Op verzoek van mijn twee medecompanen, een extra woordje uitleg van hoe deze uitdaging tot stand is gekomen.
In september 2018 word ik namelijk 50. Alvorens het bereiken van deze gezegende leeftijd had ik graag eens een lange rit met meer dan 4000hm uitgereden.
De tijd begon dus te dringen en in het najaar van 2017 was ook de motivatie om te blijven trainen wat verdwenen.
Tijd dus voor een brainstorm vergadering over welke (ééndags)uitdaging we zouden aangaan in 2018.
Nu weet ik niet of jullie Paul (t'is nooit ver genoeg) of Ben (ik zeg altijd ja) een beetje kennen, maar het resultaat van deze brainstormsessie was :
LAAT ONS VAN THUIS NAAR DE STELVIO FIETSEN en vervolgens ook nog EVEN DE "IL PIRATA" uitrijden (we zouden dan toch immers goedgetraind zijn!!!).
Onder (zeer zware) morele dwang heb ik hier dan maar mee ingestemd.
Ons vierde kompaan "den Bart" had helaas niet genoeg vrije tijd om zich bij ons te vervoegen van in het begin, maar komt later af met de wagen (en brengt ook mijn vrouwke Kaarin mee, waarvoor oprechte dank) om zowel op donderdag als op zaterdag beide kanten van de Stelvio mee met ons te bedwingen.
Voila, zo kennen jullie lezers, een beetje de achtergrond van ons avontuur.
Ik reken op jullie steun
Guido
PS op de foto van links naar rechts : Ben , Bart en Paul (ik achter de camera )
Na een welgekomen en welverdiende rustdag kondigt onze hoogdag zich aan: de dag van Il Pirata !!!! Dit is een fietstocht georganiseerd in het kader van Climb for Life, een organisatie die een groot deel van de opbrengsten investeert om mensen met gezondheidsproblemen te kunnen laten sporten. Il Pirata was ons einddoel van onze trip naar Bormio.
Gezien de afstand en vooral gezien het aantal hoogtemeters is de start voorzien om 7u00 aan de Sporthal te Bormio. We waren niet alleen! In totaal stonden we met zo'n 700 fietsers om 7 uur te wachten op het startschot. Het weer was ideaal en we hadden er zin in . Knal werklonk het luttele momenten later en daar gingen we. De eerste 25 km waren zalig. lichtjes tot minder lichtjes afhellend tot aan de voet van de Mortirolo. Daar kregen we ons voorgerecht voorgeschoteld : een klim van 14 km met een gemiddelde hellingsgraad tussen de 9.2 %en pieken tot 16 %. De eerste jasjes gingen uit en de ochtendkoude maakte plaats voor het eerste zweet van de dag. De zon kwam er ook door en gaf zo ook een extra morele steun: het werd een fantastische dag!
Na de eerste bevoorrading op de top van de kuitenbijter zette we de steile afdaling in richting Ponte di Legno. De geur van rubber rook je geregeld op deze spannende afdaling. Het verbindingsstuk tussen de Mortirolo en Ponte di Legno en dus de voet van de Gavia was ook niet te onderschatten: dat stuk was zo'n 25 km aan een hellingsgraad van ca 4 tot 6.5 %. We waren opgewarmd. Ondanks al dat klimwerk genoten we volop van deze prachtige streek. Supermooi. En het werd alleen nog maar mooier!
Na de tweede bevoorrading in Ponte di Legno begonnen we aan het hoofdgerecht van de dag : Il Passo Del Gavia. Een bergpas van 17 km met een gemiddelde stijgingsgraad van 8.3 en (diverse) pieken tot 5%. Een stevige klepper op soms vrij smalle weggetjes. Onderweg werden we constant voorbijgestoken door vele 'horden' motards.
Het werd een lange klim die ons veel zweet en inspanningen koste. Maar een goede vriend van me zei wijselijk : beter nat van het zweet dan van de regen ! De vistas waren adembenemend. Mooie panorama's verschenen na elke bocht opnieuw. genieten. Volop genieten. Ook op de top van de Gavia is de omgeving zeer mooi! Helaas is er geen tijd om lang na te genieten van deze toch heroische klim boven aan het meer. Er stond ons nog een dessert te wachten, namelijk de Stelvio als ker op de taart !
