Vooreerst mijn excuses voor de late berichtgeving over deze
trip naar Tanzania, ter voorbereiding van het project Train the Trainer. Snel
internet is voor ons, Europeanen een evidentie, niet in Afrika dus. Anderzijds had ik een logistiek probleempje
dat verhinderde om lange teksten te posten.
Geen nood, hier komt uiteindelijk het verslag.
Na een gemiste aansluiting in Schiphol belandde ik veilig en
wel, zij het zonder bagage en dus met een dagje vertraging in Arusha. Daar
aangekomen heb ik de eerste dagen gespendeerd in Samaritan Village. Het was een
heel blij weerzien met de kinderen en de staf. Dat het inmiddels een jaar
geleden was dat ik er vertoefde heb ik nooit gevoeld, het was alsof ik maar
even weggeweest was.
Alle babyspullen (papflessen, tutjes, verzorgingsproducten,
) die ik uit België had meegenomen waren zeer welkom. Ook over het speelgoed en
de 14 basketoutfits waren de kids reuze-enthousiast. De poppen, voorzien van
Afrikaanse kleedjes, met dank aan de creatieve naaisters Krista en Linda,
vonden al snel een adoptiemama of papa. Jawel, jongens, meisjes, ze waren er
allemaal gek op.
Deze keer verbleef ik niet meer dan 2 dagen in Samaritan, en
wel om veiligheidsredenen. De buurt wordt er onveilig gemaakt door rondhangende
jongeren, voorzien van pistolen, die, eens het donker is mensen overvallen en
beroven. Bijgevolg is er een uitgangsverbod ingevoerd vanaf 19h. Reken daarbij
dat Samaritan extra wordt bewaakt door 3 honden die er vanaf de avonduren
loslopen en mij, net als de andere bewoners, als indringers aanzien Dus, binnenblijven
zou de boodschap zijn, elke avond Je kan dus wel al raden, dat is niet aan
mij besteed. Vanaf zondag heb ik dan ook mn intrek genomen in Hotel Flamingo in
het centrum van Arusha. De uitbater, Ian, tevens een goeie vriend van nonkel
Jan, was een fantastische gastheer. Zijn betrokkenheid in diverse projecten
zoals het onze is bijzonder groot.
Vanaf maandag, en gedurende de volgende 2 weken heb ik heel
interessante contacten kunnen leggen, enthousiaste mensen ontmoet en nuttige
informatie verzameld. Zowel directies van diverse scholen (Uhuru School voor
kinderen met beperkingen, Monduli Valley School, Highridge School, Peace
School, Saint Monica School, Patandi Special Needs College ) als Mrs. Eunice Tondi,
Special Needs Eductation Officer van Arusha City Council waren bijzonder
opgetogen over het voorgestelde project. Ik heb mogen merken dat er best al wat
inspanningen worden gedaan om een antwoord te bieden aan de kinderen met
leerproblemen van diverse niveaus. Toch beseffen een aantal onder hen dat er hoge
nood is aan bijkomende informatie. Voor
sommigen kwam ik als geroepen. Mrs. Tondi had net een voorstel opgesteld om de
opleiding van de zorgleerkrachten. Het aanbod om onze kennis te delen leek haar
een godsgeschenk.
Daarenboven heb ik tijdens mijn verblijf kennis kunnen maken met
Luk, niet enkel een zeer aimabel man maar tevens voorzien van een geweldige rugzak
aan ervaring. Als ex-leerkracht, ex-directeur van een school en ondervoorzitter van leraars zonder grenzen
beschikt hij over bijzonder waardevolle expertise, informatie en contacten. Ik
zou hem heel graag bij het project betrekken.
Onze volgende stap is het benaderen van de juiste enthousiastelingen
(ervaren leerkrachten, studenten psychologie, orthopedagogie, pedagogie, ) om
begin 2015 de juiste noden ter plaatse te gaan identificeren. Dat moet ons
toelaten om een gepast programma samen te stellen en medio 2015 te gaan
implementeren.
Tevens heb ik tijdens mijn verblijf Tracey in Samaritan ontmoet.
