Gastspreker Pierre Gantois (foto) wordt vanuit zijn professionele activiteiten dagelijks geconfronteerd met kindertekeningen. Als een ervaren gids leidde hij ons doorheen een reis van een 50-tal tekeningen. Hij startte bij het -eerder toevallig- ontstaan van een tekening bij een peuter. Het besef bij de peuter dat hij/zij een spoor nalaat. De fijne motoriek ontwikkelt zich wat meer en de tekening evolueert naar gesloten vormen. Een volgende belangrijke stap is het verschijnen van details, zoals ledematen en hoofd. Daarna zien we steeds meer expressie verschijnen, hoofden worden vollediger. Ook de navelstreng (als voorloper van het geslachtsorgaan) blijkt kinderen te boeien. Ook de gevoelens komen naar boven in vb. symbolen van kracht en macht (grote bulldozers, kastelen, ridders in harnas). Het kind toont zijn schoolrijpheid voor het eerste leerjaar in het "schrijven" van hele kriebelzinnen of willen leren schrijven. Bij het willen combineren van verschillende perspectieven merken we dat helaas de fantasie van het kind wat naar de achtergrond geschoven wordt, en meer en meer de techniek aan belang wint.
Uit de voordracht onthouden we dat kindertekeningen wel degelijk iets te vertellen hebben. Los van de leeftijd, is het een manier dat het kind zijn expressie kan uiten.