De afdaling richting Bormio verliep vlot. Er was weinig verkeer en dat maakt het al veel minder stresserend. Eenmaal Bormio door begonnen we aan de laatste klim van de dag: Il Passo delo Stelvio. Een klim van 22 km met een gemiddelde stijgingsgraad van 7.9 % (en pieken tot 14%). De vermoeidheid nam toe. De kilometers gingen trager voorbij: het werd een strijd op karakter en wilskracht. We zouden en moesten de top bereiken!! na ca 2u30 was het zover! De aankomst op de top was bereikt !! Ben was een topper en had die dag alles gegeven. Hij bereikte de top omstreeks 15u20. Guido en Paul waren ongeveer gelijk boven omstreeks 17u15. Een lange maar ongelooflijke prachtige dag
Opdracht geslaagd dus !! Onze maandenlange trainingen hebben hun vruchten afgeworpen: we zijn fier op onze prestaties !!
Il Pirata werd uiteindelijk een rit van 150 km met maar liefst 4700 hoogtemeters !!!
Dit brengt onze tellers uiteindelijk op 1390 km en zo'n 18000 hoogtemeters !!
We gaan ons bezinnen en gaan op zoek naar een nieuwe uitdaging voor volgend jaar !!
Inmiddels zijn we al dag 5. De grote vraag is wat weer wordt het vandaag?? De weer app kondigt 50 % kans op neerslag aan. Maar dus ook 50 % kans om geen neerslag??
We doen het gordijn open en het is ........ droog :) Toch al een goed begin en we beginnen er vol goede moed aan. De hoogtemeters van deze rit zitten hem vooral in de eerste 100 km. De benen voelen toch al iets zwaarder dan de dagen voordien. maar de mooie omgeving pept ons op. We zien hertjes dartelen in de weiden, vossen (iets minder dartelend) en ander natuurschoon. De wegen zijn nog steeds van bedenkelijke staat.
Alles verloopt prima zonder noemenswaardige problemen. We vinden deze ervaring alvast fantastisch. Genieten overheerst , dat afzien nemen we er graag bij. Na 100 km komen we aan bij onze voorziene stop. Maar die was helaas gesloten tot 16u. Op zoek naar een alternatief. Maar Pasta vinden in Illertischen was niet zo eenvoudig. Dan maar iets anders...geen pasta op de kaart, maar als we met ze'n allen pasta wilden was dat geen probleem. Dat was dan geregeld ? na de nodige koolhydraten begonnen we aan deel twee van onze rit. De billen lieten zich geregeld voelen. Auw mijn ***, mijn billen doen zeer. telkens we ons in het zadel zetten was er wel een ai, oei of auw te horen... Nog effe.
De licht grijze lucht had inmiddels plaats gemaakt voor iets donkere wolken... en wat later nog donkere wolken. Er kwamen zelfs flitsen aan te pas . En ja. na 125 km hadden we prijs; opnieuw een gratis douche. Een hevig onweer zette de sluizen weer helemaal open. 25 km aan een stuk gietende de regen vooraleer over te gaan in gewone regen tot zo'n 13 km voor aankomst. Helemaal doorweekt trachten we ons warm te houden door een gestadig tempo aan te houden. Niet altijd zonder risico's echter. Op en bepaald moment draaien we , en Ben als eerste van en zijbaan een hoofdbaan op en ja, er kwam net een vrachtwagen aan.... Gelukkig hadden we alleen de juiste snelle reflex in huis om het gevaar te vermijden.
Nog 7 km te gaan en ja, het had lang geduurd, kreeg Ben een lekke band. Niets gebeurd, noch getreurd, hup, band vervangen en of we go... maar 3 km verder stond Ben opnieuw plat. Niets te zien aan de buitenband noch aan de velg.
