Er is weer wat te doen om het hoofddoekenverbod, en terecht.

Politici die  het verbod ooit hebben ingevoerd, hebben intussen wel ingezien dat ze zich zowel electoraal als ideologisch hebben vergist.

Het verbieden van een hoofddoek is een uitzonderlijke blijk van intolerantie.

Dat onze westerse samenleving gelaïciseerd is, werd lang als een teken van vooruitgang en bevrijding gezien (en inderdaad bepaalde praktijken van geestelijken waren verfoeilijk), maar laïcisering heeft voornamelijk veel leegte gebracht.

De moslims zijn nog gelovig en beleven hun geloof nog. Ongetwijfeld zullen er met deze geloofsbeleving bepaalde gewoonten of praktijken gepaard gaan die in de ogen van de moderne westerling moeilijk verteerbaar zijn, maar ook het oordeel van de moderne westerling is maar een subjectief, door tijd en plaats beïnvloed oordeel.

Geen dertig jaar geleden werden de straten in dorpen en steden, vooral in en rond katholieke scholen, gekenmerkt door zusterkes en nonnekes: dames die hun leven wijden aan de heer en aan de ander (in onderwijs, ziekenzorg, ouderenzorg...): zij droegen allemaal een hoofddoek. Nooit heeft iemand daar moeilijk rond gedaan. Ze droegen die ook op school...

Nu wordt er geschermd met het neutraliteitsbeginsel: maar neutraliteit is geen uitsluiting, neutraal betekent: ik oordeel niet; ik laat vrij. Welnu, wie zijn godsdienst wenst te beleven en wie daaraan uiterlijke kenmerken wenst te vertonen, moet daarin vrij gelaten worden.

betekent een hoofddoek een vrijgeleide voor druk en beïnvloeding van anderen (moslima's die geen hoofddoek dragen)? natuurlijk niet: niet alleen wie neutraal is, maar ook wie religieus is en dit wil tonen, moet de ander vrij laten. Dwang veroorzaakt slechts ellende... Pestgedrag, druk en beïnvloeding moeten met andere middelen worden bestreden dan met een verbod tekenen te dragen van een religieuze overtuiging.

Godsdienst is geen loutere individuele of individualistische aangelegenheid: dat is per definitie niet mogelijk: godsdienst is per definitie een maatschappelijk en gemeenschapsvormend gegeven...

Godsdienst beleven gebeurt zowel individueel als sociaal. In welke tijd leven wij dat godsdienstigen hun godsdienstige overtuiging moeten verbergen?

En neen dit is geen pleidooi voor Islam. Dit is een pleidooi voor godsdienstvrijheid en godsdienstbeleving.

Als westerlingen een antwoord willen bieden, wel laten ze dan terugkeren, zich terug openstellen voor wat hun traditionele geloof, het christendom, en het de Rooms-Katholieke godsdienst hen  te bieden heeft...

Het hoofddoeken verbod is het verbod dat door de angstige wordt opgelegd: angst voor stemmenverlies, angst voor de ander, en uiteindelijk: angst voor de leegte in zichzelf en in de eigen autochtone gemeenschap...