Zij is de leerkracht die voor de huiswerkbegeleiding en extra lessen zorgt voor
Evarist en Flora sinds begin dit jaar. Flora heeft hierdoor schitterende
vooruitgang geboekt. De achterstand die ze had, lijkt volledig weggewerkt. Voor
Evarist moet nog wat verder onderzocht worden waar het probleem zich situeert
om er nadien de juiste oplossingen aan te bieden. Vanaf januari (december is
nl. een vakantiemaand in Tanzania) zal ook David worden bijgestaan door Tracey.
Ik heb gemerkt dat zij heel goed werk heeft verricht en de kinderen vinden het
blijkbaar heel tof om die extra lessen te krijgen. Ook de andere kids die
vragen hebben met hun werk kunnen bij haar terecht, zij maken hier regelmatig
gebruik van.
Om een continuïteit te voorzien in die huiswerkbegeleiding
willen we graag de fondsen nog wat aanvullen zodat we Tracey ook een degelijke
vergoeding kunnen blijven betalen. Tot nog toe bedraagt dit 60 per maand. In
het kader hiervan heb ik allerlei moois en lekkers uit Tanzania meegebracht en dit
wordt binnenkort te koop aangeboden. De opbrengst gaat integraal naar het loon
van Tracey en naar het project Train the Trainer.
Dus, beste lezer, ben je op zoek naar kerst- of andere
geschenken, wil je jezelf een cadeau geven en meteen het project steunen hou
dan vooral deze blog en onze facebookpagina in de gaten. Weldra krijgen jullie
een uitnodiging voor de verkoop van houten schalen en slabestekken, mooie wax-stoffen, rokjes, tablet- of laptophoezen, tasjes, juwelen,koffie, thee, kruiden, noten, brandy,
.
Tips, adviezen, contacten . zijn steeds welkom, evenals
jullie enthousiasme voor de steun van dit project.
Voor diegenen die nu pas inpikken ... een schets van hoe het allemaal begon:
In september oktober 2013 heb ik enkele weken in het
weeshuis Samaritan Village Orphanage gewoond en geleefd om er vrijwilligerswerk
te doen. Er leven zowat 30 kinderen waarvoor goed wordt gezorgd. Een supervisor
baba (= papa), enkele verpleegkundigen, enkele mamas en uncles dragen
hun steentje bij. Ook gaan alle kinderen vanaf +- 6 jaar naar school, in tegenstelling
tot vele andere kinderen in Tanzania. Door voortdurend tussen en met de
kinderen te leven heb ik er enkele behoeften kunnen aanvoelen. Met het budget
dat ik had bijeengesprokkeld via een fundraising in de vorm van een tuinfeest
op 1 september 2013 heb ik enkele projecten kunnen opstarten om de kinderen van
Samaritan Village meer kwaliteit te kunnen bieden en zo ook aan hun toekomst te
werken.
Eén van de langlopende projecten is het aanleggen van een
moestuin.
Samaritan Village heeft behoorlijk
wat grond ter beschikking. Zelf voorzien ze in bananen en nog wat andijvie-achtige
groenten (mchicha). Hun voeding is behoorlijk eenzijdig. Dit beperkt zich tot
voornamelijk tot ugali (gemaakt van maismeel of meel van de cassave) en
bonen of mchicha. Soms wordt daar wat kip(peboutjes) of vis bij geserveerd. Op
de markt en langs de weg is er echter een hele variatie aan groenten en fruit
verkrijgbaar vandaar mijn bedenking dat het ook in Samaritan Village moet
kunnen gekweekt worden. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een landbouwexpert
die de mensen van Samaritan Village begeleidt bij de aanleg van een moestuin
met een variatie aan groenten en fruit. Uit het budget van de fundraising heb ik
kunnen putten om bij te dragen aan de aankoop van zaden, zaailingen, planten en
materialen. Inmiddels werd reeds geoogst tot groot enthousiasme van de bewoners
en begeleiders van het weeshuis.
Een ander project heeft alles te maken met opleiding.
KENNIS IS MACHT, voor de kinderen van Samaritan Village geldt
KENNIS is OVERLEVEN.
