle maan !!!) maar in het bier gevlogen... uitgeput toch in slaap gevallen. Bij het avondtoiletzag ik een relatief klein 2cm/0,8cm zwart spinnetje met een mooie ronde witte vlek op zijn onderrug het toilet binnen kruipen... Hoewel ons geleerd was dat we die "beestje" gewoon moeten doodstampen... heb ik gewoon mijn voeten van de grond gehaald en wel goed gezien waar hij / zij naartoe liep... Toen de kust weer veilig was, kon ik naar mijn tentje stappen voor een alweer niet zo rustige nacht...
Woensdag 25/08/2010: onze gids bevraagd ivm deze spin: bleek een White Tip Spider te zijn. Niet dodelijk, maar bij een beet ervan kan je tot een jaar erna een allergische huidreactie hebben... OK .................................... On the road again, naar Katherine We hebben natuurlijk de meest excentrieke pub van Oz niet overgeslagen: The Daly Waters: deze pub hangt gewoonweg vol met bankbiljetten van over de hele wereld en T-shirts en BH's en... teveel om op te noemen : zo'n bizarre omgeving ! In de namiddag zijn we gaan zwemmen in een warmwaterbron: zalige 32 graden...
Donderdag 25/08/2010 hebben we opnieuw veel gereden maar in de namiddag bereikten we eindelijk Katherin Gorge en terwijl de jongeren deze prachtige omgeving met een kano verkenden, hebben de oudste drie van de groep ons lekker laten verwennen op een cruise op de Katherin river... zalig gewoon en ook weer heel veel mooie dingen gezien... Geen krokodillen echter MAAR die komen in mijn volgende verslag volop aan bod, want dan hebben we er een heel deel gezien !!!
Zo, luitjes, dit was het weer voor deze keer. Mijn volgend verhaal zal over Kakadu gaan: het wondermooie natuurpark ten oosten van Darwin. Dus... stay tuned ! Greetz from Down Under
Hallo iedereen: we zijn weer terug in Alice Springs na een paar avontuurlijke dagen!
Voor het reisverslag van Coober Pedy naar AS noet je t blog van Laurence maar eens lezen: over "de vrouw die niet kon zwijgen!"
Enfin, na die lange bustocht weer naar AS waren we eigenlijk TE moe om nog iets te doen die dag...
Donderdag 19/08/2010: om het lange zitten van de vorige dagen te compenseren hebben we vandaag een hele dag gewandeld: zo'n 25 km te voet afgelegd. Eerst zijn we vanuit AS centrum naar The Telegraph Station gewandeld: het begin van de communicatie tussen Oz en uiteindelijk de rest van de wereld. Daarna over een stuk rijweg (beetje gevaarlijk, maar we vonden geen andere weg ernaartoe) naar The School of the Air gestapt. In 1994 verliep de communictie en het lesgeven aan kids in the Outback eigenlijk alleen maar via de radio MAAR ook hier heeft het internet zijn intrede gedaan en de kids kunnen nu via webcam hun lesgevers en co-studenten zien en met hen "spreken" Het laatste belangrijke "te bezoeken monument" van deze dag" Anzac Hill: gedenkteken voor de WO met op 1 van de zijdes van de obilisk" "Lest we forget ! " Blijft een imposant gegeven...
En dan begon onze speurtocht naar de Ninjutsu Dojo in AS: Laurence had immers in een supermarktje gelezen dat hier op donderdagavond Ninjalessen gegeven worden...Die speurtocht heeft ons toch een paar keer rond AS Town gestuurd... Toen uiteindelijk bleek dat onze zoektocht nergens toe leidde, hebben we onze "iets meer dan een uur" terugtocht toch maar weer aangevat! De douche nadien was dus meer dan welkom!!! Met toch een beetje een bang hart gaan slapen: zou ik morgen niet TE moe zijn van deze "gezonde uitspatting" en zouden mijn gewrichtjes dit wel aankunnen?
Vrijdag 20/08/2010: helemaal geen probleem bij 't opstaan: ik voelde me zelfs HEEL goed... klaar voor de aanvang van onze tocht naar ULURU : voor mij 1 van de toppunten van deze reis ! Maar vandaag stond dus behalve de tocht ernaartoe, alleen maar de wandeling rond de Olga's op het programma: Walk in the Valley of the WInds: heel mooi MAAR door tijdsgebrek zette de gids er zo'n vaart achter dat ik op den duur eigenlijk alleen maar oog had voor de steile afgronden die we naar beneden moesten... toch een beetje jammer, vind ik, jedoch..... We waren net op tijd voor DE attractie van vandaag: de Sunset op Uluru: PRACHTIG : de kleurveranderingen en dit alles bekijken en ervan genieten met een glaasje Aussiechampagne en wat knabbeltjes in de hand...
