Vandaag ben ik dus met Jinckee en Pauline naar de Mc Do geweest, 't was super leuk! Lekker geheimen vertellen aan elkaar enzo... En ik snap voor het eerst iets van wiskunde niet!
De Claire's was ook leuk...
's Ochtends lachte iedereen met m'n paraplu, die ik mee had. Maar 's middag bleek ie hard nodig!! Hé Jinckee?
Behalve dat het examens zijn was het een topdagje vandaag...
Kut!! Ik doe hier dus een heel verhaal, KLIK IK HET WEL WEG ZEKER!
Ik moet me eerst en vooral excuseren omdat ik al 2 dagen niet geschreven had, maar ik had het druk.
Na de examens maak ik dat wel goed door een extraatje; Het leven zoals het is: examens met Julie (en Jinckee).
Vandaag was Latijn heel moeilijk dus daar zwijg ik liever over.
Tijdens de pauze spelen alle jongens (3e, 4e, 5e en 6e) een spel dat lijkt op iets tussen voetbal en rugby. M.a.w. ze lopen als idioten achter de bal aan en trekken en duwen om hem te bemachtigen. Ik was dus aan het praten over Lykke Li toen plots een bal kwam.
Ik zei: "Likke LIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!!" en Jinckee zei: "Aah! Bal!"
Het enige verschil was dat ik aan de kant ging en dat Jinckee gewoon haar handen voor haar gezicht deed.
Ik heb me dus ZIEK gelachen!!
In de tweede pauze besloot ik mee te doen met dat spel. Ik liep dar dus als enige meisje tussen al die bomen van zesde- en vijfdejaars en opeens ging de bal in een hoekje, Julie loopt niets vermoedend naar de bal, blijft even in het hoekje staan, toen iets haar zei dat iedereen die bal wellicht wou en dat arme Julie slechts 40 kg weegde, Julie draaide haar om, zag dertig man op haar afkomen en keek ongeveer zo .
Al die kleerkasten begonnen mij dus in dat hoekje te duwen en mijn staartbeen werd constant tegen de vensterbank geduwd. (Jah, wat wil je als er dertig man staat de duwen en jij daar geplet word?).
Toen besloot ik om op de vensterbank te springen, na dertig seconden gepijnigd te worden (had ik daar niet eerder aan kunnen denken?).
Ik maakte een sprongetje en... De anderen deden de rest (zij duwden me gewoon achteruit op de vensterbank).
Ik gaf natuurlijk tegengewicht, maar toen ze na nog eens dertig seconden ophielden met duwen, viel ik gewoon van de vensterbank...
Jinckee begon me volledig uit te lachen en zei heel droog (of was het Pauline, i don't know): " 'k zag alleen nog je muts..."
