Zoals de titel het al doet vermoeden, is jullie blogger van dienst een voetbal-en koersfreak. Voor mij zijn voetbal en koers, na mijn lief, het mooiste wat er bestaat.
Voetbal, veel meer dan koers, is een universele sport. De mondiale nummer één qua populariteit! Voetbal is een sport waarbij 22 mannen, of vrouwen, één bal achterna hollen om hem vervolgens tussen drie palen te trappen. De eenvoud van het spelletje verklaart meteen de populariteit ervan. Het is de moderne versie van de Romeinse "brood en spelen" met de voetballers in de rol van gladiatoren. Zij strijden met elkaar om de gunst van het volk. Winst of verlies bepaalt wie aanbeden wordt en wie vervalt in het moeras der middelmatigheid.
Mijn bewondering voor de mannen tussen de krijtlijnen is groot. Mentaal moeten ze ijzersterk staan. De druk op hun schouders is enorm. De ene dag wordt je op handen gedragen, de andere uitgespuwd. Nochtans doen ook zij maar hun best in het hetgeen ze graag doen, hetgeen ooit hun hobby was, maar nu bittere ernst is geworden. Ook voetballers zijn mensen van vlees en bloed. Sterk vlees! Hun afgetrainde basten zijn een lust voor het oog. De sierlijkheid waarmee ze over het veld dartelen in hun oranje, geel of roze schoeisel is van een ongeziene schoonheid. Hun snelheid van handelen en geest is fenomenaal. De teamgeest, op het veld althans, is magnifiek. De uitstraling van clubs en hun stadions zijn legendarisch. De emoties die de sport teweegbrengen zijn uniek. En hoewel ik de voetballerij soms een decadent, wereldvreemd en arrogant wereldje vind, niets kan mijn liefde voor het spel kapot krijgen. Ik hou van voetbal! Of beter gezegd, ik hou van het spel met de voetbal!
Daar waar ik voetballers 'slechts' bewonder, heb ik een schier eindeloze adoratie voor wielrenners. Waar ik voetballers nog bestempel als mensen van vlees en bloed, durf ik dit bij 'coureurs' wel eens betwijfelen. De kracht en uithouding die zij uit hun tengere lichamen halen, is onwaarschijnlijk, 'onwerelds' om het zo te zeggen. De opofferingen die zij moeten doen, grenst aan het sadistische, het sadomasochistische. Daar waar Theo Janssen een saffie opsteekt na de wedstrijd, verlaat Fabian Cancellara onmiddellijk elk etablissement waar nog maar een sigaret wordt aangeraakt. Voor alle duidelijkheid, ik spreek met deze vergelijking geen waardeoordeel uit. Het tekent enkel het verschil tussen beide sporten, voornamelijk qua mentaliteit. Eigenlijk zijn beide sporten op dat gebied twee uitersten. De perceptie is nu eenmaal dat elke voetballer wekelijks, dagelijks, tot een kot in de nacht op de lappen gaat, drinkt en vrouwen versiert, terwijl renners elke avond op tijd in bed liggen, enkel water drinken en leven voor hun sport. Uiteraard zijn dit clichés, maar clichés zijn clichés voor een reden.
Wielrennen is volkssport nummer één in Vlaanderen. De koers is fantastisch! De klassieke zondagen in het voorjaar, de Tour de France en het wereldkampioenschap zijn de hoogdagen van het jaar voor mij. O, wat kijk ik elk jaar vol ongeduld uit naar deze dagen. Ook de periodes waarin deze wedstrijden worden gereden, zijn voor mij altijd spannend. Weken op voorhand vraag ik me af wat het zal worden? Wie zal goed zijn en wie niet? Krijgen we de verwachte winnaar of toch een outsider? Hoe zullen de weervoorspellingen zijn? Dit alles zorgt ervoor dat elke koers, elke klassieker dan toch, historisch is. Elke koers, hoe saai ook, heeft zijn verhaal, daar hebben iedere koersliefhebber op voorhand mede voor gezorgd. Wat ook typisch is aan de koers is dat we, ik althans, bij het wielrennen altijd supporteren voor de Belgische coureurs. Natuurlijk hopen iedereen op succes van Tom Boonen of Philippe Gilbert, maar wat is er mooier dan Johan Vansummeren Parijs-Roubaix te zien winnen na een heroïsche inspanningen om dan zijn vriendin ten huwelijk te vragen op de piste. Klef, natuurlijk, maar ook heel mooi, heel puur.
Dit is voor mij het grootste verschil tussen de koers en de voetbal. Daar waar het voetbal tegenwoordig pure commerce is, is de koers nog 'echt'. Waar het in het voetbal te veel om geld draait, draait het in de koers nog echt om de sport. Het contrast tussen beide sporten is enorm, maar dat maakt het net zo mooi. Ik weiger daarom ook om te kiezen tussen beide sporten. Als je me vraagt: "Wat is het mooiste spel?", antwoord ik: "Voetbal!" Als je me vraagt: "Wat is de mooiste sport?", antwoord ik: "Koers!" Als je me vraagt: "Wat vind je het mooiste om een een blog aan te wijden?", antwoord ik: "Alle twee!" Zowel de voetbal als de koers hebben een onverklaarbare aantrekkingskracht op mij. En ook al leest niemand deze blog, de idee dat mensen deze blog kunnen lezen, is voor mij voldoende. Want hoewel 'dé' voetbal soms kapot dreigt te worden gemaakt door het grote geld en 'dé' koers door doping, vind ik het noodzakelijk dat iedereen de essentie van beide sporten blijft zien en de hoofd- van de bijzaken kan onderscheiden. Dat vind ik belangrijk en daarom schrijf ik deze blog.
Vriendelijk groeten,
El_Molino
