Ik ben
Lola. Ik ben 22 jaar en ik studeer aan de hogeschool.
Ik woon
nog thuis, samen met mijn moeder, vader, 19-jarige broer en hondje.
In dit
blog zal ik voornamelijk klagen over de belachelijke, luide, irritante en
bloeddrukverhogende situaties die ik dagelijks of wekelijks meemaak zodra ik de
keuken of living betreed.
Zodat u
een beetje een beeld heeft van de personen waar ik dagelijks mee moet leven,
zal ik een korte omschrijving geven.
Kevin, mijn broer: 19 jaar, studeert 7e jaar
TSO, iets met elektriciteit. Hobbyfotograaf op festivals en fuiven.
Narcistisch, egoïstisch,
egocentrisch, extreem zelfzeker, nooit geïnteresseerd in andermans zaken
maar wil wel dat iedereen al zijn avonturen in het groot en het breed
aanhoort.
Is verbaal niet erg sterk
dus begint gewoon erg luid te schreeuwen zodra een situatie hem niet
aanstaat, of iemand hem een moeilijke vraag stelt
Praat voortdurend over
zichzelf en waant zichzelf een goddelijk fenomeen.
Is jaloers als ik positieve
aandacht krijgt en reageert die jaloezie af door mij af te kraken voor
heel de familie
Als hij u iets vertelt,
kunt ge in ongeveer 90% van de gevallen "Goed zo Kevin!" of
"Waaauw, echt cool van u!" antwoorden. Ja, alles wat hij
vertelt, gaat over zichzelf en meer precies over de geweldige zaken die
hij meemaakt.
Heeft in mijn herinnering
nog nooit eens aan iemand gevraagd hoe het ermee gaat, of zijn hulp aan
iemand aangeboden
Ik kan zo eeuwen doorgaan,
u zult het later wel lezen in dit blog
Daniel, mijn vader: een lasser bij een redelijk
bekend telecombedrijf, erg geïnteresseerd in natuur
Gierig, wil niet dat geld
naar "nutteloze" zaken gaat. Natuurlijk kiest hij zelf wat de
definitie van "nutteloos" precies is. M.a.w. alles wat wij
kopen is slecht, alles wat hij koopt is geweldig. Eén voorbeeld: hij
heeft een café in onze achtertuin laten zetten van een klein half
miljoen, het gebouw wordt nooit gebruikt. Maar oh wee als ik een nieuwe
badjas moet.
Zodra hij een slechte dag
heeft (ongeveer 1 op de 5 dagen), kan hij er niet tegen dat anderen een
goede dag hebben. Hij zal dus klagen, kwaad reageren als ge iets vraagt,
of simpelweg u beginnen beschuldigen van zaken die niet eens waar zijn.
Er is nog nooit een dag geweest dat hij slecht gezind was, en wij goed
gezind bleven. Is Daniel boos, dan zijn wij allemaal boos, gefrustreerd
en opgejaagd. En zodra wij dat allemaal zijn, wordt hij terug goed
gezind.
Voornamelijk negatieve
communicatie, kan moeilijk positieve zaken uiten (tenzij hij zat is).
Klaagt altijd over zijn eigen
vader, die zou namelijk niet open-minded zijn. Is dat zelf ook niet.
Heeft erg veel (negatieve) vooroordelen over alle mogelijke soorten
mensen en kan daar niet vanaf stappen.
Wat hij zegt, is waarheid.Volgens hem.
Heeft 6 jaar TSO gedaan, is
dan meteen gaan werken en werkt nu nog steeds bij datzelfde bedrijf.
Vindt dat dit de énige juiste manier is om het ergens te schoppen in uw
leven. Verder studeren en per ongeluk een foute studierichting kiezen?
Onmogelijk! Een jaar bissen? Onmogelijk. Na uw studies een maand vrij
nemen om te reizen, uw leven is naar de kloten. De enige juiste manier om
te leven is de manier dat hij leeft.
Brenda, mijn moeder: deeltijds poetsvrouw en
daarbij nog eens dubbel voltijds huisvrouw. Houdt ons huis proper, zorgt
dat we 's avonds eten op tafel hebben, gaat winkelen, zorgt voor de hond,
neemt altijd de telefoon op (mijn vader haat telefoons opnemen), gaat
winkelen voor bv. gereedschap in mijn vader zijn plaats (mijn vader haat
winkelen), brengt mijn broer naar al zijn festivals en fuiven en komt hem
op schandalig late uren terug halen zonder te klagen. (hier maakt mijn
broer gretig gebruik van)
Ik kan hier weinig slecht
over zeggen. Ja, ze irriteert mij soms mateloos. Maar zorgt voornamelijk
goed voor ons en bedoelt het allemaal goed.
Kan moeilijk neen zeggen en
moet daarom altijd vervelende klusjes voor mijn vader en broer doen. Zij
kunnen namelijk heel goed neen zeggen.
Telefoneert erg graag. Veel
te graag, vooral terwijl ik tv kijk.
Kan nooit langer dan 3
seconden zwijgen, als er een stilte valt. Is heel grappig om te
zien, meestal tel ik de seconden tot zij de stilte verbreekt. Is zo
sociaal dat het een beetje flauw wordt.
Doet erg haar best om een
soort van relatie op te bouwen met mijn broer maar faalt daar enorm in
aangezien hij ofwel niet reageert op haar vraag, ofwel begint te
schreeuwen. Doet desalniettemin steeds opnieuw haar uiterste best. Soms
wou ik dat ze gewoon stopte met proberen, dat zou ons heel wat lawaai
besparen.
Bob, mijn hond: een klein teckeltje van een
jaar oud. De enige zonneschijn in huis.
Is schandalig schattig en
lief, en de enige reden dat ik nog in de keuken of living kom
Ik ben er dol op
Bijt helaas wel in onze mat
en heeft mijn twee lievelingskippen opgegeten.
Oke, hier
ga ik het voorlopig bij laten.
Elke keer
wanneer ik iets irritants, grappig, frustrerend of lawaaierig meemaak, zal ik u
erover vertellen (als ik eraan denk tenminste, want wees gerust dat hier elke dag
wel zoiets gebeurt)
P.S.: dit
is uiteraard niet mijn echte naam, noch de echte namen van mijn familieleden. De
rest is wel waar.