De kinderen die in Samaritan
Village leven, worden op 18-jarige leeftijd verondersteld op eigen benen te
gaan staan. Als zij geen degelijke opleiding hebben genoten, afhankelijk van
hun eigen mogelijkheden, zijn ze gedoemd om als street kid verder door t leven
te gaan met alle gevolgen van dien. Vandaar de noodzaak om voor elk kind alle
mogelijke middelen ter beschikking te stellen om hen stevig in t leven te laten staan tegen hun 18e levensjaar. Ik merkte tijdens mijn
verblijf dat enkele kinderen te kampen hadden met ernstige leerproblemen. Om
hieraan een ondersteuning te bieden hebben we een leerkracht aangesproken die
die kinderen 5x/week een uur begeleidt bij hun huistaken. Inmiddels blijkt dit
reeds vruchten te hebben afgeworpen. Het vermoeden is echter dat nog andere
kinderen hulp kunnen gebruiken. Dit dient nu nog onderzocht te worden. Indien
nodig zullen we een 2e leerkracht aanstellen om bijkomende kinderen
intensief te begeleiden.
Anderzijds willen we de opleiding
van de leerkrachten naar een hoger niveau tillen. In eerste instantie richten
we ons tot de zorgleerkrachten die de kinderen met problemen effectief op
lange termijn helpen. Omdat het zeker voor de kinderen van het weeshuis heel
belangrijk is, aangezien zij na hun ontslag uit het weeshuis niet kunnen
terugvallen op familie, willen we in eerste instantie de leerkrachten van de
kinderen van Samaritan Village hiervoor aanspreken.
Voor deze opleiding hebben we
mensen nodig die expert zijn in dit domein door hun ervaring. Ook studenten in pedagogiek/orthopedagogie of andere kunnen zeker hun steentje bijdragen.
Het project is momenteel in opstartfase. Dankzij het initiatief van een vriendin en de daaropvolgende donaties is het budget voor dit project met 600 aangedikt. Dit geeft wat meer armslag om dit project goed te organiseren en te ondersteunen. Dank voor alle bijdragen.
Mensen die graag nog een steentje bijdragen kunnen dit doen op rekening nr BE02 734 0374 64540 Fundraising for Tanzania.
Enkele concrete gegevens:
Hoe?
Fase 1
Bezoek aan diverse scholen en
volgen van de lessen om het niveau te leren kennen
Volgen van de bijlessen om
dezelfde reden
Opzetten van een programma
aangepast aan het niveau en de mogelijkheden van de lokale leerkrachten
Voorzien van cursus/documentatie
voor de leerkrachten
Leerkrachten die hulp verlenen in
Samaritan Village
Leerkrachten van de scholen waar de
kinderen van Samaritan Village school lopen (verschillende scholen)
Leerkrachten van Uhuru School (waar
John, de enige jongen met beperkingen van Samaritan Village, school loopt)
Wanneer?
Het hele jaar door zijn er
mogelijkheden. Tijdens de maanden april, augustus en december is er schoolvakantie
en zijn de leerkrachten wellicht meer beschikbaar voor de opleiding. Voor fase
1 zijn deze periodes dan weer niet geschikt.
Fase 1 : 2 weken
Fase 2 : minimum periode 3 weken
Waar?
Arusha en omgeving
Opleiding in Samaritan Village zelf
en/of in school/scholen
Kost?
Vlucht : +- 750
Verblijf: in Samaritan Village : +-
12 $/dag (logies en maaltijden)
Andere verblijfsmogelijkheden
worden nog onderzocht
Er wordt van de deelnemers verwacht
in eigen kosten te voorzien. Er kan zeker ondersteuning geboden worden in het opzetten
van een eventuele benefiet om de reis- en verblijfskosten te bekostigen. Het
kan een project worden waar je met je klas/school/vrienden/familie aan werkt.
Er is een budget voorzien om ter
plaatse in de kosten, gerelateerd aan het onderzoek en de opleiding te
voorzien.
Recently,
end of March Uncle Jan came back from Tanzania after 2.5 months, ill, very ill. 2.5 weeks later, on 16 april, he died from a very aggressive cancer.
Until the end he was very aware of his situation. Despite his fighting spirit
and optimism he has lost de battle. We will miss him, here and in Tanzania.
