Met deze wil ik een open brief publiceren, om iedereen eens mijn mening te zeggen en te laten hoe het eigenlijk allemaal zijn gang is gegaan. Er worden veel meningen de wereld ingestuurd en iedereen voegt daar nog zijn eigen interpretatie aan toe. En ik wordt er niet graag van beschuldigd dat ik iemand bestolen heb. Want indien je bestolen wordt, dan is dat van iets dat je bezit, en niet van iets dat je rechtmatig niet toekomt. ---- Toen Vanessa en Greg gingen samenwonen hebben wij haar een som van ongeveer 75000 over gemaakt (waarvoor wij lang gespaard hadden), zoals we al voor youri gedaan hadden. Dat geld werd op een aparate rekening geparkeerd en alleen Vanessa en Mama hadden daar de volmacht over. Van deze rekening werden er bepaalde dingen aangekocht/betaald zoals haar auto, de keuken en een deel van haar aflossing van het huis. Onderling hadden zij ook een schuldbekentenis opgemaakt die bepaalde, dat als ze uit elkaar zouden gaan, of indien zij zou overlijden, haar deel van het huis en het geld terug naar haar ouders zou gaan. Deze werd echter niet bij de notaris neergelegd maar verbleef in een dossier thuis. Om nu te gaan beweren dat deze schuldbekentenis nooit bestaan heeft, dat is toch een beetje vergezocht. Er wordt nu bij de notaris een minnelijke schikking voorgesteld, waar wij het huis gewoon aan Greg overlaten. Of we daarmee akkoord gaan, dat weet ik nog niet. -- De laatste maanden voordat ze overleden was, bleef mama daar dag en nacht en hadden zij natuurlijk een innig contact en bespraken zij veel dingen. In tegenstelling met haar echtgenoot, die bijna geen tijd met haar passeerde, alhoewel hij besefte dat haar einde nabij was. Zo ook de kwestie van het geld en de auto. Vanessa zei altijd tegen mama, neem de schuldbekentenis maar mee als ge wilt, het ligt boven, maar dat werd niet gedaan. Als er iets ter sprake kwam van de terugbetaling, na haar dood, dan zei ze altijd : Neen Greg is zo niet.. die zou zoiets nooit doen.. Hadden we maar meegenomen destijds. In de laatste maanden had ze ook gezegd : de auto is terug voor mama en uiteindelijk hebben we dat ook geregeld en de auto teruggenomen. Greg heeft altijd beweerd dat hij daar niets van wist, en dat wij de auto zogezegd gestolen hadden. Hij liet altijd blijken dat wij de auto na haar dood, zouden kunnen terug-kopen. (??) Hetzelfde geldt voor die rekening. Toen haar einde nabij was, had ze toelating gegeven om de rest van de rekening, waarop wij dat geld gestort hadden te ledigen, en terug te nemen. Nu beweren anderen dus dat wij Greg bestolen hebben, door ZIJN geld afgehaald te hebben. -- Ook had ze altijd gezegd dat de helft van de levensverzekering van haar werk voor Youri zou zijn. Zij heeft echter de begunstigde van het contract echter niet officiëel aangepast. -- Ik wil niet alleen slecht van iemand publiceren, maar de waarheid mag eens gezegd worden. Waarom moest hij in die laatste weken, bijna ganse nachten weg gaan (waar naartoe ??), en als hij s'morgens toekwam precies doen of mama het niet zou gehoord hebben dat hij thuis kwam. En tegenover haar dat niet laten weten. Kon hij daarmee niet wachten tot ze overleden was ? Daarna kon hij doen wat hij wou. Zo iets doe je toch al uit respect voor iemand anders. Maar ja zulke zaken komen toch aan het licht door één of andere gebeurtenis, bv toen hij zijn bankkaart miste na één van zijn nachtelijke uitstappen en er een zware discussie ontstond. -- Wat ik ook zeer eigenaardig en ongepast vond, was dat Greg de dag van haar overlijden al haar bezittingen al had gedropt (in vuilzakken). Ik weet wel dat je niet eeuwig over iemand moet blijven rouwen en dat het leven doorgaat, maar de eerste dag vind ik toch niet het gepaste moment. -- We hadden dat allemaal niet zo erg gevonden, had hij goed voor haar gezorgd en zich een echtgenoot getoond, mar ja. Toen hij in begin thuis bleef, om zogezegd voor haar te zorgen, kwamen wij soms pas s'middags en dan waren alle rolluiken nog allemaal naar beneden, het kind had nog geen ontbijt gekregen, niets werd er voor gezorgd, neen hij bleef slapen tot in de late namiddag... --
Ik weet dat het allemaal losse gedacht zijn, en dat de gebeurtenissen niet altijd in volgorde zijn, maar het moest eens van mijn hart. En ik zou ook willen dat ieder die betrokken was, en zijn familie, dit eens zou lezen, voordat ze een oordeel over ons vellen en ons beschuldigen van diefstal.. Ik elk geval, ik betreur wat er gebeurd is, en had gehoopt dat het niet zo zou geweest.. maar ja.. daar hebben we weinig over te beslissen.. dat is ons lot...
Toch nog de groeten aan iedereen die we tijdens haar leven gekend hebben, maar erna ons hebben laten vallen. We hebben geen persoonlijk probleem met niemand (?) maar hopen dat sommige zaken toch recht gezet zijn..
De familie Przytula-Aerts, ouders van Vanessa ..(voor altijd en bij ons wordt ze nooit vergeten)
Met deze wil ik een open brief publiceren, om iedereen eens mijn mening te zeggen en te laten hoe het eigenlijk allemaal zijn gang is gegaan.