Opnieuw een andere binnenband.... en 5 km voor de deur van het Hotel stond Ben voor de 3 de keer plat. Moraal in de schoenen. Resultaat: nieuwe binnen EN buitenband. Hopelijk is hiermee het euvel verholpen. We zullen morgen zien.
We gaan nu na een lekker warm badje, een zalige massage en een deugddoende maaltijd genieten van een welverdiende nachtrust.
Vandaag deden we 171 km en 1350 hm.
De teller staat na vandaag op 858 km en 8000 hoogtemeeters.
Morgen staan er 150 op het programma, maar we met redelijk veel hoogtemeters (ca 2750) .
Dag 4 : van de zon naar de regen, maar dan veel regen
Dag 4: vandaag staat een relatief korte rit op het programma. 140 km staan er op het menu. De zon deelt de hemel met de wolken. maar om 8u45 meten we toch al 21 graden!
Om het gekrak van Paul's fiets (en de schakelprobleem) te verhelpen staan we om 9 uur stipt aan de deur van en fietsenmaker in Speyer. Die heeft er blijkbaar niet al te veel zin in voor een maandagmorgen !! Na wat sleutelen lijkt het grootste euvel verholpen. We rijden kort door de prachtige binnenstad van Speyer en vangen onze tocht aan. De zon is van de partij evenals een vochtige drukkend gevoel. Veel zweten en veel drinken. bijna al dagelijkse kost !
De eerste 35 km maalden we stevig door tot we weer aan de eerste hellingen van de dag begonnen. Ook vandaag reden we door mooie landschappen, kleinere mooie dorpjes. Genieten en afzien zijn inmiddels kernwoorden geworden.
De benen zitten bij Ben en Paul vrij goed. Guido heeft iets meer tijd nodig om gerodeerd te geraken. Na een flinke portie fetuccini bij La Passione in Ruthisheim was de honger gestild en ging we als trio er goed vandoor. De naam van het restaurant had zijn naam niet gestolen. Een gezwinde Sicilaan van Siracuse maakte Martine mooi het hof. Ciao Bella !!
Ondertussen heeft het zadel als wel wat sporen nagelaten op onze billetjes en wordt het steeds een pijnlijk vertrek eens we ons in het zadel laten glijden. Ai, oei, auw wordt er al eens geroepen. Gelukkig nog dat we eenmaal op drijf zijn dit euvel trachten te verbijten en te vergeten (?!) door af en toe onze zithouding aan te passen en recht te staan op onze trappers.
De wegen laten nog dikwijls te wensen over. Slechte asfalt, putten in de weg en nog sporen van heveige regens van vorige week als modder en stenen op de baan.
Genieten, dat is wat we doen wat de omstandigheden ook zijn !! Ook al was er vandaag een eerste valpartijtje op te tekenen. Op een stukje onverharde weg vond Ben het nodig om het gras in te duiken. Zonder erg :)
Paul was onderweg zijn fietsbril kwijt, maar die werd gelukkig (doorhemzelf) teruggevonden ! Ook Ben was zijn fietsbril vergeten om het fietsenrek van de volgauto. Die was al vertrokken toen hij eraan dacht: waar is mijn bril?. Wonder boven wonder lag de bril na 2 km nog steeds om het fietsenrek ! Gelukkig voor Ben !!
20 km voor de meet: donkere wolken stapelen zich op.. onweer weerklinkt. We versnellen het tempo. We willen de wolken voorblijven. Helaas het mocht niet zijn. De eerste druppels vielen naar beneden. En er volgenden er nog vele vele meer.
2 km voor de aankomst. Het kon niet erger (dachten we). Fout dus. Het onweer barste helemaal los. Het water viel met bakken uit de lucht. Gieten, gieten, gieten... De douche hadden we dus al bij deze gehad !! Nog goed dat dit op het einde van rit was... Snel een warme douche en aan tafel.
Al bij al een leuke rit van 140 km en 1500 hoogtemeters.. En de benen voelen nog altijd super !! Maar het poepke iets minder.
