dagen en weken vliegen alsof het rechtvaardig wordt

gezegdes gaan niet meer op tegen wat ik zie en voel

geduwd in het donkerste hoekje van de kamer

draaide hij zijn rug om me te kunnen vergeten

de vochtigheid in het hoekje en ondanks het obscure

vecht mijn geheugen tegen elke impuls

alles wat was, is nog steeds helder en klaar voor mij

zelfs al vervaagt de blik op jouw sterke rug

hou ik vast aan het feit dat je nooit ver weg zal gaan

de afstand tussen ons is onbetreden heiligdom

zo'n plek waar de zon blijft schijnen als het

elders al jaren regenseizoen floreert

ik verdraag de regen niet meer en treed uit m'n vel

er ligt een hypotheek op ons gemoed

en mijn beurs is genadeloos gecrasht

hier gaat het tot onder nul en minder decibels

met mijn blik op je rug rijzen meer vragen

zou de tijd even weinig invloed hebben op jou

misschien was de zon minder fel dan je geloofde

kan je het ooit nog opbrengen om over je schouder te kijken

duidelijk sprekend over het hoopje miserie

dat je hier geketend hebt

of zijn het jouw ketenen die te strak staan

verwaarloosde treurigheid en verwelkte kracht

voel je jezelf geniepig de wereld afzoeken naar de zon

of is de zon verplaatst naar jouw midden

ben ik terug een mens of het kleine monster in de hoek

zal je me voor altijd laten rotten en smeken

of voel je met je rug aan hoe een deel van jou ook sterft