Een ervaring op zich, de technische autokeuring op het eiland Kreta. Het is ook mijn beurt dus, niet langer een ontkomen aan. Op weg naar de slachtbank, met die gedachte begeef ik me naar de technische autocontrole in de buurt van Heraklion.

Ik had het er vorige week nog over met Yorgos, de plaatselijke garagehouder in het dorp waar ik woon. Mijn huiswerk had ik gemaakt, hier op Kreta is het namelijk zo dat jij diegene bent die de garagehouder moet vertellen of duidelijk maken wat er met je auto gebeuren moet. Als je hier zegt grote beurt alstublieft dan is je vervoermiddel aardig mooi gewassen en ruikt ie binnenin naar de meest verse olijfgaard.

Gewapend met een lijstje met de voor mij voorkomende dingen die dienden te gebeuren, ging ik richting garage. Oliefilter, uitlaat nakijken op gaatjes (en die zijn er), verlichting afstellen, banden etc. Yorgos keek het lijstje met de glimlach aan, en vroeg me naar het waarom van zoveel werk en of ik wel enig idee had wat het kostenplaatje zou zijn.

Autocontrole? Een blik van verbazing siert het gelaat van de steeds vriendelijke Yorgos. Man toch, spreekt hij me aan...waar ben je mee bezig. Wat loop jij je nou druk te maken?? Ik zie de gedachte in zijn hoofd van: ah die vreemdelingen toch. Is toch allemaal niet nodig vertelt Yorgos me, hier doen we dat anders. De vraagtekens over wat er nu komen gaat teisteren mijn hersenpan.

Elk verweer van mijn zijde dat de dingen die op het lijstje staan van groot belang zijn om door de controle heen te komen, worden met eigenzinnige Kretenzische lichaamstaal afgewezen. Gewoon naartoe gaan met die bak van je, het komt allemaal goed neem een paar biertjes mee, en vertel meteen bij het binnenrijden dat je Belg bent, werkt altijd!

Mijn persoonlijke controleur noemt Michalis en lijkt er niet echt zin in te hebben vandaag. Zijn oog valt bij het overnemen van mijn auto op die wondermooie Vlaamse vlag van me op het dashboard. Met enige twijfel in de stem vraagt Michalis waar ik vandaan kom. Trots vertel ik hem dat ik Belg ben en reeds enige jaren op het eiland woon. Het gesprek gaat meteen over naar voetbal, Michalis springt achter het stuur vandaan, zet het op een loopje en komt aanrennen met een voetbalkrantje.

Geweldig, dat jij net aankomt rijden vandaag roept hij me toe. Er zijn namelijk drie belangrijke wedstrijden in de eerste klasse van Belgenland. Het komt erop neer dat Michalis zijn pronostiek samen met mij invullen wil. Ik ben de grootste leek die er bestaat wat voetbal betreft, maar ok denk ik bij mezelf het is voor een goed doel, ik wil mijn auto door de controle.

Bijna twee uur later verlaat ik de autocontrole. Naar mijn auto is niet omgekeken, ik heb de keuring betaalt en een extra 20 eurootjes om met Michalis mee te gokken. Bovendien ben ik licht aangeschoten omdat wedden zonder de nodige raki echt niet kan op dit eiland, ik heb dan meteen maar drie flessen van zijn eigen gestookte Kreta drankje gekocht. Maar hey...mijn auto is weer ok voor de volgende twee jaar.

Yorgos de vriendelijke garagehouder van het dorp hoort mijn verhaal aan. Met een trotse glimlach op het gezicht schreeuwt hij me toe dat hij inderdaad toch maar gelijk had. Hij gooit er meteen achteraan dat ik in de toekomst echt toch aandacht moet schenken aan het rijden onder invloed. Hij kijkt door het openstaande raam de auto in en merkt het pak bier op. Met snelle hand haalt hij het sixpack eruit, komt naast me staan en zegt: Patje man, dit moet gevierd worden. De deuren van de garage gaan dicht, Yorgos neemt me bij de arm terwijl er een blikje opengaat en zegt met wijze stem, maak je geen zorgen goede vriend...jij brengt me wel thuis.

Kreta groeten,
Pat
www.outdoor-crete.com