Dit kan niemand ons nog afnemen -
jouw woorden zijn als de spreuk op mijn tombe
De blik in jouw aardsblauwe ogen bracht me naar
een staat van roes, intens
Ik voedde mezelf aan jouw weloverwogen woorden
Vreemden bekeken ons nadat ze voelden
zagen dat we diep verstrengeld waren
zonder aanraking
Heling en rust van geluk
kwam uit onze levendige gesprekken
wij, filosofisch en onbezonnen
maar tevens zeer doordacht
vonden een moment de warme zin van het bestaan
Je moet voor het hellevuur staan
om iets puurs te kunnen accepteren als de kracht
uit jouw hand
zachtjes drukkend tegen het mijne,
bevend van verrassing
Zo bewust zelfzeker als we trilden in de schaduw
van kaars, wijn en vuur voelde ik
de aanraking als een versmelting van zielen
Als we bijna branden op en naast en in
elkaar opende je het luik naar alles wazig
Onze lichamen grepen wind als de eerste lentezon
De onzekerheid borrelde als een explosie
op in een wolk van glinsterende, betraande liefkozing
Voor alles wat we hadden kunnen hebben
hadden we elkaar gesneden, verband, gekerfd
en voor dood achtergelaten
Daarom blijf ik naar boven kijken
jouw vreedzame woorden van herinnering, herhalend.
05-11-2013 om 22:39
geschreven door SDB
Categorie :vriendschap, aandacht en liefde