I am very
grateful for all he has given me, wisdom, points of view, warmth, everybody was
welcome at his home .... Not least
because thanks to him I could fulfill my dream last year in Tanzania:
volunteering in an orphanage. He fully supported and followed up this project,
for which, on his last day in Arusha, he has visited the orphanage. Also thanks
to him I felt so welcome by many locals.
Uncle Jan has spent a lot of time during 16 years in Arusha and other places in
Tanzania. What once began as a volunteer project to revive a museum in Arusha
has evolved into setting up hotels and a private house. It was not only the decoration,
restauration & building of the premises he took care of, he also learned to
cook the local people for tourists, with respect for de local cuisine, to
create and maintain a garden and cultivate herbs, vegetables and flowers in an
appropriate way, he taught them to run a hotel and restaurant, .... And all
this on a voluntary basis.
Uncle Jan has
made a lot of friends over there, and I had the benefits of it during my stay.
On the night of June 24, a "tribute" for Jan will be organized in
Arusha by some local friends at ViaVia. We also take this opportunity to burn candles
for him; he loved it. Maybe that way, he will feel our warmth. If you like to
show him your affection you can follow this example.
He will
continue to live through the traces that he left, small ones, big ones.
We are so proud and want to share this good news with you. For a few months, Stacy, the teacher has been helping the children of Samaritan who need help with their homework/studies. And guess what ... Everest ended last month with grade B !!! And Flora could show grade A !! We are so grateful to Stacy who supported and helped them and the other kids. We are also very grateful to all sponsors !! It's our aim to continue this project on a very long term because this is so important for the future of the kids. It can be a huge difference!
Thank you, Mrs. Monica, director of Samaritan Village for the follow up and feed back!
Date: 2014-04-09 18:30 GMT+02:00 Subject: To: elsdalle0@gmail.com
Dear Els,
We thank you for the teachers aid. This term Everest had an average grade Of B and Flora had an A. Be blessed abundantly.We all love you.
The teacher is helping all the children each one with his or her respectIve problem.Thank you so much Els for you oppened our eyes.These children need academic assistance after school.We will see how to help John.The teachers name is Stacy.We shall send the photo you asked.Regards to your family and friends.
Inderdaad, ik kan jullie melden dat, ondanks het ontbreken van nieuwe posts op deze blog, de opgestarte projecten worden verdergezet enerzijds en dat er ook nog nieuwe projecten zijn opgestart, anderzijds. Na m'n terugkomst in Belgenland bleek het, zoals een beetje verwacht, niet evident om de lopende projecten verder aan te sturen van hieruit. Gelukkig zijn er meer mensen begaan met dit project. Jan en Ghislaine, die begin januari naar Tanzania zijn vertrokken voor een ander project hebben inmiddels ook een tijdje in Arusha gespendeerd en er ter plaatse uitgezocht hoe het verder kan met het agricultural project, m.a.w. met de aanleg van de nieuwe moestuin. Ik hoop hierover volgende week wat concrete vorderingen over te vernemen wanneer Ghislaine terug naar België keert.
Anderzijds hebben we de fondsen ook nog kunnen aanspijzen met de budgetten die we normaalgezien ter gelegenheid van het jaarlijks kerstfeestje in familie spenderen aan geschenken. Dit jaar dus geen kerstkadootjes, wel een mooi bedrag dat heel specifiek wordt gebruikt om een leerkracht te betalen. Die leerkracht zou 4x/week de kinderen met leerproblemen in Samaritan Village bijstaan en helpen met hun huiswerk. Voor 60/maand kunnen de kinderen geholpen worden enerzijds en, anderzijds, heeft een leerkracht ook een extra inkomen. De eerste 10 maanden zijn sowieso al verzekerd, wij hopen dat we dit langlopend project (er zullen immers wel altijd kinderen met leerproblemen zijn, net als hier) kunnen blijven verderzetten.
Mensen die hiertoe willen bijdragen kunnen dit nog steeds via de rekening van de Fundraising: BE02 734037464540. Een berichtje via deze blog, of rechtstreeks op orphanage.arusha@hotmail.com is altijd goed ter verduidelijking.
Hierbij wil ik ook de mensen van INZET Opwijk danken die de verhoging van de zitpenningen (totaal 250) hebben overgedragen aan ons project. http://www.editiepajot.com/regios/17/articles
Hou de blog in de gaten ... nieuws over de gang van zaken in Samaritan Village volgt binnenkort!