Dag 3. 7u30 wachten op het ontbijt dat eigenlijk pas om 8 uur kan. Na een hartig woordje in het Duits van Paul lukt het uiteindelijk toch om als enigen van het hotel rustig te ontbijten op het terras. En ja, dit terwijl er een 50 tal Franse ouderlingen staan te gapen. Zij moeten wachten tot 8 uur :) Tegen dan zitten wij al op de fiets :) De hemel was grijs, maar het was al behoorlijk warm. Na 27 km op een mooi fietspad langs de Mosel begonnen we aan onze eerste klim van de dag. Een leuke opwarmer. Niet te stijl maar al wel behoorlijk lang. De nieuwe asfalt was precies voor ons gelegd. Ondertussen was de zon reeds paraat. Het zweet begon te druppen. En niet voor het laatst vandaag.
De fietspaden hebben nog helemaal niet de stempel van die van Nederland en zelfs niet die van Belgie. Soms erbarmelijk slecht. Maar de vista's waren weer op en top. diverse routes door diverse wijngaarden van de Mosel en de wijdse velden van tarwe, koren en andere gewassen. Hellingen en afdalingen wisselden elkaar af. De punch verdween naarmate de dag vorderde, maar de volharder overwint !!
Na een deugddoende fettuccini bij Bella Vista in het pittoreske Bad Kreuzinger waren onze batterijen weer opgeladen voor deel 2 van de dag. Ondertussen had een auto die verdwaald leek in de winkelwandelstraat, de geparkeerde fiets van Guido aangereden, al een geluk zonder erg !! Later op de middag had Ben pech nadat zijn GPS houder afbrak op en van die fantastisch wegen. De Gps van Paul was plat, dus was het aan Guido om de laatste 30 km te gidsen naar het eindpunt !
De versnellingen van Paul functioneren naar willekeur wat niet altijd leuk is, zeker niet op hellingen. Daarnaast kraakt de fiets teveel naar onze goesting; Een goede beurt bij de fietsenmaker staat op de agenda van morgen. De reserve fiets zal nog van pas komen !!
De namiddag rit was nog glooiend in het begin en vrij vlak op het einde. Bij aankomst stonden er toch 202 km op de teller en 2100 hoogtemeters. De temperatuur van vandaag was gemiddeld 27 graden !!
Ondertussen, na drie dagen , zijn we 546 km ver en hebben we toch al 5180 hoogtemeters in de benen. Die voelen bij de ene al wat beter aan als bij de andere !! gelukkig is er Martine nog met de super recovery massage ! Die laat ons als herboren opstaan !!
Meer hoogtemeters dan voorzien (maar geen regen, en .... geen lekke banden!!!
Voor de nieuwsgierigen, fotos volgen later want het internet werkt hier niet echt mee.
De titel zegt al veel over onze dag. Een volledige droge dag zonder mechanische problemen.
Ben had voor vandaag wederom een prachtige route uitgestippeld doorheen de vulkaaneifel. Voor mensen die de streek hier wat kennen, weten dat het dus de hele dag op en af was. Met enkele zeer pittige kuitenbijters.
Volgens de route you planner waren het 1700 hm maar bij controle aan de aankomst bleken het er maar liefst 600hm meer te zijn. Met andere woorden best een pittige dag. Dankzij de goede zorgen van Martine en Linda, hadden we gelukkig voldoende eten en drinken om de dag perfect door te komen.
Er zijn onderweg ook veel fotos genomen maar deze zullen we later toevoegen want zo goed als geen dataverkeer mogelijk hier.
Maar de Moesel en zijn prachtige omgeving maken veel goed.
Morgenochtend wilden we eigenlijk zeer vroeg vertrekken want er staat meer dan 200km op ons te wachten, ontbijten kan echter pas vanaf 7.30u. Hierdoor zijn we genoodzaakt om onze planning wat aan te passen, en is de start voorzien om 8u.
Vrijdag 8 juni 7u15. Eindelijk is het zover ! We staan klaar om te vertrekken op avontuur ! Guido, Ben en Paul, allen wat nerveus maar allemaal gedreven om er met goede moed en goede benen aan te beginnen.