Over onze dag bij Uluru vertel ik de volgende keer...
we hebben een paar dagen niets van ons kunnen laten horen omdat we naar Coober Pedy gereisd zijn... Als echte trekkers zijn we zondag 15/08 dus met heel ons hebben en houden naar t station gewobbeld om daar de trein naar t vliegveld te nemen 3uurtjes vliegen en dan : Alice Springs... met een shuttlebusje naar onze Lodge: opnieuw heel basic MAAR netjes en veilig. Hoewel iedereen ons raar aankeek zijn we te voet (ongeveer 40 minuten) te voet naar de Royal Flying Doctors Base gewandeld. Eerst hadden we het verkeerde pad genomen en waren we in de rivierbedding van de Todd aan het stappen... was zo'n diep zand dat ik bijna niet meer vooruit kwam. Dus ommekeer gemaakt en dan langs het juiste pad weer op weg. een halve liter water later hadden we onze bestemming bereikt. Onderweg de Ghan nog zien doortrekken... We waren juist op tijd voor de laatste tour in the RFDS . Looked even smaller than in '94 MAAR door onze bijdragen hebben we hen toch weer een beetje ondersteund. Nadien even een cake and theebreak gehouden en met andere toeristen (uit Zuid Oz) gesproken en lekkere cake: Lemington (gewone cake met chocolade overgoten en met cocosschilfers lekker !)
Dan weer naar onze verblijfplaats gewandeld juist op tijd om de Rockwallabies te zien voederen: ze komen dan naar beneden vanop hun rots om lekkere brokjes te krijgen van de toeristen...
Ons even gaan opfrissen en geloof het of niet: we hadden weer geluk want er was weer een speciale avondmaalaanbieding: 10 dollar voor een 3 soorten roast met veel groentjes en aardappeltjes in de schil. Het lekker koude biertje kregen we gratis omdat we in de Lodge te gast waren ;-D
Maandag 16/08 hebben we voornamelijk in de Greuhoundbus doorgebracht om tot in Coober Pedy te geraken... Het ondergronds mijnstadje. Onderweg daar naartoe drong het opnieuw tot me door dat het weer en daardoor het landschap zo verschillend is in vergelijking met vorige keer: alles is zo groen en vol leven !!! Toen we bijna in CP aankwamen werd het landschap NOG MOOIER door de ondergaande zon: prachtige schakeringen van roze / geelrood/ donkeroranje / dieprood en blauwrood... En bijna op 't einde toen het rode bijna zwart werd zag je vooral de grijsgroene begroeiing als het ware "oplichten" PRACHTIG ! 'k heb hier echt zo van genoten !
Onze huisvesting in CP lag in een berg ingebouwd dus alles was ondergronds... beetje raar en voor mij een beetje te koud ... Naar een pizzeria in de buurt (35' stappen) gegaan waar Laurence een LARGE pizza bestelde: ik heb er ook 2 slices van gegeten en dan nog heeft hij er de volgende dag een volledige lunch van kunnen nemen...
Dinsdagochtend hebben we de eerste keer Vegimite geproefd... bwah... nogal zouterig van smaak, niet echt zo lekker vonden we... Bij t weer naar "huis wandelen" zijn we in een echte tropical storm terecht gekomen: ZAND overal... zoveel wind... maar goed dat de regen nog even niet erdoorkwam of we hadden ons motel niet meer kunnen bereiken... RAAR land is Oz toch wel hoor !!! In de namiddag een 4uur durende trip doorheen CP met heel wat mooie zichten en 't bezoek aan een opalmuseum, ondergrondse kerk, de dogfences en moonplanes... Mooie foto's genomen... die wzjn dus nog steeds voor later ! Vroeg gaan slapen in ons bedje in de rotsen want morgenvroeg moeten we er vroeg uit om met de bus naar Alice Springs te rijden: opnieuw een 8uur durende busreis MAAR de coaches zijn wel erg comfortabel.
Woensdag opnieuw in AS ! Maar daarover later meer!
