Bij het middageten kwam de Generaal niet opdagen. Dokter Armstrong ging hem dus zoeken. Toen hij terugkwam vertelde hij dat de generaal dood was. Alweer een dode dacht ik bij mezelf... Dit kan toch niet verder, er is hier absoluut zeker iets niet pluis. De generaal was met een hard voorwerp geslagen op het hoofd. Iedereen was geschokt. ''Niemand'' had weer toegeslagen. De hele dag werden er gesprekken gevoerd over wie de dader zou kunnen zijn. Iedereen verdacht iedereen. Iedereen deed 's nachts zijn deur voor de zekerheid maar op slot, zelf ik! Slaapwel.. Of beter gezegd slaapnietwel...

Toen we weer beneden kwamen na 2 heftige dagen, stond er geen otnbijt voor ons klaar. We gingen er van uit dat Meneer Rogers dus nog in zijn bed lag, wat normaal was, hij was helemaal van slag door de dood van zijn vrouw. Maar dat bleek dus niet het geval. Samen gingen we hem zoeken en vonden hem op de houthakkersplaats met een bijl in zijn hoofd... Wie was ''niemand'' en waarmee was hij bezig? Wie zal het volgende slachtoffer zijn? Deze vragen spookten allemaal door onze hoofden en iedereen vreesde voor zijn eigen leven. 

Ik stelde dus voor om na het ontbijt de hele zaak eens met elkaar te bespreken. Iedereen kwam, behalve Emily Brent, zij voelde zicht wat duizelig dus lieten we haar maar eventjes alleen. We bespraken de zaak; alhoewel ik het nodig vond dat Emily Brent erbij moest zijn besloot ik haar te halen. Wat ik zag toen ik haar kamerdeur opendeed? Ik.......... ik zag ze dood in haar stoel. Ik stelde voor dat iedereen samenbleef want dat was veiliger. Vera was moe en ging al slapen. Opeens hoorden we een kreet vanboven bij Vera. De 4 mannen liepen naar boven behalve ik.....

De mannen merkten algauw op dat ik er niet meer was...