De weergoden zijn ons niet al te best gezind: we vertrekken in de miezelregen richting Italie. De regen blijft ons heel de morgen helaas vergezellen. Op km 58 rijdt Paul plat . Na onze laatste oefenrit van vorige week zijn we nu hiervoor goed getraind !! Op km 78 was Guido aan de beurt. En op km 91 nog eens Guido ! En wie denkt dat het de laatste keer was heeft het mis !! 15 km verder reed Guido voor een vierde keer plat.. Moraal inmiddels in de schoenen.. de voorraad binnenbanden slinkt sneller dan gehoopt en verwacht. Met een bang hartje geraken tot onze middagstop De Kieper aan het kanaal in Tongerlo/Bree. Een superlocatie, prachtig gelegen en ze serveren er superlekker reuzeporties spagetti voor amper 9 euro !! Ondanks het minder weer en de platte banden konden we toch genieten van een mooie route, grotendeels langs een uitgebreid netwerk van kanalen.
Guido beslist om technische assistentie in te roepen van zijn lief vrouwtje. Kaarin brengt hem 2 nieuwe wielen. genoeg is genoeg en Ben en Paul zetten de rit met zijn tweeën verder. Het weer klaar gelukkig op. De het is gestopt met regenen en rijden de rest van de middag onder een bewolkte hemel. De zon komt zelfs af en toe door de wolken.
Het tweede deel van de rit was eveneens supermooi, deels langs kanalen en wijde velden in Nederland en Duitsland.
Na 204 km kwamen we aan in ons hotel in Duren. Vrouwtje Kaarin had Guido inmiddels tot bestemming gevoerd en volgwagen met Martine en co-opiloot Linda vormden het ontvangstcommite.
De rit was vrij vlak en dus een goede opwarmer voor de volgende dagen.
Onze beentjes werden nadien goed verwent met een heerlijke massage van Martine !! Super !!
We gaan rusten en kijken opnieuw uit naar een avontuurlijke dag !
Vrijdag vertrekken
we, van alle vragen gaan door men hoofd.
Heb ik
genoeg reserve materiaal mee, heb ik genoeg getraind, wat gaat het weer doen enz.
enz.
Vrijdag hebben
we onze laatste trainingsrit gereden, zachtjes uitgedrukt een heroïsche rit
naar een B&B in Transinne (le dortoir/les charmes des etoiles). Echt noodweer,
hevige regenbuien, modder, fietspaden waren rivieren, putdeksels waren fonteinen,
9 platte banden, 7.10u vertrokken en om 20.40u en 240km later waren we ter
plaatse! Ride from hel dat gaat door men hoofd
Goede trainingsrit???
Ik weet het niet laten we denken van wel 😊.
Nu een week
rust, zou blijkbaar nodig zijn al staat men fiets te lonken om hem te mis-/gebruiken
maar we blijven eraf, straks of morgen men valies maken en vrijdagmorgen zijn
we weg!
We gaan
proberen regelmatig wat te posten zodat jullie wat op de hoogte blijven, als de
spirit er nog is s avonds 😉.
Alvast bedankt
om ons te volgen en voor de aanmoedigingen!
had ik graag eens een lange rit met meer dan 4000hm uitgereden.
)
Op km 58 rijdt Paul plat . Na onze laatste oefenrit van vorige week zijn we nu hiervoor goed getraind !! Op km 78 was Guido aan de beurt. En op km 91 nog eens Guido ! En wie denkt dat het de laatste keer was heeft het mis !! 15 km verder reed Guido voor een vierde keer plat.. Moraal inmiddels in de schoenen.. de voorraad binnenbanden slinkt sneller dan gehoopt en verwacht. Met een bang hartje geraken tot onze middagstop De Kieper aan het kanaal in Tongerlo/Bree. Een superlocatie, prachtig gelegen en ze serveren er superlekker reuzeporties spagetti voor amper 9 euro !! Ondanks het minder weer en de platte banden konden we toch genieten van een mooie route, grotendeels langs een uitgebreid netwerk van kanalen.