Tot later enne Ja, Jos, alles gaat hier helemaal anders. pijnlijke voeten worden beter doordat de pijn omhoog trekt en een zwaar hoofd door ietsiepietsie teveel lekker drankjes met nieuwe vrienden gaat er langs je voeten weer uit. Ttz: de volgende dag stap je dan toch moeilijker ...
we hebben gisteren een PRACHTIGE dag gehad :we zijn de beroemde (vanaf nu beruchte) Blue Mountaintour gaan doen: een hele dag gewandeld op en neer rotsformaties: van de start van een waterval tot aan de onderkant ervan... met op het einde een spectaculaire "treinrit" (via een oude kool-aanvoerroute) met een hellingsgraad van 52%... 't was wel leuk en mooi maar niets in vergelijking met wat we de rest van de dag gezien hebben! Onze gids "Smokey" was grandioos: hij kon op een heel plezierige manier heel veel vertellen over deze bergen en over de gevaren hiervan: spinen... (hij heeft er zelfs twee voor ons gevangen (waarvan een heel giftige) om ze te laten zien...) Slangen zijn we niet tegengekomen... maar goed want we zaten dus letterlijk uren in the middle of nowhere ! Wel twee kangoeroes en een pygmeekoala in een boom: SSSSSSSSSsssssssssssoooooooooo cute !!!
In de bus naar ons hotel uitgeteld in slaap gevallen MAAR na een goeie douche en propere kleren (man, man... wat kan een mensch stinken na zo'n beetje inspanning !) waren we toch weer fit genoeg om naar de bar te gaan die hij ons voorgesteld had WANT : free food en een drankje gratis ! Dat konden we echt niet aan ons laten voorbijgaan: echte freeloaders - pirates ... en 't heeft ons gesmaakt en dat ene glaasje werden er... erm vier... ach 'k moest niet rijden he
Vandaag heb ik wel serieus gevoeld welke spieren ik gisteren gebruikt heb Amaai uit bed geraken ging nog net, maar elke stap en zeker trappen waren toch wel een ietsiepietsie pijnlijk de eerste daguren. Jedoch: we zijn vandaag tot aan het Opera HOuse gestapt en op de middag ('t was bloedheet) hebben we Sydney Aquarium bezocht: veel haaien en stingrays en andere gevaarlijke creatures gezien: echt de moeite waard !
Na dit bijwerken van dit blog gaan we opnieuw naar The Gaff om gratis eten te verkrijgen: de buitenwipper heeft ons hiertoe gisteravond zelf uitgenodigd, dus... MAAR vanavond gaan we ons alcoholgebruik wel beperken want morgenvroeg vliegen we weer verder: naar the outback, naar Alice Springs !
So... I bid you goodbye maties Argh... tot de volgende keer !
na een heel vermoeiende reis want vertrokken op dinsdagochtend om 5uur en aangekomen in Sydney op woensdag om iets na 12uur 's middags... (Belgischetijd) heel goed verzorgde vluchten ! Hoewel ik had aangegeven dat we misschien "verboden producten" bijhadden (wat medicatie...) zijn we vlotjes door de controles geraakt. Dus neen, we zijn geen gueststars in Border Security ;-D
In Sydney toch nog een avondwandeling gemaakt en iets gaan eten erm iets typisch van Oz (niet dus) namelijk Mc Donalds hihihi...
Dan lekker warme douche... tasje thee en dan heel goed geslapen Rond 10uur 30 heel moeizaam uit ons bedje gekropen om de stad te gaan verkennen. Ontbijtje genomen zittend op een bankje voor het treinstation. Sydney doorkruist om een eerste zicht te krijgen van deze stad en dan ons even gaan opfrissen om dan aan onze avondcruise te beginnen: zonsondergang met mooie (maar niet echt op foto te pakken) sfeerbeelden van Harbourbridge en the Opera house ondertussen genietend van een 3 gangenmenu met aangepaste wijnen en champagne als aperitief. Taz was in de wolken! Foto's zal ik er later moeten bijzetten, want in dit cyberspace"kot" lukt me dat niet... Na dit virtueel bericht gemaakt te hebben,hebben we nog een wandeling van een half uurtje voor de boeg tot aan ons hotel en dan opnieuw een lekker douche... tasje thee... en dan ons bedje in WANT morgen wacht ons een lange maar naar 't schijnt heel mooie trip naar The Blue Mountains...
Meer daarover in een volgende bijdrage .
So goodbye for now and cya later enne... WE ARE IN OZ !!!
