"je devrais agraver ton image en dessous de mes paupières, afin de te voir même dans un sommeil éternel". Een zin die me van in het begin aansprak in het nummer... Jouw beeld staat in mijn geheugen gegrift, maar de tijd zal het vervagen. Ik wil echter géén foto meer van jou in mijn GSM. En dus wiste ik alle foto's van jou. Weer een band die ik doorknip.

Meteen erna blokkeerde ik je weer op fb. Zo kàn je me zelfs niet antwoorden via msg. Rest enkel SMS, en dié kan ik zelf niet sturen, aangezien ik je nummer wiste. Zelfbeschermend. 

Zo zot? Want ik wil je niet meer... Mijn grootste nachtmerrie zou momenteel zijn dat je me belt en zegt "ik verlaat Haar. Ik ben van jou". Dat wil ik, eerlijk en oprecht, niet meer. Ik had gehoopt op antwoorden. Maar ook die moet ik niet verwachten, besef ik. Struisvogels. Het gemene kantje in mij hoopt dat de deurwaarder eens écht aan jullie deur staat, en er geen slachtoffer meer is om geld van te lenen. Wat ga je dan doen? Toch je dochter aanspreken (die lekker kon sparen, terwijl pappie alles voor haar kocht, ook al werkt ze intussen een jaar)?

Ik heb een rotdag. Niet door jou, dié invloed heb je al lang niet meer op mij. Neil is zichzelf: negeert mijn moody posts en herpakt vrolijk. Just what the doctor prescribed. Maar van hem moet ik vandaag niets meer verwachten. Dus heb ik beslist om gewoon vroeg in bed te kruipen. Fight of flight.... vandaag ga ik in de vlucht. Mag ik???

Queen of quotes: "You promised not to let me drown". Dààr draait het uiteindelijk allemaal om... steeds weer. Ik ben moe. Ik besef hoe moe ik ben na vandaag, een helse dag op het werk. En niémand om het mee te delen. Ik ben alleen met mijn gedachten. Omdat ik bij thuiskomst zei "ik kruip er héél vroeg in vandaag", vertrok mijn ventje naar de film. Hij heeft gelijk, aan mij heeft hij niets vanavond. Ik wil slapen... Het is nog niet zo erg dat ik eraan toe zou voegen "en ik wil niet meer wakker worden". Ik wil wel degelijk wakker worden. Maar ik wil dat mijn hoofd eventjes, enkele uurtjes, stopt met draaien...

Daarin ligt mijn verlies. Het verlies van iemand die me zegt "ik ben er voor jou. Vertel je dag en ik luister". Steeds weer ben ik het luisterend oor. Maar wie luistert naar mij???