Ik ben een vrouw van begin 51, gescheiden en 2 volwassenen kinderen.

Toen ik 50 werd, voelde ik niets, niet van...oh nu ben ik oud en al die dingen die erbij horen.   Het is toch maar een getal, ja ja....ergens is dat zo en toch voel ik dat ik inderdaad oud aan het worden ben.

Fysiek ben ik niet zo fit meer, ja je kan gaan sporten, dat heb ik ook een tijdje gedaan maar....lang heb ik het niet volgehouden.

Na een werkdag, koken en dergelijke heb ik niet veel zin meer om nog te gaan sporten.

Verleden jaar kreeg ik mijn ontslag na zoveel jaren te hebben gewerkt in hetzelfde bedrijf, dat was een domper!! Daar sta je dan, geen werk... van een uitkering wil ik niet leven, dus maar op zoek naar een nieuwe baan.

Tjonge dat was niet zo makkelijk meer, honderden cv's gestuurd, om uiteindelijk te horen te krijgen van dat oftewel je teveel ervaring hebt of je te duur bent.  Uiteindelijk na een maand intens zoeken heb ik wat gevonden, gelukkig.

Tja, het is niet simpel als je een 50 plusser bent, laat staan dat je in de menopauze bent....één moment voel je je euforisch en ander moment denk je...what the heck!  Je omgeving probeert je wel te begrijpen, maar ja....makkelijk is dat nu ook niet hé.

Zonder enige reden lopen soms de tranen dat je denkt, van waar komt dat allemaal?  

Begin ook maar eens aan een nieuwe relatie, ik weet echt niet wat er aan de hand is maar er is echt iets mis, mis met vrouwen, mannen?

Er zijn zoveel singels, en toch lijkt het soms op de één of andere manier niet te lukken.

Heeft dat ook met de leeftijd te maken, of ligt het aan deze maatschappij?

Ach, we komen er nog wel achter.

Geniet nog van jullie zondag!!