En hierbij de foto's .... de kerstcollectebox en de overhandiging van de check van 250 door INZET.
(ik hoop dat dit werkt, indien niet, graag jullie feedback, liefst met advies hoe hier wel een link naar mn foto-album te delen)
Ik vernam dat het niet bij iedereen lukt om de foto's te zien ... hierbij een nieuwe link naar een nieuwe locatie. Ik moet nog wel wat aan de volgorde en de comments werken.
Dear blog readers, supporters and sponsors of Samaritan Village and others,
The reason why this message is in English, is because in the mean time, several local people of Arusha follow my/our contributions to Samaritan Village. I have created an overview so that all people interested can follow (up) and support the continuity of different realisations and projects. You can read all details in the attached report.
Finally I want to thank all people who have been supporting me all this time and who will, hopefully continue to support.
This is not the end of "my mission" just a step in between as I hope to be able to continue to contribute from Belgium in life improvement of the kids and staff and ... who knows ... one day to return
In Msolwa, nabij Udzungwa national Park, waar ik enkele dagen heb gespendeerd, heb ik Philipo en Sarah Khanya ontmoet in functie van een op te richten weeshuis. De nood blijkt in een dorp als daar, hoog te zijn aangezien er geen enkele opvang is voor de stakkerdjes die hun ouders om 1 of andere reden verliezen. In de steden zijn er heel wat meer voorzieningen. Het idee van fostering zou niet op succes kunnen rekenen omdat de locals, in tegenstelling tot vroeger, niet meer geneigd zijn om kinderen (familie of niet) op te nemen in hun gezin. Egoisme en economische omstandigheden zouden de reden ervan zijn, dit volgens de locals. Jammer, want ik ben ervan overtuigd dat dit een betere oplossing zou zijn voor iedereen.
Uiteraard wordt onze steun (financiele e.a.) hierbij verwacht, dus zijn we 1 en ander aan t bespreken. Vooraleer engagementen aan te gaan hebben we meer info nodig, om te beginnen een budgetplanning.
Inmiddels heb ik ook de Agricultural Advisor van Arusha gecontacteerd in functie van de uitbreiding van de moestuin van Samaritan Village om tegen een heel geringe kost (gesponsord) meer variatie in de voeding van de kids te brengen. Er is plaats voor, nu nog zien wat er best kan verbouwd worden. Ik dacht hierbij aan wortelen, uien, avocado's, passievruchten, ananas .. dingen die hier goed gedijen. Wordt maandag vervolgd.
Ik mag dan niet creatief zijn, dit compenseer ik door te "pikken met mijn ogen". Gisteren vond ik de oplossing om bij te dragen aan de hygiene in Samaritan Village: zo simpel, goedkoop en efficient: een emmer met een kraantje, eronder een "bassin" en dat alles op een staander die de schrijwerker zal maken. Nu hebben ze geen excuus meer om hun handen niet te wassen voor en na het eten, na het toilet, .... Alleen ... we moeten het hen wel nog aanleren, wat de grootste karwei zal zijn. Ik denk dat Ulla, samen met de mama's en eventueel volgende vrijwilligers, hier een grote bijdrage zal "kunnen" leveren .
Morgen houden we een fotonamiddag in Samaritan: ik heb de kids beloofd alle foto's te tonen (via de TV) die ik daar heb gemaakt, alsook die van de safari's en ons uitstapje naar Lake Duluti. Warme chocolademelk, koekjes, vers fruit en chocolade staan ook op het programma. Volgende zaterdag organiseren we een Samaritan Open Air Party met Westerse en Afrikaanse muziek, chips en cola (en bier voor de "ouders"). Ik kijk er al naar uit!
Ik begin aan mn laatste week in Arusha .... was aan 't overdenken om de dingen die ik hier heb gedaan en nog doe - en graag doe - misschien als job te kunnen doen. Dus, mocht iemand goeie ideeen, connecties, tips hebben, .... let them know! Ergens vind je hier een knop met "reactie op de blog" .... don't hesitate, just do
tot schrijfs lieve Belgische en andere vrienden Els
